Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 02.04.17 - 20:03     Czytano: [645]

Dział: Świat i Ludzie

… moĹźe to miłość, a moĹźe kochanie

Kiedy słowa stają się mniej odpowiedzialne i oziębłe spojrzenia, trudno odróżnić, co miłość, a co kochanie. Człowiek oswaja się z nowymi ustawami, niemającymi nic wspólnego z miłością. Świat przestał rozumieć ludzi, a ci za wszelką cenę usiłują zrozumieć świat. Podążamy za modą i tym samym zatracamy wszystko, co boskie. Dobrze, że nowelizuje się ustawy, źle, że na gorsze.
„I ciągle sobie zadaję pytanie: czy to jest miłość, czy to jest kochanie” – sam nie wiem. Niby znam definicję, ale nie do kaĹźdego teraz pasuje. MĂłwią, Ĺźe miłość wszystko wybaczy, niech więc wybaczy moją śmiałość i ciekawość zarazem. Nie jestem średniowieczem w tej kwestii, ale wydaje mi się, Ĺźe juĹź wszelkie normy świat przekroczył. Ludzie często mylą demokrację z głupotą. Oto rzecz stała się niesłychana „juĹź według prawa pan tuli pana”

Nie słońcem jest ten promień, co z oczu jej pada;
Czerwień jej warg ma odcień bledszy niż korale,
Przy bieli śniegu pierś jej wydaje się śniada,
Włos jej to włos – nie w złocie wyrzeĹşbione fale.
Znam róże, których białość przechodzi w purpurę,
Lecz nie takie się róże rumienią w jej cerze;
Rozkoszniejszą woń mają perfumy niektóre
NiĹź tchnienie mojej miłej – nie więcej niĹź świeĹźe.
Lubię dźwięk jej słów- przecie, gdy muzyka płynie,
Czulej mnie ukołysze brzmieniami błogimi;
Przyznaję, nie widziałem, jak chodzą boginie,
Jeno wiem: moja stopa po realnej ziemi.
Lecz w oczach mych przyćmiewa – powiem bez wahania –
Wszystko, czym ją fałszywe czynią porównania.

To nie tylko słowa, to dĹşwięk miłości wyraĹźonej szczerze. Trudno wypowiadać się o miłości, bo wciąż tak mało o niej wiemy. Człowiek potrafi rzucać coraz więcej słów na wiatr, a ten roznosi je po całym świecie. Wielu z nas potrafi być echem i tak roztrwania się słowa często tylko wypowiadane. …”a z nich najwaĹźniejsza jest miłość” i o tym nie moĹźemy zapominać. O miłości mĂłwi się od czasu stworzenia człowieka, Homer opowiadał o pięknej Helenie i my staramy się snuć muzę o miłości. Świat bez niej przestanie istnieć, bo tylko ona wytycza porozumienie między ludĹşmi. Znajomość samego języka często do tego nie wystarcza. Widzimy, do czego zdolna jest nienawiść i jak często zabija. Miłość nie zna tego słowa, choć my nie znamy miłości.

Płci piękna! gdzie wiek złoty, gdy za polne kwiaty,
Za haftowane kłosem majowe sukienki,
Kupowano panieńskie serduszka i wdzięki,
Gdy do lubej gołębia posyłano w swaty?

Dzisiaj wieki są tańsze, a droższe zapłaty.
Ta, której złoto daję, prosi o piosenki;
Ta, której serce daję, żądała mej ręki;
Ta, którą opiewam, pyta, czym bogaty.

Danaidy! Rzucałem bezdeń waszej chęci
Dary, pieśni i we łzach roztopioną duszę;
Dziś z hojnego jam skąpy, z czułego szyderca.

A coć mię dotąd jeszcze nadobna twarz nęci,
Choć jeszcze was opiewać i obdarzać muszę,
Lecz dawniej wszystko dałbym, dziś wszystko – prĂłcz serca.

Miłość była zainteresowaniem nie tylko poetów, ale to właśnie oni tworzyli miłosne pieśni. Powyższe dwa sonety; W. Szekspira i A. Mickiewicza nie mówią o niczym innym. Możemy, a nawet powinniśmy wzorować się na pięknie, którego coraz mniej. Piękno i miłość tworzą jakby jedno, ale człowiek często nadwyręża te słowa.
Szybkość jaka panuje na ziemi nie zawsze pozwala na odszukanie piękna w tym i miłości. Nie poświęcamy juĹź tyle czasu rodzinie, nie wystarcza go dla nas samych. Wręczanie kwiatka najbliĹźszej osobie wychodzi z mody, wszystko, co dobre i szlachetne pomału odchodzi w cień. Nadszedł czas wielkiego świata i wielkich ludzi, a co z małymi? Co z tymi, ktĂłrych jeszcze nie stać na walentynkowe prezenty w postaci drogich samochodĂłw, pierścionkĂłw czy wakacji, co z nami? Nikt nie pomyślał, Ĺźe jedno miłe słowo często moĹźe zastąpić wymienione „upominki”. Tak wiele kobiet na nie czeka, nawet tych, ktĂłre oddałyby za nie wstęgą opasane mercedesy. W większości wyraĹźenie miłości odnajduje się w słowach i uczynkach. Samo uczucie be z nich więdnie i staje się martwe.
„ Kochać jak to łatwo powiedzieć” coraz łatwiej. Prawdziwa miłość nie żąda nic w zamian, nawet nie wspomina o słowie.

„ Gdzie wiek złoty”, gdzie te piękne czasy, kiedy w Twoich ramionach znajdowałem świat.
Gdzie tamte chwile, gdy zbędne słowa gasiło spojrzenie. Ile to juĹź dni, ile to juĹź lat…

Nie piszemy sonetów, a więc nie potrafimy oddać prawdziwych słów o miłości. Każdy kocha na swój sposób, posiada własną definicję, skoro ma być nowocześnie!

Gdy szukasz nieprzyjaciół twoich nieprzyjaciół,
To szukasz tylko ostrza, żebyś w ranę zaciął,
I nie jesteś z Miłości ogólnego Ducha,
lecz z ducha partii, który, co pochlebne, słucha.
Szukaj swoich przyjaciół, dla innych miej męstwo,
Miłość nie bitwą żyje, życiem jej zwycięstwo.

Stary Norwid i stare dzieje, ale miłość wciąż ta sama. Szukamy ostrza, świat go szuka i znajduje, a gdzie tu miejsce na miłość? Każda wojna jest inna i każda taka sama.
Kiedy raz położysz rękę na karabinie, nie potrafisz jej zdjąć do końca życia. Czy będziesz; sadził drzewko, budował dom, zmieniał pieluchę, ta ręka zawsze przypomni ci ból i ludzkie łzy. Ręka na karabinie, to nie miłość, to sen, z którego się człowiek nie budzi.
„Miłość, nie bitwą Ĺźyje, Ĺźyciem jej zwycięstwo”, ktĂłre w snach nam towarzyszy. Kochajmy wspomnienia, niech miłość zwycięża i trafia do ludzi.

Władysław Panasiuk

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt