Czwartek 25 Kwietnia 2024r. - 116 dz. roku, Imieniny: Jarosława, Marka, Wiki
| Strona główna | | Mapa serwisu
dodano: 19.07.15 - 11:05 Czytano: [1151]
Dział: Kworum poetów
rzeka (Władysław Panasiuk)
Płynę z twoim nurtem - niezapomniana rzeko.
Mosty zostawiam z tyłu, jak lawiny śniegu.
Nie mogę, albo nie chcę dopłynąć do brzegu,
Zawsze płynę zbyt blisko, albo zbyt daleko.
Mijają mnie zamki, kąpiące się w wodzie
I rdzą pokryte barki z piaskiem na pokładzie.
I kwiatów tysiące w polskim starym sadzie,
Z pełną twarzą słonecznik, stojący w ogrodzie.
Mijają długie lata i życie mnie mija.
Niesie mnie moja rzeka w przestrzeni i czasie.
Los swój oddałem Bogu i z nim się nie kłócę.
Lubię kiedy łódź moja do brzegu dobija,
Choć ją nie w każdym porcie zacumować da się.
Bóg wybierze mi przystań i tam cumy rzucę.
Władysław Panasiuk
Danuta Duszynska - 10.10.15 19:45
Piękny sonet o mijajacym czasie. Nie chcemy jeszcze dobijać do brzegu, rzucamy sie w wir rzeki codziennych ch spraw i obowiązków. I niech ta rzeka niesie nas na powierzchni jak najdłuzej, byle w zdrowiu i pogodzie ducha, czego życzę autorowi z całego serca. Sonet i pantum to moje dwie ulubione formy. Pozdrawiam najserdeczniej.
W, Panasiuk - 08.08.15 0:27
Dziękuję Agememnon za życzliwość. Proszę zamieszczać na Pańskich blogach. pozdrawiam i zapraszam do moich felietonów, których na Kworum jest kilka. wp
Agamemnon - 07.08.15 12:25
Bardzo interesujący wiesz. Jeśli Pan pozwoli, to chętnie go opublikuję na moich blogach.
Pozdrawiam serdecznie i gratuluję.
Panasiuk - 22.07.15 1:34
Zapraszam do "Pieśni o Ojczyźnie" mojego autorstwa.
panasiuk - 22.07.15 0:23
Tak mało pisze się dzisiaj sonetów, a wydaje mi się, że to dobra forma i dość zdyscyplinowana choć stara jak świat. Dziękuję Pani Hani, Dorocie i Panu Jankowi za budujące słowa. Płyniemy i coraz bliżej do morza.
Jan Orawicz - 21.07.15 19:20
I pod tym utworem serdecznie witam poetę. Widzę,że Ty i Ja
mamy podobne odczucia w pokładach naszego losu. A oto skrawek
odczucia mego losu,który tutaj nagle mi spadł niczym kapka tuszu
z długopisu. Zmyłaś daleko mnie moja falo,
Już nawet nie słychać wołania halo
Rodzinny brzeg połknęła dal,
A ja na falach i pośród fal !
Ale mam prośbę do mojej fali,
By mnie na Bałtyk porwała z dali ... Pozdrawiam
Hania - 21.07.15 15:02
Witam Panie Władysławie, piękny wiersz. Czas płynie jak rzeka, życie nasze również podobne jest właśnie do rzeki. Woda w niej - zimna, ciepła, rwąca, spokojna, czasem straszy swoim wyglądem, czasem daje odpocznienie a czasem po prostu jest skuta lodem. Czy nasze życie nie wygląda podobnie? Tylko Pan, Pana rzeka zostawia rzeki z tyłu a inna mijając mosty zawsze w nich trwa. Pozdrawiam gorąco i życzę wszystkiego co najlepsze.
Dorota Sidor - 20.07.15 22:36
Witam Panie Władysławie .
Piękny wiersz jak zawsze . Nasze życie jak płynąca rzeka ,, Bóg wybierze przystań ,, Tak się kończy ludzki rejs przez życie .Wspaniałe porównanie i zawarta głębia w wierszu .
Gratuluje i serdecznie Pana pozdrawiam .
Dorota.
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami naszych Czytelników. Gazeta Internetowa KWORUM nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
OKO (Grażyna Tatarska)
Nie pytaj, w którą stronę idzie ta droga, tyle stron świata - co w tej chwili ludzi - wszystkie idą do Boga. Jeśli wybierasz co innego, nie pytaj o niebo. Możesz w skale...
21.04.24 - 19:53 | Czytaj więcej
25 Kwietnia 1937 roku
Zmarł Michał Drzymała, wielkopolski chłop, symbol walki z zaborcą pruskim (ur. 1857)
25 Kwietnia 1926 roku
Urodził się Tadeusz Janczar, aktor teatralny i filmowy (zm. 1997)