Dodano: 19.06.14 - 21:16 | Dział: Co w prasie piszczy

Oto wielka tajemnica wiary...

Obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie to niewątpliwie wielka tajemnica wiary, ktĂłra mĂłwi o Jego Boskiej naturze. Ĺťywy i prawdziwy, jest obecny pod postacią Chleba i Wina i przez posługę kapłana dostępny dla nas w kaĹźdej chwili. To coś niezwykle poruszającego, Ĺźe BĂłg tak mocno wchodzi w ludzkie istnienie, Ĺźe łączy w człowieku zwyczajny świat ludzki z nadprzyrodzonym światem Boskim. MĂłwimy: to niesłychane i przyprawiające o drĹźenie – „misterium tremendum” – iĹź BĂłg najwyĹźszy, Stworzyciel nieba i ziemi, stał się tak mały, Ĺźe kaĹźdy moĹźe Go dotknąć i wziąć do siebie, i zachwycające – „misterium fascinosum” – Ĺźe ten BĂłg, ktĂłry zbawia, jest Miłością miłosierną i najlepszym Ojcem. Tych dwu tajemnic moĹźna doświadczyć podczas adoracji Najświętszego Sakramentu. Były one takĹźe doświadczeniem powszechnym Kościoła, kiedy w ubiegłoroczne święto BoĹźego Ciała we Włoszech, 2 czerwca, przewodzący uroczystościom papieĹź Franciszek ukląkł przed Jezusem Eucharystycznym. KaĹźdy gest i kaĹźde słowo Ojca Świętego wyraĹźały wiarę w obecność Pana Jezusa. NaboĹźeństwo adoracji połączyło wĂłwczas cały katolicki świat w czci dla Najświętszego Sakramentu – podobne naboĹźeństwa odbywały się w tym samym czasie w kościołach na całym świecie. Taka adoracja i chwała naleĹźy się Bogu, Zbawicielowi świata, i powinna nas wszystkich rozpalić wewnętrznie, uświadomić, Ĺźe tylko Panu Bogu winniśmy oddawać taką cześć i uwielbienie.

Adoracja Najświętszego Sakramentu ma wymiar trynitarny: poprzez znaki eucharystyczne jest złączeniem świata z Bogiem Ojcem, Bogiem Synem i Bogiem Duchem Świętym. Uzmysławia człowiekowi całą potencję rzeczywistości stworzonej oraz to, Ĺźe „conservatio mundi est continua creatio” – zachowanie świata w istnieniu jest ciągłym stwarzaniem. Poprzez Eucharystię Boga niejako dotykamy. Tylko On daje nam, istotom w gruncie rzeczy samotnym we wszechświecie, płynącą z wiary pewność siebie, poczucie własnej wartości. „Niespokojne jest serce człowieka, dopĂłki nie spocznie w Bogu” – stwierdził św. Augustyn.

Adoracja jest dla człowieka wielkim odpocznieniem i duchową ucztą w Bogu. Jest czasem, w ktĂłrym uświadamiamy sobie, jak bardzo Jezus winien być Kimś wiodącym w naszym Ĺźyciu – nie tylko tym duchowym, ale we wszystkich czynnościach codziennych, jak winien nas przenikać. Poezja, pieśń, medytacja – wszystko to podczas adoracji przybliĹźa nas do Jezusa Eucharystycznego i otwiera na Jego świętą obecność. To On buduje Kościół, ktĂłry staje przed Nim ze swoją wiarą, i otwiera nas na BoĹźe tajemnice.

Pan Jezus zawsze nas wszystkich kocha, chociaż Jego miłość jest tak często przez nas niezauważana lub bagatelizowana. To wielki grzech chrześcijaństwa w Europie i na świecie, kiedy wyznawcy Chrystusa nie zauważają Go, nie zdają sobie sprawy z miłości Boga do człowieka.

ToteĹź niezwykłym wzruszeniem była dla całego Kościoła wspomniana adoracja Jezusa Eucharystycznego z papieĹźem Franciszkiem. Czuliśmy, Ĺźe Ojciec Święty dokonuje jakiegoś globalnego uszanowania Najświętszego Sakramentu. Impulsem do tego był niewątpliwie Rok Wiary, ktĂłry przeĹźywaliśmy wĂłwczas w Kościele. Adoracja na tę skalę była wspaniałą okazją, Ĺźeby w jednym czasie chrześcijanie katolicy uklękli przed białą Hostią i wypowiedzieli Jezusowi swoje „dziękuję” za wszystko, co od Niego nieustannie otrzymujemy. Wydaje się bowiem, Ĺźe zapominamy, iĹź Jezus nie tylko dał nam całego siebie, ale i obiecał: „Nie zostawię was sierotami” (J 14, 18), i posłał Ducha, ktĂłry ma być naszą siłą. Bycie na co dzień z Jezusem, korzystanie z darĂłw Ducha Świętego kaĹźe nam jednak Ĺźyć Ewangelią i tym wszystkim, co Pan Jezus pozostawił nam jako swĂłj testament, a co zawiera się w Eucharystii i modlitwie. Eucharystia przemienia Ĺźycie chrześcijan i sprawia, Ĺźe ludzie stają się lepsi. Ĺťycie Eucharystią jest udziałem ludzi świętych. To Ĺźycie uporządkowane, opierające się na Ewangelii i wartościach chrześcijańskich. Jeśli bowiem Ĺźyje się w nieustannej obecności Boga i w światłach Ewangelii, to wszystkie sprawy stają się oczywiste, nie ma wątpliwych. Dotyczy to zarĂłwno Ĺźycia jednostek, jak i całych społeczeństw. Eucharystia buduje, wprowadza ład społeczny – bo to Jezus kieruje wtedy naszym Ĺźyciem.

Jakże wymowny był sposób sprawowania nabożeństwa eucharystycznego przez Ojca Świętego Franciszka: wielkie zamyślenie, wielka miłość do Hostii Przenajświętszej, całkowite oddanie się Jezusowi Eucharystycznemu... Światu potrzebne jest takie zapatrzenie się w Pana Jezusa w Eucharystii. Dostrzeże on wtedy baczny wzrok Boga, przyglądającego się człowiekowi z miłością, otwierającego dla niego swoje Boże Serce i błogosławiącego mu. Niech więc nasza świadomość religijna będzie na wskroś eucharystyczna, czyli taka, która trwa zawsze i jest miłosną odpowiedzią na miłość Bożą do człowieka.

Ks. Ireneusz Skubiś
Niedziela