Dodano: 28.10.15 - 21:08 | Dział: Godne uwagi

ZNAMIENNE ZNAKI I SYMBOLE

W lipcu tego roku w nowojorskiej siedzibie tak zwanej Ligi Przeciw Zniesławieniu udekorowano jej szefa najwyĹźszym odznaczeniem Metropolitalnej Archidiecezji Krakowskiej Złotym Medalem Jana Pawła II. Ksiądz Mirosław KrĂłl wręczył go w imieniu kapituły działającej pod przewodnictwem kardynała Dziwisza. Odznaczony, dyrektor Abraham Foxman umoĹźliwił bowiem grupie 300 osĂłb z Metropolii Krakowskiej wizytę w Yad Vashem w Jerozolimie. Dzięki niemu wydano rĂłwnieĹź komplet dzieł naszego PapieĹźa poświęconych judaizmowi i Ĺťydom w ogĂłle. Zaprawdę, obszerny to być musiał księgozbiĂłr, albowiem Ĺźaden hierarcha Kościoła w historii nie mĂłwił, nie pisał i nie zrobił więcej dla ĹťydĂłw, aniĹźeli Święty Jan Paweł II. MoĹźe z wyjątkiem kardynała Augustyna Bea, masona, ktĂłrego zaangaĹźowanie w soborową deklarację „Nostra Aetate”, leżącą u podstaw degradowania Kościoła Katolickiego do postaci obecnej ruiny, jest nie do przecenienia. Zresztą, długoletni sekretarz PapieĹźa, od tej właśnie Ligi otrzymał z kolei „nagrodę ekumeniczną” sygnowaną imieniem owego wybitnego, masońskiego szkodnika. Kółeczko wzajemnej adoracji domknęło się więc na naszych oczach, bez większego zresztą echa w mediach nazywanych potocznie i nie wiadomo dlaczego „prawicowymi”. W informacji prasowej, podpisanej przez Waldemara Piaseckiego (31/07/2015, KAI/Nowy Jork) czytamy o wymienionych tu odznaczonych, Ĺźe „obaj są laureatami Nagrody Orła Jana Karskiego, co jest znamiennym znakiem i symbolem”. Ano, niestety, jest to znamiennym znakiem i symbolem. Być moĹźe, zbyt wielkim jest uproszczeniem teza głosząca, Ĺźe gdyby w latach 60. ubiegłego wieku Ăłwczesny ksiądz Karol Wojtyła nie zaangaĹźował się tak ofiarnie w prace Soboru Watykańskiego II, to świat wyglądałby dziś inaczej. UwaĹźam jednak, iĹź jest to teza mogąca się obronić. I pomijam juĹź nawet kwestię „spiskowej” teorii mĂłwiącej o współudziale Watykanu w kształtowaniu obecnego podziału politycznego Europy, przypominając zaledwie nawoływania do współtworzenia przez PolakĂłw unijnej struktury z misją krzewienia w niej chrześcijaństwa, wnoszenia w jej obręb znaku KrzyĹźa. Dziś, po dekadzie naszej misji w europejskim kołchozie, to nam, wspaniale rozwinięta, wykształcona i tolerancyjna Europa gotuje prawdziwy KrzyĹź Pański. Krzewi nam kulturę islamu, woła o jeszcze większą tolerancję i solidarność (!). Jest to zaiste, znamiennym znakiem i symbolem.

1 września, jak co roku, pełno było w radio, telewizji i prasie przywoływania pamiętnego, nie tylko przecież dla Polaków, roku 1939. Jak zwykle mówiono o mającym wówczas miejsce dramacie europejskiej kultury, tolerancji i solidarności właśnie. Ale także o krótkowzroczności ówczesnych elit.

Tego dnia, po południu, obejrzałem w telewizji, po raz kolejny powtarzany, film „Działa Nawarony”. Obraz ten, poza oczywistą, trzymającą w napięciu akcją, ukazuje dzielnie wspierającą w wojennych zmaganiach BrytyjczykĂłw, grecką partyzantkę. Pomińmy w tym miejscu niezwykle złoĹźoną kwestię greckiego ruchu oporu, Ăłwczesne wewnętrzne podziały zwolennikĂłw monarchii i republiki, problem kolaboracji z okupantem. Film przedstawia partyzantkę grecką w świetle pozytywnym, nie wdając się w szczegóły. To głównie dzięki jej pomocy brytyjskie komando neutralizuje w filmie zagraĹźające alianckim konwojom tytułowe działa. Minęło kilka godzin i tego samego dnia natknąłem się na informację mĂłwiącą o tym, Ĺźe Niemcy, kilkadziesiąt zaledwie lat od tamtych wydarzeń, przejmują grecki sektor turystyczny. Oczywiście, nie stało się to z dnia na dzień, jak usiłują nam wmĂłwić „opiniotwĂłrcze” media, chytrze sugerując, iĹź jest to naturalna konsekwencja unijnej pomocy dla Ĺźyjącej przez lata ponad stan społeczności greckiej. Premier Aleksis Cipras, podobnej „klasy” wykonawca niemieckich dyrektyw, jak i kolejni „nasi” szefowie rządu, podał się wielkodusznie do dymisji. Po tym, jak wbrew woli wyborcĂłw, obywateli swojego państwa, potomkĂłw greckich partyzantĂłw, sprzedał kraj bez jednego wystrzału niemieckim okupantom. Unijni urzędnicy juĹź zacierają ręce, zwłaszcza w świetle wynikĂłw wyborĂłw, ktĂłre odbyły się 20 września. Szef gabinetu przewodniczącego Komisji Europejskiej Martin Selmayr nie krył krĂłtko przed nimi unijnych planĂłw mĂłwiąc, Ĺźe „(...) przedterminowe wybory w Grecji mogą pomĂłc zwiększyć poparcie dla trzeciego programu pomocy dla Aten”. Z pewnością. Do stołu rozmĂłw z banksterami powrĂłcił w ich wyniku ten, ktĂłrego narĂłd grecki prĂłbował wyrzucić poza nawias greckiej polityki. Coraz częstsza to prawidłowość, Ĺźe w „demokratycznej” Europie społeczeństwo głosuje sobie, a komisarze wybierają sobie. Stalinowskich metod „liczenia głosĂłw” nie kryją juĹź prawie Ĺźadne pozory przyzwoitości. A przecieĹź juĹź w listopadzie roku ubiegłego niemiecka spółka Fraport AG, do spółki z, mającym stanowić figowy listek, greckim (?) Copelouzos Group, „wygrała przetarg” na zarządzanie czternastoma greckimi lotniskami. Za czterdziestoletnią (!) koncesję zapłacić mają 1,2 miliarda euro. Lotniska te stanowią złote bramy do turystycznego Eldorado wartego w roku 2013 szesnaście miliardĂłw euro! To ciężkie tysiące euro dziennie pozyskiwane od przewoĹşnikĂłw za opłaty nawigacyjne i portowe, za obsługę terminalową, paliwo lotnicze, sklepy, restauracje, hotele. Tanio poszły.

Obawiam się, Ĺźe rĂłwnie tanio „pĂłjdą” wszelkie inne bramy w tym, niemieckim przecieĹź kołchozie, albowiem nie ma przecieĹź takiej bramy, ktĂłrej nie przeszedłby osioł obładowany złotem. Zaś wszelkie kolejne „dymisje” członkĂłw europejskiego „klubu premierĂłw” dawno w te koszty zostały wliczone. Nam, pĂłki co, pozostaje podziwianie rozlicznych dzisiejszych i nadchodzących, znamiennych znakĂłw i symboli.

Sławomir M. Kozak