Dodano: 28.11.13 - 10:40 | Dział: Prosto z mostu

Rzeź schetyniątek

Kiedy rozpoczęła się restrukturyzacja rządu premiera Tuska? Rozpoczęła się trochę wcześniej, niż on sam zapowiadał, co stanowi dodatkowa poszlakę, że premier Tusk nie tyle tworzy wydarzenia i rządzi naszym nieszczęśliwym krajem, tylko zaledwie na nie reaguje w dodatku często z opóźnieniem. Bo restrukturyzację rządu premiera Tuska rozpoczęła niezależna prokuratura, żądając uchylenia immunitetu ministra Nowaka, podobnież prawej ręki premiera Tuska na stanowisku ministra infrastruktury. Nawet gdyby niezależna prokuratura zgłosiła takie żądanie z własnej inicjatywy, to i tak musiałoby ono przyprawić premiera Tuska o potężne bóle głowy od zastanawiania się, kto tak naprawdę za tym stoi - ale w tym przypadku nie było co się zastanawiać, bo sekwencja wydarzeń była nazbyt widoczna.

Oto Grzegorz Schetyna, a właściwie nie tyle on osobiście, co protegująca go bezpieczniacka wataha, najwyraĹşniej postanowiła pĂłjść za ciosem, to znaczy - kontynuować podsłuchową aferę zmontowana przy okazji wyznaczania wrocławskiego gauleitera Platformy Obywatelskiej, z wykorzystaniem niezaleĹźnej prokuratury. W takiej sytuacji nie pozostawało nic innego, jak poradzić ministru Nowaku, by juĹź nic nie kombinował, tylko zachował się „honorowo” i zwolnił posadę. Skoro posada tak czy owak juĹź się zwolniła, nie było na co czekać, więc restrukturyzacja rządu się rozpoczęła. W rezultacie na pierwszy plan wysunęła się pani ElĹźbieta Bieńkowska, ktĂłra nie tylko zachowała fotel ministra rozwoju regionalnego, ale w spadku po ministrze Nowaku odziedziczyła ministerstwo infrastruktury a dodatkowo uzyskała stanowisko wicepremiera.

Od razu widać, Ĺźe na forsie unijnej, ktĂłrą właśnie Parlament Europejski zatwierdził na lata 2014-2020 ktoś juĹź połoĹźył wypielęgnowaną rączkę pani Bieńkowskiej. Kto? Zapewne ci sami, ktĂłrzy rządzili i rządzą tzw. „Katangą” - jak za komuny niekiedy nazywano Śląsk - a ktĂłrym pani Bieńkowska dała się poznać od najlepszej strony. Wskazywałby na to rĂłwnieĹź następny ruch w ramach restrukturyzacji, ktĂłry nie tylko wzbudził protesty NiemcĂłw, ale i desperację ekologĂłw z Greenpeace’u, aĹź zaczęli się wycofywać z klimatycznego szczytu, jaki kotłuje się na Stadionie narodowym w Warszawie. MĂłwię oczywiście o dymisji Marcina Korolca, ministra środowiska, pod pretekstem opóźnień nad ustawą o gazie łupkowym, na miejsce ktĂłrego mianowany został Maciej Grabowski, wiceminister finansĂłw. PodobnieĹź w ocenie premiera Tuska minister Korolec nie gwarantował dostatecznego „bezpieczeństwa biznesowego” przy gazie łupkowym, podczas gdy pan Grabowski pewnie je gwarantuje. W jaki sposĂłb i komu - aaa, to zapewne jedna z największych tajemnic państwowych III Rzeczypospolitej. W kaĹźdym razie widać, Ĺźe to nie przelewki, bo jeśli w grę wchodzi „bezpieczeństwo biznesowe” , zwłaszcza w sektorze paliwowym, ktĂłry i w Rosji i w naszym nieszczęśliwym kraju jest zastrzeĹźony dla bezpieczniackich watah, to Ĺźarty się kończą, a trup ściele gęsto.

