Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 14.02.18 - 11:23     Czytano: [1126]

Dział: Na każdy temat

Co naprawdę stało się w Jedwabnem?

Komando śmierci z SS szło w 1941 r. od miejscowości do miejscowości, działając według tego samego schematu. w końcu czerwca Wizna, 5 lipca Wąsosz, 7 lipca Radziłów, 10 lipca Jedwabne, w sierpniu (bez dokładnej daty) Łomża, około 22 sierpnia Tykocin, 4 września Rutki. łączy je postać Hermanna Schapera.



W Polsce to postać praktycznie nieznana, a tymczasem jak twierdzi Thomas Urban, historyk, wieloletni korespondent dziennika „SĂźddeutsche Zeitung” w Warszawie, to on prawdopodobnie kierował „akcją likwidacji ĹťydĂłw” w Jedwabnem. Zadaje on kłam twierdzeniom Grossa, ktĂłry twierdzi, Ĺźe Niemcy zostawili wolną rękę Polakom podczas mordu. Przywołuje badania radcy Sądu Okręgowego Opitz, ktĂłry zajął się sprawą "eksterminacji ĹťydĂłw” w okręgu ŁomĹźa, opierając się na wypowiedziach członkĂłw SS i wspomnieniach ocalałych ĹťydĂłw. Ustalił, Ĺźe akcję przeciw Ĺťydom przeprowadziło Einsatzkomando SS Zichenau (CiechanĂłw)-SchrĂśttersburg (Płock). Wypełniali rozkaz zapewnienia "próşni bezpieczeństwa policyjnego” w rejonie ŁomĹźy i dokonania "czystki” – enigmatyczne nazwy na mord ludności Ĺźydowskiej. Niemieckie dokumenty wskazują, Ĺźe marsz śmierci przebiegał następująco:

w końcu czerwca Wizna, 5 lipca Wąsosz, 7 lipca Radziłów, 10 lipca Jedwabne, w sierpniu (bez dokładnej daty) ŁomĹźa, około 22 sierpnia Tykocin, 4 września Rutki. Do tego "akcje Ĺźydowskie” w Zambrowie i Borkowie.

"Know-how” było takie samo jak na dzisiejszej Litwie, Białorusi, Ukrainie, w Mołdawii – rekrutowano mężczyzn z nizin społecznych, zapewniając im łupy i bezkarność. Reinhard Heydrich podkreślał:

Polacy zamieszkali na tych terenach okażą się na podstawie swoich doświadczeń antykomunistyczni, a także antyżydowscy

Dlatego zalecał wykorzystanie odpowiednio nastawionych ludzi do zainicjowania pogromĂłw. Były komisarz kryminalny Schaper z Ĺźelazną konsekwencją realizował plan. Jak wskazują naoczni świadkowie, kierował "akcjami Ĺźydowskimi” i w Radziłowie, i w Tykocinie. Potwierdzają to dokumenty, ktĂłre z Izraela otrzymał radca sądowy Opitz – raport (sygn. P. Ain. – 0189) biura śledczego do ścigania zbrodni nazistowskich przy sztabie policji izraelskiej. W Radziłowie Ĺťydzi zostali zapędzeni do stodoły, ktĂłrą podpalono. Na rynku znajdował się Schaper, ktĂłry wydawał rozkazy. RĂłwnieĹź w Tykocinie Schaper został rozpoznany. Tam Ĺťydzi zostali rozstrzelani, a polskich chłopĂłw zmuszono do kopania dołów. Badając dokumenty i protokoły przesłuchań radca Opitz w Ludwigsburgu doszedł do wniosku, Ĺźe Einsatzkomando Schapera odpowiada za zbrodnię w Jedwabnem.

Jego raport trafił na biurko prokuratora w Hamburgu i wszczęto dochodzenie przeciwko Schaperowi, który po wojnie żył pod fałszywym nazwiskiem Karl Bielinski. Mimo że jego fałszywa tożsamość została zdemaskowana, zaprzeczył on udziału w zbrodniach. Postępowanie umorzono. Prokurator stwierdził, że co prawda ocaleni z Radziłowa i Tykocina rozpoznali Schapera jako kierującego akcją, ale ryzyko pomyłki wynikające z błędnego rozpoznania postaci na fotografii było zbyt duże.

Nawet jeśli Schaper nadzorował gromadzenie Żydów, to jeszcze nie dowodzi, że wiedział, iż zostaną następnie zabici, a cóż dopiero, że on sam w tym zabijaniu jakoś uczestniczył

– stwierdził prokurator. Urban podsumowuje:

Był to czas, gdy większość niemieckich prokuratorów niezbyt się wysilała, żeby oskarżyć nazistowskich sprawców.

Jednak sprawiedliwość dosięgnęła Schapera w 1974 r. Spędził za kratkami kilka miesięcy w areszcie śledczym, ale adwokat załatwił mu zwolnienie i przed sądem odpowiadał z wolnej stopy. Sąd w mieście Giessen w Hesji orzekł, Ĺźe on, a takĹźe czterech innych członkĂłw komando SS Zichenau-SchrĂśttersburg są winni "współudziału w mordzie na Polakach i Ĺťydach”. Główną winę mieli ponieść ich zwierzchnicy, ktĂłrzy odpowiedzialni byli za stworzenie całego prawodawstwa, legitymizującego podobne zbrodnie. Schaper został skazany na sześć lat. Jednak złoĹźył rewizję:

adwokat argumentował, Ĺźe Schaperowi nie moĹźna zarzucić nienawiści rasowej, bo twierdzi, Ĺźe wśrĂłd jego przyjaciół miał kilku ĹťydĂłw. A poza tym, on tylko wykonywał rozkazy. Ta argumentacja pozwoliła Schaperowi i jego adwokatowi wygrać przed Trybunałem Federalnym w Karlsruhe. NajwyĹźsi sędziowie uznali, Ĺźe w sprawie Schapera sąd w Giessen nie sprawdził dostatecznie zarzutu „nienawiści rasowej”, i przekazali jego postępowanie do innej izby karnej. Do drugiego procesu jednak nigdy nie doszło, poniewaĹź stan zdrowia 68-letniego wtedy Schapera pogorszył się na tyle, Ĺźe na podstawie zaświadczenia lekarskiego nie mĂłgł brać udziału w rozprawie

– pisze Urban, ktĂłry wskazuje na inny ślad będący dowodem winy NiemcĂłw: liczne łuski znalezione na miejscu zbrodni. Urban jednoznacznie podwaĹźa rewelacje Grossa, pisząc, Ĺźe "wersja Grossa, Ĺźe istniało porozumienie między radą miejską Jedwabnego a Niemcami w sprawie zamordowania Ĺźydowskiej ludności, nie da się udowodnić na podstawie relacji świadkĂłw. Nie było mianowicie w ogĂłle rady miejskiej w Jedwabnem”. Niemcy sięgnęli po kolaborantĂłw. Miejscowa elita nie istniała, bo albo zginęła, albo została deportowana przez SowietĂłw.

To raczej Niemcy ten mord wymyślili, zorganizowali, wyreżyserowali i swoją bronią ostatecznie dopełnili

– podsumowuje swoje ustalenia Urban.
źródło: Rzeczpospolita

NIEZŁOMNI

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt