Dodano: 14.02.15 - 12:12 | Dział: Kworum poetów

O, jak im wciąż daleko (J. Orawicz)

w blaskach do swej ojczyzny



Armio Krajowa
Ile mogił po Tobie,
Jeszcze nie odkrytych -
Nie utulonych w żałobie...

Tu na ojczystej ziemi i
Na syberyjskiej oddali,
Groby Twoich żołnierzy,
Czerwoni zbrodniarze zdeptali!

O, jak im wciąż daleko!
Do swej Ojczyzny- Polszczyzny!
Tak bym chciał ucałować
Ich krwawe rany i blizny...

I Orły na rogatywkach,
Opaski biało-czerwone,
Na Ich żołnierskich rękawach,
Często Ich krwią zbroczone...

Tak bym chciał widzieć,
Z orłem w koronie Ich sztandary!
I z Matką Boską na ich rewersach -
Strażniczką Ich Wielkiej Ofiary !!

Armio Krajowa !
Tamta nasza Nadziejo zbrojna!
I dziś Twa rycerska dusza,
O Polskę nie jest spokojna...!!

Jan Orawicz



Nad leśnym grobem

Wśród leśnych
Zielonych cisz,
Przy drodze
Omszały krzyż,

U jego stĂłp
Hełm dziurawy
I grĂłb wtulony
W mchy I trawy,

Na tabliczce,
Co się od krzyża odrywa,
Spłowiale pisze:
"Tu żołnierz AK spoczywa,"

Do wzruszonego salutu
Ściskają się dwa palce !
Wieczna Twoja Chwała,
Oddałeś życie w walce!!

I za mĂłj dom
I za moje te kroki...
I za ten las sosnowy -
O, jaki juĹź wysoki !!

Za Orłów i Sokołów,
Pod niebem naszej Ojczyzny,
Za kaĹźdy Jej skrawek ziemi,
Naszą miłością żyzny ...!

Jan Orawicz

Fot.: KWORUM - Muzeum Powstania Warszawskiego