Dodano: 08.04.12 - 18:38 | Dział: Na każdy temat

Trzy kartki z dziennika

Danuta i Lech story
2012-03-01 00:15:56

Od wczoraj czytam książkę pod tytułem: „Marzenia i tajemnice”. Są to marzenia i tajemnice Pani Danuty Wałęsy, naszej pierwszej damy w latach 1990-1995. JuĹź od pierwszej strony książki urzekła mnie ta historia. Fakt, Ĺźe bardzo lubię czytać biografie. SzczegĂłlnie te, ktĂłre są historiami typu od pucybuta do milionera. Pani Danuta milionerką chyba nie jest, choć kto wie. Ale Pani Danuta jest na pewno tą osobą, ktĂłra jako zwykła dziewczyna ze wsi dostała się aĹź na salony i to takie światowe salony. Pierwsze strony książki opowiadają jak to bohaterka będąc małą dziewczynką następnie juĹź dorastająca dziewczyną widziała swoimi oczami tę błotnistą wieś w ktĂłrej mieszkała, w ktĂłrej się wychowywała. Z tego rozdziału książki dowiedziałem się, Ĺźe kiedyś na wsi rodzice nie wychowywali swoich dzieci, tylko je płodzili. Kurcze fajnie mieli kiedyś ci rodzice. Płodzić, nie wychowywać. Czyli tylko przyjemność. Tak trzymać. A swoją drogą to ciekawe czy nadal jest tak na polskiej wsi? Chyba nie. No na pewno nie. W końcu to dwudziesty pierwszy wiek. Wiek, w ktĂłrym rolnicy Ĺźyją z dopłat.
W 1968 roku Pani Danuta mając dziewiętnaście lat opuściła swą błotnistą wieś i udała się w drogę do Gdańska. Czytając ten rozdział książki dowiedziałem się z niej, Ĺźe Pani Prezydentowa nie wiedziała co to Westerplatte, oraz inne rzeczy kojarzone z Gdańskiem. Naprawdę cenię Panią Danutę za tą szczerość. To duĹźa sztuka by w dzisiejszych czasach wyznać coś takiego. W końcu w dzisiejszych czasach niejeden salonowiec nie przyznałby się do tego faktu, Ĺźe lata temu jadąc teĹź z jakiejś tam błotnistej wsi spod Rzeszowa udając się do Warszawy nie miał pojęcia co to Kolumna Zygmunta. Założę się, Ĺźe są tacy salonowcy, dlatego u nas jest tak jak jest, czyli biednie. Czytając o pierwszych dniach pobytu bohaterki w Gdańsku widziałem ją w tym ceglastym płaszczyku w ktĂłry była ubrana. Widziałem Gdańsk z końca lat 60-tych, czyli Gdańsk szary, Gdańsk pod okupacją komuny. Gdańsk, ktĂłry pewno nie spodziewał się tego co stanie się juĹź niedługo, bo w grudniu 70-tego roku. Pani Danuta mieszkając u cioci zatrudniła się dzięki znajomością rodziny w kwiaciarni. Tam poznała przyszłego męża, a naszego przyszłego męża stanu, przyszłego noblistę, przyszłego Prezydenta. Pan Lech wpadł do kwiaciarni by rozmienić pieniądze i tak juĹź zostało. Piękna historia. Ona i On, On i Ona. Czytając wspomnienia z czasĂłw pracy w kwiaciarni dowiedziałem się, Ĺźe PRL miał tam jednak jakieś plusy, bo o minusach wiedziałem od dawna. Plusem naprawdę jest fakt, Ĺźe dziewczyna z prowincji jedzie do duĹźego miasta, zatrudnia się w kwiaciarni i stać ją by kupować wszystkie gatunki papierosĂłw w kiosku. Teraz to jakby nie do pomyślenia. Teraz taka dziewczyna z prowincji ktĂłrej ojciec tyra za najniĹźszą krajową wypłacaną na najczęściej w ratach przez pracodawcę moĹźe tylko pomarzyć. Pomarzyć by za pensję kwiaciarki kupić wszystkie gatunki papierosĂłw jakie są w sprzedaĹźy. Fakt Ĺźe w czasach wolnego rynku tych gatunkĂłw papierosĂłw jest więcej niĹź pod koniec lat 60-tych. Ale coś jest na rzeczy, Ĺźe wtedy za pensję moĹźna było kopić papierosy, wynająć pokĂłj u cioci i jakoś tam Ĺźyć. Jednak ta komuna pozwalała robić karierę prostym ludziom ze wsi w duĹźych miastach Pan Lech teĹź nie jest urodzonym gdańszczaninem, tylko pochodzi z Popowa koło Lipna kujawsko-pomorskie. Z Lipna tez pochodzi profesor Leszek Balcerowicz. CzyĹźby lata temu towarzysz Rakowski mĂłwiąc te słowa w stoczni: „gdyby nie ten system dalej byście pasali krĂłwki” mĂłwił prawdę? Nie, ja nie chce w to wierzyć, przynajmniej wierzyć do końca). Z książki „Tajemnice i marzenia” mimo Ĺźe myślałem iĹź wszystko wiem juĹź o Lechu Wałęsie to przyznaję, Ĺźe jednak nie wiedziałem wszystkiego. Naprawdę nie wiedziałem, Ĺźe Pan Prezydent spłodził ośmioro dzieci. Myślałem Ĺźe trochę mniej. Naprawdę odwaĹźny z niego facet i ta odwaga teraz procentuje. Wszystkie dzieci są mądre, totalnie wykształcone, no i bardzo ładne (obejrzałem zdjęcia w Internecie). Czytając przez chwilę Ĺźałowałem, Ĺźe to nie ja jestem tym Sławkiem w klanie WałęsĂłw. Naprawdę miałem taki chwilowy smutek. Z książki dowiedziałem się teĹź, Ĺźe rodzice Lecha wyemigrowali do USA i z tej emigracji co jakiś czas przysyłali synowi i synowej w kopercie „dolars”. A „dolars” w PRLu miał wartość, to nie ten sam „dolars” co teraz. Wtedy Amerykanie nie mieli Kenijczyka za Prezydenta. Ale Pani Danuta i Pan Lechu nie tracili tych „dolars” w PEWEKSIE. Tylko kryli je do kieszeni marynarki, ktĂłra wisiała w szafie. Trzymali je na tak zwaną czarną godzinę. Choć stronę dalej przeczytałem, Ĺźe te dolary z szafy nigdy nie doczekały czarnej godziny poniewaĹź ukradła je osoba zaprzyjaĹşniona z rodziną. Cóş, taka słowiańska natura. Wpuścisz do domu przyjaciela, ktĂłry następnie zamienia się w złodzieja i jak tu być dobrym. Naprawdę na kaĹźdej stronie książki, ktĂłrą dotychczas przeczytałem nie ma nudy, nie ma ściemy. Ta historia mnie uwodzi. Takie właśnie powinny być książki. Takie książki chce się czytać i takie książki się sprzedają. Więc chyba niepotrzebne było rozklejanie plakatĂłw na mieście reklamujące tę książkę przed jej wydaniem. W końcu nazwisko „Wałęsa” to magnes. Sukces komercyjny zapewniony. Przynajmniej tak mi się wydaje. Jestem tego pewien. Na ktĂłrejś tam kolejne stronie przeczytałem coś takiego: „Pralkę kupiliśmy za kolejną wygraną męża w totolotka. Telewizor zresztą teĹź. Mąż grał w totolotka, ale takiego sportowego gdzie typuje się wyniki”. Więc gdy w rodzinie WałęsĂłw nie było pieniędzy Pan Lechu brał kupon i wysyłał totolotka. Czytając to zamyśliłem się. Ostatnio teĹź mam problemy z pieniędzmi. Za cholerę nie wiedziałem jak je zdobyć, jak je zarobić. Teraz dzięki tej książce wiem jakie to łatwe. Więc jutro biorę kupon totolotka, skreślam liczby i będę miał kasę na zakupy i inne tam. Ĺťe teĹź sam na to prędzej nie wpadłem. Naprawdę sprawdziło się powiedzenie pewnego faceta i to takiego mądrego faceta, ktĂłry powiedział lata świetlne temu, Ĺźe „kto czyta książki ten Ĺźyje podwĂłjnie”. Ja od dziś będę mĂłwił: „kto czyta książki ten wie jak zdobyć pieniądze”. Naprawdę dziękuję Pani Danuto za tę książkę. I nie jest to Ĺźaden sarkazm z mojej strony, tylko wielki szacunek za szczerość. Jutro będę czytał dalej i mam nadzieję, Ĺźe jeszcze czegoś się dowiem i czegoś się nauczę. Naprawdę polecam kaĹźdemu tę pozycję.


Nowoczesne pisanie
2012-03-04 23:19:42

DuĹźo ludzi w tych czasach "bloguje" "twituje czy twiteruje" nawet nie wiem jak to napisać, ale takie to czasy, Ĺźe prawie kaĹźdy w nich coś tam pisze. Znani ludzie piszą w sposĂłb taki: „Niedawno wieczorem przy kolacji, w restauracji w Brukseli dowiedziałem się od ambasadora Gruzji w Belgii, Ĺźe Gruzja zagroĹźona jest coraz to większymi wpływami rosyjskimi”. Prawda, Ĺźe to ciekawe? Czytając takiego bloga człek się moĹźe dowiedzieć, Ĺźe Gruzja jest zagroĹźona. Jakbym bez tego wpisu na blogu tego nie wiedział. Naprawdę bardzo ciekawy wpis. Z innych wpisĂłw teĹź moĹźna się dowiedzieć wiele. Dowiedzieć, Ĺźe na przykład Donald Tusk jest goły. Chodzi o to Ĺźe prowadzona przez niego polityka jest jakby goła. Sam Pan Tusk jak wszyscy wiemy nie jest goły bo chodzi przecieĹź ubrany i to ubrany w świetne i markowe, drogie garnitury, więc goły nie jest. Naprawdę ciekawych rzeczy moĹźna dowiedzieć się czytając blogi róşnych znanych ludzi. To naprawdę jest tak ciekawe, Ĺźe niemal kaĹźde wydawnictwo przyjmie to do druku i to przyjmie z pocałowaniem ręki. Jeśli ktoś mi nie wierzy niech spojrzy na wydawnictwo literackie i ich ostatni bestseller, czyli opowieści pani Danusi, prywatnie Ĺźony elektryka, następnie przewodniczącego związku, a na końcu prezydenta. Inna kobieta gdyby napisała coś podobnego za nic w świecie nikt by tego nie zechciał czytać po przesłaniu do wydawnictwa, a co dopiero wydać i sprzedawać, ale Ĺźe jest to pani Danusia, ktĂłrej mąż został prezydentem no to mamy bestseller. Znani dziennikarze sportowi teĹź „blogują” i teĹź piszą podobnie - znaczy bardzo, ale to bardzo ciekawie. Oni piszą tak ciekawie, Ĺźe kaĹźdy portal weĹşmie te ich napisane słowa z pocałowaniem ręki. Naprawdę felietony pisane przez dziennikarzy sportowych niczym nie róşnią się od poziomu piłki noĹźnej w Polsce. Więc gdy portal ma juĹź w swej stajni znanych „blogerĂłw” to oczywiście od razu zwiększają się wpływy z reklam. Tak, tak, tak to teraz w tym świecie pisania wygląda. Trzeba mieć nazwisko. Gdy juĹź je masz, gdy je posiadasz to wcale nie musisz być ciekawym człowiekiem. Swoim pisaniem i tak przyciągniesz masy. Nie musisz mieć wcale nic ciekawego do powiedzenia ludziom. Naprawdę liczy się tylko i wyłącznie twoje nazwisko, a twĂłj wpis na blogu? Naprawdę wystarczy parę liter, kilka zdań, duĹźe zdjęcie i to wystarczy by kilka tysięcy internautĂłw cię odwiedziło. A Ĺźe większość z nich w swych komentarzach obśmieje cię i opluje za to co napisałeś to juĹź inna „historyja”. Liczą się tylko i wyłącznie wejścia na stronę. Bo wejścia na stronę to większe wpływy z reklam dla właścicieli portalu.

Dziś druga niedziela postu. W kościołach katolickich ludzie śpiewają „Gorzkie Ĺźale”. Ludzie są smutni, śpiewając płaczą i rozpaczają. Przed oczami widzą tę mękę Pana Jezusa. Widząc lud w kościele i to lud tłumnie tam przybyły przypomniały mi się słowa pewnego znanego duchowego. Duchownego, ktĂłry kaĹźdego dnia jest opluwany z kaĹźdej strony w kraju nad Wisłą. Naprawdę Polacy chodzą do kościoła, chodzą tez do spowiedzi świętej, wpuszczają do swych domĂłw księży po tak zwanej kolędzie, a tak naprawdę na co dzień zachowują się i Ĺźyją jak poganie. I to by było na tyle. Było krĂłtko, było nowocześnie, no i chyba było na temat. MoĹźe znajdzie się dziesięć tysięcy chętnych do przeczytania. Pomarzyć moĹźna, choć takich marzeń tak naprawdę nie mam.

Wczorajsze gazety
2012-03-06 01:36:51

Pewien znany kultowy zespół w jednej ze swoich piosenek śpiewa: „Kogo interesują wczorajsze gazety”. Kurcze coś w tym jest. Kogo mogą interesować wczorajsze gazety? Ja od kilku dni jednak czytam, przeglądam wczorajsze, przedwczorajsze i jeszcze starsze gazety. Ale omijam szerokim łukiem artykuły typu: Zbyszek Ziobro zdradził prezesa, Donald zemścił się na Schetynie, Kryzys dopiero nadejdzie. Naprawdę we wczorajszych, przedwczorajszych gazetach moĹźna coś takiego przeczytać. Jak juĹź wcześniej wspominałem ja takich tekstĂłw nie czytam. Zerkam tylko na nagłówki artykułu i przewracam kartkę gazety dalej. I w jednej z gazet natrafiłem na artykuł, z ktĂłrego dowiedziałem się, Ĺźe za lasami, za gĂłrami w tym lepszym, bogatszym, bardziej cywilizowanym, naukowym elektro świecie jacyś naukowcy intensywnie pracują i są blisko końca nad pewnym wynalazkiem. Co to za wynalazek? Ano bajeczny to wynalazek uwierzcie. Informatykiem nie jestem, choć jestem miłośnikiem cudĂłw techniki, ale opisać tego wynalazku zbytnio nie potrafię. Ale czytając to zrozumiałem Ĺźe ci naukowcy juĹź niedługo rzuca na rynek urządzenie, ktĂłre będzie pisało felietony, komentarze i róşne sprawozdania z relacji sportowych. Ta nowoczesna maszyna ma zastąpić dziennikarzy. Naprawdę nie zmyślam, nie blaguje, nie kłamię. Ten artykuł był w bardzo powaĹźnej gazecie, przynajmniej tak mi się wydaje Ĺźe to powaĹźna gazeta. Dziennikarz piszący o tym był przeraĹźony Ĺźe juĹź niedługo straci pracę. Bo skoro maszyny same zaczną pisać artykuły to na cholerę właścicielowi gazety na utrzymaniu jakiś drogi dziennikarz, ktĂłry co miesiąc pobiera za swe pisanie dość dużą gażę i jeszcze pokazuje swe fochy i dąsy. Mnie ta wiadomość nie przeraziła poniewaĹź Ĺźadnym dziennikarzem nie jestem i nigdy nie będę. Ba, mnie ta wiadomość ucieszyła. Naprawdę marzę o czasach, gdzie będę mĂłgł kupić w Empiku lub innym kiosku gazetę w ktĂłrej artykuły piszą inteligentne maszyny. Maszyny, ktĂłre nie mają poglądĂłw politycznych. Więc taka maszyna na przykład zatrudniona na etacie w gazecie nie zaatakuje Zbyszka Ziobrę w swym artykule za to Ĺźe zdradził prezesa, nie wyśmieje tez Jacka Kurskiego za to Ĺźe buntował koleĹźanki i kolegĂłw. Naprawdę nie mogę się doczekać juĹź takich gazet, ktĂłre będą tworzone przez maszyny. Kto wie czy juĹź niedługo w stacjach komercyjnych zamiast dziennikarzy, ktĂłrzy mają poglądy ktĂłrych nawet nie potrafią ukryć w rozmowie z politykiem (Kropka nad I się kłania) będą pracowały maszyny. Maszyny, ktĂłre nie będą atakować zaproszonych gości. Maszyny, ktĂłre juĹź nie będą słodzić innym zaproszonym gościom. Naprawdę nie mogę doczekać się juĹź takich czasĂłw. Oby tylko nie skończyło się to jak w tym kultowym filmie Jamesa Camerona „The Terminator”. Kto oglądał film ten wie, Ĺźe tam maszyny się zbuntowały i zniszczyły ten ziemski łez padół. Więc moĹźe ostroĹźnie z tymi maszynami. Zresztą nie wiem. Nie jestem inteligentem, intelektualistą tym bardziej, ale wydaje mi się Ĺźe gdy maszyny będą tworzyć gazety zaczną nas interesować wczorajsze gazety.

Sławomir Bogacki