Dodano: 07.04.15 - 10:29 | Dział: Co w prasie piszczy

Perfidna gra podłych ludzi (Aktualizacja)

Czy PO nie chciała międzynarodowej komisji właśnie po to, by przed wyborami mĂłc grać „biegłymi” i „nowymi nagraniami”?


Po dzisiejszych „rewelacjach” prorządowej rozgłośni RMF FM cisną się na usta słowa przede wszystkim niecenzuralne. Warto jednak powstrzymać potok bezbrzeĹźnej pogardy wobec „biegłych” i „dziennikarzy”, ktĂłrzy ich „nowe ustalenia” łykają bez zmruĹźenia oka. Lepiej podsumować to, co się dziś stało, w kilku oczywistych juĹź zupełnie (choć nie dla pewnej blondynki z TVP Info) stwierdzeniach.

1. Biegli prokuratury dokonali odczytu „o 1/3 więcej słów” na podstawie materiałów udostępnionych im w Moskwie w lutym 2014 roku. Dlaczego tak późno? Czemu nagrania te wciąż są w Rosji? Jak moĹźna mĂłwić o „zakończeniu śledztwa smoleńskiego”, skoro nie zakończyła go do dzisiaj nawet tak „sprawna” moskiewska prokuratura? Skąd zaufanie polskich „biegłych” do śledczych rosyjskich, działających zawsze i wszędzie na rzecz interesu Federacji Rosyjskiej, ktĂłrej imperialne zapędy są juĹź dziś widoczne nawet dla naszych mainstreamowych lemingĂłw pokroju Adama Michnika czy Jacka Ĺťakowskiego?

2. Gdyby zapis „wstrząsających” (jak od rana grzmią RMF, jego Twitterowa gwiazda Tomasz Skory oraz TVP Info) rozmĂłw miał być prawdziwy, całe dochodzenie komisji Millera oraz zespołu Laska – uznane przez władzę za niepodwaĹźalne - stają się zuĹźytym papierem toaletowym. Na marginesie: do najbardziej „wstrząsających” zaliczają funkcjonariusze mainstreamu pytanie jednego z pasaĹźerĂłw (nie – pilotĂłw!) zadane drugiemu pasaĹźerowi (nie – pilotowi!), czy ten napije się „piwka”. Czy dziennikarka TVP Info, ktĂłra komentując te słowa, mĂłwi, Ĺźe „w tym samolocie złamano wszelkie procedury”, ma świadomość, Ĺźe naraĹźa się na proces karny i Ĺźe jest juĹź tylko o krok od starej wrzutki Palikota, iĹź „wszyscy na pokładzie tupolewa byli pijani”? Czym opłaca się takie panie?

3. Jak „nowe ustalenia biegłych” mają się do oczywistego wcześniej dla śledczych błędnego naprowadzania samolotu przez rosyjskich kontrolerĂłw lotu, powtarzających polskim pilotom, Ĺźe ich maszyna „jest w kursie i na ścieĹźce”, choć nie była ani w kursie, ani na ścieĹźce?

4. Kto sprawił ten „smoleński cud”, Ĺźe oto nagle „biegli na nowo odczytali nagrania z rejestratora rozmĂłw w kokpicie” na kilka dni przed 5. rocznicą tragedii smoleńskiej, ktĂłra moĹźe odebrać kolejne głosy kandydatowi Platformy Obywatelskiej na prezydenta RP, Bronisławowi Komorowskiemu – zwłaszcza po premierze książki Jurgena Rotha, zawierającej informacje o dokumentach niemieckiego wywiadu cywilnego, mĂłwiących o „zamachu w Smoleńsku”?
Czy takĹźe i tym razem funkcjonariusze Frontu Jedności Przekazu będą prĂłbowali wmĂłwić Polakom, Ĺźe – podobnie jak juĹź kilka razy wcześniej, takĹźe i teraz mamy do czynienia z „przypadkową koincydencją czasową” – rocznicy smoleńskiej, wyborĂłw oraz „nowych ustaleń w sprawie Smoleńska”?

5. Czy powołaniu międzynarodowej komisji śledczej, ktĂłra zbada od początku do końca przebieg i przyczyny rozbicia się TU-154M nad Smoleńskiem, nadal będzie sprzeciwiać się Platforma Obywatelska? Czy jej prezydent powtĂłrzy słowa o „egzaminie zdanym przez polskie państwo”, a funkcjonariusze nienawiści pokroju Niesiołowskiego wciąż będą powtarzać, Ĺźe „wszystko zostało juĹź ustalone”?

6. Wreszcie pytanie na razie ostatnie – do was się zwracam, biegli prokuratury, ktĂłrzy na podstawie rosyjskich materiałów potwierdzających rosyjskie ustalenia budujecie dziś rosyjską narrację w polskim śledztwie oraz do was, dziennikarze mainstreamu, jeszcze wczoraj oddających Ĺźycie za „egzamin zdany przez polskie państwo”, za wiarygodność ustaleń Millera i Laska, za kompetencje ekspertĂłw Hypkiego, Osieckiego i paru innych mistrzĂłw latania, ktĂłrzy sami, w odróşnienia od majora Arkadiusza Protasiuka, samolotĂłw z władzami RP nigdy nie pilotowali – nie wstyd wam spojrzeć dziś w lustro? Tak – po ludzku?

Jak chcecie przełknąć nową wrzutkę smoleńską, w ktĂłrą wierzycie tak samo ślepo, jak wcześniej w raport Anodiny, raport Millera i raport Laska, a ktĂłra w związku z tą wiarą musi wam dziś stanąć w gardle? Czym chcecie ją popić, by prĂłbować strawić własną śmieszność i potworność zarazem? Kiedy wycofacie się ze swoich zawodĂłw, ustępując miejsca ludziom z honorem, ktĂłrego w was – oblatywacze kłamstwa smoleńskiego - nie zostało juĹź ani krztyny?

Autor: Krzysztof Feusette
wPolityce


............................................................................................................................

Kto był kim w Operacji Smoleńsk? Spotkania ludzi Putina z urzędnikami Tuska









„Zlecenie zamachu na TU-154 pochodziło „bezpośrednio” od wysokiego rangą polskiego polityka i było skierowane do generała FSB, Jurija D.” - notatkę wywiadu niemieckiego tej treści ujawnia w swojej najnowszej książce słynny niemiecki dziennikarz śledczy Jurgen Roth. Informacje te budzą prawdziwą grozę. Przypominamy, kto z polskich urzędnikĂłw spotykał się przed katastrofą smoleńską z ludĹşmi Putina.

Kluczową rolę w przygotowaniu wizyty Lecha Kaczyńskiego w Smoleńsku odegrał Tomasz Arabski, ówczesny szef kancelarii premiera Tuska. To właśnie on był formalnym koordynatorem lotu Tu-154 do Smoleńska. Ale Arabski był też główną postacią w tajemniczych rozmowach między polskim a rosyjskim rządem przed katastrofą.

Negocjacje rozpoczęto juĹź we wrześniu 2009 r. - po wizycie Władimira Putina w Polsce i jego nieoczekiwanym spotkaniu „w cztery oczy” z Donaldem Tuskiem na sopockim molo. „Tomasz Arabski zeznał [...] iĹź po spotkaniu PremierĂłw w Sopocie, Andrzej Kremer i Jarosław Bratkiewicz z MSZ odbywali spotkania ze swoimi odpowiednikami ze strony rosyjskiej, w ktĂłrych temat uroczystości w Katyniu w 2010 roku był jednym z poruszanych tematĂłw rozmĂłw. Zaprezentowane zeznania Tomasza Arabskiego, jak rĂłwnieĹź inne dowody, wskazane dalej w uzasadnieniu niniejszego postanowienia potwierdzają, iĹź ze strony KPRM oraz MSZ we wrześniu 2009 roku rozpoczęto starania, aby podczas uroczystości 70 Rocznicy Zbrodni Katyńskiej w Katyniu doszło do spotkania Premiera Donalda Tuska i Premiera Władimira Putina” - napisali prokuratorzy w uzasadnieniu umorzenia cywilnego śledztwa smoleńskiego śledztwa.

