Czwartek 25 Kwietnia 2024r. - 116 dz. roku,  Imieniny: Jarosława, Marka, Wiki

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 19.07.15 - 11:05     Czytano: [1151]

rzeka (Władysław Panasiuk)





Płynę z twoim nurtem - niezapomniana rzeko.
Mosty zostawiam z tyłu, jak lawiny śniegu.
Nie mogę, albo nie chcę dopłynąć do brzegu,
Zawsze płynę zbyt blisko, albo zbyt daleko.

Mijają mnie zamki, kąpiące się w wodzie
I rdzą pokryte barki z piaskiem na pokładzie.
I kwiatów tysiące w polskim starym sadzie,
Z pełną twarzą słonecznik, stojący w ogrodzie.

Mijają długie lata i życie mnie mija.
Niesie mnie moja rzeka w przestrzeni i czasie.
Los swój oddałem Bogu i z nim się nie kłócę.

Lubię kiedy łódź moja do brzegu dobija,
Choć ją nie w każdym porcie zacumować da się.
Bóg wybierze mi przystań i tam cumy rzucę.

Władysław Panasiuk

Wersja do druku

Danuta Duszynska - 10.10.15 19:45
Piękny sonet o mijajacym czasie. Nie chcemy jeszcze dobijać do brzegu, rzucamy sie w wir rzeki codziennych ch spraw i obowiązków. I niech ta rzeka niesie nas na powierzchni jak najdłuzej, byle w zdrowiu i pogodzie ducha, czego życzę autorowi z całego serca. Sonet i pantum to moje dwie ulubione formy. Pozdrawiam najserdeczniej.

W, Panasiuk - 08.08.15 0:27
Dziękuję Agememnon za życzliwość. Proszę zamieszczać na Pańskich blogach. pozdrawiam i zapraszam do moich felietonów, których na Kworum jest kilka. wp

Agamemnon - 07.08.15 12:25
Bardzo interesujący wiesz. Jeśli Pan pozwoli, to chętnie go opublikuję na moich blogach.

Pozdrawiam serdecznie i gratuluję.

Panasiuk - 22.07.15 1:34
Zapraszam do "Pieśni o Ojczyźnie" mojego autorstwa.

panasiuk - 22.07.15 0:23
Tak mało pisze się dzisiaj sonetów, a wydaje mi się, że to dobra forma i dość zdyscyplinowana choć stara jak świat. Dziękuję Pani Hani, Dorocie i Panu Jankowi za budujące słowa. Płyniemy i coraz bliżej do morza.

Jan Orawicz - 21.07.15 19:20
I pod tym utworem serdecznie witam poetę. Widzę,że Ty i Ja
mamy podobne odczucia w pokładach naszego losu. A oto skrawek
odczucia mego losu,który tutaj nagle mi spadł niczym kapka tuszu
z długopisu. Zmyłaś daleko mnie moja falo,
Już nawet nie słychać wołania halo
Rodzinny brzeg połknęła dal,
A ja na falach i pośród fal !
Ale mam prośbę do mojej fali,
By mnie na Bałtyk porwała z dali ... Pozdrawiam

Hania - 21.07.15 15:02
Witam Panie Władysławie, piękny wiersz. Czas płynie jak rzeka, życie nasze również podobne jest właśnie do rzeki. Woda w niej - zimna, ciepła, rwąca, spokojna, czasem straszy swoim wyglądem, czasem daje odpocznienie a czasem po prostu jest skuta lodem. Czy nasze życie nie wygląda podobnie? Tylko Pan, Pana rzeka zostawia rzeki z tyłu a inna mijając mosty zawsze w nich trwa. Pozdrawiam gorąco i życzę wszystkiego co najlepsze.

Dorota Sidor - 20.07.15 22:36
Witam Panie Władysławie .
Piękny wiersz jak zawsze . Nasze życie jak płynąca rzeka ,, Bóg wybierze przystań ,, Tak się kończy ludzki rejs przez życie .Wspaniałe porównanie i zawarta głębia w wierszu .
Gratuluje i serdecznie Pana pozdrawiam .
Dorota.

Wszystkich komentarzy: (8)   

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami naszych Czytelników. Gazeta Internetowa KWORUM nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

25 Kwietnia 1937 roku
Zmarł Michał Drzymała, wielkopolski chłop, symbol walki z zaborcą pruskim (ur. 1857)


25 Kwietnia 1926 roku
Urodził się Tadeusz Janczar, aktor teatralny i filmowy (zm. 1997)


Zobacz więcej