Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 26.11.10 - 10:47     Czytano: [2075]

Dział: Na każdy temat

Spacer przez Ĺźycie

„Przechodniu! JeĹźeliś przyjaciel – zabolej, jeĹźeliś nieprzyjaciel – uwaĹź losĂłw ludzkich kolej i upadek”

Jakże w kilku słowach można ująć całe życie człowieka; wyrazić miłość, ból i współczucie. Epitafia zamieszczone na nagrobkach pamiętają zamierzchłe czasy i przenoszą je we współczesność. Sztuka ma wiele twarzy, dzięki niej możemy wiedzę czerpać w nieskończoność. Trzeba wiele zręczności i mądrości, by życie ludzkie ująć w kilku słowach.

Człowiek żyjący na ziemi może zasłużyć na miano dobrego lub złego, to jedyne przywileje, które można zabrać ze sobą.
O dobrym moĹźna rzec: ”czasami cały świat oznacza mniej niĹź jeden człowiek, ktĂłrego brak…” O złym zaś:” Przechodniu! nie płacz i nie Ĺźałuj tego człowieka, bo gdyby Ĺźył, Ty musiałbyś umrzeć…”

Na starych cmentarzach moĹźna zauwaĹźyć wiele ludzkich przemyśleń o przemijaniu, w większości przypadkĂłw są to ostateczne „Ĺźyciorysy” tych, co odeszli. KrĂłtkie, ale dosadne i zrozumiałe jak ostatnie wypowiedziane słowo.
Szacunek do człowieka wyrażają najczęściej; pamięć i wspomnienia. Jakże często nie starcza życia, by na nie zasłużyć.
„Wielu spośrĂłd Ĺźyjących zasługuje na śmierć, a niejeden z tych, ktĂłrzy umierają, zasługuje na Ĺźycie”.
Na wszystko trzeba zasłużyć, lecz na co może liczyć zły człowiek, jeśli nie na pogardę i potępienie

Najpiękniejsze myśli moĹźna zbierać tylko na cmentarzu, kiedy w samotności wśrĂłd grobĂłw dryfujesz niby łódĹş, gdy wiatr oddech ostatni utraci. Myśli płyną powoli wśrĂłd krzyĹźy ramion obolałych, na chwilę przystaną, by zmĂłwić pacierze… Lubią błądzić wśrĂłd drzew oniemiałych, co stanęły w kolejce po ciszę. Ostatni szelest wydobyty z liści gładzi smutek, co cieniem przenika, a nieostroĹźna gałąź o drugą przypadkiem uderzy niczym tępy miecz o tarczy krawędĹş. Po czym cisza obejmie wszystkie zakamarki, gdzie nawet mysz szara wedrzeć się nie zdoła. Słychać bicie serca i oddech człowieka i krew, co w Ĺźyłach płynie nieustannie. Z błękitu dochodzi słodki śpiew anioła, ktĂłry ma baczenie na uśpione dusze. Tylko w takiej scenerii myśli się jednoczą tworząc niespodzianie dzieł liczne obrazy, ktĂłre zgiełk ulicy porwie w nurty Ĺźycia.

Dopalają się ostatnie świece i blask tracą kwiaty stojące na płycie. Wszystko gaśnie i więdnie, co Ĺźywym się zdaje, wszystko się dopala jak radość, jak Ĺźycie… A my powracamy ze smutnych cmentarzy z zapasem mądrości, ktĂłre dzień roztrwoni. Jutro- na plan dalszy przesunie mogiły, zgasną w oczach ognie, symbole pamięci. Człowiek nieugięty za szczęściem pogoni, by za rok znĂłw stanąć nad płonącym grobem.

Dobrze, że są takie dni, taka przerwa w tej codziennej gonitwie, czas na zastanowienie się, przeanalizowanie dnia wczorajszego, dzisiejszego i jutrzejszego. Człowiek najbardziej troszczy się o przyszłość, ona jakby najważniejsza, od niej zależy wiele, by nie powiedzieć wszystko.