Aliści - jak to ze wszystkim u nas - akcenty powagi a nawet grozy, przeplatają się z niezamierzonym efektami komicznymi. Otóş wiadomo powszechnie, Ĺźe rozmaite ryzykowne eksperymenty, w rodzaju na przykład wprowadzania ustroju socjalistycznego, czy wciągania Polski do unii walutowej, powinno się najpierw testować na szczurach. Tymczasem ci, ktĂłrzy w 2007 roku nastręczyli premieru Donaldu Tusku Jacka „Vincenta” Rostowskiego na ministra finansĂłw, postąpili akurat odwrotnie. Dopiero teraz się zreflektowali, podsuwając premieru Tusku na ministra finansĂłw pana Mateusza Szczurka, dotychczas głównego ekonomistę ING Banku Śląskiego, ktĂłry powstał w „Katandze” w 1988 roku, a więc w okresie uwłaszczania się nomenklatury, w ktĂłrym najsmaczniejsze lody kręcili bezpieczniacy wojskowi i przemysłowi. Warto przypomnieć, Ĺźe w tym czasie ministrem gĂłrnictwa w rządzie premiera Messnera był generał Czesław Piotrowski, więc te puzzle się zazębiają.

Najzabawniejsze zaś w tym wszystkim jest to, Ĺźe znowu aktualności nabrała anegdotka o Aronku z roku 1968 i to nie tylko z powodu Ĺźydowskich korzeni pana ministra Rostowskiego, ale i ze względĂłw sytuacyjnych. Oto podczas lekcji dyrektor szkoły spotyka na boisku szkolnym Aronka i surowo pyta go, dlaczego on nie w klasie. - Bo, panie dyrektorze, logiki nie ma. - odpowiada Aronek. - Jak to: logiki nie ma? - pyta dyrektor. - Bo panie dyrektorze, ja się zesmrodziłem i pan profesor wyrzucił mnie z klasy. I teraz oni tam wszyscy siedzą, podczas gdy ja - na świeĹźym powietrzu - wyjaśnia Aronek. I tak to właśnie wygląda; pan minister Rostowski zostawił Polskę z długiem publicznym, ktĂłrego wysokości na skutek uprawianej przez ministra „kreatywnej księgowości” nikt nawet dokładnie nie zna; szacunki wahają się od biliona złotych do nawet 3 bilionĂłw 400 miliardĂłw - bo tak właśnie szacują wysokość długu publicznego Polski niektĂłrzy ekonomiści z Instytutu Sobieskiego. Na mieście powiadają, Ĺźe pan Jacek „Vincent” Rostowski zamierza kandydować do Parlamentu Europejskiego. To świetny pomysł; mając immunitet Parlamentu Europejskiego będzie mĂłgł zaśmiewać się do rozpuku z głupich polskich gojĂłw.

Nic na to oczywiście poradzić nie moĹźna - ale powinniśmy pamiętać, kto i po premieru Tusku w 2007 roku, kiedy to został on wystrugany z banana na premiera, Jacka „Vincenta” Rostowskiego na ministra finansĂłw, a potem nawet na wicepremiera nastręczył. Przejdzie on wreszcie do historii naszego nieszczęśliwego kraju dzięki pomysłowi „umorzeniu” obligacji Skarbu Państwa, ktĂłre za pieniądze zrabowane obywatelom pod pozorem „składki emerytalnej” musiały kupować Otwarte Fundusze Emerytalne. Nazywało się to „inwestowaniem” , za ktĂłre właściciele owych Funduszy inkasowali sutą prowizję bez Ĺźadnych konkretnych zobowiązań, bo gwarantem realizacji zobowiązań pozostawało państwo. W tej sytuacji tylko patrzeć, jak pan Rostowski dostanie nagrodę Nobla, a szkoły w naszym nieszczęśliwym kraju pod kuratelą pani Joanny Kluzik-Rostkowskiej będą się o nim uczyć na pamięć - oczywiście w tonie hagiograficznym. Kto wie, czy ten obowiązek nie spadnie rĂłwnieĹź na biednych studentĂłw pod kuratelą pani prof. Leny Kolarskiej-Bobińskiej. Posłowała ona dotychczas do Parlamentu Europejskiego, a teraz mandat po niej odziedziczy Tadeusz Ross, znany rĂłwnieĹź jako „Zulu-Gula”. Słowem - jaja jak berety!

Kiedy tak w ramach restrukturyzacji rządu bezpieczniackie watahy zamieniają premieru Tusku siekierkę na kijek, w kraju rozpoczęła się istna rzeĹş schetyniątek. „Banda nie przebacza” - głosi słynna piosenka o Murce, dziewczęciu czarnookim, ktĂłra w bandzie Ĺźyła od najmłodszych lat - tak samo, jak wiele cudownych dzieci z telewizji i innych niezaleĹźnych mediĂłw głównego nurtu. Banda nie przebacza - więc skoro schetyniątka zrobiły premieru Tusku takie świństwo podczas wyborĂłw wrocławskiego gauleitera PO, to bezpieczniaccy protektorowie premiera odwinęli się, aĹź miło. „Nie będzie Grzesiek pluł nam w twarz” - więc od kilku dni Centralne Biuro Antykorupcyjne przeprowadza masowe aresztowania dygnitarzy pod pretekstem straszliwej afery korupcyjnej w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, Ministerstwie Spraw Zagranicznych, Głównym Urzędzie Statystycznym - a lista tych instytucji jest niepełna, gdyĹź afera ma charakter rozwojowy, jako Ĺźe perfidni schetyniacy powłazili wszędzie gdzie tylko się dało. Ciekawe, czy dojdzie do spektakularnych zatrzymań podczas sobotniej konwencji Platformy Obywatelskiej, czy teĹź bezpieka będzie wolała uniknąć aĹź takiej ostentacji. Zresztą, czy dojdzie, czy nie - mniejsza o to, bo waĹźniejsze jest to, iĹź wewnatrzpartyjną kurację przeczyszczającą przeprowadza Centralne Biuro Antykorupcyjne. Ale przecieĹź i pan Schetyna nie jest dziecko, więc tylko patrzeć, jak funkcjonariusze Centralnego Biura Antykorupcyjnego będą po kolei aresztowani przez jakąś inną bezpieczniacka watahę. A la guerre comme a la guerre - powiadają wymowni Francuzi, więc mĂłwi się trudno; straty muszą być.

Na tle tej gwałtownej wojny tli się wojenka przeciwko Kościołowi katolickiemu. Przodujący od lat w pracy operacyjnej oraz wyszkoleniu bojowym i politycznym pan red. Tomasz Lis, w swoim „Newsweeku” piĂłrem Aleksandry Pawlickiej skrytykował biskupĂłw za pozowanie na „męczennikĂłw na pluszowym krzyĹźu”. Przyczyną jest krytyka ideologii „gender” jakiej dopuścili się biskupi w kazaniach 11 listopada, podczas gdy powinni raczej skrytykować parafiańszczyznę i zaściankowość, przed ktĂłrą właśnie genderowcy otwierają przepastne horyzonty. Pani Pawlicka twierdzi, Ĺźe zwykli księża mają tych całych biskupĂłw dość więc tylko patrzeć, jak podążą w karnych szeregach za panią filozofową Magdaleną Środą, ktĂłra prostą drogą poprowadzi ich do Chrystusa. Chodzi o najnowsze odkrycie pani Środziny, Ĺźe gender został wymyślony przez Jezusa Chrystusa, ktĂłry „uwaĹźał, Ĺźe wszyscy są rĂłwni”. W takiej sytuacji na czele pochodu znajdzie się niewątpliwie przewielebny ksiądz Wojciech Lemański, bez ktĂłrego parafianie z Jasienicy Dolnej nie mogą juĹź wytrzymać i w związku z tym zbierają podpisy do papieĹźa Franciszka, Ĺźeby przywrĂłcił go na posadę, a przy okazji chłoszczą pryncypialnie biskupĂłw, Ĺźe nie są dla nich nauczycielami, tylko „surowymi sędziami”. AĹź strach pomyśleć, co to będzie, kiedy papieĹź Franciszek odpowie na petycję odmownie, albo co gorsza - ją zignoruje. W końcu druga prawda wiary katolickiej głosi, Ĺźe i Pan BĂłg jest „sędzią sprawiedliwym, ktĂłry za dobre wynagradza, a za złe karze” - więc w tej sytuacji nic nie jest przesądzone. Tymczasem cierpliwość „Gazety Wyborczej” wobec papieĹźa Franciszka jest na wyczerpaniu, bo zawodzi on pokładane w nim nadzieje jedną po drugiej. Jeśli tedy ta kropla przepełni czarę goryczy, to nie ma rady - trzeba będzie zorganizować Ĺťywą Cerkiew, ktĂłra tubylczych katolikĂłw poprowadzi do judeochrześcijaństwa, w ktĂłrym, jak wiadomo, wszyscy będą się miłowali, to znaczy - kaĹźdy z kaĹźdym.








Stanisław Michalkiewicz
24 listopada 2013




Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).