Dodano: 06.08.16 - 11:30 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Dokładnie, właśnie tak?

Szanowni Państwo!


Tym razem zwracam się do wąskiego grona mówców i to takich, którzy naprawdę mają coś do powiedzenia. Mówicie mądrze, mówcie jeszcze pięknie. Niekiedy wystarczy usunąć trochę chwastów i mowa wasza zakwitnie jak piękny ogród letnią porą.

Zacznijmy od słowa „dokładnie”. Występuje ono raczej w mowie młodzieĹźowej, pełniąc rolę uniwersalnego potwierdzacza. Wyeliminowanie go pozostawmy nauczycielom, tym odwaĹźnym oczywiście, ktĂłrzy nie boją się rodzicĂłw uczniĂłw.

Wielu mĂłwcĂłw co parę zdań domaga się potwierdzenia, tak? Ma się wĂłwczas ochotę wstać i zaprzeczyć. „Tak?” bywa teĹź zastępowane przez „Nie?”. Taka maniera najwyraĹşniej teĹź nie przeszkadzała ich szkolnym polonistom, a szkoda.

Do uniwersalnych przerywnikĂłw naleĹźy słowo „właśnie”. Drodzy mĂłwcy, po wystąpieniu zarejestrowanym przez kamery wysłuchajcie, tego co powiedzieliście, ale pod kątem krytycznym nie odnoszącym się do treści, a do formy. Policzcie ile razy uĹźyliście słowa „właśnie”, czy nie pełni ono czasem roli natrętnegoprzecinka? Jeśli tak, to moĹźe warto skorygować przyszłe wystąpienia.

Do wulgarnego słowa pełniącego rolę przerywnika-ozdobnika nie odniosę się nie tylko z tego względu, że nie dotyczy on osób, do których się w tej chwili zwracam. Po prostu, po pierwszym wulgaryzmie opuszczam takie towarzystwo.

Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl


LEKCJA MANIPULACJI





…………………………

POWIEŚĆ W ODCINKACH





MARGARET TODD

Odcinek 167

Mądrych i głupich łączy wspólna zasada: jeśli myślisz tak jak ja, to jesteś mądry, jeżeli inaczej, toś głupi i tyle.

Zarzut zabójstwa Artura Urbaniuka prokurator Boruta postawił dwóm oskarżonym: Mieczysławowi Szmitowi i Wojciechowi Buchniarzowi. Najmocniejszym dowodem obciążającym obu oskarżonych była kaseta video, na której zbrodnia została wyraźnie nagrana, nie pozostawiając cienia wątpliwości kto i jak mordu dokonał. Szmit został doprowadzony z aresztu, a jego przełożony i wspólnik zabójstwa zarazem, odpowiadał z wolnej stopy, po wniesieniu wysokiej kaucji.
Dalsze utrzymywanie w tajemnicy oskarżenia posła było niemożliwe i dziennikarze licznie oblegali korytarz sądu, gdzie rozpoczął się proces.
Po zapoznaniu zebranych z najważniejszym dowodem rzeczowym, jakim było nagranie, prokurator kontynuował uzasadnienie oskarżenia.
– Wojciech Buchniarz jest homoseksualistą – powiedział. – I wbrew temu, co wmawiają nam media, w naszym tolerancyjnym społeczeństwie fakt ten nie miałby znaczenia dla jego kariery. Nie musiałby teĹź wcale zostać ujawniony, bo po co? CzyĹź seksualność nie jest prywatną sprawą kaĹźdego z nas? Pierwszy jego błąd polegał na tym właśnie, Ĺźe uwierzył propagandzie straszącej jakąś wymyśloną „homofobią”. Postanowił uchodzić za człowieka, jakim nigdy w rzeczywistości nie był.
W zrobieniu kariery pomĂłgł mu szczęśliwy traf. Spotkał człowieka, ktĂłry dojrzał w nim świetny materiał na... – Boruta zawiesił głos – raczej do, do manipulacji – poprawił się. – Ich cele były róşne, ale razem kaĹźdy z nich mĂłgł osiągnąć to, czego pragnął.
Na początek Włodzimierz Kiełbaczuk wyswatał Wojciecha Buchniarza ze swoją córką, osobą tyle kochliwą, co niestałą w uczuciach. Tolerancyjny mąż, niewkraczający w jej życie intymne, był tym, czego potrzebowała jedynaczka. Zięć pod tym względem spisywał się nienagannie. Razem tworzyli pozory bogobojnej rodziny, niemal idealny wzór do naśladowania. Ambicje polityczne zięcia też były na rękę teściowi. Sekundował, ba, nawet pomagał w karierze i to nie tylko dobrymi radami i koneksjami wyniesionymi jeszcze z PRL-u. Potrafił rozciągnąć nad rodziną parasol ochronny.
– Sprzeciw – powiedział adwokat oskarĹźonych. – Ten proces nie dotyczy teścia oskarĹźonego i szkoda czasu Wysokiego Sądu, jak i nas wszystkich na wysłuchiwanie historii rodziny.
– PrzybliĹźenie roli, jaką pełnił Włodzimierz Kiełbaczuk w sprawie, ktĂłra nas przed oblicze Wysokiego Sądu przyprowadziła, pozwoli zrozumieć mechanizm intrygi.
– Sprzeciw odrzucony – powiedział sędzia. – Ale proszę się w tej kwestii streszczać.
Po przyzwoleniu, Boruta ciągnął dalej:
– Dodam zatem gwoli uzasadnienia, Ĺźe zanim powołam Włodzimierza Kiełbaczuka na świadka, chciałbym naświetlić rolę, jaką odegrał w całej sprawie. Zacząć jednak muszę od stwierdzenia, Ĺźe zbrodnia ma to do siebie, iĹź trzeba niekiedy popełnić następną dla jej zatarcia. Wydarzenia zaczynają wymykać się spod kontroli. Z taką sytuacją mamy tu właśnie do czynienia.
Rok wcześniej, w Konstancinie, miało miejsce zabĂłjstwo bezdomnego. Z braku dowodĂłw śledztwo zostało umorzone. Przyjrzyjmy się przez moment tamtej zbrodni. – Sprzeciw – powiedział znowu obrońca Wojciecha Buchniarza. – Brak związku ze sprawą obecnie rozpatrywaną.
– Jeśli Wysoki Sąd pozwoli, chciałbym właśnie ten związek wykazać – powiedział prokurator.
– Proszę to zrobić, ale moĹźliwie zwięźle – zgodził się sędzia Leszek Tusiński. Wolałby najwyraĹşniej, Ĺźeby proces nie przeciągał się zbyt długo, ale nie mĂłgł zabronić stronom powiedzenia tego, co uwaĹźają za istotne dla sprawy.
– Małoletniemu Sebastianowi Buchniarzowi postawiono zarzut pobicia bezdomnego ze skutkiem śmiertelnym. Winy jednak nie udowodniono. Było to tuĹź po zakończeniu roku szkolnego. Matka z trojgiem młodszych dzieci, gosposią i szoferem wyjechała do MiędzyzdrojĂłw. Poseł został tylko z Sebastianem i ogrodnikiem, ktĂłry przejął obowiązki prowadzenia domu. W Konstancinie pełno jest tak zwanych pustostanĂłw, czyli walących się ruder, zamieszkiwanych przez róşnego autoramentu lumpy. Sebastian i dwaj jego koledzy przyznali się do poturbowania pijaka, ale zgodnie teĹź zeznawali, Ĺźe kiedy opuszczali jego pomieszczenie, jeszcze im się odgraĹźał. Prokurator dał wiarę ich słowom. Dopiero niedawno wyszedł na jaw pewien fakt, ktĂłry moĹźna by powiązać z tamtą sprawą, a nawet przyjąć jako motyw zabĂłjstwa. Znaleziono komĂłrkę należącą, lub moĹźe raczej ukradzioną przez późniejszą ofiarę. Były w niej zdjęcia. Niezbyt wyraĹşne, ale niewątpliwie przedstawiające dwĂłch mężczyzn w sytuacji intymnej. Jednym z tych mężczyzn był oskarĹźony Mieczysław Szmit.
– Wnosi pan o wznowienie tamtej sprawy? – spytał sędzia.
– Ewentualnie później. Na razie chciałbym prosić o pozwolenie przesłuchania jako świadka Sebastiana Buchniarza.
Po poinformowaniu świadka, że ma prawo odmowy zeznań i odebraniu od niego przyrzeczenia, że będzie mówił prawdę, padło pierwsze pytanie ze strony prokuratora.
– Czy był jakiś konkretny powĂłd pobicia bezdomnego?
– Tak. Przechwalał się, Ĺźe widział mojego ojca z szoferem w jego pakamerze nad garaĹźem.
– Powiedział o tym tobie i twoim kolegom?
– Tylko mnie. Chciał pieniędzy za milczenie. NamĂłwiłem kumpli i daliśmy mu wycisk, ale przysięgam, Ĺźe go nie zabiliśmy.
– Powiedziałeś o całej sprawie ojcu?
– Nie.
– Nie mam więcej pytań.
– Ani ja – dorzucił adwokat oskarĹźonych. – Mam jednak pytanie do prokuratora. Co się stało z dowodem rzeczowym w postaci zdjęć z aparatu komĂłrkowego?
– Są do wglądu. Ale przy tej okazji warto by wspomnieć o prĂłbach zatarcia śladĂłw tej sprawy.
– Jeśli jest to kolejny punkt oskarĹźenia, to proszę kontynuować – zezwolił sędzia.
– W tym miejscu chciałbym jedynie zaanonsować pewną zbieĹźność wydarzeń. Laborant policyjny otrzymał komĂłrkę z poleceniem skopiowania zdjęć. Tak się składa, Ĺźe wynik jego pracy okazał się pierwotnie zupełnie niezadowalający. Niczego kompromitującego na przedstawionych przez niego kopiach nie było. Po wnikliwym śledztwie okazało się, Ĺźe kompromitujące zdjęcia skopiował i wyciął. Co z nimi zrobił, nie wiadomo. Sam później zginął w okolicznościach wskazujących na samobĂłjstwo. To śledztwo jeszcze nie zostało zakończone, a jego śmierć wiąże się jeszcze z inną zbrodnią, dlatego tutaj tylko sprawę sygnalizuję.
– Proszę o wyraĹşne wykazanie związku albo przejście do sprawy zabĂłjstwa Artura Urbaniuka – powiedział sędzia.
– Mam uzasadnione podejrzenie, Ĺźe za zacieraniem powiązań rodziny byłego posła ze zbrodnią stoi Włodzimierz Kiełbaczuk.
– Sprzeciw – zaoponował obrońca. – Nie przeciw niemu toczy się ten proces.
– Uchylam – sędzia stanął po stronie prokuratora. – Proszę jednak przejść do rzeczy.
– Tak jest, Wysoki Sądzie. Wróćmy zatem do momentu, ktĂłry widzieliśmy na taśmie, czyli zarejestrowanej zbrodni. Teść jest zawsze gotĂłw pomĂłc w tarapatach. To do niego właśnie Buchniarz dzwoni, kiedy zaatakowany przez Szmita Urbaniuk leĹźy nieprzytomny albo martwy.
– Sprzeciw. Skąd wiadomo do kogo oskarĹźony dzwoni?
– PozwĂłlmy prokuratorowi przedstawić przebieg wydarzeń, tak jak ustalił to w oparciu o dochodzenie policyjne – powiedział sędzia. – Później pan mecenas będzie mĂłgł się do tego ustosunkować.
– OskarĹźony Wojciech Buchniarz, jak widzieliśmy to zarejestrowane na taśmie, sięga po telefon i z kimś rozmawia. Na pewno nie z pogotowiem, bo takiego zgłoszenia nie było.
Nagle jednak przewód sądowy trzeba było przerwać, bo oskarżony Wojciech Buchniarz zasłabł.

CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa


.....................................................................................................................

TEATRZYK ZIELONY ŚLEDŹ

ma zaszczyt przedstawić sztukę pt.
Dowód wdzięczności

Występują: Helga i Wańka.

Helga – Opowiedzieć ci dowcip?
Wańka – Polityczny?
Helga – Sam ocenisz.
Wańka – No to wal.
Helga – Kto jest prawdziwym przyjacielem mężczyzny: Ĺźona czy pies?
Wańka – Pies.
Helga – Oj nie ładnie.
Wańka – Feministka przez ciebie przemawia.
Helga – Daj spokĂłj tym połajankom. Chcesz wiedzieć jak się przekonać o prawdziwej przyjaĹşni, czy nie?
Wańka – Chcę.
Helga – Powinieneś zamknąć na godzin w bagaĹźniku najpierw Ĺźonę, później psa. Po otwarciu bagaĹźnika przekonasz się kto ucieszy się na twĂłj widok.
Wańka – Podtekst polityczny widać wyraĹşnie.
Helga – CzyĹźby?
Wańka – Polaczki, wypisz wymaluj, jak ta rozwścieczona Ĺźona.
Helga – Rzeczywiście, nie okazują wdzięczności za to wszystko, czego doznali od naszych wielkich narodĂłw.
Wańka – Zachciewa im się dekomunizacji...
Helga – Zamiast przyjąć za fakty historyczne to, co ustaliliśmy wspĂłlnie dla ich dobra.
Wańka – Po co im ta prawda? WyĹźywi ich, ogrzeje?

KURTYNA


.....................................................................................................
.....................................................................................................

Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

6 sierpnia 2016 r. | Nr 32/2016 (268)