Dodano: 15.11.15 - 10:04 | Dział: Oceny-Poglądy-Analizy

Leszek Ĺťebrowski w Kaliforni

Kilka dni temu gościem kalifornijskiej Polonii, rejonu San Francisco był krajowy historyk i publicysta Leszek Ĺťebrowski. W sobotę wieczorem ok. pół setki tutejszych Polek i PolakĂłw zjechało się z okolicznych miast aby wysłuchać wykładu: “Wymiana elit w Polsce Ludowej po 1944 r.” Organizatorem spotkania był Kongres Polonii Amerykańskiej północnej Kalifornii (dr Andrzej Prokopczuk), wraz z gospodarzem Polsko-Amerykańskim Stowarzyszeniem Wschodniej Zatoki San Francisco (Ryszard Mleczko).

























http://i.imgur.com/hP04I5t.jpg

Żebrowski znany jest z licznych pionierskich publikacji przywracających pamięć i godność bohaterom polskich organizacji konspiracyjnych w II wojnie światowej, a następnie Żołnierzom Wyklętym. Jest również autorem publikacji przybliżającym oblicze komunistycznej konspiracji i partyzantki z lat 1942-45 na ziemiach polskich, oraz stalinowskiej bezpieki.

W ciągu ponad dwu godzinnego wystąpienia mówca z nie ukrywanym niesmakiem odsłaniał bezwzględną i bestialską politykę agentów sowieckiego imperium Stalina skierowaną przeciwko wszystkiemu co było autentycznie polskie i patriotyczne. Prawdziwa historia bohaterskich zachowań najlepszych synów naszej ojczyzny przez całe dekady oczernianych, nazywanych faszystami i pokracznymi karłami reakcji, dzięki takim ludziom jak Żebrowski, powoli wraca na należne jej miejsce.

Mówca rozpoczął wywód na temat kremlowskiej partii komunistycznej przeznaczonej przez bolszewików do działania na kierunku polskim od grudnia 1918 roku. 15 grudnia 1918 roku kiedy Polacy przystępując do odbudowy Rzeczypospolitej już od miesiąca cieszyli się z niepodległości, w Moskwie utworzono komunistyczne agenturalne partie dla Polski, Zachodniej Ukrainy i Zachodniej Białorusi. Charakterystycznym było utworzenie odrębnych oddziałów partii obejmujących Wielkopolskę, Śląsk i Pomorze, oraz (co interesujące) podporządkowanie ich komunistycznej partii Niemiec. Lenin z Trockim wierzyli, że Polska nie ma racji bytu i wkrótce się rozpadnie (oczywiście z ich pomocą).

Żebrowski podkreślił, że partia komunistyczna była prowadzona autokratycznie z Moskwy i choć w terenie posiadała agendy legalne, to prawdziwą działalność prowadziła w podziemiu. Jej funkcyjni agenci używali fałszywych dokumentów, starali się nie pozostawiać śladów, nie meldując się w czasie przemieszczania się w hotelach, ale zatrzymując się niejawnie u partyjnych towarzyszy. Funkcyjni agenci nie parali się pracą zarobkową, byli na utrzymaniu partii i jej mieli się poświęcić, oczywiście otrzymując rekompensaty związane z podróżami i działalnością. Towarzysze organizatorzy prowadzili działalność skierowaną na zewnątrz, jak agitacja i organizowanie strajków oraz działalność skierowaną na wewnątrz, jak doskonalenie się w komunistycznej wiedzy, poznawanie i przygotowywanie się do dywersji, etc.

Gość przypomniał, że mimo upływu tylu dziesięcioleci do dziś brak monografii konspiracji KPRP, późniejszej Komunistycznej Partii Polski w II RP i dzisiejszy historyk, który chciałby napisać o ich działalności, o morderstwach, zawłaszczeniach nie ma dostępu do teczek osobowych polskich komunistów pozostających w zbiorze zastrzeżonym. Szacuje się, że przez KPP w okresie II RP przewinęło się ok. 20,000 ludzi. W samej partii dominowali Żydzi, jak również Ukraińcy i Białorusini. W KPP byli również Polacy, ale im wyższa struktura, tym było ich mniej.
W wojnie bolszewicko-polskiej w 1919 i 1920 r Moskwa (Lenin) wyznaczyła wojskowy cel: “po trupie polskiego państwa burĹźuazyjnego, do serca rewolucji, do Berlina!”. Powołano Polrewkom (Tymczasowy Rewolucyjny Komitet Polski), ktĂłry przygotowywał się do szybkiego przejęcia władzy w zajmowanej przez Armię Czerwoną Polsce. Komuniści zajęli się szpiegostwem i dywersją, po przegranej Bitwie Warszawskiej część komunistĂłw uciekła z bitą Armią Czerwoną do Rosji, pozostali zostali w konspiracji.

W okresie II RP, to właśnie ci komuniści z KPP pozostawali w bliskim kontakcie ze swoją “macierzą”, bo komunista nie ma kraju, ma ideologię. KPP przerzucała swoich aktywistĂłw do Moskwy na szkolenia przygotowawcze w zakresie tzw. wojskĂłwki, czyli w zakresie dywersji,szpiegostwa i łączności. To ci komuniści po zdobyciu władzy przez Stalina w Polsce chwalili się i opisywali to w swoich pamiętnikach i wypowiedziach (Bierut, Moczar, Gomułka, etc.).

Na Kresach w latach 20-tych, stworzyli Rosjanie eksperymentalne oazy polskości nazwane od nazwisk polskich komunistĂłw Marchlewszczyzną i DzierĹźyńszczyzną z polskim językiem, szkołami, teatrem. Ukształtowani tam liderzy mieli być POP-mi, czyli Pełniącymi Obowiązki PolakĂłw, niestety ci ludzie zamiast się szybciej bolszewizować, polonizowali się. Eksperyment się nie udał i został zlikwidowany w latach 1937-38. Na ok. 120,000 tamtejszych PolakĂłw wykonano wyroki śmierci, następne 80,000 trafiło do łagrĂłw i więzień. Czyli Stalin w tym eksperymencie wykończył ok. 200,000 PolakĂłw, część “mniej” podejrzana trafiła z Armią Polską gen. Z. Berlinga do Kraju i stała się podporą nowej sowieckiej władzy w Polsce.

Nie zawsze komuniści działający na ziemiach polskich byli “ oddani, zwarci i gotowi”. Moskwa w latach 30-tych podejrzewała, Ĺźe polski wywiad spenetrował ich szeregi, co było zgodne z prawdą. W 1938 r. Stalin wezwał polskich komunistĂłw do centrali, aby w większości ich wymordować. Pozostali tylko najwierniejsi, no i ci co siedzieli w polskich więzieniach. KPP nie zdołała odbudować swoich struktur przed II wojną światową. RĂłwnieĹź Stalin nie wzniecał działalności KPP pod okupacją niemiecką, czy na ziemiach polskich okupowanych przez siebie. Tu Ĺťebrowski przywołał przykłady polskich komunistĂłw, ktĂłrzy pośpiesznie stawali się sowieckimi obywatelami ( Władysław Gomułka, został obywatelem “radzieckim” i nawet dyrektorem).

Po podziale II RP razem z Adolfem Hitlerem, Stalin rzetelnie wywiązywał się ze wspĂłlnej umowy eliminując polską inteligencję i element państwowo twĂłrczy na zagrabionym przez siebie obszarze. Na terenie południowo wschodniej II RP w wyłuskiwaniu polskiej elity pomagały Rosjanom ochotnicze bojĂłwki Ĺźydowsko-ukraińskie (ok. 70% i 30%). Część rozstrzeliwano, inni (ok. 1,000,000) trafiali do łagrĂłw, a ich rodziny do Kazachstanu, czy na Syberię. Aresztowanych (ok. 400,000) PolakĂłw przetrzymywano w szkołach, klasztorach, czy kościołach, nazywanych “chlewikami” dla polskich świń. TuĹź po niemieckim ataku na Sowiety, NKWD-owcy wymordowali kilkadziesiąt tysięcy uwięzionych PolakĂłw. Polacy ginęli teĹź pędzeni na wschĂłd w konwojach, słabszych rozstrzeliwano. Na słynnych lwowskich Brygidkach, tuĹź przed wejściem NiemcĂłw bolszewicy wymordowali ok. 8,000 polskich więźniĂłw.

Oczywiście na polskich obszarach okupywanych przez Niemcy miały miejsce podobne rosyjskim masowe akcje oczyszczające PolakĂłw z ich elit. Do 1 IX 1939 r. przy pomocy polskich obywateli niemieckiego pochodzenia, Niemcy skompletowali listę ok. 80,000 PolakĂłw głównie ze Śląska, Pomorza i Wielkopolski przeznaczonych do zagłady, akcja ta dotyczyła polskiej inteligencji i została “pomyślnie” ukończona w grudniu tegoĹź roku. Niemcy w bestialstwie wcale nie ustępowali Rosjanom, jedną z ich metod było zaganianie kobiet, dzieci i mężczyzn do stodoły w celu spalenia, pierwszy taki przypadek miał miejsce pod Częstochową, późniejszy dotyczący polskich ĹťydĂłw, np. w Jedwabnem.

Ogołacając zajęte polskie ziemie z elit, Niemcy nie zapomnieli o polskim kościele, warto wspomnieć tu o niemieckim obozie koncentracyjnym w Dachau, gdzie kierowani byli polscy księża i biskupi. Jednocześnie trwała akcja usuwania Polaków z obszarów wcielonych bezpośrednio do III Rzeszy jak np. z Gdyni. Wyrzucanych Polaków przewożono do utworzonej z reszty ziem polskich Generalnej Gubernii. Żebrowski przypomniał, że do 1942 r. na niemieckiej liście narodów do zniszczenia byli najpierw Polacy, następnie Żydzi, Rosjanie i Cyganie.

Rosjanie nie chcieli masowo eksterminować Polaków, interesowało ich zniszczenie polskich elit, mówili wprost o odcięciu społeczeństwu głowy, aby łatwiej kierować skonsumować i kierować ciałem.

Jakościowy zwrot Stalina w stosunku do polskich komunistów nastąpił po tym jak zdradził go jego socjalistyczny i totalitarny przyjaciel Hitler, 22 czerwca 1941 r. Już w grudniu tegoż roku Stalin wysyła desant komunistów do okupowanej Polski z Janem Turlejskim na czele, samolot jednak rozbija się. Od stycznia 1942 r. w kraju zaczyna funkcjonować Polska Partia Robotnicza złożona z przerzuconych z Rosji polskich komunistów, Żydów i Polaków oraz towarzyszy weteranów wojny hiszpańskiej ( brygady międzynarodowe).

Pod okupacją niemiecką dla agentów Stalina powstał problem, bo mieli kadry komunistów, a brakowało im członków, więc komuniści działający w okupowanej Polsce podszywali się pod akcje zbrojne podziemnej Armii Krajowej. Jakimś rozwiązaniem było sięgnięcie (zgodnie z bogatym leninowskim doświadczeniem) do rezerw lumpenproletariatu, do kryminalnego elementu, z którym komuniści siedzieli jeszcze w więzieniach II RP. Ci ludzie w momencie niemieckiej agresji we IX 1939 r. zostali wypuszczeni z polskich więzień. Często trafiali do lasów z których dokonywali oni rozbojów na okolicznej ludności i prowadząc hulaszcze życie, jednak unikali poważnych zadrażnień i atakowania Niemców.

W 1942 r. coraz częściej oddziały AK napotykają tychĹźe leśnych bandytĂłw, odbierając jednocześnie skargi od łupionej ludności. AK przystępuje do rozprawy z leśnym kryminalnym elementem, w obronie ktĂłrego staje teraz aktyw komuny (PPR). PPR proponuje bandom ideową ochronę grożąc w razie uĹźycia siły przez AK, skargami przez Stalina do wspĂłlnych zachodnich sojusznikĂłw i dalej do polskiego rządu w Londynie. W ten sposĂłb komuniści pozyskują “Ĺźołnierza” jednocześnie partycypując w ewentualnych łupach i rozpościerając wobec leśnych złodziejaszkĂłw atrakcyjną wizję uczestniczenia we wspĂłlnych rządach w nowej Polsce po zwycięskim zakończeniu wojny nad Niemcami.

Zajęcie Polski przez Armię Czerwoną rodziło następny dramat dla walczącego o niepodległość polskiego zbrojnego podziemia. Walczyć z nowym okupantem, czy wreszcie wrĂłcić do najbliĹźszych do domu? Wszak wojna się skończyła i trzeba sprĂłbować normalnie Ĺźyć…

Wkrótce okazało się, że nowi okupanci w takim samym stopniu zwalczają i eliminują tych nieugiętych walczących o niepodległość Polaków, jak i tych, którzy uwierzyli w ich apele i amnestię, złożyli broń wrócili do rodzin, czy nawet wstąpili do utworzonego przez okupantów Ludowego Wojska (Polskiego). Komuniści bardzo cenią sobie zemstę.

Żebrowski podkreślił, że II w.ś. przeżyło 70,000 do 80,000 Polaków (w Polsce i na zachodzie) z wyższym wykształceniem. Ludzie ci mogli oddać swoje umiejętności zawodowe i talent dla dobra odradzającej się Polski. Jednak Stalin dobro Polski miał gdzieś, nasz Kraj miał być sowieckim kibucem, swoistą ściśle podporządkowaną przybudówką w imperium. Tak więc ci którym śniła, marzyła się wolna od sowieckiej okupacji Polska znaleźli się w śmiertelnym zagrożeniu mając przeciw sobie okrutników z NKWD, Smierszu (Specjalne Metody Wykrywania Szpiegów, śmierć szpiegom) i podległych im formacji ustanowionej komunistycznej władzy w Polsce.

Poczucia wolności trudno oduczyć, tak więc w walce z sowiecką okupacją w Polsce zginęło 10,000-15,000 polskich patriotów, ok. 5,000 komuna zamordowała w więzieniach. Wielu zasłużonych polskich bojowników o niepodległość zostało splugawionych i poddanych morderstwom sądowym. Zasłużony w walce z Niemcami, symbol, twórca i dowódca Kedywu AK, gen. August Fieldorf-Nil został powieszony jak zwykły przestępca. Oficerowie i żołnierze II Korpusu gen. Wł. Andersa, od gen. S. Maczka, czy słynni polscy piloci wracający do Polski byli torturowani w nowej strasznej Polsce i w najlepszym wypadku trafiali do komunistycznych więzień. Niektórych zdołano upodlić.

MĂłwca podał wiele wstrząsających przykładĂłw omawiając losy wybitnych Polskich patriotĂłw jak Jan Rodowicz, Włodzimierz Maliszewski, prof. Marian Grzy­bow­ski, światowej sławy dermatolog, ktĂłry został aresz­to­wany 26 listo­pada 1949 r. przez agen­tĂłw UB i zamęczony w śledztwie, czy Kazimierz PuĹźak, wspaniały polski patriota i socjalista, aresztowany w 1945 przez NKWD i sądzony w procesie szesnastu. Aresztowany ponownie przez UB w 1947 i skazany w procesie na 10 lat. Zmarł w więzieniu w Rawiczu. Na ich miejsce chamo-komuna instalowała swoich oddanych komunistĂłw, ktĂłrzy często kradli, przywłaszczali sobie dorobek naukowy zakatowanych polskich patriotĂłw. Tak było np. z w/w prof. Grzybowskim, ktĂłrego dorobek został przejęty przez… lekarza więziennego późniejszą prof. Jabłońską (polską ĹťydĂłwkę, po zmianie nazwiska Jabłońską), ktĂłra przedtem podpisywała raporty ofiar egzekucji sądowych morderstw. Tak w praktyce w Polsce komunistycznej wyglądała wymiana elit…

Ĺťebrowski dalej omawiał bezwzględną eliminację z Ĺźycia naukowego i publicznego innych wspaniałych patriotycznych PolakĂłw, ktĂłrzy odrzucili sowiecki komunizm. Jednym z nich był prof. Władysław Tarnawski aresztowany przez UB w grudniu 1946 r. w Krakowie. OskarĹźany o kontakty ze środowiskiem niepodległościowym, kontakty z inteligencją lwowską oraz redagowanie „Biuletynu Kresowego”, został skazany na 10 lat więzienia gdzie 4 kwietnia 1951 r. zmarł na gruĹşlicę
w celi mokotowskiego więzienia w Warszawie. Jego grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim.

WśrĂłd polskich bolszewnikĂłw “umacniających” władzę ludową, pałających nienawiścią do wszystkiego, co niezaleĹźne, niepodległe i polskie byli pełniący obowiązki PolakĂłw Jacek Kuroń, Karol Modzelewski, czy Leszek Kołakowski. Autor cytował wyznanie młodego Jacka Kuronia do swojej dziewczyny: "Kocham Cię prawie tak jak Partię!". Ci młodzi wtedy ideowi komuniści bez reszty oddani Moskwie wyposaĹźeni, jak chwalił się późniejszy prof. Kołakowski, w nagany utrudniali Ĺźycie takim profesorom jak słynny do dziś Władysław Tatarkiewicz, co dla wielu z nich było łatwiejszą i nową fazą słuĹźby w porĂłwnaniu z wcześniejszą walką z “polskimi bandami”...

Żebrowski przypomniał sylwetkę znanego i szanowanego pisarza Ryszarda Kapuścińskiego z Pińska (urodzony w 1932 r.), którego ojciec, polski oficer widząc w 1939 r. co dzieje się pod okupacją sowiecką z jego kolegami, uciekł pod okupację niemiecką. Ryszard podjął studia na UW i mając 18 lat gorliwie wyparł się rodziny i wstąpił do komunistycznej partii, autor obszernie cytował własnoręcznie napisany żenująco brzmiący wiernopoddańczy życiorys Kapuścińskiego skierowany do Partii i tow. Stalina.

Następnym dobrze nam znanym wiernym dzieckiem Stalina, którego drogę omawiał mówca był Tadeusz Mazowiecki, który swoją polityczną karierę rozpoczął jako redaktor w latach 50-tych w utworzonym przez rosyjskiego gen. Sierowa dla rozbijania polskiego kościoła stowarzyszeniu PAX. Mazowiecki był wiernym synem PZPR, w 1953 r. lekkomyślnie pisał:

“spod mojego piĂłra, nigdy nie wyszło nic, za co mĂłgłbym się wstydzić”

Jeszcze w 1952 r. ten czerwony aktywista pisał, Ĺźe po zdławieniu resztek oporu Ĺźołnierzy wyklętych wrĂłg pozostał ten sam, poniewaĹź za granicą w Londynie jest jeszcze reakcyjny gen. Wł. Anders. To taki polski patriota został pierwszym “niekomunistycznym” premierem III RP. Tu Ĺťebrowski przypomniał określenie definicję wielkiego poety Kazimierza Wierzyńskiego odnoszące się do tego rodzaju postępowych katolikĂłw:

“Katolicy w stanie łaski UBeckiej”

W ostatniej części wystąpienia Ĺťebrowski zajął się zjawiskiem kiszczakowego okrągłego stołu i w konsekwencji przemian z 1989 r. oczywiście najpierw odnosząc się do wspaniałego ruchu “Solidarności” w 1980/81 r. OmĂłwił “porwanie” przywĂłdztwa “S” przez jej doradcĂłw, byłych komunistĂłw trockistĂłw (“Ĺťydokomuny”), czyli Jacka Kuronia, Bronisława Geremka i Adama Michnika. Cytując ĹşrĂłdła NRD-owskiej tajnej policji Stasi, w ktĂłrych (w 1981 r.) Geremek nie widzi innej moĹźliwości jak rozbicie istniejącej “Solidarności” tak aby pozbyć się elementu narodowo-patriotycznego. Dla tych “doradcĂłw” prawdziwe niebezpieczeństwo stanowiło odradzające poczucie toĹźsamości patriotyczno-narodowej wśrĂłd milionĂłw PolakĂłw…

Ĺťebrowski zaznaczył, Ĺźe tak wiele jeszcze jest przed nami do zrobienia. Pytając: kim są bohaterowie Polski dzisiaj wspomniał, Ĺźe prawie 50% PolakĂłw myśli pozytywnie o gen. Jaruzelskim. Przypomniał, Ĺźe PSL wcale nie została zdekomunizowana, podobnie jest z dziedzicem Unii Wolności, czyli PO, zorganizowaną dla podtrzymania układu z Magdalenki przez słuĹźby WSI szkolone w Moskwie. Innym waĹźnym zagadnieniem jest wymiana kadr w zadĹźumionym Ministerstwie Spraw Zagranicznych, ktĂłry powinien reprezentować polski interes narodowy… Autor zwrĂłcił uwagę, Ĺźe III RP jest niestety w linii prostej przedłuĹźeniem PRL, dziedzicząc jej system prawny, instytucje i nawet kadry. DopĂłki tak będzie nie moĹźe być wolnej, niepodległej Polski.

Po I wojnie światowej do odradzającej się Rzeczypospolitej z całego świata przybyli fachowcy, którzy używając swoich talentów pomogli odbudować Polskę. Niestety, po II w.ś. podobna sytuacja nie mogła mieć miejsca, ponieważ Polska pozostała pod okrutną sowiecką okupacją, nie liczyło się dobro Polski, nie po to komuniści wymordowali polskie elity, ważniejsza była absolutna sowiecka kontrola nad zdobytym nowym obszarem sowieckiego imperium...

Wiedza przekazywana Polakom przez ludzi typu Ĺťebrowskiego jest poraĹźająca, nawet dla tych ktĂłrzy znają historię swojej ojczyzny. Dekady bolszewizacji PolakĂłw w PRL-u, nowa optyka zasadzona na ostrzu strachu, prześladowania, poniĹźanie, wyniszczanie i wyszydzanie bohaterskich postaw i zachowań stępiło marzenia przeciętnego Polaka zmuszając go do zajęcia się wiązaniem końca z końcem w ustroju niedoborĂłw. W epoce późnego Gierka dozwolono na “badylarzy i prywaciarzy”, ten trend niestety dominował w III RP. NarĂłd pozbawiony elit Ĺźywiony był ideałem bogacenia się i zgoła duchem mafijnej prywaty. Zasadniczo ten “ubogacony” model pompowany był przez środowisko Gazety Wyborczej z magdalenkowymi przyległościami, ten nurt tworzył klimat dla prosperowania “elit” (pierwszy milion trzeba ukraść), ktĂłre w II RP funkcjonowały by na marginesie Ĺźycia społecznego, albo w więzieniu.

Kiedy Żebrowski mówi, opada pieczołowicie dekorowana zasłona kłamstwa odsłaniając żądne sprawiedliwości doły ofiar, bezimiennych bohaterów, którzy nawet wobec brutalnej, obcej siły nie potrafili wyrzec się miłości i szacunku do swojej Ojczyzny, religii i samej nadziei na lepsze, sprawiedliwe życie w zdruzgotanej dwoma totalitaryzmami powojennej Polsce.

Bohaterska historia najlepszych i najwierniejszych synów naszej Ojczyzny, najpierw rozgniecionych imperialnym sowieckim butem ich upodlonych i ogłupionych też polskich żołdaków, przez całe dekady wymieciona, wyklęta ze szkolnych podręczników i oficjalnej społecznej przestrzeni i kultury, dzięki takim ludziom jak Leszek Żebrowski, zaczyna w swojej niezmierzonej tragedii wychodzić na światło dzienne trafiając do umysłów i serc młodych Polek i Polaków.

Jeśli ktoś w to wątpi niech zapozna się z wynikami ostatnich prezydenckich i parlamentarnych wyborów w duchowo odradzającej się Polsce. Dziś Polska pachnie wspaniałym aromatem patriotyzmu, a Polacy odnajdują drogę do wolnej i suwerennej Polski...


Załączam fraszkę, którą napisałem dla Żołnierzy Wyklętych...

żołnierze wyklęci

tym, których strach nie rzucił na kolana
dół bez nagrobka, z naganą z nagana...

Jacek K. Matysiak
Kalifornia, 14/11/2015