Środa 24 Kwietnia 2024r. - 115 dz. roku,  Imieniny: Bony, Horacji, Jerzego

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 02.03.16 - 22:51     Czytano: [1488]

Dział: Zakamarki historii

Bohaterowie Wyklęci a...

„bohaterowie” III RP



W tym roku Dzień Pamięci o Ĺźołnierzach niepodległościowego podziemia przypada w szczegĂłlnym czasie – gdy potwierdza się, Ĺźe to właśnie nasze, prawicowe odczytywanie kulis powstania III RP było prawdziwe, gdy potwierdza się, Ĺźe „demokratyczna opozycja” knuła z władzami PRL, zarĂłwno tajnymi jak i jawnymi. Po raz kolejny uświadamia to nam, jak bardzo róşnili się bohaterowie z lasu od „bohaterĂłw” zza Okrągłego Stołu.

Czczeni przez młode pokolenie Ĺťołnierze Wyklęci w większości pozostawali ludĹşmi niezłomnymi – za wolną Polskę oddawali Ĺźycie. Spóźnione, lecz całkowicie zasłuĹźone honory odbierają juĹź w zaświatach – ci bowiem, ktĂłrym udało się doĹźyć naszych czasĂłw, stanowią tylko nieliczną garstkę spośrĂłd wszystkich antykomunistycznych partyzantĂłw.

HonorĂłw nie zaznało jednak rĂłwnieĹź wielu „Wyklętych”, ktĂłrzy doczekali powołania III RP. Musiały minąć dwie dekady wolnej rzekomo Polski, by zbyt długo pozostający u władzy postokrągłostołowcy dopuścili do ustanowienia dnia pamięci o Nich. Przez cały ten czas inspirowane esbecką twĂłrczością ataki na Leśnych nie osłabły, a ich prześladowcy śmiali się im w twarz, trwając w słuĹźbach, okupując stanowiska ministerialne czy pobierając sowite emerytury.

Kult „Ĺťołnierzy Wyklętych” zrodził się jednak sam, w pokoleniu ich wnukĂłw i prawnukĂłw. Jego państwowe usankcjonowanie przez Lecha Kaczyńskiego (co pozostanie główną zasługą prezydenta) wynikało między innymi właśnie ze społecznego zapotrzebowania.

JakĹźe inaczej było z „bohaterami” Okrągłego Stołu! Postkomunistyczna propaganda przez całe lata tłukła nam do głów, nie tylko w mediach elektronicznych i drukowanych, ale i na uczelniach oraz w szkolnych podręcznikach, Ĺźe Michnik, Mazowiecki, Kuroń, Geremek i im podobni, to jedni z największych ludzi w dziejach świata. KaĹźda polemika z poglądami tych świeckich świętych określana była natychmiast mianem „szargania autorytetĂłw”.

AutorytetĂłw?

Warto przypomnieć stosunek niektĂłrych „bohaterĂłw III RP” do polskich bohaterĂłw.

Zacznijmy od Jacka Kuronia. Gdy zabijano Hieronima Dekutowskiego ps. „Zapora”, Kuroń zostawał działaczem Związku MłodzieĹźy Polskiej indoktrynującego młodych PolakĂłw w duchu wściekłego stalinizmu. Kilka miesięcy po zamordowaniu Zygmunta Szendzielarza ps. „Łupaszka”, Kuroń zaczął tworzyć komunistyczne harcerstwo, by nadal wykuwać elity nowego, czerwonego państwa. Parę miesięcy później wstąpił do PZPR. Po latach Kuroń w spektakularny sposĂłb opuścił partię i przesiedział swoje w więzieniu. Przy Okrągłym Stole grał pierwsze skrzypce. Po 1989 roku wraz z Jackiem Ĺťakowskim opublikował książkę, w ktĂłrej szkalował m.in. dobre imię JĂłzefa Kurasia, ps. „Ogień”, powielając kłamstwa fabrykowane na jego temat przez komunistycznych specjalistĂłw do spraw dezinformacji.

Ciekawa jest takĹźe biografia Bronisława Geremka, niemal idola dla kaĹźdego koncesjonowanego speca ds. polityki międzynarodowej III RP. Gdy tworzyły się pierwsze leśne oddziały walczące z komunistami, Geremek wstępował do mającego rĂłwnieĹź leśne tradycje (ale po drugiej stronie barykady) Związku Walki Młodych. Kilka miesięcy po zamordowaniu kapelana „Wyklętych”, księdza Gurgacza, Geremek przystąpił do organizacji skupiającej faktycznych zleceniodawcĂłw mordĂłw na partyzantach – Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Gdy trwały poszukiwania ostatnich ukrywających się Ĺźołnierzy niezłomnych, młody historyk otrzymał propozycję opowiadania o historii w reĹźimowej telewizji, na ktĂłrą skrzętnie przystał.

Ikoną III RP pozostaje jednak w pierwszej kolejności Tadeusz Mazowiecki – to przecieĹź jego gest (wykonany na mĂłwnicy sejmowej w 1989 roku) zdobi okładki setek polskich książek. Mazowiecki nigdy do PZPR nie wstąpił, mimo tego wiele lat spędził w strukturach bliskich partii. Gdy rodzina generała Emila Fieldorfa „Nila” pisała list z rozpaczliwą prośbą o ułaskawienie Ĺźołnierza, Mazowiecki wydawał rozmaite broszury i książeczki – choćby „WrĂłg pozostał ten sam”. „Gdybyśmy przeglądnęli kroniki procesĂłw członkĂłw organizacji podziemnych (…) spotkalibyśmy ludzi, ktĂłrzy z całym cynizmem i premedytacją mordowali swych towarzyszy, kiedy uznali ich za niebezpiecznych” – pisał w przygotowanej wraz z Zygmuntem Przetakiewiczem publikacji. W swoim tekście Mazowiecki prĂłbował dowieść, Ĺźe koncepcja drugiego wroga, ktĂłrym mieli być komuniści, jest wytworem „antykomunistycznej propagandy Zachodu” i wiary w szybkie nadejście III Wojny Światowej. Późniejszy premier potępiał teĹź kwestionowanie „postępowych” reform społecznych wyjaśniając, Ĺźe „byłoby jakąś ahistoryczną, sentymentalną ckliwością nie widzieć tego, Ĺźe kaĹźda wielka przemiana dziejowa pociąga za sobą ofiary takĹźe w ludziach”.

Ciężko nie przypomnieć takĹźe innego tekstu Mazowieckiego, zatytułowanego „Wnioski”, a opublikowanego w 1953r. we „Wrocławskim Tygodniku Katolickim”, przyklaskujący oskarĹźycielom biskupa Kaczmarka podczas jego pokazowego procesu.

Gdy mordowano ostatniego ukrywającego się Ĺťołnierza Wyklętego, JĂłzefa Franczaka ps. „Lalek”, Mazowiecki od dwĂłch lat zasiadał w Sejmie PRL. Posłem pozostał jeszcze przez dwie kadencje.

Nie sposĂłb przecenić takĹźe roli, jaką w negowaniu kultu bohaterĂłw odegrał Adam Michnik, kolejny uczestnik obrad Okrągłego Stołu. Szef „Gazety Wyborczej” jest o pokolenie młodszy od wcześniej wspomnianych „bohaterĂłw”, a swą cegiełkę do procesu oczerniania niepodległościowego podziemia rozpoczął juĹź jako rządca dusz III RP (choć jego rodzina przyłoĹźyła się do bezpośredniego eliminowania „wrogĂłw ludu”). To dowodzony przez niego dziennik stoi na czele frontu walki z pamięcią o bohaterach, to podlegli Michnikowi dziennikarze od lat starają się relatywizować prawdę o Ăłwczesnej walce dobra ze złem. To wreszcie pismo Adama Michnika wylansowało na „autorytety moralne” nie tylko „nawrĂłconych” jeszcze przed 1989 r. PZPR-owcĂłw, ale i bezpośrednich przeciwnikĂłw Leśnych, jak chociaĹźby Zygmunta Baumana, oficera dowodzącego oddziałami, ktĂłre tropiły i zabijały antykomunistycznych partyzantĂłw Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Mazowiecki, Kuroń, Geremek, tak samo jak Wojciech Jaruzelski doczekali się pogrzebów z państwowymi honorami. Ich kult próbowano nam narzucić przez długie lata.

Tysiące Ĺťołnierzy Wyklętych, ktĂłrych czczą dziś rzesze młodych ludzi, wciąż spoczywa pod murami cmentarzy, w polach, lasach, bez krzyĹźa czy pomnika. Śpią pod warstwą gaszonego wapna, wylewanego na nich przy poklasku niejednego z późniejszych „bohaterĂłw” III RP.


Krystian Kratiuk
PCh24.pl

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt