Dodano: 21.12.14 - 10:15 | Dział: Głos Polonii

„Przestrzeń czasu”

Z promocji tomiku poezji „Przestrzeń czasu” Marii Mili Purymskiej.

W poetyckim salonie Jezuickiego Ośrodka Milenijnego w dniu 12 grudnia odbył się kolejny udany wieczĂłr poezji. Tego wieczoru w kawiarence wystawiła swoje obrazy olejne, malarka, poetka, fotografik Maria Mili Purymska, promująca drugą książkę poetycką „ Przestrzeń czasu” . Tomik wydany w Świętokrzyskim Towarzystwie Regionalnym pod redakcją Macieja Andrzeja Zarębskiego, ktĂłry napisał słowo wstępne. Poetka dedykowała tomik swoim przyjaciołom .

W recenzji zamieszczonej w Gońcu Świętokrzyskim ElĹźbieta Słoń o twĂłrczości Marii Purymskiej pisze: „Purymska moĹźe się pochwalić całkiem niezłym dorobkiem literackim. W latach 1009-2013 uczestniczyła w chicagowskich Wiosnach i Jesieniach Poetyckich. Jej wiersze ukazały się w kilku antologiach. UwaĹźni czytelnicy Biblioteki Świętokrzyskiej z pewnością zetknęli się z jej debiutanckim tomikiem poetyckim Na skrzydłach wiatru. (…)Przestrzeń czasu – cóş to takiego moĹźe być? Autorka określa to juĹź w pierwszym wierszu zatytułowanym właśnie Przestrzeń czasu: „Marzenia splątane / W sieci pragnień / Ugrzęzły w licznych / Bruzdach czasu”. Przyjrzyjmy się więc tym bruzdom, sprawdĹşmy, co w sobie kryją. Zanurzmy się w wierszach kobiety o wraĹźliwym sercu i duszy. Przestrzeń czasu – cóş to takiego moĹźe być? Autorka określa to juĹź w pierwszym wierszu zatytułowanym właśnie Przestrzeń czasu: „Marzenia splątane / W sieci pragnień / Ugrzęzły w licznych / Bruzdach czasu”. Przyjrzyjmy się więc tym bruzdom, sprawdĹşmy, co w sobie kryją. Zanurzmy się w wierszach kobiety o wraĹźliwym sercu i duszy. W dziełkach Purymskiej przewijają się róşne motywy. NiektĂłre z nich mają charakter uniwersalny. W grupie tej m.in. znajduje się utwĂłr Dlaczego?, gdzie poetka pyta: „Dlaczego tyle bĂłlu / Jest na tej ziemi?”. Ale teĹź jest nadzieja: „Wierzę w rajskie ogrody / Zawieszone w przestworzach / Gdzie BĂłg stąpa / Po złocistej rosie” (Wierzę). Mimo to nie zawsze jest optymistycznie: „Ktoś otworzył drzwi / Mojego domu i wypuścił / Miłość po kryjomu / Pomalował ściany na szaro” (Dozgonna miłość).

Cóş moĹźemy powiedzieć o samej przestrzeni, ktĂłra jest waĹźna, o czym świadczy jej umieszczenie w tytule zbiorku. UtwĂłr Iskierka wszechświata podsumowuje krĂłtkie stwierdzenie, jednak natychmiast po nim następuje pytanie, czy aby na pewno jest to prawdą: „Świat realny przenika / RĂłwnoległe przestrzenie / Iluzja to czy moĹźe / Cień znanej / Nam rzeczywistości?”. A przestrzeń jest ogromna: „Pozdrawiam / Cię Ziemio / z lotu ptaka” (Pozdrowienie).

Tematyka tomiku egzystencjonalna, liryczna, tęsknoty, problem czasu, ktĂłry pędzi, zmienia obrazy i przestrzenie, odbija się echem Ĺźycia, tęsknotą, refleksją nad przebytymi drogami, gdzie nawet wiatr ma do spełnienia odpowiednie zadanie. W wierszu „Czas i wiatr” dotyka tematu przemijania (…)Jesienią strąca/ Liście z drzew/
(…)Nas zmienia latami
Młodość chowa
W wieku dojrzałym
A ten jak na ironię losu
Zamienia swoje lata
Na starość
Dla jednych radosną
Drugim daje
Niekończące się
Udręki przemijania
W cierpieniu…

W posłowiu poeta, publicysta, malarz, Janusz Kopeć o poezji Marii pisze: „otulona jest czasem przeszłym i teraĹşniejszym. Jest wciąż radosną pieśnią, a globalizm nie zniweczył jej głosu. Jako poetka, malarka i fotografik potrafiła połączyć trzy swoje pasje w artystyczną twĂłrczość. Niniejszy tomik urzeka oryginalnością i formą. Ta skondensowana liryka zawiera wiele emocji. Jest w niej nuta nostalgii, są wątki ontologiczne i epistemologiczne. Patriotyzm, religia i elegijność nadają tej liryce wiele blasku(…) Poetka hołduje tradycyjnej poetyce i oszczędnej metaforyce. Jednak ta liryka iskrzy innością, jest jak ogień płonący na łąkach Podlasia w noc świętojańską.”

Poetka w wierszach zawiera swój własny obraz świata , w którym namawia czytelnika do tworzenia prawdy:
(…)TwĂłrz prawdę
Opartą na
Wierze w dobro
Zbuduj swĂłj
Własny świat
W harmonii
I radości
Tworzenia...

Na przekĂłr złym czasom, Maria Purymska maluje słowem piękno otaczającego ją świata, na nowo odkrywa kwitnące kwiaty. Wiersze z tomiku „Przestrzeń czasu” pełne są ciepła, delikatności, niepozbawione spontaniczności, co czyni je śpiewem duszy , a jednocześnie przekonuje czytelnika, Ĺźe warto Ĺźyć, oglądać zachody i wschody słońca, cieszyć się kaĹźdą chwilą podarowaną przez Boga. Maria pochodzi z Podlasia, jest Absolwentką Uniwersytetu Warszawskiego. W 1991 roku przyjechała do USA, gdzie zdobyła wiedzę z zakresu malarstwa w Wright College-Studio Art. w Chicago. Brała udział w Wiosnach i Jesieniach Poetyckich od 2009 – 2013 r. Maria jest członkiem Zrzeszenia LiteratĂłw Polskich im. Jana Pawła II w Chicago, od kilku lat pełni funkcję sekretarza finansowego.

Tego dnia wiersze Marii czytali przyjaciele i autorka, wśród nich: Ewa Spórna, Janusz Kopeć autor posłowia, pan Andrzej, realizatorka relacji i Władysław Panasiuk, którzy prowadzili wieczór. Wieczór uświetnił śpiewem i muzyką, niezastąpiony Marcin Kowalik, poeta, aktor amator i kompozytor wielu utworów muzycznych do wierszy emigracyjnych poetów.
Obrazy autorki wystawiane w dniu promocji o tematyce religijnej, kwiaty i pejzaĹźe moĹźna oglądać w kawiarence Jezuickiego Ośrodka Milenijnego. Kończąc zapraszam do lektury wierszy „Przestrzeń czasu” Marii Mili Purymskiej.

Alina Szymczyk
Fot; Ryszard Siek
Chicago