Dodano: 18.02.16 - 11:50 | Dział: Na każdy temat

Jacek Matysiak prosi o pomoc

Zupełnym zaskoczeniem w karierze 40-letniego pilota było stwierdzenie u niego w 2008 r. schorzenia znanego pod określeniem „stwardnienie rozsiane”, ktĂłre niestety eliminowało go z latania pod biało-czerwoną szachownicą. Nie poddał się losowi i odchodząc z wojska podjął kosztowne leczenie

Urodzony 4 maja 1968 r. w Krasnymstawie, w woj. lubelskim. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczył się w Liceum Ogólnokształcącym, w którym w 1987 r. uzyskał maturę.

Zainteresowanie lotnictwem pojawiło się u niego już wcześniej, a efektem tego było rozpoczęcie w 1985 r. szkolenia szybowcowego w Aeroklubie Robotniczym w Świdniku. Na wstępnym etapie szkolił go instr. Wiktor Sznurowski, a potem także Waldemar Wrona i Wiesław Buliszak. Tajniki sterowania poznawał w lotach z instruktorem na dwumiejscowym szybowcu SZD-9 bis Bocian, a po wylaszowaniu do lotów samodzielnych, doskonalił na szybowcu SZD-30 Pirat. W tej samej grupie szkolił się wówczas m.in. członek Aeroklubu Robotniczego Zbigniew Nieradka, późniejszy czołowy polski szybownik, zdobywca tytułów mistrzowskich w światowych i europejskich rywalizacjach na szybowcach różnych klas .

Do spotkań z mistrzami w lataniu – byłymi i przyszłymi – Jacek Matysiak miał szczęście wyjątkowe. W Świdniku bowiem poznał takĹźe płk pil. Tadeusza GĂłrę, pierwszego w świecie lotnika wyróşnionego przez FAI (Międzynarodowa Federacja Lotnicza) Medalem Lilienthala. Otrzymał go za pokonanie w 1938 r. bariery 500 km w locie szybowcowym, rozpoczętym w bieszczadzkiej Bezmiechowej, a zakończonym lądowaniem pod Wilnem. Pilot ten w czasie wojny walczył na brytyjskim niebie w dywizjonach myśliwskich za co otrzymał KrzyĹź Srebrny Orderu Virtuti Militari. Po nastaniu pokoju wrĂłcił do kraju i latania na szybowcach. 23 lipca 1950 r. w locie nad gĂłrą Ĺťar, uzyskał przewyĹźszenie 5038 m, zdobywając ostatni diament do złotej odznaki szybowcowej jako pierwszy Polak, a drugi pilot na świecie.

W 1987 r., Jacek Matysiak rozpoczynając w Rzeszowie szkolenie na samolocie Zlin Z-42, znowu trafił w ręce kolejnego mistrza. Tym razem jego instruktorem był Wacław Nycz, który dopiero co w fińskim Nummela wygrał wtedy Mistrzostwa Świata w Samolotowym Lataniu Precyzyjnym. A było to już jego drugie zwycięstwo tej rangi, po zdobyciu w 1985 r. tytułu mistrza świata w Kissmmee, w Stanach Zjednoczonych.

Nic zatem dziwnego, Ĺźe Ikar, mający na swej drodze w przestworza, takich mistrzowskich Dedali-instruktorĂłw, był do latania silnie zmotywowany. Ujawniło się to po jego wstąpieniu do WyĹźszej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Młody podchorąży z samozaparciem chłonął wiedzę teoretyczną, ktĂłrej w porĂłwnania z czasami herosĂłw naszego lotnictwa – Ĺťwirki i Wigury, było do przyswojenia duĹźo, duĹźo więcej. A na tym etapie Ĺźadnej taryfy ulgowej stosować nie moĹźna, bo wszystkie niedouczenia ujawnią się potem w fazie szkolenia praktycznego. Pokonując progi lotniczego wtajemniczenia dotarł w 1991 r. do finału, ktĂłrym była promocja na podporucznika inĹźyniera pilota samolotĂłw naddĹşwiękowych i pierwszy słuĹźbowy przydział do 41 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku.

Podczas pobytu w dęblińskiej Szkole Orląt Jacek Matysiak latał na samolotach szkolno-treningowych TS-11 Iskra. Po przybyciu do Malborka – gdzie przezwano go Flyshark – i szkoleniu na MiG-21 UM, opanował pilotaĹź myśliwca przechwytującego MiG-21 MF. W 1997 r. uczestniczył w ćwiczeniach Orli Szpon symulujących przechwycenie samolotu F-16. Czterokrotnie wykonywał takĹźe starty i lądowania na Drogowym Odcinku Lotniskowym Kliniska pod Szczecinem. 1 stycznia 2001 r. pułk myśliwski przeformowano w 41 eskadrę lotnictwa taktycznego, a w grudniu 2003 r. ukazał się rozkaz o zakończeniu uĹźytkowania w lotnictwie polskim samolotĂłw MiG-21. W ich miejsce 41 elt otrzymała partię samolotĂłw MiG-29 pozyskanych z lotnictwa niemieckiego. Kpt. pil. Matysiak, ktĂłry objął dowĂłdztwo klucza lotniczego, po przeszkoleniu na ten typ samolotu zdołał wylatać 189 godzin i…

Zupełnym zaskoczeniem w karierze 40-letniego pilota było stwierdzenie u niego w 2008 r. schorzenia znanego pod określeniem „stwardnienie rozsiane”, ktĂłre niestety eliminowało go z latania pod biało-czerwoną szachownicą. Nie poddał się losowi i odchodząc z wojska podjął kosztowne leczenie. Jego lotniczy bilans za okres 1985-2008 to 2186 lotĂłw w czasie ok. 1360 godzin. W 2011 r. został laureatem Lotniczych Orłów w kategorii „Człowiek Roku”.

POMOC DLA JACKA MATYSIAKA:
http://jacek.walczy.pl

ZAPRASZAMY NA FILM:
http://www.flyshark.republika.pl/Blog/film_Pawla/filmpawla.mp4