Dodano: 23.05.09 - 17:08 | Dział: Głos Polonii

U źródeł dezinformacji Polonii

Nie jest tajemnicą ani plotką, że Polonia Północno-amerykańska, jako całość nie istnieje. Polonusi w USA i Kanadzie, są najmniej zorganizowaną grupą etniczną, nie mającą żadnego znaczenia w życiu publicznym tych krajów w odróżnieniu od innych grup narodowych. Co by nie mówić złego o populacji żydowskiej i to nie tylko w USA, jej zorganizowanie i lojalność wobec współbraci z racji więzów krwi, jest godna naśladowania.

Niestety Polacy, odnoszą się do swoich współbraci wrogo a przynajmniej obojętnie, nie poczuwając się nawet do solidarności międzyludzkiej. Taka przynajmniej funkcjonuje opinia wśród osób, które zetknęły się z tym problemem bezpośrednio. Jeśli kogoś oburza ta opinia niech zapyta sam siebie: ilu współbraciom będących w zagubieniu, bez pracy bez pieniędzy, bez mieszkania, pomogłem bezinteresownie?

Dlaczego jest jak jest, czyli dlaczego polska diaspora, żyje w kompletnym rozproszeniu? Opinie na ten temat, są dość fragmentaryczne i nie dość merytoryczne. Jedni po najmniejszej linii wysiłku, przypisują Polakom szereg wspólnych negatywnych cech, takich jak egoizm, skłonności do warcholstwa i samowoli, chciwość, zawiść, mściwość itp., wykluczających działanie zespołowe. Inni widzą przyczynę defragmentacji Polonii w działalności wrogich nam sił zewnętrznych.

Myślę że zarówno jedni jak i drudzy, mają rację ale tylko w połowie. To prawda, że Polacy niemal rodzą się z poczuciem daleko posuniętej wolności, graniczącej ze swawolą, która jest istotnym elementem naszej historii. Chyba więc, trochę racji mają ci którzy przypisują polskiej nacji, wybujały indywidualizm z trudem tolerujący przewagi innych w postaci przełożeństwa czy innych sukcesów współbraci.

To nie ja wymyśliłem dykteryjkę o „polskim piekle”(1), stwierdzam jedynie, Ĺźe coś jest w niej „na rzeczy”. Nasz Rodak, ktĂłremu powiodło się za granicą, nie jest obiektem szacunku ze strony pobratymcĂłw, nie jest powodem do dumy, Ĺźe jednemu z nas powiodło się, lecz obiektem zazdrości i jawnych lub ukrytych knowań przeciw niemu. A ten z kolei, odczuwając zawiść i niechęć środowiska polonijnego, nie kwapi się by swym Rodakom podawać pomocną dłoń, coś zrobić poĹźytecznego dla Polonii, bo pomaganie naszym wrogom nie leĹźy w naszej naturze. Nie twierdzę, Ĺźe wszyscy wzajemnie sobie zazdroszczą ale część z pewnością tak, roztaczając to odium na całą Polonię i dając podstawę do krzywdzących uogĂłlnień.

Jest jeszcze jeden powĂłd, dla takiego wizerunku Polaka w USA. Legenda o kraju za „wielką wodą”, gdzie pieniądze leżą na ulicach, ktĂłra zwabiła wielu PolakĂłw do tego „El Dorado”, okazała się bardziej brutalna niĹź moĹźna było to przewidzieć nawet w koszmarnych snach. I ci nasi współ-bracia, ktĂłrzy na amerykańskiej ziemi szukali swego raju, nie potrafią przyznać się przed samym sobą do swej naiwności, więc gonią za wizerunkiem Abrahama L., gubiąc po drodze swą dumę narodową a i często godność osobistą.

Przybysze z kraju nad Wisłą, wpadają na kontynencie amerykańskim w mikser, rządzący się bardziej wyrafinowanym kłamstwem niż w Polsce z trudem odnajdują się w tych realiach.
Ta garść gorzkiej prawdy o nas samych w skrótowej postaci, oczywiście nie wyczerpuje tematu ale może niektórych skłoni do refleksji i zrewidowania podejścia do współbraci z kraju żubrów, dzielących z nim los w kraju bizonów.

Drugie źródło dezintegracji Polonii, leży poza nią i jest to sprawka wrogich Polsce i Polakom działań innych narodowości i rządów. Jest jakby kilka aspektów tego problemu splatających się ale skutkujących wspólnym celem. Jest nim, utrzymanie stanu rozproszenia Polonii, która jak już wspomniałem w takiej postaci nie jest liczącą się siłą na żadnej płaszczyźnie.

Utrzymanie dezintegracji Polonii, jest celem działalności środowisk żydowskich, upatrujących w zjednoczonej, zorganizowanej licznej Polonii, konkurenta a przynajmniej siły, z którą należałoby liczyć się w warunkach amerykańskiej demokracji. W powyższy motyw wplata się działalność zjudaizowanych rządów USA i Polski, w tym rządów obecnych i byłych - komunistycznych.

W czasach „zimnej wojny”, promoskiewski reĹźim, obawiał się Polonii „in gremio”, bowiem jasnym było, Ĺźe jest ona wrogo usposobiona do sowieckich władz okupacyjnych i moĹźe im utrudniać „polityczne przepychanki” a w razie konfliktu zbrojnego, stanowić bazę Polskiej Siły Zbrojnej.

Aby zapobiec jednoczeniu się Polonii, władze komunistyczne wysyłały swych agentĂłw - rezydentĂłw (np. jako emigrantĂłw politycznych) do skupisk polonijnych, w celu paraliĹźowania wszelkich inicjatyw integracyjnych. Agenci ci, nie tylko antagonizowali środowiska polonijne, nie tylko wchodzili do struktur ruchĂłw polonijnych, ale swym udawanym radykalizmem, pozyskiwali zaufanie PolonusĂłw i obejmowali kierownicze stanowiska. Znaczna większość z tych agentĂłw, działa po dziś dzień, jako Ĺźe większość z nich wywodziła się ze środowisk polskich ĹźydĂłw i ci „ludzie Kiszczaka”, słuĹźyli nie tylko „warszawskim komuchom” ale jednocześnie sprawie dominacji Ĺźydowskiej w USA i na świecie.

Dziś lustracyjne „macki IPN”, wskazują niektĂłrych agentĂłw (TW) Kiszczaka w USA, większość jednak umyka prawdzie. I ta niepewność Ĺźe podający się za Polaka człowiek, jest nim rzeczywiście, czy moĹźe polskim Ĺźydem infiltrującym środowiska polonijne a moĹźe tym najpodlejszym gatunkiem - „szabes gojem”, ktĂłry przehandlował swoją polską narodowość za „judaszowe dollary”, niweczy prĂłby jednoczenia. Tego typu szubrawcĂłw, nigdy w historii nie brakowało, od Efialtesa(2) poczynając, mieliśmy i my Polacy takich a najgorsze Ĺźe mamy i teraz. Obecny rząd III RP, tak jak i rządy poprzednie, swoje wpływy wśrĂłd Polonii, opiera na instytucjach, opanowanych przez Ĺźydowskich agentĂłw, udających PolakĂłw a osieroconych przez Kiszczaka.

MoĹźe nie wszyscy prawdziwi Polacy(3), zdają sobie z tego sprawę, Ĺźe główną przeszkodą w integrowaniu się Polonii, jest brak wzajemnego zaufania. Bardzo trudno a właściwie niemoĹźliwe jest rozpoznanie, czy mamy do czynienia z prawdziwym Polakiem czy teĹź atrapą, udającą Polaka. Niewielu naszym grupom narodowym, udało się zapobiec infiltracji swego środowiska przez ĹťydĂłw, grających role polskich patriotĂłw. Polacy powinni jednak pamiętać, Ĺźe jeśli trzech spotyka się dla dobra Polonii, jeden jest nie nasz. Charakterystyczne dla tego „trzeciego” jest to, Ĺźe usiłuje przejąć rolę szefa.

Jest oczywiste, że w tak krótkiej formie nie dało się nawet zasygnalizować wszystkich aspektów problemu, utrzymywania się latami stanu dezintegracji Polonii, mimo że inne nacje już mają to za sobą. Dobrze by się stało, gdyby została wśród Polonii podjęta publiczna dyskusja nad przyczynami niewystarczającego stanu zorganizowania Polonii w USA.
Jako początek takiej dyskusji, można potraktować zamieszczony niżej fragment książki ks. Tołczyka, założyciela Centrum Polsko-Słowiańskiego w NY, który z celowym rozbijaniem jedności Polonii miał do czynienia bezpośrednio. Warto więc zapoznać się z uwagami człowieka, znającego ten problem od środka.

............................................................

1 - Polskie piekło, wg autora tej uwagi, wygląda inaczej niĹź piekła innych nacji. Nie ma w nim diabłów - nadzorujących kotły ze smołą, jako Ĺźe nie ma potrzeby. Jeśli ktĂłryś z naszych grzesznikĂłw smażących się w kotle wypłynie nieco wyĹźej – pozostali wciągną go na powrĂłt w strefę przypiekania.

2 - Efialtes - grecki pasterz który w 480 r. pne. przeprowadził górską ścieżką wojowników króla perskiego Kserksesa, na tyły broniących wąwozu pod Termopilami - 300 Spartan, dowodzonych przez Leonidasa. Waleczni Spartanie polegli wszyscy z wyjątkiem dwóch (chorych), uśmierciwszy wcześniej 20 tysięcy Persów.

3 - Prawdziwi Polacy w tym rozumieniu którzy nie tylko mową polską władają, ale tylko ci którzy myślą kategoriami polskimi i sercem są po polskiej stronie.

Ks Longin Tołczyk („w Obronie Polonii”, tom II, str. 417-419)

Patriotyczny Ruch Polski
www.wicipolskie.org