Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 04.05.12 - 11:23     Czytano: [2049]

Dział: Zakamarki historii

Walka z Kościołem

Począwszy od 1989r. jesteśmy świadkami stopniowej, systematycznej walki z Kościołem, a szerzej z religią chrześcijańską. Jej znaczenie dla rozwoju cywilizacyjnego jest ogromne, zauważalne nawet przez światłe umysły ateistów. Świadczy o tym wierszyk pt.: Oświadczenie ateistów (patrz www.kworum.com.pl ) jak również wystąpienia znanego profesora filozofii Wolniewicza (udostępnione między innymi na NE) Nasilające się ataki ,przybierające różną formę, na Kościół przywodzą na myśl zdarzenia z początków XX wieku, kiedy to olbrzymie imperium carów zostało opanowane przez bolszewików. Sądzę, że współczesnym pożytecznym będzie przypomnieć te zdarzenia:

Terror wobec kościoła

W morzu okrucieństwa, cierpień i terroru, jaki w Rosji wprowadzili bolszewicy, nadzieja przetrwania była mocno zakorzeniona w wierze w Boga, płynące z niej miłosierdzia i sprawiedliwości, jeśli nie na tym świecie, to na tym lepszym pośmiertnym. Wiara dawała tym milionom terroryzowanych, torturowanych, gwałconych ludzi nadzieję na odmienność losu. Ona pozwalała przetrzymać najbardziej wymyślne tortury i podłości. Ona łagodziła nawet ostatnie tchnienia życia dostrzegając w ucieczce z ziemskiego piekła możliwość wejścia do krainy wiecznej szczęśliwości. Bolszewicy, jakby nie dość im było słyszeć jęków swych ofiar, postanowili im odebrać tę wspaniałą, zainstalowaną w człowieku właściwość. Zdając sobie sprawę z potęgi jaką pełnią w sferze dobra kościoły, rozpoczęli ich niszczenie drobnymi krokami. Kiedy spowodowana przez nich klęska głodu zaczęła rodzić wśród ludu nienawiść, ich propaganda zaczęła szerzyć kłamstwa, że winne nieszczęścia są kościoły. W ten sposób próbowano skierować nienawiść biedoty dotkniętej głodem na hierarchię kościelną.

JuĹź 5. 02. 1918 r. bolszewicy wydali dekret o rozdziale cerkwi i państwa. Głosił on wolność sumienia, kultĂłw i zapowiadał nacjonalizację cerkiewnych dĂłbr. Zaczęto mnoĹźyć prowokacje wobec kościołów przez bezczeszczenie świętych relikwii, urządzanie antyreligijnych karnawałów podczas wielkich religijnych świąt itp. (akcje te są szerzone obecnie na całym świecie jak np. przemarsz gejĂłw w Rzymie w czasie uroczystości religijnych). PopĂłw i biskupĂłw przeciwstawiających się zepsuciu karano aresztem. Pod pretekstem zwalczania głodu bolszewicy wydali dekret nakazujący natychmiastową konfiskatę w cerkwiach wszelkich cennych przedmiotĂłw, złotych, srebrnych, drogich kamieni, zgromadzonych w świątyniach przez wiele pokoleń. Wierni stawali w obronie swych kościołów. Np. w Tule 15.03.1922 wojsko oddało strzały do tłumu zabijając 10 osĂłb. Lenin w tym czasie przekonywał: „moĹźemy zdobyć skarb wartości kilkuset mln rubli w złocie!...wszystko wskazuje, Ĺźe nie osiągniemy swych celĂłw w innym momencie, poniewaĹź jedynie rozpacz zrodzona z głodu, moĹźe wywołać przychylne, lub przynajmniej obojętne nastawienie mas do nas. Dochodzę do wniosku, Ĺźe nastał moment by zmiaĹźdĹźyć czarnosetny kler w najbardziej rozstrzygający i bezwzględny sposĂłb”.

