Piątek 29 Marca 2024r. - 89 dz. roku,  Imieniny: Marka, Wiktoryny, Zenona

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 30.10.10 - 17:30     Czytano: [3592]

Dział: Godne uwagi

Nielegalne Wybory Samorządowe w III RP

Idziemy do wyborów samorządowych w głębokim przekonaniu, że dokonujemy wyboru radnych gmin powiatów, sejmików wojewódzkich. W rzeczywistości, według obowiązującej i stosowanej ustawy, wolno nam głosować tylko na jedną listę partyjną.
Z kolei, partia mianuje swojego... Są to wybory pośrednie - proporcjonalne. Ale jest to rażąco niezgodne z Konstytucją, która wskazuje tylko wybory bezpośrednie, czyli głosowanie na kandydatów z imienia i nazwiska., a nie na listy partyjne.
Polska jest chyba jedynym krajem, w którym obywatele są ustawowo(!) oszukiwani.

Janusz B. Kępka



KONSTYTUCJA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Art. 8.
1. Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 164
1. Podstawową jednostką samorządu terytorialnego jest gmina.
Art. 169
1. Jednostki samorządu terytorialnego wykonują swoje zadania za pośrednictwem
organów stanowiących i wykonawczych.
2. Wybory do organów stanowiących są powszechne, równe, bezpośrednie
i odbywają się w głosowaniu tajnym. Zasady i tryb zgłaszania kandydatów
i przeprowadzania wyborów oraz warunki ważności wyborów określa ustawa.


Oczywiste jest, że ustawy powinny być zgodne z obowiązującą Konstytucją.


U S T A W A
z dnia 16 lipca 1998 r.
ORDYNACJA WYBORCZA
DO RAD GMIN, RAD POWIATÓW I SEJMIKÓW WOJEWÓDZTW

Rozdział 1
PRZEPISY OGÓLNE

Art. 2.
Wybory do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw są powszechne, równe, bezpośrednie i odbywają się w głosowaniu tajnym.

Uwaga
: powyższe jest dokładnie zgodne z Konstytucją (art. 169.2.).

Dział II
Wybory do rad gmin. Przepisy szczególne
Rozdział 13
System wyborczy
Art. 86. 1. Radni są wybierani w okręgach wyborczych bezpośrednio spośród
zgłoszonych kandydatów.
2. Na jednego kandydata wyborca może oddać tylko jeden głos.


Art. 87. W gminie liczącej do 20 000 mieszkańców o wyborze na radnego rozstrzyga liczba
ważnie oddanych głosów na poszczególnych kandydatów
.

Uwaga:
powyższe opisuje wybory bezpośrednie (patrz: Rodzaje ordynacji wyborczych).
Jest to zgodne z Konstytucją (art. 169.2.) oraz zgodne z art. 2 Ustawy.
Art. 88. 1. W gminach liczących powyżej 20 000 mieszkańców podziału mandatów pomiędzy listy kandydatów dokonuje się proporcjonalnie do łącznej liczby ważnie oddanych głosów na kandydatów danej listy.

Uwaga:
powyższe opisuje wybory proporcjonalne (patrz: Rodzaje ordynacji wyborczych).
W takim przypadku mandaty przydzielane są listom (partyjnym), a nie kandydatom.
Jest to niezgodne z Konstytucją (Art. 169.2) oraz sprzeczne z art. 2. i art. 86.1. tejże Ustawy.

Rozdział 18
Sposób głosowania i warunki ważności głosu

Art. 117. 1. W wyborach radnych w gminie liczącej do 20 000 mieszkańców wyborca głosuje na określonych kandydatów, stawiając znak „x” w kratce z lewej strony obok nazwisk najwyżej tylu kandydatów, ilu radnych jest wybieranych w danym okręgu wyborczym.
2. Wyborca może głosować na określonych kandydatów bez względu na to, na jakich listach nazwiska ich są umieszczone.
3. Wyborca może głosować na mniejszą liczbę kandydatów.


Uwaga:
są to wybory bezpośrednie (większościowe).
Jest to zgodne z Konstytucją (art. 169.2.) oraz z art. art. 2, 86.1 oraz 87 tejże Ustawy.


Art. 118. 1. W wyborach radnych w gminie liczącej powyżej 20 000 mieszkańców wyborca głosuje tylko na jedną listę kandydatów, stawiając znak „x” w kratce z lewej strony obok nazwiska jednego z kandydatów z tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do uzyskania mandatu.
2. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak „x” w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów z różnych list lub nie postawiono tego znaku w kratce z lewej strony obok nazwiska żadnego kandydata z którejkolwiek z list.



Uwaga
: powyższe opisuje wybory proporcjonalne (stosunkowe).
W takim przypadku, wyborca głosuje tylko na jedną listę partyjną, wskazując pierwszeństwo tylko jednego kandydata do uzyskania mandatu.
Jest to niezgodne z Konstytucją (art. 169.2) oraz sprzeczne z art. 2. i art. 86.1. tejże Ustawy.

Dział III
Wybory do rad powiatów. Przepisy szczególne

Rozdział 25
Sposób głosowania i warunki ważności głosu

Art. 147. 1. W wyborach do rad powiatów wyborca głosuje tylko na określoną listę kandydatów, stawiając znak „x” w kratce z lewej strony obok nazwiska jednego z kandydatów z tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do uzyskania mandatu.
2. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak „x” w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub większej liczby kandydatów z różnych list lub nie postawiono tego znaku w kratce z lewej strony obok nazwiska żadnego kandydata z którejkolwiek z list, z zastrzeżeniem ust. 3.


Uwaga:
powyższe opisuje wybory proporcjonalne (stosunkowe).
W takim przypadku, wyborca głosuje tylko na jedną listę partyjną, wskazując pierwszeństwo tylko jednego kandydata do uzyskania mandatu.
Jest to niezgodne z Konstytucją (art. 169.2) oraz sprzeczne z art. 2. i art. 86.1. tejże Ustawy.

Dział IV
Wybory do sejmików województw. Przepisy szczególne

Rozdział 32
Sposób głosowania i warunki ważności głosu

Art. 173. 1. Wyborca głosuje tylko na określoną listę kandydatów, stawiając znak „x” w kratce z lewej strony obok nazwiska jednego z kandydatów z tej listy, przez co wskazuje jego pierwszeństwo do uzyskania mandatu.
Art. 174. Za nieważny uznaje się głos, jeżeli na karcie do głosowania postawiono znak „x” w kratce z lewej strony obok nazwisk dwóch lub więcej kandydatów z różnych list lub nie postawiono tego znaku w kratce z lewej strony obok nazwiska żadnego kandydata z którejkolwiek z list.


Uwaga:
powyższe opisuje wybory proporcjonalne (stosunkowe).
W takim przypadku, wyborca głosuje tylko na jedną listę partyjną, wskazując pierwszeństwo tylko jednego kandydata do uzyskania mandatu.
Jest to niezgodne z Konstytucją (art. 169.2) oraz sprzeczne z art. 2. i art. 86.1. tejże Ustawy.

Résumé

Na początku ustawy (art. 2 ) powtórzony jest przepis Art. 169.2. Konstytucji, co ma przekonać wyborcę, że Ustawa jest zgodna z Konstytucją.
Jednak dalej, ustawodawca bezzasadnie(!) wprowadza podział gmin na dwa różne rodzaje:
a) gminy do 20 000 mieszkańców, gdzie wskazywane są wybory bezpośrednie, a co zgodne jest z art. 169.2 Konstytucji, a także zgodne z art. 2 oraz art. 86.1. tejże Ustawy;
b) gminy powyżej 20 000 mieszkańców, gdzie wprowadzone są wybory proporcjonalne, rażąco niezgodnie z art. 169.2 Konstytucji; także niezgodnie z art. 2 i art. 86.1. tejże Ustawy.
Powyższe wprost oznacza, że wskazana ustawa jest wewnętrznie sprzeczna !!!
Z kolei, w wyborach do rad powiatów oraz sejmików województw całkowicie pominięte są wybory bezpośrednie, a opisane są tylko wybory proporcjonalne. Rażąco niezgodnie z Konstytucją i Ustawą.

Powyższe wprost oznacza, że „wybrańcy” z gmin powyżej 20 000 mieszkańców, rad powiatów oraz sejmików województw są… n i e l e g a l n i !!!

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego


Cytat z wyroku Trybunału Konstytucyjnego Rzeczypospolitej Polskiej:
„Rada Miasta Poznania, na podstawie uchwały z 11 czerwca 2002 r., Nr LXXXIX/1017/III/2002, wystąpiła z wnioskiem o stwierdzenie, że art. 88 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. – Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województwa (Dz.U. Nr 95, poz. 602 ze zm., dalej: ordynacja wyborcza samorządowa) jest niezgodny z art. 169 ust. 2, art. 62, art. 32

ust 1 w zw. z art. 62 Konstytucji oraz art. 25 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych (Dz.U z 1977 r. Nr 38, poz 167).
W ocenie wnioskodawcy art. 88 zaskarżonej ustawy jest niezgodny z art. 169 ust 2 Konstytucji, określającym zasady wyborów do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego. Stosownie do art. 87 wspomnianej ustawy inaczej przedstawia się rozdział mandatów w gminach liczących do 20 000 mieszkańców, w stosunku do których ustawodawca przyjął większościowy system podziału mandatów, inaczej zaś w gminach liczących powyżej
20 000 mieszkańców i miastach na prawach powiatu, w stosunku do których przyjęta została zasada proporcjonalności (art. 88). Należy przyjąć, zdaniem wnioskodawcy, iż art. 88 ustawy wykracza poza treść upoważnienia konstytucyjnego, zawartego w art. 169 ust. 2 Konstytucji, przez wprowadzenie zasady proporcjonalności wyborów (proporcjonalnego rozdziału mandatów) do organów stanowiących, a tym samym – w sposób nieuzasadniony rozszerza katalog zasad (powszechności, równości, bezpośredniości, tajności głosowania) zawartych w tym przepisie Konstytucji.”
, koniec cytatu.

W odpowiedzi na powyższe,

Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Adam Jamróz, Marian Grzybowski, Wiesław Johan,
Ewa Łętowska, Marek Mazurkiewicz,

wyrokiem z dnia 8 lutego 2005 r., sygn. akt: K 17/03 , orzekł – cytuję:

„1. Art. 194 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1998 r. – ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (Dz.U. z 2003 r. nr 159, poz. 1547 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 219, nr 102, poz. 1055 i Nr 167, poz. 1760) oraz pozostające z nim w funkcjonalnym związku przepisy art. 98 ust. 2 pkt 2, art. 118 ust. 1 i art. 123 ust. 1 powołanej ustawy są zgodne z art. 169 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Art. 98 ust. 2 pkt 1, art. 100 ust 1, art. 117 ust. 1, art. 122 ust 1 i art. 192 ust. 1 ustawy powołanej w pkt 1 są zgodne z art. 169 ust. 2 Konstytucji.”,
koniec cytatu.

§

Powyższe wprost oznacza, że Trybunał Konstytucyjny nie wydał wyroku odnoszącego się do głównych treści skargi Rady Miasta Poznania, to znaczy do skarżonych treści art. 88 wskazanej ustawy.
„I w ten oto prosty sposób”, Trybunał Konstytucyjny orzekł, że skarżona przez Radę Miasta Poznania ustawa (ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, art. 88 i z kolei art. 118 ust. 1 ustawy) jest całkowicie zgodna z Konstytucją.

Tym samym, wskazani wyżej członkowie Trybunału Konstytucyjnego wystawili dokument (wyrok z dnia 8 lutego 2005 r., sygn. akt: K 17/03), w którym poświadczyli nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne (art. 271 k.k.), a tym samym dopuścili się działania na szkodę interesu publicznego i prywatnego (art. 231 k.k.).
Ale tego rodzaju działania są dokładnie opisane w… kodeksie karnym!
Wobec tego, niżej podpisany złożył zawiadomienie o podejrzeniu rażącego naruszenia prawa przez… Trybunał Konstytucyjny.

I otrzymał następującą odpowiedź





Należy zgodzić się z Trybunałem Konstytucyjnym, że uwagi na temat prawa wyborczego i potrzeby jego zmian mogą być przedstawione podmiotom posiadającym inicjatywę ustawodawczą, czyli Sejmowi III RP, oraz opinii publicznej.
Ale… czy polscy posłowie są w stanie uchwalić uczciwą ustawę?
Owszem, swego czasu (30 września 1773 r.) uchwalili… I rozbiór Rzeczypospolitej! I nie za darmo!

Analiza porównawcza
wyborów samorządowych w III (Najjaśniejszej, oczywiście) RP
z wyborami do rad narodowych w („okropnym”) PRL’u


§


Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
uchwalona przez Sejm ustawodawczy w dniu 22 lipca 1952 roku.
Akt jednolity z 1976 roku

Art. 2
1. Lud pracujący sprawuje władzę państwową przez swych przedstawicieli, wybieranych do Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i do rad narodowych w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich, w głosowaniu tajnym.

……………………………………………..

Ustawa
z dnia 13 lutego 1984 r.
Ordynacja wyborcza do rad narodowych (Dz.U. Nr 8, poz. 32)


Art. 6. Wybory są równe; wyborcy biorą udział w wyborach na równych zasadach; każdemu wyborcy przysługuje jeden głos.
Art. 7.1. Wybory są bezpośrednie; wyborcy wybierają bezpośrednio radnych rad narodowych stopnia podstawowego i wojewódzkich rad narodowych.


Rozdział IV
Okręgi wyborcze
Art. 18.1.
W każdym okręgu wyborczym wybiera się w zasadzie od 3 do 6 radnych.
2. Liczbę radnych rady narodowej wybieranych w poszczególnych okręgach wyborczych ustala się odpowiednio do liczby mieszkańców okręgu wyborczego.


Rozdział VIII
Zgłaszanie kandydatów
Art. 40.1.
Prawo zgłaszania kandydatów na radnych do właściwych kolegiów wyborczych przysługuje
Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Zjednoczonemu Stronnictwu Ludowemu, Stronnictwu Demokratycznemu, Stowarzyszeniu „PAX”, Chrześcijańskiemu Stowarzyszeniu Społecznemu, Polskiemu Związkowi Katolicko-Społecznemu – sygnatariuszami Deklaracji w sprawie Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego z dnia 20 lipca 1982 r.

2. Prawo zgłaszania kandydatów na radnych przysługuje również związkom zawodowym, społeczno zawodowym organizacjom rolników, Związkowi Bojowników o Wolność i Demokrację, socjalistycznym związkom młodzieży, Lidze Kobiet Polskich, oraz innym masowym organizacjom społecznym działającym w miejscu pracy lub zamieszkania wyborców, a także radom Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego i samorządowi mieszkańców miast i wsi.
Art. 41.1. Kolegia wyborcze przygotowują wspólne listy kandydatów na radnych na podstawie wniosków organizacji określonych w art. 40.

Rozdział X
Głosowanie
Art. 67.1. Wyborca oddaje głos na tylu kandydatów, ilu ma być wybranych w danym okręgu wyborczym, według podziału mandatów uwidocznionego na karcie do głosowania.
Nazwiska kandydatów, na których głosuje – w odniesieniu do każdego z mandatów – wyborca pozostawia na karcie do głosowania nie skreślone.

Art. 68.1. W głosowaniu na kandydatów z listy wojewódzkiej wyborca głosuje na tylu z nich, ile wynosi liczba mandatów ustalona dla tej listy. Nazwiska kandydatów, na których głosuje, wyborca pozostawia na karcie do głosowania nie skreślone.

§

1. Obydwie Konstytucje: PRL-owska (art. 2.1.) oraz III RP (art. 169.2.),
wskazują wybory bezpośrednie radnych.

2. Obydwie ustawy: PRL-owska (art. 7.1.) oraz III RP (art. 2 oraz art. 86.1.), we wstępie
wskazują – zgodnie z odpowiednią Konstytucją – wybory bezpośrednie (większościowe).

3. Według PRL-owskiej ustawy, sporządzane są wspólne listy kandydatów na radnych (art. 41.1.).
Wyborca oddaje głos na tylu kandydatów ze wspólnej listy, ilu ma być wybranych w danym okręgu wyborczym (art. 67.1.), czyli wyborca może głosować na tylu kandydatów ile jest mandatów w danym okręgu wyborczym (art. 68.1.).
Powyższe dokładnie spełnia warunki wyborów bezpośrednich (większościowych).

4. Według ustawy III RP (art. 87 oraz art. 117), w gminach liczących do 20 000 mieszkańców,
wyborca może głosować na tylu kandydatów z różnych list wyborczych ile jest mandatów w danym okręgu wyborczym. Spełnia to dokładnie warunki wyborów bezpośrednich (większościowych).

5. Ale według tejże samej ustawy III RP (art. 88.1. oraz art. 118.1.), w gminach liczących
powyżej 20 000 mieszkańców
wyborcy wolno głosować tylko na jedną listę kandydatów (!) i wskazywać pierwszeństwo tylko jednego kandydata tylko z jednej listy wyborczej.
Powyższe dokładnie spełnia warunki wyborów proporcjonalnych (stosunkowych), a które są szczególnym przypadkiem wyborów pośrednich (wskazywanie pierwszeństwa).

6. Według ustawy III RP, wybory do rad powiatów (art. 147) oraz wybory do sejmików województw
(art. 173) przeprowadzane są dokładnie tak samo jak wybory do rad w gminach liczących powyżej 20 000 mieszkańców. Są to wybory proporcjonalne (stosunkowe, wskazywanie pierwszeństwa), a więc są to wybory niezgodne z Konstytucją oraz wewnętrznie sprzeczne z art. 2 ustawy.

Résumé.

W „okropnych czasach PRL-u” wybory przeprowadzano zgodnie z obowiązującą Konstytucją z 1952 r. oraz odpowiednią ustawą całkowicie zgodną z Konstytucją PRL’u. I były to wybory jednakowe dla wszystkich obywateli, niezależnie od miejsca zamieszkania (art. 6 ustawy PRL’u).
Była tylko jedna, wspólna lista kandydatów na radnych (art. 41.1. PRL-owskiej ustawy).
Nie głosowano na różne listy partyjne, lecz na ludzi, a więc inaczej jak to jest obecnie w III RP

Natomiast w czasach III RP jest wiele różnych list partyjnych i dokonano podziału wyborców według wielkości gminy (art. 117.1. oraz art. 118.1. ustawy III RP).
W gminach liczących do 20 000 mieszkańców wyborcy głosują bezpośrednio na tylu różnych kandydatów z różnych list wyborczych, ile jest mandatów w danej gminie (art. 117.1. ustawy III RP).
Jest to zgodne z Konstytucją oraz z ustawą (art. 2.).

Jednak w gminach liczących powyżej 20 000 mieszkańców, wyborcom wolno głosować tylko na jedną listę wyborczą (a nie na kandydata!), wskazując pierwszeństwo tylko jednego kandydata z tej listy (art. 118.1. ustawy III RP). Mandat przydzielany jest liście partyjnej. Z kolei, mandat ten dana partia danej listy przydziela swojemu kandydatowi z listy. Dlatego są to wybory pośrednie, właśnie!
Identycznie, wyborca głosuje na listy partyjne i tylko „wskazuje pierwszeństwo” w wyborach do rad powiatów (art. 147.1. ustawy), a także w wyborach do sejmików województw (art. 173.1. ustawy).
Jest to rażąco niezgodne z Konstytucją III RP oraz wewnętrznie sprzeczne z ustawą (art. 2.) !

Rodzaje ordynacji wyborczych
dr Janusz B. Kępka


W tzw. państwach demokratycznych przeprowadzane są okresowo wybory przedstawicieli elektoratu, którzy deklarują wolę skutecznego działania politycznego.
Najważniejszym elementem każdego systemu wyborczego jest jego formuła, która określa w jaki sposób głosy zdobyte w wyborach zostaną przeliczone na konkretne mandaty w okręgach wyborczych, oraz który kandydat, lub kandydaci, uzyska mandat.
Na podstawie formuły można wyróżnić dwa zasadnicze typy systemów wyborczych: większościowy (bezpośredni) oraz proporcjonalny (stosunkowy).

I. Ordynacje bezpośrednie (większościowe)
System większościowy był historycznie pierwszy i dominował w krajach europejskich do końca XIX wieku.
W formule większościowej wyborca oddaje głos bezpośrednio na konkretne osoby,
a nie na listy partyjne jak ma to miejsce w wyborach proporcjonalnych.
Mandaty uzyskują ci spośród kandydatów, którzy otrzymali największą liczbę głosów.

1. Jednomandatowe okręgi wyborcze (JOW).
Tyle okręgów wyborczych, ilu ma być posłów w parlamencie.
Każdy wyborca w swoim okręgu daje „kreskę” jednemu kandydatowi.
Kandydat otrzymujący najwięcej głosów wygrywa zwykłą większością głosów wybory w swoim okręgu i zostaje posłem (first past the post, czyli „pierwszy zdobywa mandat”).
System ten stosowany jest w USA, Wielkiej Brytanii, Indiach oraz Kanadzie.
System ten zwany jest systemem anglosaskim, czasem zwany też „systemem westminsterskim” . Także system ten zwany jest systemem większości względnej.

Formuła jednomandatowych okręgów wyborczych daje możliwość wybrania osób popularnych, lokalnych działaczy społecznych, czy ludzi z „autorytetem” nie związanych z jakimikolwiek ugrupowaniami politycznymi.
System ten zwiększa również poziom ogólnej stabilności politycznej.

Dwurundowy system większościowy.
W tym przypadku, do zwycięstwa potrzebna jest absolutna większość głosów (ponad 50% głosów). Jeżeli w pierwszej rundzie wyborów, żaden z kandydatów nie uzyska absolutnej większości, to po tygodniu odbywa się druga tura, do której mają prawo stanąć tylko ci kandydaci, którzy w pierwszej turze otrzymali co najmniej 12,5% głosów.
Stosowany we Francji od czasów Charlesa de Gaulle’a.

2. Kilkumandatowe okręgi wyborcze (KOW)
Okręgi wyborcze mogą być kilkumandatowe. Wyborca głosuje najwyżej na tylu kandydatów, ile mandatów jest w danym okręgu wyborczym. Ilość mandatów jednakowa dla wszystkich okręgów.
Wyborca może głosować na kandydatów bez względu na to, na jakich listach nazwiska tych kandydatów są umieszczone. Wygrywają kandydaci o największej ilości oddanych na nich głosów. Można tu zastosować dwurundowy system większościowy.
System ordynacji większościowej (bezpośredniej) jest łatwy w zastosowaniu i przejrzysty dla wyborcy. Walka wyborcza odbywa się przede wszystkim pomiędzy ludźmi, a nie partiami politycznymi.

II. Ordynacje proporcjonalne (stosunkowe)
Wybory proporcjonalne (stosunkowe) w dzisiejszym znaczeniu tego terminu, po raz pierwszy przeprowadzono w Szwajcarii (w 1891 r.), Belgii (w 1899 r.) i Finlandii (w 1906 r.).
W systemie tym, wyborca nie głosuje na konkretnych kandydatów, lecz głosuje na listy partyjne (partie polityczne), a miejsca w organie przedstawicielskim (mandaty) są rozdzielane proporcjonalnie do poparcia udzielonego każdej z tych partii przez wyborców.
Na listach partyjnych uszeregowani są priorytetowo kandydaci danej partii.
Wyborca ma tylko jeden głos, niezależnie od ilości mandatów w danym okręgu wyborczym.
Wyborca może oddać ten głos wskazując tylko jednego kandydata tylko z jednej listy wyborczej.
Przydział mandatów dla partii politycznych proporcjonalnie do ilości otrzymanych głosów.
Z kolei, partia przydziela mandat swojemu kandydatowi z danej listy.
Tym samym, w przypadku ordynacji proporcjonalnej (stosunkowej), tzw. „wyborca” nie jest wyborcą sensu stricto, lecz jest „wskazującym pierwszeństwo” do uzyskania mandatu.

Tak więc, wybory proporcjonalne (stosunkowe) są szczególnego rodzaju wyborami pośrednimi.

Stosowane są dwie metody proporcjonalnego podziału mandatów. Metoda Największej Reszty (NR) stosowana jest w krajach Ameryki Łacińskiej. Natomiast Metoda Największej Średniej (NS) stosowana jest m.in. w Polsce.
Według Metody NS, przed przydziałem kolejnego mandatu, oblicza się dla danej partii tzw. średnią, czyli iloraz otrzymanych głosów i dzielnika zależnego od już przyznanych mandatów.
Mandat otrzymuje partia o największej średniej.
Według tzw. „metody d’Hondta”, dzielniki są kolejnymi liczbami naturalnymi: 1, 2, 3, …

Załóżmy, że dany okręg wyborczy ma siedem mandatów i oddano 280 000 głosów.
W I etapie, liczby głosów na poszczególne partie dzielone są przez liczbę 1.
Mandat otrzymuje partia o największej liczbie głosów.
W II etapie, liczbę głosów na partię której przydzielono mandat dzieli się przez liczbę 2.
Z kolei, przydziela się mandat partii, która ma największą liczbę głosów w II etapie.
Jeżeli dana partia w kolejnym etapie uzyskała drugi mandat, to początkową liczbę głosów tej partii dzieli się przez 3. Ilość etapów przydzielania mandatów jest równa ilości mandatów, ponieważ w każdym etapie przydzielany jest jeden mandat.

Etap Partia A Partia B Partia C Partia D Partia E Partia F
I 74 000
65 000 45 000 43 000 27 000 26 000
(mandat)
II 37 000 65 000 45 000 43 000 27 000 26 000
(mandat)
III 37 000 32 500 45 000 43 000 27 000 26 000
(mandat)
IV 37 000 32 500 22 500 43 000 27 000 26 000
(mandat)
V 37 000
32 500 22 500 21 500 27 000 26 000
(mandat)
VI
24 666,(6) 32 500 22 500 21 500 27 000 26 000
(mandat)
VII
24 666,(6) 21 666,(6) 22 500 21 500 27 000 26 000
(mandat)

Razem mandatów: 2, 2, 1, 1, 1, 0.


III. Ordynacje mieszane

Można tworzyć różne kompilacje ordynacji wyborczych wskazanych wyżej. I tak na przykład, we Włoszech od 1993 r., stosuje się ordynację mieszaną: 75% posłów wybieranych jest metodą większościową według systemu anglosaskiego, a 25% proporcjonalnie.

Literatura.
1. Romuald Lazarowicz, Jerzy Przystawa – otwarta księga o jednomandatowe okręgi wyborcze
Wydawnictwo SPES, Wrocław 1999
2. Bartłomiej Michalak – Większościowy czy proporcjonalny. Spór o kształt systemu wyborczego
Numer 3–4 — lipiec 2004 r. » Współczesne dialogi polityczne

na stronie internetowej Dialogi polityczne:
www.dialogi.umk.pl/wiekszosciowy-czy-proporcjonalny.html


§

Krótka historia wyborów proporcjonalnych (stosunkowych) w Polsce.

1. II Rzeczypospolitej Polskiej Konstytucja marcowa z 1921 r.:
Art. 11. Sejm składa się z posłów, wybranych na lat pięć, licząc od dnia otwarcia Sejmu,
w głosowaniu powszechnym, tajnym, bezpośrednim, równym i stosunkowym.


2. W trakcie prac nad zmianą Konstytucji marcowej z 1921 r.,
Uwagi Episkopatu Polski w przedmiocie zmian Konstytucji. Warszawa, 21 kwietnia 1931.
Czytamy tam: „Uważamy za swój obowiązek już obecnie zwrócić uwagę na poważne niedomaganie, wynikające z obecnego systemu głosowania na listy, obejmujące całe państwo i uwzględniające listy państwowe.
I dalej:
„Konsekwentnie Episkopat oświadcza się za zniesieniem list państwowych, które jeszcze mniej
podlegają wpływowi wyborców i tym samym ograniczają swobodę wyborów.”, koniec cytatów.

Natomiast marszałek Józef Piłsudski wyraził się „krótko i węzłowato”: konstytuta prostytuta.
W 1935 r. oraz w 1952 r. uwzględniono uwagi Episkopatu Polski i marszałka Józefa Piłsudskiego.

Konstytucja kwietniowa z 1935 r. II Rzeczypospolitej Polskiej:
Art. 32.1. Sejm składa się z posłów wybranych w głosowaniu powszechnym, tajnym, równym
i bezpośrednim.”


Tekst jednolity z dnia 16 lutego 1976 roku Konstytucji z 22 lipca 1952 r.
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej:

Art. 94. Wybory do Sejmu oraz do rad narodowych są powszechne, równe, bezpośrednie
i odbywają się w głosowaniu tajnym.


W powyższych Konstytucjach nie ma głosowania stosunkowego (art. 11 Konstytucji z 1921 r.).
Natomiast, aktualnie obowiązująca Konstytucja z 1997 roku, stanowi:
Art. 96.2. Wybory do Sejmu są powszechne, równe, bezpośrednie i proporcjonalne
oraz odbywają się w głosowaniu tajnym.
Tak więc, w III (Najjaśniejszej, oczywiście) Rzeczypospolitej Polskiej (na)wrócono się,
i przywrócono wybory proporcjonalne (stosunkowe) z 1921 r. No comments

.................................
staroż. Grecja: demos – lud; kratos – siła, moc, władza; gr. demokratia – władza ludu.
Zwyrodniała forma demokracji znana jest jako ochlokracja (gr. òchlos – tłum) – rządy motłochu.
Porównaj: gr. aristos – najlepszy; aristokratia – wysoka szlachta rodowa, magnateria, możnowładztwo.
.................................

opracował: dr Janusz B. Kępka

Wersja do druku

Dobro - 16.11.10 22:23
Uzupełnienie
Pierwsza Metoda demokratyczna, którą Pań wymienił jest wielkim niewypałem i nijak nie może być, przykładem. System słoneczny Krzyżem buduje życie na Ziemi. Byle, jaka suma Posłów nigdy nie będzie prawdziwą demokracją.
"Demokracja nie może być najgorszym z ustrojów, ponieważ są to rządy nie, hien nad osłami, lecz wspólny, równy rozwój hierarchicznych części organizmu człowieka.
Serdecznie Pozdrawia Polska Demokracja Cyfrowa.

Dobro - 11.11.10 23:09
Szanowny Panie Doktorze jest trzecia metoda, szlachta polska zbuduje II Polski Złoty Wiek XXI n. e. Pan może naprawdę pomóc unieważnić wszystkie umowy oparte na paserstwie i oszustwach wyborczych. Nie mówię o dziedzicznej szlachcie, tylko o aktywnych odpowiedzialnych obywatelach wybranych w wyborach systemu układu słonecznego. Pierwszy stopień prawdziwej demokracji to 133 posłów.

Janusz B. Kęoka - 04.11.10 13:43
(p)Odpowiedź dla Pana Dariusza. Są dwie metody: demokratyczna poprzez pokojowe wybory, oraz rewolucyjna (Rewolucja !4 Lipca we Francji, czy Październikowa w Rosji). Scinano też królom główkę na pieńku, np w Anglii.
A w Polsce? "Polska nierządem stoi"; "Musi to na Rusi, a w Polsce jak kto chce.", itp, itd, a co znane jest od wieków.
Np. Mamy wredną Konstytucję: Art. 104. Posłowie są przedstawicielami Narodu. Nie wiążą ichh instrukcje wyborców.
Otóż, jeżeli nie wiążą ich instrukcje wyborców, to nie są przedstawicielami Narodu, ponieważ Naród to wyborcy! A więc, konstytucyjne oszustwo i legalizowanie oszustw posłów (to posłowie Sejmu Rozbiorowego uchwali rozbiór Polski! I nie za darmo! Byli na żołdzie, łącznie z królem, państw ościennych. I co? Rozliczono ich? To tylko w Polsce jest możliwe.
Dlatego mamy taką, a nie inną opinię na świecie.
"Demokracja jest najgorszym z ustrojów, ponieważ są to rządy hien nad osłami. (Arystoteles ze Stagiry).
Natomiast "Rzeczą-pospolitą są rządy świń nad baran(k)ami." (Janusz B. Kępka).

Dariusz Kosiur - 03.11.10 13:50
Pytanie do Autora artykułu:

Bardzo ważny i potrzebny tekst, pozwolę go sobie przenieść na inne strony.
Pytanie jest następujące:
W jaki realny sposób wyegzekwować możemy nasze prawa?
To nie jest pytanie złośliwe. Jest ono podyktowane jedynie nadzieją, że Autor ma może w tej kwestii własne gotowe przemyślenia?

MariaN - 02.11.10 10:59
Coś jest ustawione, zorganizowane i się toczy....z dnia na dzień, z roku na rok, z dekady na dekadę. Większość ludzi uznaje ten fakt za coś oczywistego i nie zastanawia się nad tym, że można cokolwiek zmienić. Im dłużej trwa taki stan , tym trudniej coś zmienić. Wówczas tylko zawierucha polityczna jest w stanie wprowadzić nowe zdrowsze elementy.
Waadza skostniała, ma POparcie w UE i może trwać i trwać. Ludziska jak na razie mają wszystko w d.....

Dobro - 31.10.10 17:39
Cała tragedia Polski i Polaków, tkwi w niszczeniu i olewaniu przez wysokich urzędników matematyki. Gołym okiem widać, iż żadne wybory w Polsce nie są zgodne z matematyką. http://democyfro.blogspot.com/

dżejbikej - 31.10.10 11:51
Z komentarza Lubomira wprost wynika, a nawet komentarz ten wprost wskazuje, że Polacy to naród głupoli, których niezwykle łatwo "robić w małpę". Ale nie jest to opinia. To są fakty! Nie obrażać małp!

Lubomir - 30.10.10 18:50
Chodząc po jednym z miast Województwa Śląskiego odkryłem na wyborczych plakatach stare, 'czerwone ryjki'. Jeden weteran PZPR/SLD/PO poleca drugiego. Za poprzednich kadencji usypali straszącą miasto górę. Za następnych {jeżeli skołowany lud ich wybierze}, pewnie w ramach 'nowego porządku' będą rozgarniać sztuczną górę po całej okolicy. A atrakcyjnych i intratnych miejsc pracy dla młodych nadal nie będzie. Nie będzie również w dalszym ciągu stalowych estakad nad okolicznymi drogami, trójpoziomowych skrzyżowań, ekranów ekologicznych, monitoringu spalin, nowych parkingów na osiedlach, nowych parków, nowych domów kultury, nowych domów technika czy jakichkolwiek klubów sportowych. Co najwyżej pojawią się kluby dla prostytutek damskich i ...męskich. Aż dziw bierze, że starzy marksiści tak potrafią kreować wynik przed rozpoczęciem gry. Na ulicach panuje praktycznie całkowita absencja jeżeli chodzi o kandydatów Niezależnych, o kandydatów Prawa i Sprawiedliwości, kandydatów Konfederacji Polski Niepodległej, Ligi Republikańskiej i m.in. Ligi Polskich Rodzin. O Samoobronie można nawet nie wspominać. Zamilczona na śmierć. Wygląda na to, że podobnie jest w innych polskich miastach. Starzy arcykuglarze niczym baletnice potrafią zakręcić spódnicą, powiedzieć wierszyk do mikrofonu a nawet posłać uśmiech do kamery i coś zabełkotać pod czerwonym nosem. A że jak zwykle nie zrobią niczego, kto się tym będzie przejmował?. Naczelny wódz miasta nawet podał via plakat swój adres internetowy. Pewnie należałoby mu przesłać postulaty do zrealizowania. Ale czy gadające głowy są w stanie jeszcze myśleć a co dopiero robić?. Jarmarcznym babom zawsze najlepiej szło przecież ględzenie o gruszkach na wierzbie. Ciekawe czy już kupują podpaski?. Po tylu ruchach i rewolucjach feministycznych niczego nie da się wykluczyć.

Wszystkich komentarzy: (8)   

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami naszych Czytelników. Gazeta Internetowa KWORUM nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

29 Marca 1848 roku
We Włoszech z inicjatywy Adama Mickiewicza został podpisany akt zawiązania legionu polskiego.


29 Marca 1865 roku
Urodził się Antoni Listowski, polski dowódca wojskowy, gen. dywizji, pełniący obowiązki Naczelnego Wodza wiosną 1920 (zm. 1927


Zobacz więcej