Środa 24 Kwietnia 2024r. - 115 dz. roku,  Imieniny: Bony, Horacji, Jerzego

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 24.01.16 - 13:10     Czytano: [1096]

Dział: Prosto z mostu

Sztrasburski pasztet

w amerykańskim opakowaniu



Miłe złego początki – jak powiedziała czarownica wbijana na pal. Cóş innego mogłaby powiedzieć pani premier Beata Szydło po groteskowej inkwizycji, jaką z łaski Martina Szulca, piastującego stanowisko przewodniczącego Parlamentu Europejskiego, przeprowadziło to gremium przeciwko Polsce? Posłowie wykonujący obstalunek juĹź to RAZWIEDUPR-a – (chodzi tu przede wszystkim o posłów z Polski, ktĂłrzy RAZWIEDUPR-owi podlegają), juĹź to obstalunki bezpieczniackich central w swoich krajach, wreszcie – posłów z tak zwanymi „korzeniami”, ktĂłrzy pilnie nasłuchują sygnałów Sanhedrynu, sztorcowali nieszczęsną Polskę za naruszanie demokracji i łamanie praworządności, podczas gdy inni posłowie albo bagatelizowali sprawę, albo podtrzymywali stanowisko pani premier Beaty Szydło, Ĺźe w demokracją i praworządnością w Polsce wszystko jest w jak najlepszym porządku, a jeśli były jakieś niedociągnięcia – to za poprzednich rządĂłw, ale nie teraz.

Ta groteskowa inkwizycja dostarczyła rĂłwnieĹź dowodu, Ĺźe w parlamencie Europejskim zasiada mnĂłstwo przeraĹşliwych durniĂłw, ktĂłrzy nie mają pojęcia, co to jest demokracja. ZwrĂłcił im na to uwagę europoseł Janusz Korwin Mikke, przypominając, Ĺźe demokracja, to tyrania Większości i PiS, mając większość w polskim Sejmie, postępuje zgodnie z fundamentalną zasadą demokracji, Ĺźe im większa Liczba, tym słuszniejsza Racja. Tymczasem posłowie krytykujący polski rząd, odwoływali się do zasady nomokratycznej (gr. słowo „nomos” oznacza prawo), ktĂłra z demokracją nie tylko nie ma nic wspĂłlnego, ale z zasadą demokratyczną jest oczywiście sprzeczna, bo głosi konieczność postępowania według słusznych zasad, bez względu na mniemania Większości. To smutne, a zarazem – głęboko niepokojące, Ĺźe w Parlamencie Europejskim zasiada aĹź tylu idiotĂłw i niedoukĂłw – poczynając od przewodniczącego, pana Martina Schulza, ktĂłry stanowi Ĺźywy dowĂłd, iĹź ryba psuje się od głowy.

Wróćmy jednak a nos moutons, czyli do naszych baranĂłw – to znaczy – do Platformy Obywatelskiej, w ktĂłrej po sztrasburskiej inkwizycji zapanowało coś w rodzaju kaca – bo nie udało się im rozsmarować pani Beaty Szydło na podłodze, mimo wsparcia zmobilizowanych na tę okoliczność cudzoziemcĂłw. Ale sztrasburski triumf pani Szydło, chociaĹź na pewno sprawił jej przynajmniej choć trochę przyjemności, nie trwał długo. JuĹź następnego dnia, na spotkaniu z przedstawicielami opozycji, przedstawiła ona zarĂłwno jej, jak i przede wszystkim – prezydentowi Dudzie ultimatum: albo w ciągu dwĂłch tygodni zaprzysięgnie sędziĂłw TK, od ktĂłrych dotychczas nie przyjął ślubowania, albo oni doprowadzą do wydania przez Parlament Europejski rezolucji wymierzonej w aktualny rząd w Polsce.

Najbardziej odgraĹźał się pan poseł Sławomir Neumann, na widok ktĂłrego zawsze przypomina mi się fragment poematu Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Refleksje z nieudanych rekolekcji paryskich”: „A w tłumie wciąż te same twarze – oszusta i potępionego”. Wprawdzie nikt nie ponosi winy za swoją fizjognomię, ale nie da się ukryć, Ĺźe w tej sytuacji, deklaracje pana posła Neumanna nie brzmią wiarygodnie, bez względu na to, czego by nie dotyczyły. To znaczy – brzmią, ale zarazem wzbudzają rozmaite wątpliwości, zarĂłwno co do ich samodzielności, jak i autentyczności. Nie moĹźna zresztą wykluczyć, Ĺźe takie podejrzenia mogą być uzasadnione rĂłwnieĹź innymi względami; pamiętamy przecieĹź publiczne wynurzenia pana generała Gromosława Czempińskiego, ileĹź to rozmĂłw i bliskich spotkań III stopnia musiał odbyć, by w ogĂłle doszło do powstania Platformy Obywatelskiej. W tej sytuacji tylko poseł Stefan Niesiołowski nie moĹźe być podejrzewany o posiadanie ubeckich protektorĂłw, a to ze względu na wyrok niezawisłego sądu w osobie rezolutnej pani, przebranej w „głupi średniowieczny łach” - jak takie stroje nazywała nieĹźyjąca juĹź Oriana Fallaci – ktĂłra uznała, Ĺźe pan poseł Niesiołowski Ĺźadnych ubeckich protektorĂłw nie miał. W tej sytuacji nie wypada zaprzeczać, ale niepodobna nie zwrĂłcić uwagi, Ĺźe wspomniany wyrok dotyczy tylko posła Niesiołowskiego. A co z innymi? Ładny interes!