W 1922r. zabito 2691 popów, 1962 zakonników i 13447 zakonnic. W tym czasie bolszewicy urządzali pokazowe procesy w większych miastach. W Piotrogrodzie 76 duchownych skazano na karę obozu, 4 stracono w tym metropolitę Piotrogrodu. W Moskwie do obozów skazano 148 duchownych, 6 na karę śmierci, a patriarchę Tichona umieszczono pod nadzorem policyjnym w klasztorze.

W latach 1929 – 1930 miał miejsce drugi atak na Cerkiew. Ogłoszono dwa dekrety:
• Ułatwiający walkę o wyplenienie religii;
• Wyłączający niedzielę jako dzień święty.

Zarządzono zajęcie dzwonĂłw co spowodowało wiele rozruchĂłw. Duchownych przyrĂłwnywano do „kułakĂłw” i pozbawiono ich wszelkich praw np. do pomocy lekarskiej itp. Według niepełnych danych w r. 1930 zamknięto 6715 cerkwi. Duchownym nadano status „pasoĹźytniczego elementu” z pozbawieniem moĹźliwości zarobienia na Ĺźycie przez jakąkolwiek pracę.

Mimo tych prześladowań w spisie z 1937r. 70% dorosłych osób oświadczyło, że są wierzącymi. Mimo to liczba cerkwi w 1936r w porównaniu do okresu z przed rewolucji zmalała do 28%, meczetów do 32%, zaś liczba sprawujących posługi religijne zmalała z 112629 do 17857 w tym czasie.

Bolszewicy nie lubili faktĂłw sprzecznych z ich ideologią. StatystykĂłw, ktĂłrzy ujawnili niekorzystny stan jeśli chodzi o eliminację wiary z Ĺźycia społeczeństwa – po prostu aresztowali. Jednocześnie przypuszczono trzeci szturm na cerkiew, w wyniku ktĂłrego liczba czyniących posługę religijną spadła z 24000 w 1936r do 5665 osĂłb w r. 1941, z czego połowę stanowili duchowni z krajĂłw nadbałtyckich i Polski.

Po II wojnie światowej, w okupowanych przez sowiety krajach, podjęto jak w dotychczasowym imperium, bezwzględną walkę z kościołami. Wobec hierarchii kościelnej stosowano róşne represje, przekupstwo, infiltrację, pomĂłwienia, areszty, oszczerstwa, tortury i zbrodnie. Los ten spotkał wielu dostojnikĂłw kościoła, tak Ĺźe ekspozytury bolszewizmu w uzaleĹźnionych od Moskwy krajach mogły meldować, jak uczynił to HodĹźa w Albanii, „Ĺźe wszystkie meczety i kościoły zburzono lub zamknięto”. Tej fali niszczenia wiary i kościołów najdłuĹźej opierała się Polska, chociaĹź i tu represje wobec Kościoła i metody usunięcia z Ĺźycia duchowego narodu jego wiary przyjmowały perfidny, a nieraz okrutny charakter. Jednym z tych sposobĂłw była i jest prĂłba deprawowania społeczeństwa, bo tylko takie podatne jest na wszelkie manipulacje. Zaatakowano przede wszystkim rodzinę, będącą ostoją tradycyjnych wartości (patrz W. Łysiak: „Stulecie KłamcĂłw” s. 113 – 117).

W walce z polskim Kościołem byliśmy świadkami aresztowania prymasa Polski kardynała S. Wyszyńskiego oraz wielu innych hierarchĂłw. Zamordowano księdza J. Popiełuszkę i wielu innych. Po 1989 mimo zmiany systemu, bolszewicy, ktĂłrzy obecnie przyjęli nazwę liberałów, kontynuują swe dzieło niszczenia wiary przy pomocy zawłaszczonych przez nich środkĂłw masowego przekazu, a takĹźe róşnych skorumpowanych artystĂłw byłego, bolszewickiego „frontu ideologicznego”. Pisze o tym obszernie J. R. Nowak w swym dziele: „ ZagroĹźenie dla Polski i polskości” Warszawa, 1988r. s. 447 –474.

Rudolf Jaworek

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt