Dodano: 12.10.13 - 18:39 | Dział: Kworum poetów

Żal Zesłańca! (Dorota Sidor)

Kim że ty jesteś Pani Matko
Mym przyjacielem czy wrogiem?
Ja Twoje dziecię ukochane
Skazane na Ĺźycie ubogie.

Cóż Ci ja biedny uczyniłem
Że muszę dom swój opuścić
Czyż nie starałem się żyć uczciwie
By nie tkwić w ciemnej czeluści?

Któż Ciebie dźwigał Matko kochana
Z ruin gdy bardzo cierpiałaś?
Kto stawiał domy budował fabryki
O tym już zapomniałaś?

Z dziada, pradziada wszyscy walczyli
Za wolność twą Matko-OJCZYZNO!
Oddali Ĺźycie swe dla potomnych
Dla mnie zrobili to wszystko!

Tak wiele razy byłaś krzywdzona
Oni wciąż byli przy Tobie
Teraz gdy jesteś zdrowa i silna
MĂłwisz mi Synu radĹş sobie!

Byłaś mi Matko bardzo potrzebna
Ja Cię opuścić musiałem
Za granicami poszukać chleba
Dlatego sam pozostałem.

Żyję dziś z dala od mego domu
W tęsknocie i zapomnieniu
Jest mi tu dobrze bo nie głoduję
Lecz czuje się jak w więzieniu.

U Ciebie Matko są moi bracia
Starają się jak ja kiedyś.
Zrób coś zawczasu nim Cię opuszczą
Szukając miejsca by przeżyć.

Młodzi i silni, i wykształceni
Tobie dziś służyć powinni.
Nie poniewierać się gdzieś po świecie
Tracąc dla innych swe siły.

Dźwignij się znowu Matko kochana
Obudź się z tego letargu!
Zatrzymaj dzieci swoje przy sobie
Z ich losem się więcej nie targuj!

Dorota Sidor
Londyn