Dodano: 08.10.09 - 22:53 | Dział: Prosto z mostu

Dlaczego chce zostać prezydentem?

Zgoda: niejeden polityk marzy aby zostać prezydentem. I nie ma nic w tym złego. Jednak w przypadku Donalda Tuska to po prostu chorobliwa obsesja. Ten człowiek od kilku lat o niczym innym nie myśli, jak tylko o zostaniu prezydentem Polski. PrĂłbował tego w 2005 roku – i przegrał z kretesem. Nie był to jednak kubeł zimnej wody na jego wygĂłrowaną ambicję.
Wygórowaną, gdyż ten człowiek w ogóle nie nadaje się do piastowania tego i tak wysokiego urzędu.
Słowniki, wyraz „obsesja” tłumaczą jako: „natręctwo, myśli i czynności natrętne, będące objawem psychonerwicy”.
Psychiczne niezrównoważenie może być powodem marzeń Tuska o prezydenturze.
Nie wykluczam tej możliwości.

Jest jednak i drugi powód parcia Tuska do zdobycia fotela prezydenckiego. Chyba ważniejszy. To połączenie manii bycia wielkim i jednocześnie jawny i wielki objaw hedonizmu z jego strony.
Tusk hołduje hedonizmowi. Uznaje przyjemność (rozkosz) za cel i najwyĹźsze dobro człowieka, za główny motyw działania. Okazał to nam podczas swej podróşy do Peru – za pieniądze podatnika. MĂłwił, Ĺźe to podróş jego Ĺźycia. A Ĺźe nie jest biednym człowiekiem, mĂłgł ją zrealizować duĹźo wcześniej. Ale on chciał ją zrealizować w świetle kamer i za... pieniądze podatnika.
Tusk jest wymarzonym wprost materiałem na dyktatora. I takim zapewne by został, byłby nim dzisiaj, tj. po zostaniu premierem i dokonaniu zamachu stanu, gdyby urodził się wcześniej.
Jednak na hedonizm – na jego uprawianie nigdy nie jest za późno.

Tusk powszechnie uchodzi za lenia. Tak jest postrzegany nie tylko przez przeciwnikĂłw politycznych (np. Andrzej Olechowski, prof. Jadwiga Staniszkis), ale takĹźe przez ludzi, ktĂłrzy się znają na ludziach – na ich naturze (takĹźe twarz Tuska – jej rysy i oczy-wzrok wskazują wyraĹşnie na to, Ĺźe to niedobry człowiek!). Zresztą sam się do tego przyznał! W jednym z wywiadĂłw powiedział szczerze: „Mam dość naturalną skłonność, moĹźe nawet zbyt perfekcyjnie ją wyszlifowałem - unikania sytuacji, ktĂłre wiążą się z czymś przykrym albo z wysiłkiem” („Dziennik” 3.8.2009).

Bycie prezydentem dla Tuska to bycie bez przerwy na tapecie. No i najwaĹźniejsze to to, Ĺźe przez 5 a moĹźe i 10 lat będzie się Ĺźyło jak pączek w maśle – w pięknym pałacu ze służącymi, jadło smakołyki, będzie się podróşowało po świecie za pieniądze podatnika i – co najwaĹźniejsze – nic nie robiło. Bo prezydentura – w przeciwieństwie do urzędu premiera, ktĂłry niesie z sobą harĂłwkę i odpowiedzialność i czego Tusk – jak pamiętamy - nie chciał się podjąć! (zmusiły go do tego warunki polityczne) - nie zmusza do ciężkiej pracy.

I to są powody dlaczego Donald Tusk tak wprost maniakalnie dąży do zostania prezydentem.
Los Polski i PolakĂłw był i jest mu obojętny. Udowodnił to juĹź w 1992 roku podczas „nocnej zmiany” i udowadnia podczas obecnego sprawowania urzędu premiera. Dla niego, jak dla kaĹźdego dyktatora z krwi i kości, istotna jest tylko władza – pełnia władzy i przywileje jakie z sobą niesie oraz bezkarność.
Pytaniem jest tylko: czy Polacy wybiorą na prezydenta tak skrajnego hedonistę z ciągotami dyktatorskimi i człowieka, ktĂłremu losy Polski i PolakĂłw są obojętne?! Po prostu „Słońce Peru”?!

Marian Kałuski