Rzeczywistość wprowadza nam róşne pogańskie święta, by się nimi zarazić, kultywować je. Wszystko jest zrozumiałe, ale trumny, nagrobki w ogrodach i te czaszki…
KaĹźdy człowiek kiedyś umrze, czy to jest powĂłd do drwin ze śmierci? UwaĹźam, iĹź kościom ludzkim naleĹźy się szacunek. Taka” zabawa” przekracza wszystkie normy przyzwoitości i rozwagi. Nie powinniśmy zbliĹźać się do pogaństwa, wystarczy jak czynią to rządzący. UwaĹźam, Ĺźe Wszystkich Świętych i Zaduszki to wspaniałe święta nie wymagające wielu wyjaśnień i komentarzy. Pamięć to zwyczajna ludzka powinność wobec tych, co darowali nam Ĺźycie, byli z nami, kochali nas. Czy to zbyt wiele? Nie moĹźna uciekać do zabobonĂłw, wróşek, uzdrowicieli – to wszystko kłam i biznes, a gdzie nasza religia? Wszystko powinno mieć umiar i granice rozsądku. Wiem, Ĺźe zło najlepiej przystaje do człowieka.

Nie uczmy naszych dzieci zabawy w kości, to na pewno nie przyczyni się do ukształtowania młodych umysłów. Często zastanawiamy się skąd biorą się wszelkie zboczenia, rozboje i mordy. Codzienność kształtuje ludzkość, a wrażliwość przenika często z obrazu jaki widzimy na ulicy. Człowiek powinien więcej czasu spędzać na myśleniu, wyrabiać własne zdanie, więcej interesować się światem. Naśladowanie innych nie wróży żadnego sukcesu, a już na pewno nie uczy niczego dobrego.

Być może jestem zbyt staroświecki, a teraz moda na nowoczesność, która wciąż nie potrafi udowodnić swego istnienia.
Spacerujemy przez życie, więc mamy dostęp do oglądania świata, wydarzeń, zbierania po długiej drodze przykładów dobra i zła. Mijają nas różni ludzie; bardziej i mniej doświadczeni.
Wielu z nich odeszło pozostawiając nam łzy i wspomnienia. Rodzimy się i zaczynamy spacer jedyną wybraną przez siebie drogą, umieramy by podróż zakończyć.
„Pamiętajmy o tych, ktĂłrzy odeszli, bo inaczej naprawdę będą martwi”


Skończyły się święta, choć miesiąc listopad pozostaje z nami, by przedłużyć pamięć, dać więcej czasu cmentarnej ciszy, na mądrość jaka tam drzemie. Czas osłania groby, a kolorowe liście zdobią kamienne płyty, by znowu ożyły. Kamienie choć martwe przemawiają czasem, by żal wyrazić i potęgę ducha, mówią gdy noc ciemna nad drzewami wisi, bo tylko ona tych kamieni słucha. Wszystko przemawia, lecz człowiek nie słyszy, zajęty szczęściem, ziemskimi dobrami, rzadko się znajduje w pozaziemskiej ciszy, o szczęściu własnym myśli godzinami.
Nie obchodzą go inni, bo cóż obcy człowiek, każdy ma własne problemy i troski. Zdrowie dopisuje, sypie się fortuna, trudno ogarnąć tyle szczęścia naraz, a życie pędzi przed siebie jak we śnie. Włosy się bielą, pamięć zawodzi wszystko przeszłością się nagle staje, czy my w ogóle byliśmy młodzi, a może nam się wydaje? Życiowa ścieżka wąska i krótka i nogi już nie te same, trudno wyruszyć w daleką podróż, a nawet przekroczyć bramę.
Wiek się zamienia w jedną godzinę, a krzyk w ciszy konanie. Taka jest droga i takie życie i takie umieranie.
„ Odszedłeś cicho i bez poĹźegnania, jak ten, co nie chce swym odejściem smucić. Jak ten, co wierzy w chwili rozstania, Ĺźe ma niebawem z dobrą wieścią wrĂłcić”


Władysław Panasiuk

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt