australijka - 18.11.13 13:41
Piekny wiersz, poświęcony Ojcu, ważne, że znalazlo się dla Niego miejsce w sercu córki, gdzie ciągle świeża miłość i pamięć. Serdecznie pozdrawiam Pani Haniu, życząc weny.

Hania - 04.11.13 12:10
Witam Panie Janku. Dziękuję za komentarz. Dobrze, że już po Swięcie Zmarłych. Przyznam, że są to dla mnie bardzo trudne, traumatyczne dni. Moja rodzina straciła wiele osób w wieku, w którym nie pora i czas było na umieranie, 46, 49, 32, 34, 39 a tata miał 60 lat. Życie nadal się kręci, więc możemy tylko zapłakać nad grobem, zmówić modlitwę i zapalić znicz. Tata był bardzo prawym człowiekiem i prawdziwym patriotą. Długo mogłabym pisać i wspominać, ale to nie miejsce. Panie Janku ja mam 52 lata (i dużo i mało). Pozdrawiam bardzo gorąco, wysyłam uściski dla żony Anny. Wszystkiego dobrego.

Jan Orawicz - 31.10.13 4:12
... Wiersz ujmujący za serce,bo spojrzał na przemijanie naszego czasu i przestrzeni na tej Bożej ziemi.Już za kilkanaście godzin staniemy w żałobnej ciszy nad grobami naszych Kochanych Rodziców, utrudzonych w nie łatwym czasie życia. A tak czekali w nadziei,że poprawi się ich los. Nie wiem w jakim
jest Pani wieku. Moim Rodzicom wypadło przeżyć II wojnę światową,znana z dosłownej rzezi na ludziach, rozpętanej przez wschodniego i zachodniego kolosa, A po wojnie w biedzie i często nędzy wypadło IM budowanie życia od początku na zgliszczach. To wspomnienie nigdy mnie nie opuszcza,kiedy wracam wspomnieniami o moich Kochanych rodzicach,którzy w tak tragicznym okresie życia dali sobie z nim radę! To graniczy z cudem!! Serdecznie pozdrawiam.

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami naszych Czytelników. Gazeta Internetowa KWORUM nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.