Od początku lutego 2010 r., czyli od oficjalnego zaproszenia Tuska przez Putina do Rosji, do gry - jako główny wykonawca poleceń polskiego premiera - wszedł Arabski. Już 4 lutego rozmawiał przez telefon z Jurijem Uszakowem, zastępcą szefa administracji Władimira Putina. W trakcie tej rozmowy miał zostać ustalony termin spotkania obu premierów na dzień 7 kwietnia 2010 r. Notatka z przebiegu rozmowy trafiła, niestety, do akt niejawnych śledztwa.

Tomasz Arabski odbywał też tajemnicze spotkania ze wspomnianym już Jurijem Uszakowem. Były przynajmniej dwie takie rozmowy: 25 lutego 2010 r. w Warszawie i 17 marca 2010 r. w Moskwie.

Jeśli chodzi o spotkanie warszawskie - tajne rozmowy Arabskiego z Uszakowem rozpoczęły się w Kancelarii Premiera, a skończyły w jednej ze stołecznych restauracji. W spotkaniu brał udział Władimir Grinin - ówczesny ambasador Rosji w Polsce, główny uczestnik gry dyplomatycznej Moskwy mającej na celu obniżenie rangi wizyty Lecha Kaczyńskiego w Katyniu. Grinin to przyjaciel Putina. Obaj znają się jeszcze z drugiej połowy lat 80. Gdy Putin był agentem KGB we wschodnioniemieckim Dreźnie, Grinin stał na czele sowieckiej ambasady w NRD. Uczestnikami warszawskich rozmów byli również Andrzej Kremer z MSZ, Tomasz Pawlak z Kancelarii Premiera oraz W. Grinin, Dmitrij Polanskij i A. Karbowskij z rosyjskiej ambasady. Podkreślmy, że restauracyjne rozmowy z Uszakowem i rosyjską ambasadą prowadzono w tajemnicy przed prezydentem Lechem Kaczyńskim.

Jeszcze ciekawsze była wizyta Arabskiego w Moskwie. „Pierwotnie spotkanie Tomasza Arabskiego miało odbyć się w siedzibie Premiera [Rosji], ale ostatecznie odbyło się w restauracji w sposĂłb nieformalny” - wynika z akt prokuratury. Przedtem, jak wynika z harmonogramu wizyty Tomasza Arabskiego w stolicy Rosji, szef kancelarii premiera Tuska zwiedzał przez trzy godziny Plac Czerwony i Galerię Tretiakowską.

Tym razem udział w rozmowach Arabskiego z Uszakowem wziął Igor Sieczin, Ăłwczesny wicepremier, prawa ręka Władimira Putina, szef frakcji "siłowikĂłw" (środowiska byłych agentĂłw KGB/FSB) w Rosji. Dodajmy, Ĺźe za człowieka Sieczina uznawany jest m.in. Aleksander Bastrykin, szef wydziału dochodzeniowego w Prokuraturze Generalnej Rosji, znany ze śledztwa smoleńskiego. W restauracji miały teĹź obok Uszakowa i Arabskiego pojawić się inne osoby, ale tak się nie stało. W dokumentach prokuratury czytamy: „W spotkaniu [...] ze strony MSZ Federacji Rosyjskiej mieli uczestniczyć Władimir Siedych, Zastępca III Europejskiego Departamentu MSZ, i Siergiej Siemionow, Zastępca Kierownika Wydziału Polskiego III ED. Tomaszowi Arabskiemu miał towarzyszyć Piotr Marciniak, Marek Bogacki i Justyna Gładyś. Ostatecznie rozmowy odbyły się w cztery oczy jedynie z udziałem Justyny Gładyś w charakterze tłumacza [...] minister Uszakow odesłał towarzyszących mu urzędnikĂłw”.

W spotkaniu nie brał udziału ambasador Polski w Rosji - Jerzy Bahr. Oto, co powiedział śledczym: „Odnośnie do wizyty ministrĂłw Tomasza Arabskiego i Andrzeja Kremera w Moskwie Jerzy Bahr zeznał, Ĺźe w tym czasie przebywał w południowej Rosji na Przedkaukaziu. Po powrocie poprosił pracownikĂłw o zrelacjonowanie mu tej wizyty. Okazało się jednak, Ĺźe Tomasz Arabski zabronił Justynie Gładyś informowania ambasadora o treści swoich rozmĂłw z ministrem Uszakowem w Moskwie. Dla Jerzego Bahra ta sytuacja była zupełnie nienormalna i niezrozumiała”.

Ale i Justyna Gładyś nie słyszała całej rozmowy Arabskiego z Uszakowem. „Świadek [Justyna Gładyś] rozmowę z wicepremierem Sieczynem tłumaczyła całą, natomiast rozmowę z ministrem Uszakowem tłumaczyła częściowo z tego powodu, iĹź część rozmowy odbyła się w języku angielskim i wtedy była proszona, Ĺźeby im nie towarzyszyć” - czytamy w uzasadnieniu umorzenia cywilnego śledztwa smoleńskiego.

Co ciekawe, spotkanie Arabskiego, Uszakowa i Sieczyna odbyło się w restauracji "Dorian Gray" - położonej niedaleko Kremla. Według naszych informacji to częste miejsce spotkań rosyjskich polityków i oligarchów, a także ludzi powiązanych ze służbami specjalnymi. Jak dowiedział się portal Niezalezna.pl - to właśnie w lokalu "Dorian Gray" spotykali się m.in. dygnitarze biorący udział w gigantycznej aferze korupcyjnej związanej z próbą przejęcia firmy Wołgotanker, powiązanej z koncernem Jukos. Wyroki w tej sprawie (m.in. 9 lat więzienia dla generała policji Aleksandra Bokowa) zapadły miesiąc temu.

NiezaleĹźna.pl


..............................................................................................................................


Co się stało 10 kwietnia w Smoleńsku? Znamy fragmenty książki Jurgena Rotha


Książka niemieckiego dziennikarza śledczego „Tajne akta S” pojawi się w niemieckich księgarniach 8 kwietnia. Telewizja Republika juĹź dziś dotarła do ciekawych fragmentĂłw, ktĂłre mogą wiele wnieść do tego, co juĹź wiemy na temat przyczyn tej tragedii.

JuĹź w Prologu na 19 stronie książki odnajdziemy fragment dotyczący wysokiego prawdopodobieństwa zamachu na samolot prezydencki, o ktĂłrym wielokrotnie mĂłwił sam autor. Roth zarysowuje kontekst, przypominając, jak zarĂłwno strona polska, jak i rosyjska zaraz po katastrofie zgodnie zaprzeczały, Ĺźe za wypadek odpowiedzialne są rosyjskie słuĹźby lub Kreml. „Czy w związku z tym powinienem zignorować dokument Federalnej SłuĹźby Wywiadowczej (BND)?” – dopytuje na kartach swojej książki dziennikarz.

„(Dokument – red.) Nosi datę z marca 2014 roku. Wtedy funkcjonariusz BND wysłał depeszę do centrali w Pullach, ktĂłrą sporządził po rozmowach przeprowadzonych z wysokim rangą członkiem rządu polskiego oraz czołowym funkcjonariuszem rosyjskiej Federalnej SłuĹźby Bezpieczeństwa (FSB). W dokumencie utrzymuje się między innymi co następuje: „MoĹźliwym wyjaśnieniem przyczyny katastrofy TU-154 z 10.04.2010 w Smoleńsku jest wysoce prawdopodobny zamach przy uĹźyciu materiałów wybuchowych przeprowadzony przez Wydział FSB działający pod przykryciem w ukraińskiej Połtawie, pod dowĂłdztwem generała Jurija D. z Moskwy” – pisze Roth.

„W dalszej części dokumentu BND czytamy: „Pozostałego przebiegu zdarzeń dotyczącego realizacji, pozyskania materiałów wybuchowych czy komunikacji – mimo podjęcia intensywnych działań – nie udało się wyjaśnić, poniewaĹź nie moĹźna wykluczyć powaĹźnego zagroĹźenia dla działających na miejscu ĹşrĂłdeł.” Jak to bywa ze wszystkimi informacjami BND, moĹźna im wierzyć lub nie. Jednak te pasują do układanki z faktĂłw i poszlak, co pozwala sądzić, Ĺźe powyĹźsze informacje wywiadowcze nie zostały wyssane z palca” – dodaje.

Jurgen Roth przypomina rĂłwnieĹź słowa niedawno zmarłego deputowanego do Bundestagu z ramienia CDU Andreasa Schockenhoffa, ktĂłry pełnił funkcję koordynatora rządu Republiki Federalnej ds. Niemiecko-Rosyjskiej Współpracy Międzyspołecznej”

„Podczas Monachijskiej Konferencji Polityki Bezpieczeństwa w lutym 2013 roku mĂłwił: „Wiadomo, Ĺźe istnieją najprzeróşniejsze spekulacje na temat przyczyn oraz odpowiedzialności za katastrofę polskiego samolotu w Smoleńsku. Ale jasne jest, Ĺźe spekulacje te moĹźna wyjaśnić tylko dzięki otwartości i przejrzystości. Postawa Moskwy jest niezrozumiała. Rosjanie otaczają całą sprawę tajemnicą, co skłania do pytania o motywy takiego działania.” Jest to wypowiedĹş z lutego 2013 roku. Do początku 2015 roku postawa Rosji w tej kwestii nie uległa zmianie” – zauwaĹźa.

Zamach zlecił „wysoki rangą polski polityk”?

Dziennikarz zauważa, że wiele poszlak wskazuje, ze na pokładzie Tu-124M doszło do wybuchu. Cytuje przy tym raport BND z marca 2014 roku, który wskazuje m.in. na to, że za zleceniem zamachu stał czołowy polski polityk.

„W dokumencie tym nie tylko utrzymywano, Ĺźe zlecenie zamachu na TU-154 pochodziło „bezpośrednio” od wysokiego rangą polskiego polityka i było skierowane do generała FSB, Jurija D. „Nie udało się ustalić, kiedy i gdzie do tego doszło.” Następnie wspomniany generał FSB nawiązał kontakt ze stacjonującą w Połtawie grupą operacyjną pod dowĂłdztwem Dmytra S. „Dmytro S. oraz cała jego grupa operacyjna, w skład ktĂłrej wchodzi piętnastu etatowych funkcjonariuszy FSB, posługują się oficjalnie na terenie Ukrainy dokumentami SBU [SłuĹźby Bezpieczeństwa Ukrainy]. Pozostają tam jako siły wsparcia dla działań SBU. W rzeczywistości jednak wszyscy są funkcjonariuszami 3. Wydziału FSB, SłuĹźby Naukowo-Techniczne. Nasuwa się pytanie, dlaczego akurat 3. Wydział FSB miałby być uwikłany w tego rodzaju proceder. D. do 2011 roku słuĹźył w Kabulu jako doradca Hamida Karzaja ds. spraw bezpieczeństwa. Wydaje się, Ĺźe D. mĂłgł zapewnić sobie łatwy dostęp do materiałów wybuchowych. Mimo to, uwzględniając fakt, Ĺźe w przypadku TU-154 chodzi o rządowy samolot polskiego prezydenta o bardzo wysokich wymogach bezpieczeństwa, - zdaniem autora - umieszczenie w samolocie ładunkĂłw TNT wyposaĹźonych w zdalne zapalniki byłoby niemoĹźliwe bez zaangaĹźowania polskich sił.” Tyle na temat wiedzy BND na podstawie wypowiedzi dwĂłch róşnych ĹşrĂłdeł; przedstawiciela rządu polskiego oraz rosyjskiego ĹşrĂłdła z FSB. Oba ĹşrĂłdła informują na temat sprawy Smoleńska niezaleĹźnie od siebie, nie znając się wzajemnie” - moĹźna przeczytać w książce.

Tusk – polityk przyjazny Rosji

„JuĹź pod koniec kwietnia 2010 roku niemiecki wywiad BND wypowiedział się na temat katastrofy smoleńskiej: „Polskie słuĹźby bezpieczeństwa sprawdzają obecnie poszlaki przemawiające za świadomym spowodowaniem katastrofy tupolewa polskiego prezydenta Lecha Kaczyńskiego 10 kwietnia pod Smoleńskiem. W tym kontekście podano następujące kulisy wydarzeń. W drugiej połowie 2009 roku rozpoczęły się negocjacje między polskim koncernem energetycznym a rosyjskim Gazpromem na temat nowego kontraktu na dostawy gazu.” Jak dowiadujemy się z dalszej lektury raportu, strona rosyjska postawiła tak wygĂłrowane żądania, Ĺźe nie były one do przyjęcia dla polskich negocjatorĂłw. BND zwracał przy tym uwagę na ekspertyzę polskiego Państwowego Instytutu Geologicznego, z ktĂłrej wynikało, Ĺźe Polska być moĹźe dysponuje największymi w Europie złoĹźami gazu łupkowego: „AĹź nadto, aby uniezaleĹźnić kraj od zagranicznego gazu na następne sto lat. Po upublicznieniu przez media treści ekspertyzy, Gazprom a zwłaszcza rosyjski prezydent zażądali pilnego podpisania umowy na dostawy i tranzyt gazu … PoniewaĹź polski prezydent Lech Kaczyński nie cieszył się opinią przyjaciela Rosji, Putin postawił na Donalda Tuska oraz jego rządzącą partię, Platformę Obywatelską. Tusk od czasu wyboru na premiera uchodził bowiem za polityka przyjaznego Rosji.” Na ile powaĹźnie moĹźna traktować te informacje? Czy to stosowana we wszystkich międzynarodowych kręgach wywiadowczych zwykła dezinformacja czy teĹź mamy do czynienia z chłodną analizą politycznych struktur władzy w Polsce dotyczącą wielkich projektĂłw gospodarczych?” - czytamy w kolejnym fragmencie.

„Dzikie spekulacje czy zimna kalkulacja?”

Autor zastanawia się nad wieloma pytaniami, które do dzisiaj pozostają bez odpowiedzi. Podkreśla, że istnieje wiele teorii, dotyczących przyczyny katastrofy smoleńskiej. W tym kontekście przywołuje notatkę niemieckiego wywiadu z kwietnia 2010 roku:

„W momencie swojej śmierci Lech Kaczyński pozostawił cały szereg niepodpisanych nowelizacji ustaw i umĂłw handlowych. Wartość jednej z takich niepodpisanych umĂłw opiewała na ponad 50 mld euro, co w przypadku polskich organĂłw bezpieczeństwa musiało rodzić pytanie, czy polski prezydent musiał umrzeć z powodu rosyjskiego gazu? W sierpniu 2009 roku współpracownicy Putina i Tuska po raz pierwszy doszli do akceptowalnego dla »obu stron« projektu umowy na dostawy gazu, ktĂłry jednak chwilowo został wstrzymany. Z niewyjaśnionych do dziś powodĂłw.” W innym miejscu czytamy: „Fakt, Ĺźe Putin akurat na grobach Katynia wyciągnął z kieszeni egzemplarz umowy podtykając go Donaldowi Tuskowi pod nos, jest postrzegany przez róşnych wysokich urzędnikĂłw polskich organĂłw bezpieczeństwa jako gest »obraĹşliwy i szyderczy«”. Raport kończy się następującym zdaniem: „Nie tylko wewnątrz polskich organĂłw bezpieczeństwa stawiane jest, obok wszystkich wymienionych niejasności związanych ze śmiercią Lecha Kaczyńskiego, pytanie, dlaczego Donald Tusk akurat w Katyniu otrzymał propozycję tak niekorzystnej umowy oraz w jakim celu musiał na nią przystać?” - pisze Roth.

