Dodano: 06.11.10 - 20:33 | Dział: Zakamarki historii

Wielki głód świętem Rosji Putina

Rosjanie, bolszewicy nigdy nie posiadali instynktu, genu inteligencji. Posiedli natomiast odwieczny trend do mordów jak każdy lub prawie każdy dziki człowiek ze wschodu.
Na drodze do zdobycia ogłady, Europy, Rusinom, Rosjanom, bolszewikom, sowietom, zawsze na drodze stawała Polska.
Jej nigdy nie potrafili pokonać w pojedynkę, więc zawsze szukali sobie sojuszników o podobnych instynktach morderczych, zwierzęcych. Tacy i im podobni rośli za naszą zachodnią granicą. Plemiona germańskie, które od zawsze szukały przestrzeni życiowej na wschodzie, w Słowiańskiej, Polańskiej Rzeczypospolitej.
U nich to się nazywało Drang nach Osten, napór na wschód. Na wschód od plemion germańskich, mieszkali bitni, ambitni, inteligentni Słowianie, którzy potrafili drzewiej wyprawiać się na podbój Konstantynopola i Rzymu.
W pojedynkę ociężali i tępi germanie zwyczajowo przegrywali. Dogadywali się z Rosjanami, bolszewikami ,sowietami.
Dziś na Kremlu, grodzie kolosa na glinianych nogach, panuje specjalista słuĹźb specjalnych, niejaki Putin, Владимир Владимирович Путин; członek komunistycznej partii związku radzieckiego. Ten oto gospodin Putin na zakończenie swego panowania, postanowił dać Rosji nowe, wielkie
Święto głodu- Смутное время
Święto rewolucji październikowej z 7 listopada za bardzo bodło Świat w oczy.
Więc sobie zrobił ot tak, według własnego widzimisie, 4 listopada.
Oд'ин чёрт

Kolega, Frau Merkel Angeli, wspĂłlnie i w porozumieniu, uzgodnili, Ĺźe oni zrobią sowietom wielkie święto narodowe, święto wielkiej smuty, głodu Смутное время, wielki smutek, głód. Zapomnieli, Ĺźe wielka smuta to największy okres kryzysu w Rosji na przestrzeni lat, licząc od 1605 roku, do morderstwa Cara Rosji i jego rodziny z 16 na 17 lipca 1918 roku.
Czekista Jurowski z polecenia Lenina, zamordował w wilii inżyniera Ipatiewa w Jekaterynburgu cara, jego żonę , dzieci i służbę.
Trochę pomogła Anglia, odmawiając azylu rodzinie carskiej.
Nowego święta nie można było ustanowić na 8 czy 9 maja, bo Niemcy by mogli odmówić współpracy w nowym podziale Europy.

Posmotrim, uwidim, jak to Rosjanie trzysta dziewięćdziesiąt i pięć lat temu Polaków z Kremla wyganiali. W Rzeczpospolitej panował Zygmunt III Waza, jedyny syn Króla Szwedzkiego Jana i córki Zygmunta Starego i Bony Sforzy., Katarzyny Jagiellonki. Po śmierci cara Fiodora I. syna Iwana IV Groźnego, w Rosji wystąpił wielki kryzys gospodarczy, polityczny, określany do dziś przez historyków rosyjskich jako wielka smuta, wielki zamęt, zaburzenia, rozruchy .

Po śmierci cara Borysa Fiodorowicza Godunowa, w Rosji wystąpił wielki kryzys gospodarczy wielka susza w latach 1601-03. Rzeczpospolita wykorzystała bezkrólewie i na tronie carów osadziła Dymitra Samozwańca, tak naprawdę mnicha Grzegorza Otriepjewa. Mnicha zbiegłego z klasztoru Czudnowskiego na Litwie, którego wychowano na dworze księcia Adama Wiśniowieckiego. Tenże mnich wspomagany przez prywatne wojska Księcia Adama Wiśniowieckiego, zdobył Moskwę. Ogłosił się synem Iwana IV Groźnego. Tegoż samozwańczego mnicha litewskiego, obalili bojarzy, obierając sobie za cara swojego przywódcę, Wasyla IV Iwanowicza Szujskiego. Tenże Wasyl Szujski, tez ogłosił się synem Iwana IV Groźnego jako Dymitr Samozwaniec. Dymitrowi Szujskiemu było mało tronu, więc zaczął wojować z Rzeczpospolitą o Smoleńsk. Tam wojska Moskiewskie doznały sromotnej klęski z rąk Hetmana Stanisława Żółkiewskiego pod Kłuszynem, dnia 4 lipca 1610 . W rezultacie przegranej wojny, bojarzy obalili cara Wasyla Szujskiego a nowym obwołano królewicza polskiego Władysława, późniejszego Króla Rzeczpospolitej Władysława IV Wazę. Hetman Stanisław Żółkiewski wkroczył do Moskwy na czele 5000 żołnierzy. Wojska Moskwy liczyły około 25 000 żołnierzy i 20 tysięcy pospolitego ruszenia. Królewicz Władysław miał wielkie szanse na założenie korony carów. Na założenie korony carów miał również ochotę jego ojciec Zygmunt III Waza. Więc z korony nic nie wyszło. Niektórzy historycy podkreślają, ze problem z koroną carów polegał na przejściu na prawosławie Królewicza Władysława. Znając zwyczaje onego czasu, w sprawie tronu , religia nie odgrywała żadnej roli. Liczył się tron. Wiara katolicka obowiązywała szlachtę szaraczkową. Jagiełło minimum 5 razy się chrzcił i tyle razy powracał na pogaństwo i panom polskim to nie przeszkadzało. Po wkroczeniu Hetmana Stanisława Żółkiewskiego do Moskwy w dniu 29 października 1611 roku, do niewoli został wzięty car Wasyl IV Szujski. Przewieziony do Warszawy.

W dniu 25 października 1611 roku na Sejmie Warszawskim, Wasyl IV Szujski, wraz z braćmi upokorzył się przed Królem Zygmuntem III Wazą. Poza tym złożył hołd lenny. Zmarł na zamku w Gostyninie. Jego prochy zwrócił Rosjanom Władysław IV po pokoju Polanowskim w 1634 na prośbę cara Michała I Romanowa.
Pojmany car, z braćmi, pełzając na kolanach i czołem bijąc z wielkim uniżeniem prosił o miłosierdzie. Twarz Szujskiego pokryła się wypiekami upokorzenia i bezsilnej furii. Król Zygmunt III Waza kazał jeńcom powstać i na znak łaski podał rękę do ucałowania. U jego stóp złożono carskie chorągwie. Jak zanotował kronikarz,
„było to spactaculum dziwne y commiserabile".

Następnie „marszałek (koronny) nadworny odprowadził ich pod strażą, płaczących do dworu hetmańskiego". Niemal wszyscy historycy są zgodni, Ĺźe opisane wydarzenia były wielkim dniem triumfu hetmana Żółkiewskiego i poniĹźeniem cara Wasyla Szujskiego .
Jeńcy moskiewscy, bracia Szujscy, początkowo zostali umieszczeni w pałacu mokotowskim, pilnie byli strzeĹźeni przez warty wewnętrzne, a takĹźe wzmocnione zewnętrzne. Mimo rygorĂłw więziennych „prowadzili dyskretną działalność polityczną". Między innymi cara Wasyla odwiedził inny znakomity więzień, a mianowicie metropolita Filaret.
W niewyjaśnionych okolicznościach nagły pożar zniszczył pałac mokotowski i uniemożliwił prowadzenie jakiejkolwiek działalności politycznej przez więźniów moskiewskich. W stolicy Rosji - Moskwie szeroko rozprawiano nad przyczynami pożaru. Na ogół jako przyczynę pożaru podawano chęć pozbycia się cara. Niewątpliwie konsekwencją wspomnianych wydarzeń w pałacu mokotowskim było postanowienie o przeniesieniu więźniów z tego pałacu do Gostynina .

W końcu grudnia 1611 roku do Gostynina przybyli pod silną strażą: car Wasyl Szujski, książę Dymitr Szujski z Ĺźoną Katarzyną Grigoriewną oraz drugi brat Wasyla, najmłodszy z carewiczĂłw książę Iwan. Wasylowi Szujskiemu nie pozwolono zabrać Ĺźony do Polski. Zmarła jako mniszka w jednym z monastyrĂłw moskiewskich . Jak juĹź wspomnieliśmy, zamek był silnie obwarowany; składał się z murowanego dwupiętrowego budynku, był pokryty dachĂłwką, okna były zabezpieczone, bowiem były opatrzone Ĺźelaznymi kratami, zaś „drzwi i bramy miały mocne zamknięcia". Z powyĹźszego wynika, Ĺźe zamek znakomicie był przystosowany do pełnienia funkcji więzienia dla tak znakomitych osĂłb, jak car rosyjski, Wasyl Szujski.

Jak pisze Librowicz, jeńcy rosyjscy „byli oddani w zamku gostynińskim pod straĹź honorową i luĹşną" , co wskazywałoby, Ĺźe mieli dużą swobodę poruszania się po zamku i jego najbliĹźszym otoczeniu. Dymitr Cwietajew dodaje, Ĺźe carewiczĂłw otaczano „właściwą czcią", czyli Ĺźe obchodzono się z nimi po krĂłlewsku. Mimo, Ĺźe carewiczĂłw trzymano pod strażą „uczciwie ich jednak podejmowano". Car Wasyl Szujski miał mieszkać w murowanej izbie nad bramą zamkową. Pomieszczenie, w ktĂłrym mieszkał car, było zamykane na zamek i zasuwę. Izba miała cztery okna, podłogę z gładkiej cegły, polerowany piec, kominek oraz szafę w ścianie. W pobliĹźu izdebki przebywała straĹź wojskowa. Nadmienić teĹź trzeba, Ĺźe przynajmniej początkowo więźnia ukrywano przed otoczeniem, zaś dostęp do niego był trudny . Natomiast księcia Dymitra z Ĺźoną Katarzyną miano umieścić w niewielkiej murowanej izbie w dolnej części zamku „przy zapuszczonej plantacji winorośli" i z widokiem na pobliskie zarośla po prawej stronie od wejścia na zamek, w pobliĹźu wrĂłt zamkowych i mostu zwodzonego. W tym czasie krĂłlewski zamek gostyniński nie wyróşniał się ani bogactwem ani przepychem .

Opiekę nad rodziną carską z polecenia króla Zygmunta III Wazy sprawował starosta gostyniński Jerzy Garwaski, zaś bezpośrednią opiekę nad carewiczem pełnił dworzanin królewski Zbigniew Bobrownicki. Straż w zamku gostynińskim pełniło początkowo czterdziestu ludzi. Od grudnia 1612 roku do stycznia następnego roku zamku pilnowało już tylko 4 strażników . Więźniowie byli też obsługiwani przez rosyjską służbę.

Podczas 9-miesięcznego pobytu rodziny Szujskich na zamku gostynińskim wydatkowano na ich utrzymanie od 18(28) grudnia 1611 roku do września 1612 roku około 309 rubli, tj. do 35 rubli na miesiąc, co stanowiło w przeliczeniu na złotówki 2058 złotych, co wynosiło na miesiąc po 228 złotych 20 groszy. Na ówczesne czasy była to suma bardzo wysoka 10.

Po śmierci cara Wasyla Szujskiego, jego brata Dymitra i jego Ĺźony Katarzyny na utrzymanie najmłodszego carewicza Iwana skarb państwa wydatkował juĹź tylko 3 ruble 60 kopiejek, tj. 24 złote na miesiąc. Natomiast 40 straĹźnikĂłw pilnujących rodzinę carską otrzymywało 28 rubli 33 kopiejki (tj. 188 złotych 26 groszy) na miesiąc. Po obniĹźeniu liczby straĹźnikĂłw rĂłwnieĹź spadła suma wydatkowanych pieniędzy na ich utrzymanie. Rodzina carska podczas pobytu na zamku gostynińskim miała być traktowana „z wielką uczciwością i naleĹźną ich stanowi wygodą" .
Pobyt carewiczów w Gostyninie trwał zaledwie około dziewięciu miesięcy. Według źródeł historycznych pierwszy zmarł car Wasyl Szujski. Miało się to stać według niektórych źródeł już 26 lutego 1612 roku, natomiast według Karamzina Cwietajewa i Ustimowicza 12 września 1612 roku .
Była to sobota po św. Mateuszu, apostole i ewangeliście „w pokoju swym, w izdebce murowanej nad bramą murowaną Panu Bogu ducha swego oddał". Car miał Ĺźyć około siedemdziesięciu lat, w rzeczywistości miał tylko sześćdziesiąt lat. Pod koniec września przybył do Gostynina metropolita Filaret, ale car w tym czasie juĹź nie Ĺźył. Car Wasyl zmarł w gĂłrnej części zamku, w obecności bratowej, swych braci, a takĹźe słuĹźby. Pochować go miano pod schodami zamkowej bramy.
Drugi z carewiczĂłw, Dymitr Szujski, wielki hetman moskiewski, zmarł 17(27) września tegoĹź roku, „to jest we czwartek przed św. Michałem, roku niniejszego tysiącznego sześćsetnego dwunastego, w izbie, w pokoju swoim murowanym na dolnym ku winnicy będącej (sic) przy obecności swej małżonki Katarzyny i sług swoich moskiewskich „umarł i ducha swojego Panu Bogu oddał". Ĺťona Dymitra Katarzyna miała wydać 30 rubli na wspomnienie jego duszy.
Natomiast trzecia z rodziny Szujskich wspomniana Katarzyna, Ĺźona Dymitra zmarła 15 ze swych opracowań przyznaje, Ĺźe listopada tegoĹź 1612 roku w święto swojej patronki św. Katarzyny, w obecności najmłodszego z carewiczĂłw Iwana Szujskiego, nazywanego „kniaziem Iwanem Lewinem", a takĹźe kniaziem służących i słuĹźek.
„Świadectwa zejścia tych dwĂłch książąt oraz Ĺźony Dymitra Katarzyny zapisane zostały do akt miejscowych w księgach grodu gostynińskiego, ktĂłrych kopie dotąd są przechowywane" - czytamy w „Słowniku KrĂłlestwa Polskiego", tom II, Warszawa 1881 r, s. 749. D.W. Cwitajew w jednym śmierć cara w niewoli obcego państwa jest jedynym przypadkiem w historii państwa rosyjskiego .

Na warszawskiej wystawie „Skarby Kremla. Dary Rzeczypospolitej Obojga NarodĂłw" (Zamek KrĂłlewski w Warszawie 8 września - 8 listopada 1998) wyczytałem, Ĺźe jedno ze ĹşrĂłdeł rosyjskich podaje, iĹź carewicze „zmarli z brudu". W komentarzu do wystawy było napisane, Ĺźe być moĹźe zmarli na epidemię, wywołaną złymi warunkami higienicznymi w czasie pobytu w zamku gostynińskim .

Również wiadomości dotyczące pochówku carewiczów w Gostyninie są na ogół sprzeczne. Niektóre źródła podają, że Szujscy zostali pochowani w krypcie pod bramą zamku, prowadzącą z Zamku Wysokiego do Zamku Niskiego (przygródka). Inne źródła informują, że miejsce pochówku znajdowało się pod basztą zamkową, istniejącą do dziś w stanie zbliżonym do budowli XIV-wiecznej. Jedno z opracowań podaje nawet, że Szujscy zostali pochowani w pobliskiej wsi królewskiej (dawnej książęcej) Rataje, co wydaje się mało prawdopodobne . Zwłoki carewiczów po sześciu latach zostały przewiezione do Warszawy, gdzie spoczęły w Kaplicy Moskiewskiej, usytuowanej u zbiegu Krakowskiego Przedmieścia i Nowego Światu (obecnie na tym miejscu wznosi się Pałac Staszica) lub w miejscu dzisiejszego pomnika Mikołaja Kopernika 17).

Warto teĹź nadmienić, Ĺźe „wielkoduszny" Zygmunt III Waza uwolnił z niewoli polskiej ostatniego z gostynińskich jeńcĂłw - księcia Iwana Szujskiego. Dla niektĂłrych badaczy jest to rĂłwnieĹź sprawa zagadkowa. Sam Iwan Szujski tłumaczy to tym, Ĺźe „w miejsce śmierci najjaśniejszy krĂłl Ĺźycie dał i rozkazał słuĹźyć synowi swojemu Władysławowi" . Jak się później okazało, Iwan Szujski w słuĹźbie krĂłla Władysława IV pozostawał jeszcze przez kilka lat do 1619 roku.
O pobycie carewiczów w zamku gostynińskim głośno było nie tylko w Polsce, ale również w Rosji, a także prawie w całej Europie.

W 1612 roku w wyniku buntu bojarów i biedoty, nieliczne wojska polskie zostały wyparte z Moskwy. Buntem przewodził mieszczanin, Minin i Książe Pożarski. Sobór Ziemski wybrał na cara księcia Mikołaja Romanowa, który dał początek dynastii.

Panie Putin, wojna o tron rosyjski zakończyła się w 1619 roku rozejmem w Dywilinie. Na mocy tego rozejmu, Rzeczpospolita odzyskała Smoleńsk, Ziemie Czernichowską i Śiewierską. Tak wracał zwycięzca z Moskwy Wielki Hetman koronny Stanisław Żółkiewski, herbu Lubicz:

Dnia 29 paĹşdziernika 1611 roku mieszkańcy Warszawy byli świadkami triumfalnego wjazdu hetmana wielkiego koronnego Stanisława Żółkiewskiego do Stolicy. Hetmanowi towarzyszyli panowie koronni i litewscy, posłowie ziemscy i inni wysocy urzędnicy państwowi. Żółkiewski, zwycięzca Rosjan pod Kłuszynem 4 lipca 1610 roku, prowadził w swym orszaku do Warszawy nieprzeciętną zdobycz - samego cara moskiewskiego Wasyla Szujskiego oraz dwĂłch jego braci. Orszak posuwał się Krakowskim Przedmieściem w kierunku Zamku KrĂłlewskiego. Na ulice wyległy wielotysięczne tłumy, szczegĂłlnie oblężony przez tłum był plac przed Zamkiem KrĂłlewskim. Ludzie wiwatowali na cześć hetmana, a takĹźe strzelały rusznice. Sugestywny opis wydarzeń, jakie miały miejsce w pobliĹźu Zamku oraz w jego wnętrzu, daje nam autor interesującej książki „Dzieje wielkiej smuty" Andrzej Andrusiewicz: „Na czele orszaku jechała odświętnie przybrana jazda. Za nią toczył się długi sznur sześćdziesięciu kolas, w ktĂłrych siedzieli senatorowie wiwatując zwycięzcę. Żółkiewski jechał we wspaniałej karecie, zaprzężonej w sześć białych koni. Victoria była dziełem Rzeczypospolitej. To sobie wasze Putin zakonotuj i kaĹź poprawnie interpretować swoim rabom.

"Smuta" po rosyjsku znaczy "zamęt, zaburzenia, rozruchy". Niektórzy nazywają ów okres także "smutnoje wriemia", czyli czas zamieszek 1605-1612 wywołanych walkami wewnętrznym

Interpretacja: ks. prof. Czesław S. Bartnik

Смутное время, okres kryzysu spowodowany głodem w wyniku suszy w Rosji. To głód doprowadził do zamieszek wewnętrznych w Rosji.

Tytuł " Wielki głód, świętem Rosji Putina" jest określeniem autora

Michał St. de Z...