Wtorek 16 Kwietnia 2024r. - 107 dz. roku,  Imieniny: Bernarda, Biruty, Erwina

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 04.05.18 - 18:24     Czytano: [850]

Dział: Prosto z mostu

Szlamowanie zewnętrzne i wewnętrzne

No i stało się; 24 kwietnia Izba ReprezentantĂłw Kongresu StanĂłw Zjednoczonych przyjęła ustawę nr 447 JUST, ktĂłra zobowiązuje sekretarz stanu USA do monitorowania tempa i zakresu realizacji Ĺźydowskich roszczeń majątkowych przez państwa-sygnatariuszy deklaracji terezińskiej z czerwca 2009 roku. Polska teĹź deklarację tę podpisała niechybną ręką Władysława Bartoszewskiego, ktĂłry został tam delegowany przez Księcia-Małżonka, czyli Radosława Sikorskiego, podĂłwczas wystruganego akurat na ministra spraw zagranicznych w rządzie premiera Tuska. Okazało się, Ĺźe lobbing działaczy Polonii Amerykańskiej, ktĂłrzy zresztą nie otrzymali wsparcia ze strony głównych władz Kongresu Polonii Amerykańskiej, nie mĂłwiąc juĹź o konstytucyjnych władzach Polski, ktĂłre zachowywały się tak, jakby ta sprawa w ogĂłle ich nie obchodziła, okazał się nieporĂłwnanie słabszy od naporu zorganizowanego przez Ĺźydowskie organizacje przemysłu holokaustu. W rezultacie 30-letni plan wyszlamowania Polski właśnie zbliĹźa się do finału – ale na naszych Umiłowanych PrzywĂłdcach nadal nie robi to Ĺźadnego wraĹźenia. PoboĹźny wicepremier Jarosław Gowin poinformował publicznie, Ĺźe uchwalona właśnie przez Kongres USA ustawa „nie ma znaczenia prawnego”. Niby drobiazg – ale czyĹź nie miło dowiedzieć się, Ĺźe nie tylko polski Sejm uchwala ustawy pozbawione znaczenia prawnego, jak np. nowelizacja ustawy o IPN, ale Kongres StanĂłw Zjednoczonych teĹź? Oczywiście poboĹźny wicepremier Gowin zarĂłwno w tej sprawie, podobnie jak we wszystkich innych, moĹźe się mylić, ale co to szkodzi, skoro jest człowiekiem Renesansu, z ktĂłrego – jak pisała Kazimiera IłłakowiczĂłwna - „moĹźna wszystko zrobić i w kaĹźdą formę ulepić” ? Ciekawe, Ĺźe „Gazeta Wyborcza” tym razem nie popisała się Ĺźadnym wybuchem uczuć narodowych redakcyjnego Judenratu – jak to było przy okazji włączenia przez Kneset jakichś resztek obszaru Jerozolimy do terytorium państwowego Izraela. „Gazeta Wyborcza” opatrzyła relację z tego wydarzenia triumfalnym tytułem: „Jerozolima nasza!” - co przekonało mnie ostatecznie, Ĺźe jest to Ĺźydowska gazeta dla PolakĂłw. Ale na triumfy przyjdzie jeszcze czas, kiedy Ĺźydowskie organizacje przemysłu holokaustu będą przejmowały nieruchomości w Polsce. Ciekawe, czy pan prof. Jan Grabowski, co to i w Kanadzie i w Polsce uwija się wedle oskarĹźania Polski i PolakĂłw o współudział w holokauście, dostanie jakąś ładną posiadłość z dworkiem i fornalami, czy teĹź będzie musiał kontentować się tytułem „historyka światowej sławy” - do spółki z Janem Tomaszem Grossem? Jeśli Nasz najwaĹźniejszy Sojusznik kaĹźe przekazać Ĺťydom mienie o wartości szacowanej na ponad 300 mld dolarĂłw – a taka kwota pojawiła się w liście, jaki Światowa Organizacja Restytucji Mienia Ĺťydowskiego w Nowym Jorku napisała do Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie – to kaĹźdy Ĺťyd będzie mĂłgł liczyć na posiadłość z dworkiem i fornalami – jak przystało na szlachtę jerozolimską.

ToteĹź, skoro siekiera została juĹź do pnia przyłoĹźona, pan prezydent Andrzej Duda nie ma większych zmartwień, jak wysondowanie opinii publicznej, czego by Ĺźyczyła sobie mieć w nowej konstytucji. W tym celu na Stadionie Narodowym odbył się „Kongres WspĂłlnie o Konstytucji” . Udział w Kongresie wzięli: „Szanowny Pan Marszałek, Szanowni Państwo Ministrowie, Szanowna Pani Prezes, Szanowny Pan Przewodniczący, Szanowni Państwo Prezesi, Szanowni Państwo Profesorowie, Posłowie, Senatorowie, Droga MłodzieĹź oraz Wszyscy Dostojni Przybyli Goście”. PoniewaĹź z Ĺźadnej relacji nie moĹźna się dowiedzieć, jacy to suwerenowie wzięli w tym Kongresie udział, odtwarzam prawdopodobne audytorium z powitania, jakie do uczestnikĂłw skierował pan prezydent. MoĹźna powiedzieć, Ĺźe na Stadionie Narodowym zebrała się elita suwerenĂłw, co pokazuje, Ĺźe po hekatombie elit w następstwie katastrofy smoleńskiej nasz mniej wartościowy narĂłd tubylczy dorobił się nowej elity, ktĂłrej pan prezydent przedstawił pomysł na „konstytucję XXI wieku”. Jak zauwaĹźył prezydencki minister pan Mucha, referendum powinno przynieść rozstrzygnięcie w szalenie doniosłej kwestii, czy konstytucja ma pierwszeństwo przed prawem Unii Europejskiej, czy nie. Kwestia rzeczywiście jest doniosła, z tym jednak, Ĺźe została rozstrzygnięta jeszcze w roku 1964, kiedy jeszcze pana ministra Muchy nie było na świecie, przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu, ktĂłrego orzeczenia mają dla państw członkowskich UE charakter ĹşrĂłdeł prawa. W sprawie Flaminio Costa przeciwko ENEL (C-6/64) Trybunał orzekł, Ĺźe prawo unijne ma pierwszeństwo przed prawem państwa członkowskiego bez względu na rangę ustawy. W tej sytuacji rĂłwnie dobrze w referendum mogłoby paść pytanie, czy obywatele chcieliby, Ĺźeby w nocy było jasno, a w dzień ciemno, czy woleliby, Ĺźeby wszystko zostało po staremu. Ale co to komu szkodzi, skoro nie wiadomo, czy to całe referendum w ogĂłle się odbędzie? Warto bowiem przypomnieć, Ĺźe zgłoszenie pomysłu z referendum konstytucyjnym było pierwszą samowolką pana prezydenta Dudy, po ktĂłrej przyszły kolejne, jeszcze gorsze. ToteĹź nic dziwnego, Ĺźe zarĂłwno Naczelnik Państwa Jarosław Kaczyński, jak i pozostali pretorianie z PiS, pomysł ten przyjęli kwaśno, a teraz pan minister Sasin expressis verbis podał w wątpliwość celowość urządzania go. Referendum wprawdzie zarządza prezydent, ale – za zgodą Senatu, w ktĂłrym na 100 senatorĂłw, 65 pochodzi z PiS. Prezes Kaczyński jest pamiętliwy, więc nie ma specjalnych szans, by jakiś senator wyłamał się z dyscypliny, nawet gdyby formalnie nie była zarządzona, bo w przeciwnym razie musiałby kandydować jako niezaleĹźny, a potem siorbać cienką herbatkę, słuchając w dodatku szyderstw małżonki, pokazującej mu nieubłaganym palcem sytych, szczęśliwych i zadowolonych sternikĂłw nawy państwowej.

Podczas gdy na Stadionie „sztab wesoły łyka” w Sejmie, ktĂłry wskutek tego wygląda jak jakiś polowy lazaret, koczują rodzice wraz ze swoimi niepełnosprawnymi dziećmi. Walczą oni o „kroczące” zasiłki, ktĂłre w roku 2019 osiągnęłyby poziom 500 złotych, no i o zrĂłwnanie rent socjalnych z najniĹźszymi rentami ZUS. Rząd chyba pluje sobie w brodę, Ĺźe tak się chwalił finansowymi sukcesami, bo jeśli nawet jakoś ukontentowałby tych rodzicĂłw, to nie trzeba będzie długo czekać na wtargnięcie do Sejmu kolejnej grupy pokrzywdzonych, a po niej następnej – i tak dalej. Pokrzywdzonych bowiem u nas nie brakuje. ToteĹź pani minister Rafalska kombinuje na boku jakieś kompromisy, ale rodzice z Sejmu nie dają za wygraną tym bardziej, Ĺźe wspiera ich nieprzejednana opozycja i demonstranci na zewnątrz, ktĂłrzy tylko patrzeć, jak założą pod Sejmem miasteczko. „Nie znałeś litości panie i my nie znajmy litości” - pisał Adam Mickiewicz – toteĹź opozycyjni dziennikarze z mściwą satysfakcją przypominają wypowiedzi prezesa Kaczyńskiego, ktĂłry Ăłwczesnemu rządowi zarzucał brak empatii. Sytuacja wydaje się patowa, bo nawet podczas długiego weekendu, kiedy to większość obywateli będzie sobie popijać i zakąszać, nikt nie odwaĹźy się podnieść ręki na dzieci niepełnosprawne, Ĺźeby je pod osłoną nocy z Sejmu wynieść. I tylko Janusz Korwin-Mikke zauwaĹźył, Ĺźe skoro ci rodzice dotychczas Ĺźyli bez tych zasiłkĂłw, to znaczy, Ĺźe jest to moĹźliwe. Z punktu widzenia logiki niczego tej opinii zarzucić nie moĹźna, ale polityka, zwłaszcza demokratyczna, z logiką nie ma nic wspĂłlnego, toteĹź nic dziwnego, Ĺźe świat wygląda tak, jak wygląda.



Stanisław Michalkiewicz
29 kwietnia 2018 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt