Dodano: 28.04.12 - 20:51 | Dział: Co w prasie piszczy

Strach Tuska

Fakt, Ĺźe państwo polskie zrzeka się swojej suwerenności, premier Donald Tusk i podległy mu aparat prĂłbują przysłonić, przykryć agresją, atakiem i groĹşbami. W tym działaniu ludzie ci przypominają władze z okresu PRL-u – Gomułka i inni sekretarze PZPR zastępowali brak argumentĂłw przemocą. Tak jest zawsze, gdy władza państwa pogodzi się z rolą wasala – z Antonim Macierewiczem, posłem PiS, przewodniczącym zespołu parlamentarnego ds. wyjaśnienia katastrofy smoleńskiej, rozmawiają Leszek Misiak i Grzegorz Wierzchołowski.

Premier Tusk, odnosząc się do wypowiedzi na temat katastrofy, m.in. dotyczących wybuchu, zaczął straszyć („Ĺźarty się kończą”), prokurator Seremet dyskredytuje tezy niezaleĹźnych naukowcĂłw o eksplozji, w sukurs idą im dziennikarze mainstreamowi, m.in. Monika Olejnik, ktĂłra „utwardziła” brzozę. O czym ten nagły kontratak świadczy, Pana zdaniem?

To jest reakcja wskazująca na narastający strach władzy. Nie ma wątpliwości, Ĺźe wyniki badań zespołu parlamentarnego ds. katastrofy smoleńskiej, takĹźe to, co od dłuĹźszego czasu robią niezaleĹźne media, m.in. „Gazeta Polska”, „Gazeta Polska Codziennie” (myślę takĹźe o publikacji „Gazety Polskiej” – książce pt. „Musieli zginąć”, ktĂłra podsumowuje państwa dotychczasową wiedzę o katastrofie smoleńskiej), a takĹźe audycje nadawane w telewizji Trwam, Radiu Maryja, artykuły w „Naszym Dzienniku” – to wszystko wywołało strach. Jestem zaĹźenowany, gdy widzę, Ĺźe tak reagują nie tylko politycy z premierem Donaldem Tuskiem na czele, ktĂłrzy czują na sobie brzemię odpowiedzialności za to, co się stało, i juĹź niemal histerycznie prĂłbują się bronić. WtĂłrują im mainstreamowi publicyści i dziennikarze. Ale ze szczegĂłlnym niepokojem stwierdzam, iĹź presji ulegają takĹźe prokuratorzy. Niekompetencja takich wypowiedzi przez lata będzie ciążyła na ich wizerunku. Zapamiętamy, Ĺźe to prezydent Bronisław Komorowski nakazywał prokuratorom zamknięcie śledztwa. NiektĂłrzy z nich deklarowali, Ĺźe zgadzają się z tezami, jakich od nich oczekują rządzący politycy.

Co było zapalnikiem, który wywołał ten histeryczny strach?

Powodem, według mnie, była reakcja naukowcĂłw, w tym takĹźe przychylnych dotąd środowisku politycznemu Donalda Tuska. Prezes Polskiej Akademii Nauk, prof. dr hab. Michał Kleiber wezwał, i to na łamach „Gazety Wyborczej”, do powołania międzynarodowej komisji specjalistĂłw. Uznał, Ĺźe wyniki badań dotyczące okoliczności i przyczyn katastrofy przedstawione przez zespół parlamentarny wymagają merytorycznej dyskusji oraz analizy, i to przez osoby, ktĂłre będą całkowicie niezaleĹźne od róşnych – nie tylko politycznych – uwarunkowań polskich. Drugą osobą jest prof. dr hab. Marek Ĺťylicz, specjalista od międzynarodowego prawa lotniczego, członek Państwowej Komisji Badania WypadkĂłw Lotniczych, przypomnę – główny ekspert prawny komisji ministra Jerzego Millera. Profesor Ĺťylicz zaapelował 17 kwietnia br., takĹźe na łamach „Gazety Wyborczej”, o powołanie nowej państwowej komisji badania wypadkĂłw lotniczych lotnictwa państwowego z udziałem specjalistĂłw z zespołu parlamentarnego.

Ale nie ma odzewu na te apele…

Jest. Odpowiedzią na głos obu uczonych, a takĹźe zespołu parlamentarnego i milionĂłw PolakĂłw, ktĂłrzy od dawna chcą powołania międzynarodowej komisji, jest brutalny i gwałtowny atak premiera Tuska oraz niespotykane w historii polskiego parlamentaryzmu słowa prezydenta Bronisława Komorowskiego, ktĂłry wydał polecenie prokuraturze, Ĺźeby jak najszybciej zamknęła śledztwo. Prezydent kaĹźe je zakończyć, poniewaĹź Polacy zaczynają dochodzić do prawdy. To dowĂłd, Ĺźe do świadomości obecnej władzy dotarło, iĹź grunt usuwa im się spod nĂłg. Polacy przestali wierzyć bezkrytycznie w ich teorie na temat katastrofy. Ĺťe nawet bliscy ekipie rządzącej prawnicy i naukowcy – przypomnę, Ĺźe prof. Michał Kleiber był ministrem w rządzie SLD – widzą, iĹź tego przekazu, jaki sformułowali szefowa MAK, pani Anodina oraz szef polskiej komisji, minister Jerzy Miller, nie da się dalej utrzymać. Świadomość blamaĹźu teorii „brzozowych” Anodiny i Millera zatacza coraz szersze kręgi międzynarodowe i nie moĹźna ich dłuĹźej propagować.

Dalsze milczenie polskiego środowiska naukowego może też pośrednio wpływać na opinię o nim na arenie międzynarodowej.

Presja polityczna w Polsce i presja rosyjska nie mogą tłumaczyć bezczynności naszego świata naukowego i bezkrytycznego przyjmowania absurdalnych przyczyn katastrofy pod Smoleńskiem. Tylko nieliczni przedstawiciele środowisk naukowych włączyli się do badań naszego zespołu i naszych ekspertów zagranicznych.

A polska władza zareagowała na apele własnego środowiska naukowego groźbami, atakami na ekspertów zespołu i na Pana, a także próbą zdyskredytowania ustaleń niezależnych ekspertów.

Brutalność reakcji polityków Platformy Obywatelskiej przeniosła się także do mediów. Stąd opinie pani redaktor Moniki Olejnik o miękkiej brzozie, stąd reakcje innych dziennikarzy, którzy bez końca odwołują się do raportu Millera i powtarzają jego nieprawdziwe tezy. Rządzący liczą na to, że może uda się jeszcze zagłuszyć prawdę, kogoś zastraszyć, znaleźć okoliczności, które odsuną w czasie poznanie tej prawdy. Widzę bezskuteczność i jałowość takich działań. Im szybciej premier Tusk i jego podwładni pozwolą dojść do prawdziwych przyczyn i okoliczności tragedii smoleńskiej, ujawnić je, tym będzie to korzystniejsze zarówno dla nich, jak i dla całego społeczeństwa polskiego i dla polskiej racji stanu. I chcę wierzyć, że ich winą jest tylko odpowiedzialność za to, iż dali się wciągnąć w tę dramatyczną sytuację.

Wymycie do połysku części wraku nie spotkało się ani z notą protestacyjną rządu, ani z oświadczeniem prokuratury, Ĺźe wystosowała ostry protest w tej sprawie…

Prokurator generalny Andrzej Seremet postanowił wysłać do Rosjan zapytanie w tej sprawie.

To wydaje się zbyt delikatnym posunięciem.

To prawda. Co więcej, prokurator generalny deklaruje zakończenie śledztwa bez zbadania głównych dowodów! A przecież kodeks postępowania karnego wyraźnie mówi, że do zamknięcia śledztwa konieczne jest uwzględnienie wszystkich dowodów.

Doradca prezydenta Komorowskiego, Tomasz Nałęcz, stwierdził beztrosko, że wrak Tu-154 nie jest już dowodem. Nie zauważyliśmy zdecydowanych głosów oburzenia telewizji ani mediów mainstreamu, że Rosja znów niszczy dowody, a rząd milczy. Jeśli tak ewidentne upokarzanie Polski przy otwartej kurtynie nie wzbudza oburzenia, to co może go wywołać?

Mamy do czynienia z sytuacją, w ktĂłrej media prorządowe i niektĂłre instytucje państwowe – m.in. prokuratura – zostały przywołane do porządku przez władzę związaną z Platformą Obywatelską; wydano dyspozycje, jak powinny postępować w sprawie smoleńskiej, czyli, de facto, dyspozycje, iĹź mają bronić rosyjskiej tezy dotyczącej przyczyn katastrofy. To obrazuje zakres ograniczenia suwerenności Polski. Taka sytuacja nie miała prawa się wydarzyć, bez względu na róşnice ideowe między rządzącymi a opozycją. Państwo, ktĂłre nie potrafi albo nie chce zabezpieczyć dowodĂłw niezbędnych w prowadzonym śledztwie – wraku i oryginałów czarnych skrzynek – zrzeka się swojej suwerenności. Premier Donald Tusk i podległy mu aparat fakt ten prĂłbuje przysłonić, przykryć agresją, atakiem i groĹşbami. W tym działaniu ludzie ci przypominają władze z okresu PRL-u – Gomułka i inni sekretarze PZPR brak argumentĂłw zastępowali przemocą. Tak jest zawsze, gdy władza państwa pogodzi się z rolą wasala.

I gdy, jak w tym przypadku, wisi nad nią strach przed oskarżeniem o współudział, przyczynienie się do katastrofy.

Chcę podkreślić, że my nie mówimy, iż to był zamach, chociaż tego nie wykluczamy. Kończymy badać fizyczne okoliczności katastrofy dotyczące np. eksplozji. Dopiero podejmujemy analizę tego, co ją spowodowało i czy przyczyny te mogły mieć związek z jakimikolwiek działaniami politycznymi.

Premier Donald Tusk powiedział, Ĺźe katastrofa smoleńska obrasta kłamstwami tych, ktĂłrzy chcą wmĂłwić Polakom, Ĺźe była ona „wynikiem zamachu i spisku”. WśrĂłd tych kłamstw Tusk wymienił „tezę o rozdzieleniu wizyt” premiera i prezydenta przez rząd PO.

To przykład, jak moĹźna, korzystając z podporządkowania władzy większości mediĂłw, zaprzeczać oczywistym faktom. Zespół parlamentarny, korzystając z materiałów Kancelarii Prezydenta, a częściowo takĹźe Kancelarii Premiera, analizował sprawę rozdzielenia wizyt. Opublikowaliśmy w „Białej Księdze” cały zbiĂłr dokumentĂłw na ten temat. Przypomnę tylko niektĂłre. Pierwszy to oświadczenie wiceministra Jacka Najdera z MSZ, ktĂłry publicznie stwierdził, Ĺźe juĹź w grudniu 2009 r. rząd podjął decyzję, iĹź odbędą się dwie odrębne wizyty – 7 kwietnia i 10 kwietnia, i Ĺźe rozpoczęto przygotowania do tych wizyt. Istnieje domniemanie, Ĺźe był to wynik rozmowy premierĂłw Tuska i Putina na WybrzeĹźu na przełomie sierpnia i września 2009 r. Tematem tego spotkania była polityczna propozycja rosyjskiego premiera, by Polska włączyła się do sojuszu niemiecko-rosyjskiego, ktĂłry miał stać się alternatywą polityczną Europy zastępującą Unię Europejską. Taka propozycja została wtedy zgłoszona publicznie na łamach „Gazety Wyborczej” przez Putina. Warunkiem była rezygnacja z domagania się przez Polskę, by Rosja uznała zbrodnię katyńską za zbrodnię ludobĂłjstwa. Platforma Obywatelska przystała na te warunki i od tamtej pory daje temu wyraz na arenie zarĂłwno krajowej, jak i międzynarodowej. Te rozmowy zaowocowały takĹźe decyzją, Ĺźe będzie oddzielne spotkanie Putina z Tuskiem w kwietniu 2010 r., i Ĺźe to premier Tusk będzie główną osobą w kontaktach rosyjsko-polskich.

Drugi dokument, ktĂłry warto przywołać, pochodzi ze stycznia 2010 r. Jest to sprawozdanie z posiedzenia Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, na ktĂłrym została podjęta decyzja o wspĂłlnej wizycie. Dokument ten zawiera dekretację ministra Tomasza Arabskiego: „akceptuję 10 kwietnia 2010 r. jako datę wspĂłlnej wizyty”.

Trzeci istotny dokument pochodzi z 23 marca 2010 r. Jest to zapis rozmĂłw dyplomatĂłw rosyjskich z dyplomatami ministra Radosława Sikorskiego. Stronę rosyjską reprezentował wĂłwczas Siergiej Nieczajew, szef departamentu III europejskiego MSZ Rosji, stronę polską – wiceminister Andrzej Kremer. Na pytanie strony rosyjskiej, czy planowana jest wizyta prezydenta Lecha Kaczyńskiego, strona polska odpowiedziała, Ĺźe nic na ten temat nie wie. Nieczajew stwierdził więc, Ĺźe w takim razie strona rosyjska nie będzie zabezpieczała wizyty prezydenta, zabezpieczy tylko wizytę premiera Tuska. Ten dokument pokazuje grę, jaką prowadził Donald Tusk. Z jednej strony ustalał z Putinem, Ĺźe będą dwie wizyty, a przewodniczącemu ROPWiM, Andrzejowi PrzewoĹşnikowi, ktĂłry nie uczestniczył w tych zakulisowych planach politycznych, sugerował, Ĺźe odbędzie się jedna wizyta. W rozmowach z Rosjanami premier Tusk i jego współpracownicy jasno stwierdzali, Ĺźe będą dwie wizyty, i jednocześnie zaakceptowali zapowiedĹş Rosjan, iĹź ci nie zapewnią polskiemu prezydentowi bezpieczeństwa.

Te dokumenty zostały opublikowane rok temu, są publicznie dostępne i na nic zda się próba przekonywania teraz, że przebieg tych ustaleń był inny.

Powiedział Pan: „Jak będziemy znali nazwisko człowieka, od ktĂłrego pan minister Sikorski dowiedział się zaraz po katastrofie, Ĺźe wszyscy zginęli, to będziemy wiedzieli duĹźo więcej o tym, kto naprawdę jest odpowiedzialny za tę straszliwą tragedię”. Czy istnieją przesłanki wskazujące, kto mĂłgł tę wiedzę Sikorskiemu przekazać?

MoĹźemy z dużą dozą prawdopodobieństwa powiedzieć, Ĺźe Sikorski nie dowiedział się tego z Centrum Operacyjnego MSZ. Centrum ma obowiązek, zgodnie z przepisami prawa, monitorować najwaĹźniejsze wydarzenia międzynarodowe, w tym takĹźe przebieg polskich oficjalnych delegacji państwowych, a więc i delegacji prezydenta RP. Tego dnia – jak nam dzisiaj juĹź wiadomo – zablokowane zostały wszystkie serwery komputerowe MSZ. Dowiedzieliśmy się o tym dopiero dwa lata później – MSZ ukrywało ten fakt nie tylko przed opinią publiczną, ale takĹźe przed przedstawicielami Sejmu RP. To pokazuje, Ĺźe załamanie struktur państwa związane z tragedią smoleńską było duĹźo głębsze, niĹź się wydawało. Otóş minister Radosław Sikorski poinformował o tragedii Centrum Operacyjne MSZ o godz. 9.02, czyli 20 minut po katastrofie. Minister nie dowiedział się więc o tym, co wydarzyło się pod Smoleńskiem od swoich urzędnikĂłw w kraju i nie przekazał mu tej informacji takĹźe ambasador RP w Moskwie Jerzy Bahr (Bahr zeznał, Ĺźe minister juĹź wcześniej, przed rozmową z nim, wiedział o katastrofie). Wiadomo, Ĺźe przez cały czas lotu Tu-154M 101 odbywały się między MSZ Rosji i kierownictwem Ambasady RP w Moskwie, w szczegĂłlności z Tomaszem Turowskim, rozmowy i negocjacje, gdzie prezydent ma wylądować. To wynika m.in. z informacji zastępcy ambasadora w Rosji, Piotra Marciniaka, ktĂłry powiedział, Ĺźe około godz. 8.00 czasu rosyjskiego, czyli niedługo po starcie polskiego samolotu z Okęcia, przekazano mu polecenie, by udał się na lotnisko moskiewskie Wnukowo, bo tam ma wylądować Tu-154. Takie dyspozycje wydał mu Tomasz Turowski, ktĂłry był, de facto, osobą podejmującą decyzje we wszystkich sprawach, zarĂłwno technicznych, jak i politycznych, związanych z wizytą prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Wiemy, Ĺźe kontroler Paweł Plusnin z lotniska w Smoleńsku prĂłbował odesłać polski samolot na lotnisko Wnukowo, ale zwierzchnicy z Moskwy nie wyrazili na to zgody. Jak widać, ustalenia dotyczące lotu polskiego samolotu trwały do końca. W moim przekonaniu, tak waĹźne decyzje musiały być konsultowane na bieżąco z ministrem Sikorskim. Sądzę, Ĺźe szef polskiego MSZ dowiedział się o katastrofie bezpośrednio od Rosjan. UwaĹźam, Ĺźe jest sprawą pierwszoplanową przesłuchanie ministra Sikorskiego w sprawie przegotowania wizyty, jak rĂłwnieĹź negocjacji i rozmĂłw prowadzonych w trakcie lotu Tu-154 – powinny one dostarczyć nam informacji niezbędnych do identyfikacji po stronie rosyjskiej ośrodka, ktĂłry ostatecznie podejmował decyzję o lądowania i naprowadzaniu polskiego samolotu.

Prokurator Seremet w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” tłumaczy, Ĺźe prokurator Krzysztof Parulski i inni prokuratorzy przebywając na miejscu katastrofy, nie mogli zabezpieczyć tego miejsca. Seremet mĂłwi: „Byli w obcym państwie. Mieli wezwać GROM i go bronić?”. A przecieĹź wiadomo – jak zeznał zastępca ambasadora w Moskwie, Piotr Marciniak – ambasador Bahr miał zwracać się do Rosjan w sprawie ograniczenia akcji rosyjskich słuĹźb wyłącznie do ratowania i uznania miejsca za eksterytorialne. Jednak polska ambasada nie wyegzekwowała tego. Prokurator Seremet nie wyjaśnia, czy prokuratura ustaliła, kto odpowiada za to zaniechanie.

Ten wywiad biorę „w nawias”, bo on w ogĂłle w takim kształcie nie powinien zostać opublikowany. Nie potrafię np. przyjąć do wiadomości, Ĺźe polscy prokuratorzy nie mogli uczestniczyć w sekcjach zwłok. Mogli, czego dowodem jest ich udział w sekcji zwłok śp. Prezydenta. Prokurator Parulski, Ăłwczesny szef Naczelnej Prokuratury Wojskowej, nie wydał podwładnym dyspozycji, by uczestniczyli w innych sekcjach. W nocy z 10 na 11 kwietnia 2010 r. odbyła się narada prokuratorĂłw polskich i rosyjskich, podczas ktĂłrej m.in. ustalono wspĂłlne przesłuchania. Prokuratura rosyjska była początkowo otwarta na działania razem z Polakami. Prokurator Parulski postąpił w sposĂłb sprzeczny z przepisami k.p.k., tym samym popełnił przestępstwo. Przestępstwem była takĹźe rezygnacja z sekcji zwłok po przywiezieniu ciał ofiar katastrofy do Polski. Obowiązek wykonania wtedy sekcji wynikał takĹźe z faktu, Ĺźe część ciał była sfragmentaryzowana i niezidentyfikowana. Te szczątki sprowadzono do Polski dopiero w końcu kwietnia 2010 r. i podobno skremowano, bez zbadania ich przez polskich biegłych. Mogły to być ciała – i takie jest racjonalne wytłumaczenie – tych osĂłb, ktĂłre najbardziej ucierpiały, poniewaĹź były najbliĹźej miejsca eksplozji. Być moĹźe badania nie potwierdziłyby hipotezy o eksplozji. Prokuratura zezwalając na zniszczenie dowodĂłw, zaprzepaściła bezpowrotnie jednoznaczne stwierdzenie tego faktu. W tej sprawie naleĹźy wyciągnąć konsekwencje karne wobec odpowiedzialnego za tę decyzję prokuratora Parulskiego. Analizując skutki takiego postępowania dla ustalenia przyczyn katastrofy, nie mogę pominąć teĹź innej kwestii – szacunku dla zmarłych i ich rodzin.

Prokurator Seremet w wymienionym wywiadzie odnosi się do konkluzji dwĂłch wybuchĂłw: „Czy moĹźna formułować tezy kategoryczne [o zamachu – red.], nie mając wraku i czarnych skrzynek?”. Zarazem na końcu tego samego wywiadu mĂłwi, Ĺźe śledztwo moĹźe się zakończyć, zanim Rosjanie oddadzą nam wrak i skrzynki. Oznacza to, Ĺźe prokuratura chce zamknąć śledztwo bez poznania prawdy.

Cały ten wywiad, a szczegĂłlnie ten fragment, świadczy o ogromnym stresie, w jakim znajduje się prokuratura, i o naciskach, jakim jest poddawana. Nie wierzę, by prokurator generalny RP zaakceptował zakończenie śledztwa przed powrotem do Polski głównych dowodĂłw – wraku i czarnych skrzynek. Byłoby to złamanie prawa. O stresie i naciskach – moim zdaniem – świadczą wypowiedzi takĹźe innych prokuratorĂłw, ktĂłrzy jednego dnia mĂłwią, Ĺźe wykluczają zamach, a innego – Ĺźe teza o zamachu jest wciąż brana pod uwagę. Dają sygnał opinii publicznej, Ĺźe wskazanie premiera lub prezydenta albo decyzja Rady MinistrĂłw, jak np. ta w sprawie dopuszczenia do sekcji eksperta Michaela Badena, są dla nich wiążące. ChociaĹź z punktu widzenia prawa takie wskazania są niedopuszczalne.

Prokurator Seremet pytany przez „GW”, czy pod kątem wybuchu badany był rĂłwnieĹź wrak, odpowiada, Ĺźe to Rosjanie badali wrak i wybuch wykluczyli. Oznacza to, Ĺźe polscy eksperci wraku nie badali, choć argument, Ĺźe go badali, jest bez przerwy podnoszony.

Wiadomo, że nie badali. Jest na ten temat jasne stwierdzenie Macieja Laska i 14 innych ekspertów oraz Edmunda Klicha, który pisze o tym w swojej najnowszej książce.

Edmund Klich w „Kontrwywiadzie” RMF FM przyznał, Ĺźe wersja o zamachu powinna być sprawdzona zarĂłwno przez MAK, jak i przez zespół Jerzego Millera („uwaĹźam, Ĺźe to powinno być sprawdzone”). Ta wypowiedĹş wskazuje, Ĺźe strona polska tego nie badała. Mimo to prokurator Seremet twierdzi, Ĺźe badania były. Były badania części ubrań…

Nie wiemy nawet, jakie części ubrań, do kogo naleĹźały te ubrania, w jakich miejscach znajdowali się ludzie, ktĂłrych kawałki ubrań badano, jak prowadzone były te badania itd. To gra słowna polegająca na tworzeniu pozorĂłw, pewnego wraĹźenia, ktĂłre dostarcza „amunicji” propagandystom, ktĂłrzy skrzętnie cytują takie wypowiedzi.

Klich stwierdził teĹź, Ĺźe juĹź na początku dochodzenia pojawiła się presja „z gĂłry”, aby winę zrzucić na pilotĂłw. Czy prokuratura nie powinna po takim oświadczeniu zająć się z urzędu wykryciem tych, ktĂłrzy wywierali presję? PrzecieĹź to oznacza, Ĺźe kierowano śledztwo na fałszywy tor.

Nie chodzi tylko o słowa Klicha. Mamy teĹź materialny dowĂłd – nagranie rozmowy Edmunda Klicha z Bogdanem Klichem, podczas ktĂłrej rozwaĹźają, jak ukryć dowĂłd rosyjskiej winy. Prokuratura, mimo doniesienia o przestępstwie, uznała, Ĺźe nie będzie się tym zajmowała. To dowĂłd, Ĺźe to śledztwo jest sterowane.

Prokurator generalny w przywoływanym wywiadzie odnosi się do sprawy umyślnie złego sprowadzenia na ziemię pilotĂłw przez kontrolerĂłw rosyjskich, ktĂłrzy pozwolili im zejść do 50 m. Według Szeremeta, zeznania dwĂłch pilotĂłw jaka na ten temat „zweryfikowane zostały, gdy biegli z IES odczytali zapis rejestratora głosĂłw w kokpicie. Tam słychać 100 m. Gdy odtworzyliśmy im nagranie, dostrzegli sprzeczność i przyjęli to do wiadomości”. Co oznacza: przyjęli do wiadomości?

Z tej wypowiedzi nie wynika, czy piloci jaka zmienili swoje zeznania, czy tylko przyjęli do wiadomości informację o 100 m i podtrzymali zeznania. Niestety, ta wypowiedź może zostać wykorzystana do różnych manipulacji z nagraniami magnetofonowymi z wieży w Smoleńsku, które są teraz w Rosji przesłuchiwane. Wyniki tych badań prokuratura ma dostać dopiero w przyszłym miesiącu.

Jak ocenia Pan perspektywy śledztwa smoleńskiego?

Przeżywamy teraz niezwykle silny atak polityczny i prokuratorzy temu atakowi się poddają. Ale to minie. Zespół parlamentarny będzie dalej prowadził badania i wierzę, że prokuratorzy otrząsną się i podejmą właściwe działania, a naukowcy przypomną sobie o swoich powinnościach. I wtedy dojdziemy do prawdy o katastrofie smoleńskiej.

Gazeta Polska