Oczywiście pogróşki pana posła Neumanna nie mają zbytniego ciężaru gatunkowego, bo Parlament Europejski właśnie po to jest, Ĺźeby produkował rozmaite rezolucje; jak nie przeciwko trzęsieniom ziemi, to przeciwko lodowcom, jak nie przeciwko lodowcom, to w sprawie pozycji sodomitĂłw w Burkina Faso, jak nie w sprawie sodomitĂłw, to w sprawie gomorytĂłw na Marsie – i tak dalej. Dodając do tego zwału makulatury jeszcze jedną rezolucję w sprawie demokracji w Polsce, PE niczego nie zmieni, bo i tak nikt na to nie zwrĂłci uwagi. ToteĹź pani premier Szydło puściła te pogróşki mimo uszu i do Ĺźadnego kompromisu w sprawie Trybunału Konstytucyjnego nie doszło. Być moĹźe jakiegoś przełomu dokona pan prezydent Duda, ponownie pokazując panu prezesowi Rzeplińskiemu jakiegoś ducha w jeszcze straszliwszej postaci. Pamiętamy wszak, Ĺźe po godzinnej rozmowie z panem prezydentem w cztery oczy, pan prezes Rzepliński jednak dopuścił do orzekania dwĂłch sędziĂłw wybranych do TK z inicjatywy PiS, chociaĹź wcześniej odgraĹźał się, Ĺźe nie ustąpi nawet „o milimetr”. Ale nie takie rzeczy ludzie robili, kiedy zobaczyli ducha – zwłaszcza w straszliwej postaci. Doświadczył tego nawet krĂłl Zygmunt August, ktĂłremu mistrz Twardowski ukazał ucha Barbary Radziwiłłównej – więc cóş tu mĂłwić o panu prezesie Rzeplińskim?

Ale nie znaczy to, Ĺźe wszystko musi zakończyć się wesołym oberkiem. O ile Parlament Europejski moĹźe wydawać rezolucje, nawet z szybkością karabinu maszynowego, to nie ma kompetencji decyzyjnych, ktĂłre przysługują Komisji Europejskiej. A to właśnie ona uruchomiła wymierzoną w Polskę procedurę sprawdzania stanu praworządności w naszym nieszczęśliwym kraju. Czym się to sprawdzanie zakończy – tego jeszcze nie wiadomo, a skoro tak, to moĹźe pociągnąć za sobą „nieprzewidziane konsekwencje”. Na domiar złego do Warszawy przyleciał właśnie były ambasador USA w Polsce, a obecnie - „koordynator do spraw sankcji” w Departamencie Stanu – Ĺźeby – jak informuje Ĺźydowska gazeta dla PolakĂłw pod redakcja Adama Michnika - „ostrzegać rząd PiS, by nie demontował fundamentĂłw państwa prawa i nie dążył do konfliktu z UE”. Ĺťydowska gazeta powołuje się przy tym na opinię Głównego Cadyka III RP w osobie Aleksandra Smolara, ktĂłry juĹź przed dwoma tygodniami przewidział, Ĺźe Waszyngton jest „zaniepokojony” i w związku z tym przyśle pana Daniela Frieda w charakterze rewizora iz Pietierburga, Ĺźeby dygnitarzy tubylczego sojuszniczego bantustanu naprostował.

Przewidywania pana Smolara pokazują, Ĺźe „zaniepokojenie” Waszyngtonu dokładnie pokrywa się z diagnozą, jaką w sprawie demokracji i praworządności w Polsce przekazała światu Ĺźydowska gazeta dla PolakĂłw. Być moĹźe pan Daniel Fried ma oprĂłcz tego rĂłwnieĹź jakiś inne ĹşrĂłdła informacji, ale moĹźe poprzestaje na tym jednym, jako Ĺźe i on sam legitymuje się nie tylko pierwszorzędnymi „korzeniami”, ale w dodatku w latach 1987-1989 z ramienia Departamentu Stanu przygotowywał transformację ustrojową, między innymi w naszym nieszczęśliwym kraju. Jak wiadomo, polegała ona między innymi na „odwrĂłceniu” funkcjonariuszy RAZWIEDUPR-a, ktĂłrzy dzięki temu otrzymali zadanie utrzymywania w ryzach mniej wartościowego narodu tubylczego w zamian za pozwolenie na dalsza okupację kraju. Ta misja najwyraĹşniej została przez AmerykanĂłw potwierdzona w następstwie międzynarodowej konferencji naukowej „Most” 18 czerwca ubiegłego roku, kiedy to ubecy izraelscy rekomendowali Naszemu Największemu Sojusznikowi usługi największych tubylczych ubeckich dynastii, wskutek czego polityczna wojna w Polsce, jaką obecnie obserwujemy, w ogĂłle jest moĹźliwa. Wygląda na to, Ĺźe najwaĹźniejszym zadaniem pana Daniela Frieda moĹźe być doprowadzenie do jakiegoś kompromisu między obydwoma formacjami, wpisanymi przez AmerykanĂłw na listę „naszych sukinsynĂłw”: Prawem i Sprawiedliwością oraz RAZWIEDUPR-em – bo taki konflikt, a zwłaszcza – jego eskalacja, ktĂłra nie wiadomo do czego mogłaby doprowadzić – nadweręża wizerunek Pax Americana, w ktĂłrym wszyscy maja być szczęśliwi i zadowoleni. Nie wiadomo tylko, ile za ten kompromis Polska będzie musiała beknąć – bo Ĺźe będzie musiała, to wskazuje na to gorliwość, z jaką lobby Ĺźydowskie zatroszczyło się o stan demokracji i praworządności w Polsce.







Stanisław Michalkiewicz
24 stycznia 2016 r.



Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt