Dodano: 02.07.11 - 13:07 | Dział: Głos Polonii

Michnikowszczyzna w Australii (3)

ciąg dalszy spraw i trosk Polonii australijskiej



Michnikowszczyzna Ĺźeruje takĹźe na naszych wadach narodowych


Niestety poza działalnością promichnikowską Australijskiego Instytutu Spraw Polskich-Australian Institute of Polish Affairs i polskojęzycznego programu państwowego radia SBS, a ostatnio takĹźe „Tygodnika Polskiego”, są rĂłwnieĹź inne czynniki sprzyjające rozwojowi tej antypolskiej zarazy wśrĂłd PolakĂłw w Australii, jak rĂłwnieĹź w Polsce i innych społecznościach polonijnych na świecie.

Od 1939 roku po dziś dzień młodzi Polacy nie są wychowywani w duchu patriotycznym w szkole i często także poza nią. Do 1989 roku z patriotyzmem walczyła władza komunistyczna, a po nich antypolską pałeczkę przejęły rządy lewacko-liberalne. Tak jak Michnik jest więcej Żydem niż Polakiem i wprost obsesyjnie nienawidzi patriotów polskich, tak obecny premier Polski Donald Tusk jest więcej separatystą kaszubskim (pochodzi ze zgermanizowanej rodziny!) niż Polakiem. Na pewno jest mu bliżej do Jerzego Gorzelika, prezesa separatystycznego (zakochanego w kulturze niemieckiej!) Ruchu Autonomii Śląska, niż do patrioty polskiego.

Poza tym Polacy, tak jak wszyscy mieszkańcy Zachodniego Świata, jeszcze w okresie komunistycznym ulegli w duĹźym stopniu procesowi „walki o lepszy byt materialno-ekonomiczny” i ta walka stała się jedynym celem Ĺźycia dla bardzo wielu ludzi. Hedonizm, czyli pogląd uznający przyjemność i rozkosz za najwyĹźsze dobro i cel Ĺźycia, jest dziś głównym motywem ludzkiego postępowania, w tym takĹźe bardzo wielu PolakĂłw. Badania wykazały, Ĺźe współczesnego Polaka interesują tylko bogactwo i rodzina. Tylko 16% PolakĂłw jest gotowych do brania udziału w pracy społecznej i dla dobra drugiego człowieka.

Ta pogoń za bogactwem sprawiła, że mamy może i dobrych lekarzy, inżynierów, techników, adwokatów, finansistów, handlarzy itd., którzy zagonieni pracą często dla zwykłego powiększenia dochodów, nie mają czasu do brania udziału w życiu społecznym i kulturalnym. Co więcej, nawet na czytanie książek (badania wykazały, że w 2010 roku 54% Polaków nie przeczytało ani jednej książki!). Owocem tego jest postępująca degrengolada kulturalna społeczeństwa polskiego. Ludzie z dyplomami ukończenia wyższych uczelni stają się ciemniakami! A ciemniakiem jest łatwo manipulować. Tym bardziej, że w dzisiejszej Polsce 95% głównych mediów jest w małopolskich (nie chodzi tu o Małopolskę) rękach, które robią sieczkę z mózgu Polaków. I głównie to samoogłupianie się z jednej strony i ogłupienie przez media wielu Polaków z drugiej strony są przyczyną tego, że rząd Donalda Tuska, który w ostatnich czterech latach nic dobrego nie zrobił dla Polski i Polaków!, który w normalnym państwie i społeczeństwie powinien być wyrzucony za to z parlamentu i wylądować na śmietniku historii, cieszy się poparciem aż ok. 40% polskich wyborców.

Jest jeszcze jeden powód popularności Donalda Tuska i Platformy Obywatelskiej w społeczeństwie polskim. Tym powodem jest zdrada-zdrada stanu, która jest udziałem setek tysięcy obywateli polskich polskiego pochodzenia.

Zdrada stanu to nie tylko prĂłba obalenia rządu poprzez zamach stanu, uczestnictwo w działalności zmierzającej do uszczuplenia terytorium państwowego i prĂłba zabĂłjstwa głowy państwa, z czym zazwyczaj łączymy to określenie, ale to takĹźe świadome i intencjonalne przechodzenie do nieprzyjaciela, działanie na szkodę swego kraju i narodu. W prawodawstwie niemieckim XIX wieku rozróşniało się „Hochverrat” (zdradę stanu) i „Landesverrat” (zdradę kraju). Hochverrat odnosił się do prĂłb naruszania stosunkĂłw wewnątrz kraju, a Landesverrat do prĂłb podwaĹźenia międzynarodowej pozycji kraju.
Mnie właśnie chodzi o Hochverrat, czyli do prób: naruszania demokratyczno-prawno-społecznych stosunków wewnątrz kraju na szkodę swego kraju i narodu, co jest zjawiskiem powszechnym w dzisiejszej Polsce. I to zjawiskiem bezkarnym!

O patriotyzmie ukazało się wiele prac różnych szkół filozoficznych, a więc fachowych lub ujętych tendencyjnie, jak np. te opracowane przez filozofów i teoretyków marksizmu-leninizmu. Możemy w nich wybierać według własnego zapatrywania się na tę postawę wobec własnej ojczyzny.

Patriotyzm to nie tylko postawa szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie, chęć ponoszenia za nią ofiar i pełna gotowość do jej obrony, w każdej chwili oraz przedkładanie celów ważnych dla ojczyzny nad osobiste i gotowość do poświęcenia dla niej własnego zdrowia lub życia oraz pracy dla jej dobra. Patriotyzm to również umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury i języka.

Kiedy Polską w latach 1944-56 rządziła Ĺźydokomuna, kiedy brat Adama Michnika – Stefan Michnik, jako sędzia komunistyczny, wydawał wyroki skazujące patriotĂłw polskich na śmierć, ci obcoplemienni sukinsyni walczyli zawzięcie z polską historią, tradycją narodową, polską kulturą, polskim katolicyzmem, a nawet z polskim językiem. Później było trochę lepiej, ale tylko trochę. Adam Michnik z polską historią, tradycją narodową, polską kulturą, polskim katolicyzmem walczy namiętnie po dziś dzień. A jako Ĺťyd i gość w Polsce (bo jego ojciec pochodził z terenu dzisiejszej Zachodniej Ukrainy i przed wojną walczył o oderwanie Lwowa od Polski i przyłączenie go do Ukrainy; dlaczego więc po 1945 r. nie został w ukraińskim Lwowie?!) powinien najpierw walczyć z szowinizmem i nietolerancją Ĺźydowsko-izraelską, a jak chciałby uchodzić za Polaka to takĹźe z Ĺźydowskim polakoĹźertstwem. Gdyby świat nie był takim głupim jakim jest, to Adam Michnik na pewno nie miałby obywatelstwa polskiego. Bowiem nie kaĹźdy kto się urodził w Polsce jest Polakiem i nie kaĹźdej takiej osobie przysługuje obywatelstwo polskie. Jak się nie jest Polakiem, to na obywatelstwo polskie trzeba sobie zasłuĹźyć! A Adam Michnik na pewno na nie nie zasłuĹźył, nawet wĂłwczas jak walczył z komuną. Bo ciągle otwartym jest pytanie o jaką Polskę wĂłwczas walczył? Czy o polską Polskę czy o Polskę rządzoną przez dzieci byłej Ĺźydokomuny i dopuszczonych przez nich do współwładzy polskich i innych lewakĂłw?! Bo farmazony o tym, Ĺźe walczył o demokratyczną i tolerancyjną Polskę moĹźe wciskać kretanom, ale nie Polakom.

KaĹźdy narĂłd wydał z siebie wielu zdrajcĂłw. Właśnie prasa światowa podała wiadomość, Ĺźe w samym sercu niezwykle potężnej i wpływowej w Libanie, wspieranej przez Syrię i Iran radykalnej organizacji szyickiej– Hezbollah, ktĂłrej głównym celem istnienia jest walka na śmierć i Ĺźycie z Izraelem, wykryto i aresztowano siatkę aĹź 10 izraelskich agentĂłw. Pracował dla Izraela między innymi jeden z czołowych ideologĂłw religijnych grupy, najbliĹźszy krewny kluczowego przywĂłdcy (nie jest jasne, czy chodzi o krewnego samego szefa organizacji Hasana Nasrallaha) oraz wiele innych waĹźnych figur. Jak napisała kuwejcka gazeta „Al Rai al Aam", kierownictwo organizacji „jest w szoku" z powodu głębokości izraelskiej infiltracji i pozyskania do współpracy aĹź tylu czołowych jej działaczy („Rzeczpospolita” 21.6.2011).

Z narodu polskiego także wyszło wielu zdrajców, chociaż w zasadzie mówimy tylko o targowiczanach. A czyż zdrajcami nie byli także WSZYSCY członkowie komunistycznej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1948-1990), do której w 1980 roku należało 3 092 000 osób?! Przecież partia ta wysługiwała się zaborcy sowieckiemu i działała na szkodę Polski i narodu polskiego!

Szkoda, Ĺźe zjawiskiem zdrady stanu w Ĺźyciu narodĂłw nie zajął się naukowo Ĺźaden historyk. Zrozumielibyśmy wĂłwczas lepiej m.in. obecne zachowanie się wielu PolakĂłw, a szczegĂłlnie wyborcĂłw polskich – ludzi, ktĂłrzy głosują na Platformę Obywatelską i ile słuszności jest w popularnym w dzisiejszej Polsce jednak nieoficjalnym haśle opozycji: “Byłeś w ZOMO, byłeś w ORMO, teraz jesteś za Platformą". Wszak zdrada rodzi często nową zdradę. Dzieci zdrajcĂłw są zazwyczaj sami zdrajcami. Jest na to wiele przykładĂłw. Oto jeden z nich i jakĹźe bardzo wymowny:

W 1817 roku została otwarta we Lwowie Szkoła Realna z niemieckim językiem wykładowym. Jej dyrektor niepolskiego pochodzenia Alojzy Uhle zaproponował zreformowanie szkoły i to, aby część przedmiotĂłw była wykładana w języku polskim, aby przez to szkoła przynosiła “krajowi (polskojęzycznej Galicji) jakiś poĹźytek”. Projekt reformy poparło Prezydium StanĂłw Galicyjskich, ktĂłre zasugerowało prowadzenie od roku szkolnego 1820/21 wszystkich wykładĂłw w języku polskim. Sprzeciw złoĹźył katolicki arcybiskup Lwowa (1813-1833) Andrzej Ankwicz, żądając prowadzenia wszystkich wykładĂłw w języku niemieckim. Tak więc Polak z urodzenia sprzeniewierzył się polskim interesom narodowym. Historyk Politechniki Lwowskiej Zbysław Popławski tak to skomentował: “NaleĹźy tu dodać, Ĺźe arcybiskup, od dziecka wychowany we Wiedniu, był synem JĂłzefa (1750-1794), kasztelana sądeckiego, ktĂłry na sejmie grodzieńskim występował za uchwaleniem aktu rozbiorowego I za zdradę swego narodu w czasie insurekcji kościuszkowskiej został w Warszawie powieszony. Postępek arcybiskupa był godny targowiczanina, dał bowiem formalne podstawy, aby kamaryla wiedeńska uchyliła projekt Uhlego” (“Dzieje Politechniki Lwowskiej 1844-1945” Wrocław 1992).

Z tej ponad 3 milionowej bandy zdrajcĂłw (członkĂłw PZPR) jeszcze duĹźo Ĺźyje, a w sile wieku są ich dzieci. Czy Adam Michnik kiedykolwiek potępił czy chociaĹźby odciął się od antypolskiej działalności swoich rodzicĂłw i brata? Nie! Podobnie jest z większością dzieci byłych PZPR-owcĂłw, ZOMO-wcĂłw i ORMO-wcĂłw. I przez to, Ĺźe ciężko jest im potępić zachowanie się ich rodzicĂłw, w większości sami wchodzą w to samo g..no, w jakie wdepnęli ich rodzice. Popierają więc chuderlawą postkomunistyczną lewicę – SLD, a przede wszystkim, bo to bardziej bezpiecznie i dla nich opłacalne, Platformę Obywatelską.

Nie ulega wątpliwości, że także michnikowszczyzna żeruje i w ogóle egzystuje głównie w oparciu o byłych PZPR-owców, ZOMO-wców i ORMO-wców i ich sfrustrowanych i wypranych z patriotyzmu w szkole i przez rodziców dzieci oraz właśnie na ludziach, których można śmiało nazwać zdrajcami.

A skąd się wzięła michnikowszczyzna w szerszym tego znaczeniu na emigracji? Bo to, że ona zaistniała wśród Polonii to fakt nie podlegający dyskusji.
W maju br. przebywał w Australii znany polski historyk i publicysta patriotyczny prof. Jerzy Robert Nowak. Polonia australijska nie jest wielka – raptem 150 000 PolakĂłw (ok. 50 tys.) i osĂłb polskiego pochodzenia, a jej dorobek jest raczej skromny. Pomimo tego prof. Nowak, ktĂłry poznał dobrze skupiska polskie w innych krajach, był zachwycony Polonią australijską. Powiedział mi, Ĺźe w porĂłwnaniu z innym Poloniami wyglądamy nieĹşle i to pod kaĹźdym względem, takĹźe w odniesieniu do działalności patriotycznej. Powiedział, Ĺźe dzisiaj nawet Kongres Polonii Amerykańskiej nie jest tak patriotyczny jak był za prezesa Edwarda Moskały.

Michnikowszczyzna zaistniała także i w Australii, chociaż może w mniejszym stopniu niż gdzie indziej.

Powojenna emigracja (ok. 60 tys. osĂłb), ktĂłra przybyła do Australii głównie z obozĂłw w Niemczech i z Anglii, była emigracją polityczną – antykomunistyczną i patriotyczną. Natomiast emigracja solidarnościowa (ok. 25 tys.), przybyła tu w latach 80. XX w., była w ok. 75% emigracją zarobkową. Po przyjeĹşdzie zajęła się tylko dorabianiem się i interesowała się tylko swoją rodziną oraz stawiała na szybkie wynarodowienie się (dzieciom swoim nadaje imiona anglosaskie). Polskę, PolakĂłw i sprawy polskie miała i ma w nosie. Nawet nie chodzi na polskie naboĹźeństwa. W związku z tym nie interesuje ją takĹźe Platforma Obywatelska i potępianie czy wspieranie michnikowszczyzny. Opisałem te sprawy obszernie w swoich książkach “Polacy w Nowej Zelandii” (Toruń 2006) i “Polonia katolicka w Australii…” (Toruń 2010).

Michnikowszczyzna na emigracji, w tym takĹźe w Australii to owoc polskich wad narodowych, ktĂłre Cypriana Kamila Norwida, XIX-wiecznego emigranta polskiego, zmusiły do wyraĹźenia opinii, Ĺźe Polacy jako narĂłd jest wielki, jako społeczeństwo jest zerem. Większość polskich emigrantĂłw nie bierze udziału w polskim Ĺźyciu narodowym i nawet… religijnym (!). A ci co biorą są ze sobą bardzo skłóceni, bo – zgodnie z utartym powiedzeniem - tam gdzie dwĂłch PolakĂłw, tam są trzy partie polityczne. Poza tym takĹźe na emigracji triumfuje ciemniactwo. Ludzie mało inteligentni łatwo ulegają narzucanej im propagandzie. To stara się wykorzystywać michnikowszczyzna. W Australii m.in. poprzez tendencyjnie prowadzony polskojęzyczny program państwowego radia SBS, ktĂłry ostatnio zaczął wspomagać ukazujący się w Melbourne “Tygodnik Polski”.

Najwięcej zwolennikĂłw ma michnikowszczyzna wśrĂłd osĂłb należących do grupy emigracji solidarnościowej, a to dlatego, Ĺźe w tej grupie znalazły się osoby, ktĂłre naleĹźały do PZPR, ZOMO czy ORMO. Ludzie ci opuścili Polskę ze strachu. Podczas wydarzeń w Polsce w 1981 roku myśleli, Ĺźe komuna juĹź wtedy upadnie i bojąc się zemsty ludu, nawiali za granicę jako emigranci polityczni! Przypuszczam, Ĺźe do Australii trafiło ich od 500 do 1000 osĂłb. W 1981 roku dostałem list z Warszawy od swojej byłej koleĹźanki gimnazjalnej (wciąż go przechowuję), w ktĂłrym pisała mi, Ĺźe jeśli z tobą (czyli ze mną) skontaktuje się mĂłj kuzyn…, ktĂłry od Romka zdobył twĂłj adres, a obecnie mieszka w Sydney, to wyrzuć go za drzwi, bo był on tutaj obrzydliwym komuchem; zwiał z kraju z obawy, Ĺźe ktĂłregoś dnia będzie zlinczowany przez solidarnościowcĂłw.
To głównie ci ludzie, w liczbie około kilkuset osĂłb, głosowali w 2005 i 2007 roku w australijskim okręgu wyborczym na Platformę Obywatelską lub SLD czy w 2010 roku na Bronisława Komorowskiego, podczas wyborĂłw prezydenckich. Ciekawe czy i ilu z nich pracuje w radiu SBS (słyszałem od jednego działacza polskiego z Sydney, Ĺźe jeden z pracownikĂłw polskojęzycznego programu radia SBS “wchodził w d… Aleksandrowi Kwaśniewskiemu” jak ten był w Australii) i jest członkami Australijskiego Instytutu Spraw Polskich - Australian Institute of Polish Affairs?
KrĂłtko mĂłwiąc – byli członkowie PZPR, ZOMO i ORMO, czyli zdrajcy są głównymi poplecznikami michnikowszczyzny w Australii.

Trudno coś powiedzieć coś bardziej szczegółowego o obecnym prezesie Australijskiego Instytutu Spraw Polskich - Australian Institute of Polish Affairs Janie Pakulskim. Nie ma jego biogramu ani w Wikipedii polskiej ani australijskiej (angielskojęzycznej). Z bardzo skąpej informacji podanej przez Uniwersytet Tasmański w Hobart (Australia) wiadomo tylko to, Ĺźe ukończył Uniwersytet Warszawski, Ĺźe w 1975 roku przyjechał do Australii, doktoryzował się na Australijskim Uniwersytecie Narodowym w Canberze i jest profesorem socjologii na Uniwersytecie Tasmańskim. Nie tylko, Ĺźe nie wiemy kiedy i gdzie się urodził, ale takĹźe dlaczego opuścił Polskę i kiedy. Wygląda na to, Ĺźe naleĹźał on czy jego rodzice (członkowie PZPR?) do bardzo uprzywilejowanej grupy ludzi i prawdopodobnie otrzymał stypendium na studia na Zachodzie. Jeśli to prawda, to tłumaczy to jego dzisiejszą działalność. A jeśli jego rodzice nie naleĹźeli do PZPR to wĂłwczas z własnego wyboru jest zwolennikiem michnikowszczyzny. A jeśli będzie twierdził, Ĺźe jest patriotą polskim (w co bardzo wątpię, bo patriotyzm polski w ocenie Michnika to szowinizm i faszyzm), to jest wĂłwczas patriotą inaczej. – Jest jeszcze jedna moĹźliwość: prof. Pakulski jest pochodzenia Ĺźydowskiego i naleĹźy do tzw. emigracji marcowej 1968 roku. Jeśli to prawda, to wĂłwczas zrozumiałym jest jego popieranie istnienia i działalności Australijskiego Instytutu Spraw Polskich – Australian Institute of Polish Affairs.

Nic też nie wiemy o nijakim Adamie Warzelu, przybyłym tu z Polski w młodym wieku, który w latach 2005-2009 był prezesem Australijskiego Instytutu Spraw Polskich - Australian Institute of Polish Affairs. Także i on jakoś dziwnie jest nieobecny w Internecie! Czyli nie istnieje. Może się mylę, ale odnoszę wrażenie, że to zwykły karierowicz. Przypominam: w Australii popłaca się być prożydowski i proizraelski.

Jeśli chodzi o koordynatorkę polskojęzycznego państwowego programu radia SBS Annę Sadurską, osobę związaną z tym radiem od 1994 roku, i ktĂłrej biogramu brak rĂłwnieĹź w Internecie, to w Polsce Ludowej była ona przez ponad 10 lat dziennikarką “made in PRL”, współpracownicą “Gazety Krakowskiej”, ktĂłra była organem komunistycznej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (Wikipedia.pl). Chyba 99% dziennikarzy w PRL było członkami PZPR. Kto mi udowodni, Ĺźe jej PRL-owska przeszłość nie rzutuje na to jak prowadzony jest polskojęzyczny program radia SBS, z czym nie zgadza się była emigracja niepodległościowa i patriotyczna.

W dniach 11-12 czerwca 2011 roku odbył się w Canberze zjazd wyborczy Rady Naczelnej Polonii Australijskiej i Nowozelandzkiej. Jej nowym prezesem został Janusz Rygielski, stały współpracownik “Tygodnika Polskiego”. Rygielski mieszkając w Polsce był członkiem PZPR i jako dziennikarz pisał peany na cześć władz komunistycznych.
Pomyśleć do czego to doszło – były członek PZPR został prezesem naczelnej polskiej organizacji w Australii i reprezentantem zorganizowanej Polonii australijskiej.

Mówi się, że grzesznik może się nawrócić. Dobrze by było gdyby to w odniesieniu do p. Rygielskiego było prawdą. Ale czy naprawdę tak jest?!

Tak czy siak zaraza michnikowska panuje w polsko-australijskiej Granadzie.

Marian Kałuski

Koniec