Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 01.08.17 - 11:42     Czytano: [959]

Dział: W kręgu wydarzeń

Pamiętamy

Byliśmy przygotowywani na powstanie i przeszkoleni - wspominają uczestnicy Powstania Warszawskiego. „Oczekiwaliśmy w kaĹźdej chwili, Ĺźe przyjdzie moment, w ktĂłrym będziemy musieli stanąć w słuĹźbie OjczyĹşnie”
- powiedział PAP powstaniec Edmund Baranowski.

Ppłk. Edmund Baranowski pseudonim „Jur” ze zgrupowania „Radosław” przeszedł cały szlak bojowy przez siedem dzielnic powstańczej Warszawy.
Mieszkałem na Woli i walczyłem, też zacząłem na Woli, później na Muranowie, Starym Mieście, Czerniakowie i Śródmieściu

— wylicza.

Jak mówi w rozmowie z PAP, jako młodzi ludzie do zrywu byli szkoleni wojskowo prawie 3 lata.
Oczekiwaliśmy w każdej chwili, że przyjdzie moment, w którym będziemy musieli stanąć w służbie ojczyźnie

— wspomina.

Weteran przyznaje, że w jego pamięci pozostają dramatyczne momenty z czasu Powstania Warszawskiego.
Ostatnie dni walki na Starym Mieście, kiedy juĹź się wycofujemy i jesteśmy w drodze do kanału. Kompletowano grupy po 30-40 Ĺźołnierzy, a rĂłwnocześnie obok nas mijamy leżących, ciężko rannych kolegĂłw, ciężkie rany brzucha, amputacja rąk, nĂłg, ale oni jeszcze liczą, Ĺźe mogą być uratowani i proszą nas: „nie odchodĹşcie”

— opowiada i dodaje:

a przecież wiadomo, że odejdziemy i musimy ich zostawiać, bo pociski granatników padają coraz bliżej i za chwilę znajdziemy się w sytuacji naszych rannych kolegów. Także to jest taki obraz, który utrwalił mi się na całe życie. Rozstanie z przyjaciółmi na zawsze.

Zbigniew Galperyn pseud. „Antek” walczył na Woli i na Starym Mieście, gdzie 24 sierpnia został ranny, trafił do szpitala po odejściu wojska do ŚrĂłdmieścia.
Tych rannych, którzy byli w różnych szpitalach, niechodzących tak jak ja, ponieważ byłem ranny w obie nogi, zostawiono na Starym Mieście, bo nie można było transportować kanałami

— wspomina w rozmowie z PAP. I dodaje: „mĂłj brat, ktĂłry był rĂłwnieĹź na Starym Mieście i przychodził do mnie do szpitala, do Kościoła św. Jacka, musiał mnie zostawić”.

Powstaniec również przyznaje, że do postania był przygotowywany. Od grudnia 1942 roku był w Szarych Szeregach, a od 1943 roku - zaprzysiężony w Armii Krajowej.
Przeszedłem szkolenie podstawowe i byliśmy przygotowywani na powstanie, szkoleni, poza normalnymi działaniami typu rysunki na murze, zrywanie flag, roznoszenie gazetek, przenoszenie broni.

Powstanie Warszawskie było największą akcją zbrojną podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. 1 sierpnia 1944 roku do walki w stolicy przystąpiło ok. 40-50 tys. powstańców. Planowane na kilka dni, trwało ponad dwa miesiące.

W czasie walk w Warszawie zginęło ok. 18 tys. powstańców, a 25 tys. zostało rannych. Straty wśród ludności cywilnej były ogromne i wynosiły ok. 180 tys. zabitych. Pozostałych przy życiu mieszkańców Warszawy, ok. 500 tys., wypędzono z miasta, które po powstaniu zostało niemal całkowicie spalone i zburzone.
gah/PAP

wPolityce
Foto: KWORUM

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt