Dodano: 28.02.14 - 10:07 | Dział: Głos Polonii

„Piszę więc Ĺźyję”

8 lutego odbył się wieczĂłr poezji i dobrego humoru – z Władysławem Panasiukiem poetą, prozaikiem, eseistą, autorem książki „Piszę więc Ĺźyję”.

„Według Demokryta - istnieją tylko dwa rodzaje wiedzy: wiedza prawdziwa, ktĂłrej ĹşrĂłdłem jest rozum oraz wiedza nieprawdziwa, ktĂłrej ĹşrĂłdłem są zmysły. Od wielu lat staram się udowodnić, iĹź kaĹźda wiedza jest rĂłwnie waĹźna w Ĺźyciu człowieka.

Trudno pokazać to, co jest nad wyraz widoczne. Wszystko, cokolwiek robimy powinno komuś słuĹźyć. Cieszę się gdy ktoś zauwaĹźy w moim pisaniu choć jedno słowo powodujące zadumę i chyba tylko dlatego piszę. UwaĹźam, Ĺźe pisanie jest jedną z najtrudniejszych sztuk, zatem ryzykowne jest nazwanie się pisarzem, literatem czy poetą”, oto wizytĂłwka autorska Władysława Panasiuka.

Jednym z pierwszych poetów, po autorce relacji, który przyszedł do ojców jezuitów, aby pozostać tu i dzielić się twórczością, był Władysław Panasiuk. Władysław w grupie założycielskiej Zrzeszenia jeden z pierwszym, pełniącym funkcję sekretarza, piszącym wstępy, posłowie, recenzje do wydawnictw ZLP. Panasiuk to niestrudzony i nieoceniony, jak również niezastąpiony dziennikarz piszący eseje, relacje ze spotkań Zrzeszenia i wydarzeń kulturalnych w JOM. To już 10 lat jak poeci zadomowili się w JOM przy Irving Park w Chicago, gdzie panuje atmosfera, pełna wyciszenie, sprzyjająca do poetyckich wyznań. Miejsce wyjątkowe za, które dziękujemy opaczności Bożej, pierwszemu naszemu opiekunowi o. Władysławowi Gryzło SJ, jak również wszystkim ojcom jezuitom i naszemu obecnemu od trzech lat opiekunowi o. Jerzemu Karpińskiemu SJ, który w swoim słowie wstępnym sięga do literatury starożytnej, cytuje Biblię, aby przekazać najpiękniejsze przesłania jakie zostały zapisane w dziejach historii literatury. ZLP im. Jana Pawła II oprócz spotkań poetyckich, włącza się w działalność religijno-patriotyczna, od przeszło 5 lat prowadzi szkolenia. Gościliśmy wielu znakomitych twórców z innych stanów USA i z Polski. Odbyło się III szkolenia, a poprowadziła je Pani dr Agnieszka Janiak z Uniwersytetu Śląskiego we Wrocławiu, prowadziła również Katarzyna Murawska. Jak w każdej organizacji jest różnie, ale każdy człowiek na wzloty i upadki, pięknie jest się podnosić i szybować ku słońcu mając świadomość, że jest się potrzebnym. Władysław Panasiuk jest potrzebny Zrzeszeniu, myślę, że odwrotnie również. Władysław od samego początku prowadzi nasze szkolenia, dziękujemy Ci Władysławie za Twój czas poświęcony koleżankom ZLP, za to, że potrafisz się dzielić bezinteresownie swoją ogromną wiedzą. Emigracja jest trudnym okresem w życiu każdego człowieka, tęsknimy, wracamy w myślach i trwamy, bojąc się powrotów, a może zderzeń z rzeczywistością, która ma już wiele lat, cytują wiersz Władysława Panasiuka - Emigrant:

„To człowiek niespokojny z sercem rozerwanym.
Nie mający też domu i trwogą podszyty.
To człowiek dwujęzyczny, chociaż jednolity.
Przez system, albo teĹź niedostatek – wygnany.

Jego ścieżka powrotna zamknięta została.
Niczym Mojżesz musiał własną drogę wybierać:
być z rodziną, czy wśród wolnych ludzi umierać.
A moĹźe boska wola tak zdecydowała…(…)

Poeci emigranci szukają miejsc, aby dzielić się swoimi spostrzeżeniami. 8 lutego po wieczornej Mszy Św. w kawiarence JOM, gdzie spotykają się wierni po Mszy Św. w niedzielę, aby wypić kawę, porozmawiać ze znajomymi w pięknym wnętrzu, z kwiatami na stole, gdzie znajduje się obraz na frontowej ścianie Jana Matejki - Kazania Ks. Piotr Skargi, z wystawą fotografii z 10 leci teatru wspólnotowego w JOM, wystawiającego religijno-patriotyczne sztuki, odbył się wieczór Władysława Panasiuka z poezją, śpiewaną, biesiadną i dobrym humorem.. Tego wieczoru słowo przypadło realizatorce relacji.

OprĂłcz wybranych wierszy, ktĂłre czytała Joanna Wcisło i autor, czytana była proza, śpiewane utwory biesiadne przez Jerzego Wąsika, Jana Zbroję i Alinę Szymczyk, kompozycje muzyczne poezji śpiewanej W. Panasiuka w wykonaniu poety i kompozytora Marcina Kowalika. Były poetycko – muzycznie i radośnie.. Władysław jest znany z błyskotliwości i dobrego humoru. Nie muszę państwu autora rekomendować, bowiem jego długoletni znaczny dorobek mĂłwi sam za siebie. Ponadto znamy go z wielu artykułów z polonijnej prasy, internetowej jak rĂłwnieĹź czasopism literackich w Polsce do, ktĂłrych Władysław pisze. Zdobywca wielu nagrĂłd na konkursach w Polsce i Chicago. Autor wielu interesujących felietonĂłw poruszający problemy człowieka, Ĺźyjącego w trudnym świecie, czasem nie do zrozumienia. Wiele poświęca czasu ziemi ktĂłrą sukcesywnie niszczy współczesny cywilizowany człowiek. W jednym ze swoich esej zastanawia się na pośpiechem, pyta skąd się on bierze, oto jego urywek: „Skąd bierze się pośpiech, skąd te wyścigi? CzyĹźby Ziemia zwiększyła swą prędkość, a moĹźe człowiek staje się zbyt mały i nie nadąża. Ostatnie lata przypomniały człowiekowi o Apokalipsie. O tym, Ĺźe wszystko musi mieć koniec. Odeszli wielcy ludzie, ktĂłrych nie umieliśmy słuchać. Brakuje autorytetĂłw, nikt nie chce podobać się zwyczajnemu śmiertelnikowi, nikt nie zabiega o dobrą opinię. Słuchać kogoś, to takie trudne. Dzisiaj słuchamy tych, co nie mają nic do powiedzenia, słuchamy i naśladujemy. Głupota staje się nałogiem, a ten codziennością. Dotykają nas nieszczęścia i tragedie, i tylko prawda ciągle nas omija. Wiosna 2010 roku stała się dla rodakĂłw podwĂłjną tragedią. Kilkakrotnie rzeki występowały ze swych koryt, tragedia smoleńska. Ludzie tracili pod wodą wszystko, niekiedy nawet nadzieję. Jednak ta druga odebrała Polakom najwięcej.”

Władysław boleje nad tragicznymi losami Ojczyzny i ludzi, których pozostawił nad Wisłą i żal mu tych straconych lat na obczyźnie, a przecież jak inni wyjechał w poszukiwaniu lepszego życia. Boleje na ułomnością świat, człowieka, który staje się zależny od technik, mało czyta, albo prawie wcale, nie ma na nic czasu pędzi na oślep. Jest to twórca wszechstronny, uprawiający różne gatunki literackie, oto jeden z jego utworów sonet. Sonet to kunsztowna kompozycja poetyckiego utworu literackiego złożona z 14 wersów zgrupowanych w dwóch czterowierszach (tetrastychach), rymowanych zwykle abba abba i dwóch trójwierszach (tercynach). Pierwsza zwrotka zwykle opisuje temat, druga odnosi go do podmiotu wiersza, a tercyny zawierają refleksję na jego temat. Oto jeden z jego sonetów:

Smoleńsk

Tak nagle odjechałeś bez słów pożegnania,
w pośpiechu zostawiłeś różaniec na stole.
Tyle miejsca jest przecieĹź na ziemskim padole,
lecz nikt z nas nie wie o tej godzinie rozstania

Na obcej ziemi gdzie śpią ojcowie i dziady,
zostałeś tak bez wieści w tajemniczej zmowie.
Płaczą po twym odejściu matki i synowie,
zbierają się na ulicach ludzi gromady.

Dlaczego Bóg wybrał tamte lasy, mokradła
i tajemniczy ranek mgłą białą spowity.
Dlaczego smutna brzoza na drodze stanęła

i mgła na nią srebrzystym welonem usiadła.
Tak blisko i daleko od lotniska płyty
śmierć na wieczne czasy wrota zasunęła

Władysław jest autorem tomikĂłw : „Pod polskim niebem”, „kolce róşy”,” sześć jesieni”,” amerykańskie noce”, „i nie wĂłdĹş nas na pokuszenie”, „dwa Ĺźycia”, prozy „piszę więc Ĺźyję” , ” spojrzenie” czterech autorĂłw. .

Zatrzymam się na chwilę nad książką prozy „Piszę wiec Ĺźyje” podczas wieczoru promocyjnego O. Tadeusz Kukułka Ăłwczesny (2009 r.) opiekun duchowy zrzeszenia w swoim słowie wstępnym nawiązał do św. Augustyna, ktĂłry mĂłwił, cytuję – „amo ergo sum - kocham więc jestem - Ĺźyję, następnie do Kartezjusza - ojca myśli nowoĹźytnej, ktĂłry słynie z maksymy: cogito ergo sum - myślę więc jestem i do współczesnych teologĂłw: Hans'a urs von Balthasar'a i ks. prof. Wacława Hryniewicza, ktĂłrzy napisali: spero ergo sum - Ĺźywię nadzieję, więc jestem - Ĺźyję. Podkreślając iĹź jak najbardziej w nurt takiego sposobu myślenia, takiego sposobu Ĺźycia wpisuje się Władysław Panasiuk, poeta, prozaik, ktĂłry mĂłwi o sobie: "piszę więc Ĺźyję"- scribo ergo sum”. „

Władysław jest twórcą uniwersalnym, pisze również słowo krytyczne, czego nikt z nas nie lubi, chcemy być tylko chwalenie bez względu na to, czy zasługujemy na pochwałę, czy nie, jednak przyjacielska krytyka wiele pomaga, jeśli by jej nie było, wiele osób nie odnalazłoby swojego miejsca. O twórczości Władysława można mówić wędrując ścieżkami starożytnej Grecji, kolebki demokracji, filozofów, poetów, bardów piewców przygód greckich bogów, herosów i centaurów, a przede wszystkim ścieżkami wydarzeń biblijnych z którego to źródła autor przekazuje najcenniejsze nauki.

Władysław to twórca dojrzały, konkretny, świadomy wiedzy, śmiało podejmuje różnorodną polemikę dzisiejszego świata.

Kończąc chciałam wyrazić słowa podziękowania za wieczór, piękne i mądre słowa poezji, za przypomnienie kim jesteśmy, dokąd zmierzamy i co jeszcze potrafimy zrobić dla drugiego człowieka.


Alina Szymczyk
Chicago