Katastrofa smoleńska a zestrzelenie malezyjskiego samolotu

"Paralele z katastrofą malezyjskiego samolotu pasaĹźerskiego z 17 czerwca 2014 roku są oczywiste” - pisze Jurgen Roth w innym fragmencie.

„ZaleĹźnie od wypadkowej interesĂłw, poszlaki są oceniane jako wiarygodne bądĹş niewiarygodne. Jeśli instytucje państwowe samodzielnie badają przyczyny wypadku, polityczne wpływy niemal zawsze odgrywają decydującą rolę w śledztwie. To jednak róşni katastrofę w Smoleńsku od tej, ktĂłra miała miejsce na Ukrainie cztery lata później. W przypadku zestrzelenia malezyjskiego samolotu pasaĹźerskiego istnieje międzynarodowa komisja śledcza, ktĂłra moĹźe pracować stosunkowo niezaleĹźnie, co w Polsce od samego początku było wykluczone.

Jednocześnie doświadczenia płynące z Rosji, nie tylko w związku z katastrofą MH 17, pokazują, Ĺźe dezinformacja jest popularną metodą tuszowania kulisĂłw mordĂłw czy zamachĂłw. Polityczne wpływy lub strach przed konsekwencjami wydają się być oczywiste w przypadku wyjaśniania katastrofy prezydenckiej maszyny w Smoleńsku. Profesor Marek Ĺťylicz, członek komisji Millera wyraził to z prostoduszną szczerością: „Nam chodziło o to, Ĺźeby nie powodować wojny z Rosjanami, tylko Ĺźeby uzyskać maksimum informacji od nich, Ĺźeby zakończyć to badanie wypadku.”

Faktem jest, Ĺźe dokładnie z tego powodu decydująca kwestia wybuchu na pokładzie tupolewa 154M pozostaje do dziś niewyjaśniona. Zbyt silne są wielorakie interesy polityczne, aby moĹźna była rzetelnie wyjaśnić sprawę wybuchu, niezaleĹźnie od tego, czy był to zamach czy nie. Niewątpliwie wiele poszlak przemawia za tym, Ĺźe na pokładzie samolotu musiało dojść do eksplozji. Nie da się bowiem wyjaśnić racjonalnie nienawistnego wręcz oporu wobec tych naukowcĂłw, ktĂłrzy zajmowali się między innymi kwestią wybuchĂłw na pokładzie prezydenckiej maszyny. Jest to zjawisko jedyne w swoim rodzaju w całej Europie. PrzecieĹź właściwie nie ma Ĺźadnych przeszkĂłd, aby wiarygodność hipotez i wynikĂłw badań tych naukowcĂłw została zweryfikowana w otwartej dyskusji” - czytamy.

NadzĂłr nad badaniem katastrofy

Roth zwraca również uwagę na czynniki, które doprowadziły do tego, że śledztwo ws. katastrofy polskiego samolotu z prezydentem na pokładzie znalazło się w rękach Rosjan.

„Decyzja Władimira Putina, aby traktować samolot lotnictwa państwowego z prezydentem RP na pokładzie jako statek powietrzny cywilny dał rządowi w Rosji niemal wyłączny nadzĂłr nad badaniem katastrofy. Tym samym polscy eksperci i śledczy byli w swoich działaniach całkowicie zdani na wolę Rosji, co wywołało wielki niepokĂłj polskich organĂłw bezpieczeństwa. Nie było przecieĹź Ĺźadną tajemnicą, Ĺźe rząd rosyjski potrafi doskonale zadbać o własne interesy. W tym miejscu naleĹźy przywołać raport BND z 2010 roku. W dokumencie tym czytamy między innymi, Ĺźe oficjalne wypowiedzi, według ktĂłrych strona polska ufała stronie rosyjskiej w kwestii śledztwa dotyczącego katastrofy smoleńskiej, były przyjmowane krytycznie przez polskie organa bezpieczeństwa: „DuĹźa część współpracownikĂłw organĂłw bezpieczeństwa Ĺźywi głęboką nieufność w stosunku do śledztwa prowadzonego przez stronę rosyjską” - czytamy w książce Jurgena Rotha.
mg

TV Republika