Dodano: 31.10.14 - 22:57 | Dział: Co w prasie piszczy

Wszystkich Świętych a Halloween

W ciągu najbliĹźszych dni w środkach masowego przekazu będzie więcej niĹź zwykle o tym, Ĺźe Ĺźycie na ziemi ma swĂłj kres. Niech nam się to kojarzy z tym, o czym śpiewamy w psalmie: „Izraelu, złóż nadzieję w Panu, teraz i na wieki” (Ps 131,3). „Teraz”, to znaczy: za czasu doczesności, za tych dni, ktĂłre mamy tu, i na wieki. Czy moĹźna podsumować tę nadzieję tylko w taki sposĂłb, Ĺźe istnieje Ĺźycie po śmierci, Ĺźe nie wszystko kończy się na grobie? NiektĂłrzy prĂłbują tak właśnie robić, ale nie jest to prawda. Nie da się streścić chrześcijańskiej nadziei „na wieki” w ten sposĂłb: „Istnieje Ĺźycie człowieka takĹźe i po śmierci”. Taką nadzieję wyraził w swoim testamencie nawet Adolf Hitler.

Kiedy mĂłwimy o nadziei, to mamy na myśli nie tylko trochę więcej — my mamy na myśli nieskończenie więcej! I atmosfera tych dni - uroczystość Wszystkich Świętych, Dzień Zaduszny - jest potężnym środkiem ewangelizacji. Jest to ewangelizacja przez kulturę.
Ale trzeba zwrĂłcić uwagę na pewne niebezpieczeństwo dla trwałości tego elementu kultury polskiej. Tym niebezpieczeństwem jest wmieszanie się „święta Halloween”, z dyniami, straszydłami, w atmosferę dnia Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego. Oto fragmenty z reklam:

„W Halloween dzieci idą na zabawę, gdzie grają w róşne gry. Jak widzimy z zaświatami moĹźna teĹź kontaktować się inaczej - na wesoło. Ĺťyczymy miłej zabawy!”.
Warto zestawić te dwie propozycje. Z jednej strony ta, ktĂłra jest zakorzeniona od wiekĂłw w kulturze Kościoła i w kulturze narodu — uczenie dzieci, Ĺźe jest to czas modlitwy przy grobach pradziadkĂłw, krewnych, Ĺźe jest to czas dziękczynnej modlitwy przy mogiłach powstańcĂłw. Z drugiej strony -„Ĺťyczymy miłej zabawy!”

Takie są fakty. Nie byłoby jednak dobrze, gdybyśmy podeszli do tego płytko, a z tym się czasem spotykam, Ĺźe ludzie wierzący krytykują obyczajowość „Halloween” na takiej zasadzie: „To są zwyczaje nowe i zachodnie, dlatego z nimi walczymy. Tymczasem my powinniśmy poprzestawać na zwyczajach starych i polskich”. Po pierwsze, nie wszystkie stare zwyczaje są dobre. Po drugie, nie wszystkie nowe zwyczaje są nieodpowiednie. WaĹźne jest jedno: dzień, w ktĂłrym wszyscy modlimy się za zmarłych, o BoĹźe zbawienie, BoĹźe światło, światłość wiekuistą, Ĺźe dzień, w ktĂłrym dbamy o cmentarze, będące znakiem naszej wdzięczności i pamięci o tych, ktĂłrzy odeszli — zostaje zamieniony na kolejną okazję do zabawy. Tak jakby 364 dni w roku było za mało, Ĺźeby urządzić disco! Jeszcze w tym 365 teĹź trzeba to zrobić!

Tak więc najbliĹźsze dni to dni nie tylko modlitwy, ale teĹź bardzo szczegĂłlnej walki — walki o bogactwa kultury, i chrześcijańskiej, i polskiej, a szczegĂłlnie walka o przekazanie tej kultury następnemu pokoleniu. Dzieci, ktĂłre dopiero rozglądają się po świecie i jeszcze nie wiedzą, czy powiedzieć: „Świetnie! Wesołej zabawy!” czy teĹź powiedzieć: „Światłość wiekuista niechaj im świeci”, powinny się dowiadywać od najbliĹźszych, od rodzicĂłw, krewnych, przyjaciół, od tych wszystkich, ktĂłrym leĹźy na sercu szerzenie Dobrej Nowiny o zbawieniu w Jezusie Chrystusie.

Oprac. Agnieszka Bugała
Niedziela