Dodano: 03.10.13 - 21:52 | Dział: Prosto z mostu

Buldogi na dywanie

„ReĹźym komunistyczny w walce o lepszy dostęp do żłobu rozpada się” - głosiła anonimowa ulotka podrzucona w marcu 1968 roku przez SB w gmachu Wydziału Humanistycznego UMCS w Lublinie. Wtedy była to wiadomość przedwczesna i wskutek tego nazbyt optymistyczna. Co innego dzisiaj. Dzisiaj wiadomość o rozpadaniu się reĹźymu komunistycznego nabiera Ĺźywej aktualności, co potwierdza trafność słynnego spostrzeĹźenia, Ĺźe co ma wisieć - nie utonie. Wprawdzie reĹźym komunistyczny, a ściślej biorąc - jego najtwardsze jądro w postaci soldateski nie tylko w roku 1980 przejęło ręczne sterowanie państwem, nie tylko w drugiej połowie lat 80-tych zainspirowało nomenklaturę do rozpoczęcia rozkradania majątku państwowego, co trwa aĹź do dnia dzisiejszego, nie tylko z pomocą „lewicy laickiej” , skupiającej elementy socjalnie i rasowo bliskie, przeprowadziło selekcję kadrową w strukturach podziemnych, w następstwie ktĂłrej wyłoniona „strona społeczna” z „wiernym synem Kościoła” oraz „drogim Bronisławem” na czele dogadała się w Magdalence z reprezentacją soldateski pod dyrekcją generała Kiszczaka co do podziału władzy nad mniej wartościowym narodem tubylczym, ktĂłremu z tej okazji zafundowano nawet telewizyjne widowisko pod tytułem „Obrady okrągłego stołu” - ale takĹźe ustaliła, Ĺźe na podstawie tej umowy soldateska kontynuuje okupację naszego nieszczęśliwego kraju, pozostawiając Umiłowanym PrzywĂłdcom, wśrĂłd ktĂłrych liczba konfidentĂłw jest nieznana, tak zwane „zewnętrzne znamiona władzy” , nazywane niekiedy „naszą młodą demokracją”.

Aktualnie wyznaczony do piastowania tych zewnętrznych znamion jest pan premier Donald Tusk - oczywiście pod ścisłą kontrolą starannie dobranych jawnych współpracowników - który niedawno buńczucznie ogłosił zakończenie kryzysu. Oczywiście jak zwykle się mylił, bo kryzys nie tylko się nie zakończył, ale najwyraźniej właśnie wchodzi w fazę ostrą - czego dowodem jest właśnie walka o lepszy dostęp do żłobu, jaką ostatnio możemy obserwować w łonie okupującej nasz nieszczęśliwy kraj soldateski. Czy to ogłoszenie oszczędności w resorcie obrony, czy też rywalizacja między ulokowaną w naszej niezwyciężonej armii agenturą państw zaprzyjaźnionych, czy też i jedno i drugie sprawiło, że walka buldogów przeniosła się spod dywanu na dywan, dzięki czemu możemy raz jeszcze potwierdzić trafność ulubionej teorii spiskowej.

Jak pamiętamy, niedawno wiceminister obrony narodowej pan generał Skrzypczak miał być szantaĹźowany przez „kręcącego sze” przy handlu bronią jakiegoś izraelskiego grandziarza, ktĂłry się odgraĹźał, Ĺźe jak go nie posłucha, to on pokaĹźe mu „ruski miesiąc” . JuĹź samo ujawnienie tego faktu było sygnałem, Ĺźe ze spoistością reĹźymu komunistycznego nie jest najlepiej, ale dopiero zdymisjonowanie szefa wojskowej kontrrazwiedki pokazuje, jak głęboko sięgają korzenie konfliktu. Wydało się bowiem, Ĺźe wojskowa kontrrazwiedka nie chciała wydać generałowi Skrzypczakowi certyfikatu dostępu do informacji niejawnych. Co to są te „informacje niejawne” ? Na gruncie mojej ulubionej teorii spiskowej wyjaśniam, Ĺźe chodzi o informacje, kto, na jaką skalę i jakimi sposobami doi czy wręcz okrada Rzeczpospolitą. Takie rzeczy lepiej utrzymywać w tajemnicy przed osobami niepowołanymi, a zwłaszcza - przed opinią publiczną, toteĹź są one starannie ukrywane, co w Ĺźargonie soldateski nazywane jest „ochroną kontrwywiadowczą” . NajwyraĹşniej tedy generał Skrzypczak nie naleĹźał do watahy objętej „ochroną kontrwywiadowczą” , co oczywiście nie znaczy, Ĺźeby sam był tej ochrony pozbawiony - chociaĹź oczywiście z ramienia kogoś innego. Dymisja szefa kontrrazwiedki oznacza w tej sytuacji, Ĺźe jego wataha została chwilowo zmuszona do defensywy, ale to nie jest ostatnie słowo, bo wiadomo, Ĺźe fortuna variabilis Deus mirabilis i juĹź słychać, Ĺźe niezaleĹźna prokuratura wszczęła przeciwko generałowi Skrzypczakowi śledztwo o „korzyści majątkowe” - co pokazuje, Ĺźe grandziarz nie rzucał słów na wiatr, zaś wpływy Mosadu są w soldatesce tak samo silne, jak GRU i BND. Tak czy owak, przeniesienie walki buldogĂłw spod dywanu na jego powierzchnię pokazuje, Ĺźe żłób coraz bardziej pustoszeje, zaś w walce o lepszy do niego dostęp pęka spoistość komunistycznego reĹźymu.







Stanisław Michalkiewicz
28 września 2013