Dodano: 27.03.16 - 12:39 | Dział: Kworum poetów

ASEITAS (Agamemnon)

Jezus Chrystus w Jeruzalem
nowy płomień już zapalił.
w wiekuistych od gwiazd świętszych głębiach szczytu
do istnienia własną mocą – Aseitas –
Samoistność Zdolność Bytu – toń dotknięta boskim

ogniem diament w oczach - moc młodzieńców
i w bielutkich twarzach dziewcząt
jak kaganek płonie co dnia –

i w jutrzenkach wiecznych świta.

filozofie pytaj z mocą i odkrywaj w wielkich mocach
czwarty wymiar –
cała mądrość wieczna płynie

w białych dniach i czarnych
nocach.

dzieci Ducha przezeń wzrosły w kwiatach polnych
nad rĂłwniną w bladych rosach –
jak sen prostych.

jako pierwsza była Mądrość i słoneczna
była Miłość – spojrzę oto w świat pamięci
Pliniusz Młodszy Tacyt stary każdy kwiat ma
swe udręki i zapachy i przywary –

ulatują one w wieczność.

czas przygwoździł tych co byli i konieczny
brzeg odległy a tak bliski był w zasięgu
mojej ręki

krąg przejrzysty czyste słońce
czyste niebo jak Duch Święty sen poetów
widnokręgi.

Ogarnięty Świat Gołębi Jednej Chwili.





Agamemnon