Sobota 20 Kwietnia 2024r. - 111 dz. roku,  Imieniny: Agnieszki, Amalii, Czecha

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 13.08.17 - 13:50     Czytano: [652]

Dział: Oko Cyklopa

ZAMACH STANU? (12)

OKO CYKLOPA

Sławomir M. Kozak































Aniutkowi poświęcam…


Kulisy powstania doktryny Cheneya

Kulisy powstania wspomnianej doktryny opisuje artykuł Nicholasa Lemanna, zamieszczony 1-go kwietnia 2002 w magazynie „The New Yorker” pod tytułem „The Next World Order” (Następny Światowy Porządek). Cytujemy fragmenty tego artykułu:

„Po upadku muru berlińskiego Dick Cheney, Ăłwczesny Sekretarz Obrony, powołał grupę projektową, ktĂłrej zadaniem było opracowanie ogĂłlnych załoĹźeń strategicznych dla amerykańskiej polityki zagranicznej w epoce po zakończeniu Zimnej Wojny. W obręb tej grupy projektowej, ktĂłrej egzystencja nie została zakomunikowana opinii publicznej, weszli ludzie, znajdujący się obecnie na najwyĹźszych szczeblach kontrolnych władzy, pośrĂłd nich obecny Sekretarz Obrony Paul Wolfowitz, Lewis Libby, szef sekretariatu wiceprezydenta Cheneya, oraz Eric Edelman, naczelny doradca do spraw polityki zagranicznej wiceprezydenta – ogĂłlnie ujmując była to zwarta grupa konserwatystĂłw, w ich własnym przekonaniu obdarzonych szerszymi horyzontami, lepszą zdolnością oceniania sytuacji oraz większym potencjałem intelektualnym niĹź ktokolwiek inny spośrĂłd administracji waszyngtońskiej. Colin Powell, w roku 1990 naczelny dowĂłdca szefĂłw Połączonych SztabĂłw, podejmował w tym czasie wysiłki zmierzające do opracowania bardziej umiarkowanych w tonie zaleceń dla amerykańskiej polityki zagranicznej i strategii obronnej. Colin Powell był szefem, obok Paul Wolfowitza, jednego z głównych podzespołów grupy projektowej. Jako końcową datę dla przedłoĹźenia propozycji przez poszczegĂłlne podzespoły wyznaczony został 21 maj 1990 roku. Tego dnia szefowie podzespołów mieli referować – kaĹźdy w obrębie jednej godziny – swoje propozycje Cheneyowi. Następnie Cheney miał opracować memorandum dla przedłoĹźenia go prezydentowi Bushowi sen. Memorandum to miało z kolei stanowić podstawę dla oficjalnego wystąpienia prezydenta, w ktĂłrym zakreślone miały być główne zarysy strategii StanĂłw Zjednoczonych.”

„Prace poszczegĂłlnych podzespołów trwały kilka miesięcy, przy czym grupy robocze zdawały sobie sprawę ze spoczywającej na nich odpowiedzialności – chodziło tu praktycznie o zdefiniowanie kształtu świata po zakończeniu Zimnej Wojny. Kiedy Wolfowitz i Powell zjawili się w biurze Cheneya 21-go maja, Wolfowitz został przyjęty przez Cheneya w pierwszej kolejności. Referat Wolfowitza trwał o wiele dłuĹźej niĹź uzgodniona jedna godzina – Cheneyowi, znanemu jako jeden z „jastrzębi”, najwyraĹşniej podobały się wywody Wolfowitza, i ani razu nie wezwał go do skrĂłcenia wystąpienia. Powell nie otrzymał tego dnia moĹźliwości zaprezentowania swojej alternatywnej wersji strategicznego zarysu – jego referat przedłoĹźony został Cheneyowi dopiero w kilka tygodni później. Memorandum przedłoĹźone przez Cheneya prezydentowi Bushowi sen. oparte było w głównej mierze na materiale zaprezentowanym przez grupę Wolfowitza, i na tej podstawie Bush przygotował swoje wystąpienie dotyczące kształtu polityki zagranicznej StanĂłw Zjednoczonych. Traf chciał, iĹź jako datę dla zaprezentowania tego wystąpienia opinii publicznej wyznaczono 2-go sierpnia 1990 – dokładnie w dniu irackiej agresji przeciwko Kuwejtowi. W konsekwencji wystąpienie prezydenta nie wywołało większego echa.”

W dalszej części artykułu Lemann stwierdza: „Grupa projektowa kontynuowała swoje prace. W roku 1992 ‘Times’ otrzymał odpowiednie materiały i opublikował artykuł udowadniający, iĹź Pentagon zmierza do urzeczywistnienia wizji, w ktĂłrej Stany Zjednoczone mogłyby – czy teĹź raczej byłyby zobowiązane – do prowadzenia polityki zapobiegającej wzrostowi wpływĂłw jakiegokolwiek innego kraju bądĹş teĹź sojuszu krajĂłw. Wywołana tym artykułem i toczona przez kilka następnych tygodni debata doprowadziła do tego, iĹź grupa Cheneya pozornie zarzuciła swoje radykalne plany oraz przedłoĹźyła zredagowaną, ‘złagodzoną’ wersję swoich propozycji.”

Ową „złagodzoną” wersją, o jakiej wspomina Lemann, był artykuł Cheneya ze stycznia 1993 roku „Defense Strategy for the 1990s: The Regional Defense Strategy” (Strategia obronna lat 90-tych: Strategia rozwiązań regionalnych). Lemann zwraca rĂłwnieĹź uwagę na fakt, iĹź inny z członkĂłw „podzespołu Cheneya”, Zalmay Khalizad, opublikował w tym czasie zbiĂłr analiz, ktĂłrych głównym celem było propagowanie strategicznych tez Cheneya w obrębie administracji prezydenta Clintona. Książka ta nosiła tytuł „From Containment to Global Leadership” (Od ograniczania konfliktu do światowego przywĂłdztwa), a naczelną jej tezą było powtĂłrnie wyraĹźone żądanie realizowania doktryny krokĂłw prewencyjnych, „...aby uchronić Stany Zjednoczone przed moĹźliwością powstania nowej globalnej siły, zdolnej rywalizować z USA na czas nieokreślony...LeĹźy to w Ĺźywotnym interesie StanĂłw Zjednoczonych.” W swojej książce Khalizad podkreśla, iĹź „aby zapobiec takiemu rozwojowi sytuacji naleĹźy być gotowym do uĹźycia siły odpowiadającej rozmiarowi zakreślonych celĂłw”.

CDN

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt