Dodano: 28.03.17 - 11:02 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Osiąganie powodzenia

Szanowni Państwo!


Sukces w jakiejkolwiek dziedzinie jest łatwy kiedy, spełnia się takie oto 3 warunki: silna wola, upatrywanie pozytywnych stron w każdej sytuacji i posiadanie znajomości. Kiedyś już o tym pisałam, ale teraz zajmę się pułapkami jakie nas czekają w każdym z tych aspektów.

Silna wola – pod warunkiem, Ĺźe znamy nie tylko upragniony rezultat, ale i zagroĹźenia jakie niesie jego osiągnięcie. Najlepszym przykładem moĹźe być zapadnięcie na anoreksję przy odchudzaniu, czy niewydolność krążenia przy przetrenowaniu.

Upatrywanie dobrych stron w kaĹźdej sytuacji wydaje się ze wszech miar poĹźyteczne, ale i tu moĹźna przesadzić. Niepowodzenie jakiegoś przedsięwzięcia powinno nas uczyć jak omijać rafy, zamiast radować się z „takiej pięknej katastrofy”.

Znajomości, zwłaszcza pośrĂłd ludzi wpływowych, teĹź tylko z pozoru są samym dobrem. „Przyjaźń” z gangsterem zawsze jest pozorna. NiewaĹźne jakbyś się mu zasłuĹźył, i tak cię wykiwa, gdy będzie mu się to opłacało. Tu twoja własna uczciwość, lub jej brak, nie ma najmniejszego znaczenia. Polegać moĹźna wyłącznie na ludziach prawych. Dlatego takie to waĹźne, Ĺźeby osoby władne były zarazem solidne, zwłaszcza wszędzie tam gdzie zgadzamy się, Ĺźeby rządziły w naszym imieniu.

Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl

PS. W kulturze coś drgnęło. Teatr Telewizji pokazał bardzo dobry spektakl zatytułowany „Listy z Rosji”.

KOMENTARZ DO FELIETONU

Ad. Być Polakiem 11/2017 (300)

Szanowna Pani Małgorzato

Tak, ma Pani słuszność - rzeczywiście stosunek do trzeciego członu „BĂłg, Honor, Ojczyzna” jest najlepszym testem na rozpoznanie czy mamy do czynienia z Polakiem czy osobnikiem polakopodobnym. Przed godziną oglądałam film „Wyklęty”. Jest zrobiony bardzo profesjonalnie i lepiej się go ogląda niĹź „Historię Roja”, choć trudno te dwa filmy porĂłwnywać ze względu na odmienny pomysł ujęcia tematu. Film o tyle cenny, Ĺźe porusza rĂłwnieĹź problematykę, ktĂłrej do tej pory nikt nie „ruszył” - słowem jest niepoprawny politycznie. Brawo za odwagę dla reĹźysera. I chyba dlatego jest tak słabo reklamowany i propagowany w mediach publicznych (bo o sprzedajnych mediach nawet nie wspomnę). Ten film dobrze pokazuje jak osobniki polakopodobne rozprawiały się z Polakami i jak tą kruchą, jak się okazuje, wartość jaką jest poczucie łączności ze wspĂłlnotą narodową, łatwo zniszczyć, czego zgubne skutki odczuwamy namacalnie do dzisiaj.

Serdecznie Panią Pozdrawiam – Ewa Działa-Szczepańczyk

PS. Faktycznie - spektakl „Listy z Rosji” bardzo dobry – oglądałam. Okazuje się, Ĺźe Rosja zawsze miała swĂłj „niezaprzeczalny urok”, ktĂłry wielu przyciągał, a jak juĹź przyciągnął i nie „wciągnął”, to ze zdwojoną siłą odpychał. I nic się w tej kwestii nie zmieniło.


........................................


Powieść w odcinkach

Małgorzata Todd
WOJNA WRON


Rozdział I
GRUDNIOWA NOC

Odcinek 1.

Kamila biegła przez oblodzony most, który zdawał się wydłużać z każdym krokiem, jak w jakimś koszmarnym śnie. Tam gdzieś na końcu jest zaparkowany jej samochód, wystarczy do niego dotrzeć i będzie bezpieczna. Ach, gdyby to wszystko co się wydarzyło i to co ma się wydarzyć było rzeczywiście tylko snem! Serce biło jej mocno, musiała na chwilę przystanąć. Żelazna konstrukcja mostu nad jej głową tworzyła sklepienie zlewające się gdzieś wysoko z ciemnym niebem. Spojrzała w dół. Leniwy nurt rzeki obracał bryły lodu. Zwały kry spiętrzały się bardzo niebezpiecznie przed podporami mostu. Nie wszystko mogła w dole dostrzec, ale aż wzdrygnęła się na myśl o czarnej, lodowatej otchłani.
Przez chwilę pomyślała, czy by nie przedostać się na chodnik, rzut oka upewnił ją jednak, Ĺźe to kiepski pomysł. Odgarniany z jezdni i nie wywoĹźony śnieg tworzył po bokach zwały nie do przebycia, sięgające prawie poręczy barier mostu. Zmusiła się do marszu, a nawet biegu. Znowu gnało ją przeraĹźenie – na ile racjonalne, nie umiałaby pewnie odpowiedzieć. Dobrze chociaĹź, Ĺźe nie ma przy niej nikogo, kto mĂłgłby takie pytanie zadawać. Potykała się o zlodowaciałe bryły utworzone z błota i śniegu, wpadała w wyślizgane koleiny wyżłobione przez pojazdy. Ĺťeby chociaĹź ta jezdnia była mniej wyboista – pomyślała – albo... Ĺźeby nie wystroiła się w kozaczki na wysokim obcasie i zbyt obcisłą spĂłdnicę... No tak, ale kto mĂłgł przewidzieć taki obrĂłt spraw?
Usiłowała dojrzeć zarys samochodu, ktĂłry powinien się juĹź ukazać, ciemność jednak nadal była nieprzenikniona. Nikt go przecieĹź nie ukradł – pocieszała się. – Musi tam stać, tylko trzeba do niego dotrzeć, nie wolno poddawać się obezwładniającemu zmęczeniu, nie wolno zwalniać biegu. Nagle usłyszała czyjeś kroki. OdwrĂłciła się gwałtownie i... Nigdzie nie było nikogo. Stała przez moment bez ruchu. Miejmy nadzieję, Ĺźe nie tracę zmysłów – pomyślała – chociaĹź w tej sytuacji... Nagły hałas przerwał ciszę i teraz nie moĹźna było mieć złudzeń. Nad jej głową darły się wrony. Było ich wiele. Wrzeszczały jedna przez drugą, wyglądało to na prawdziwą wojnę wron.
A no, kaĹźdy ma swoje problemy – pomyślała Kamila. Lada moment ujrzy znajomą sylwetkę samochodu i przynajmniej ten doraĹşny problem zniknie. I rzeczywiście, to jednak, co zobaczyła, nie było widokiem jakiego pragnęła, ale raczej takim, jakiego się obawiała. W mroku z bocznej drogi zbliĹźali się jacyś ludzie. Maszerowali rĂłwnym krokiem i spotkanie z nimi było nieuniknione. W pewnym momencie strach przed nimi jakby zmalał. Nie od razu uświadomiła sobie, Ĺźe przyczyną były rogatywki na ich głowach. Domyślała się, Ĺźe ma przed sobą Ĺźołnierzy i wiedziała co to oznacza, ale te charakterystycznie polskie nakrycia głowy, znane raczej z filmĂłw niĹź autopsji, w obecnej sytuacji wydawały się zwiastunem dobrej nowiny.
Ruszyła z nowym przypływem sił. Widziała jak żołnierze oświetlają latarką jej samochód. Podeszła bliżej.
– Twoj? – spytał Ĺźołnierz w polskim mundurze, kierując światło w jej stronę.
– Tak – odpowiedziała usiłując namacać kluczyki w kieszeni kurtki. Zastanawiała się czy się nie przesłyszała, ale następne słowa były juĹź jednoznacznie rosyjskie.
– Nu, tak uchadi, uchadi!
Wsiadła i włączyła silnik, ktĂłry na szczęście zaskoczył od razu. Ścisnęła mocno kierownicę, Ĺźeby opanować drĹźenie rąk. Przypomniała sobie opowieść matki o tym jak pod koniec wojny dała się nabrać na polskie mundury, w ktĂłre poprzebierani byli Rosjanie. Uznali widać, Ĺźe fortel wart jest powtĂłrzenia. W innych okolicznościach moĹźna by to nawet uznać za śmieszne. Teraz jest przeraĹźające, jak wszystko, co ma nastąpić za – spojrzała na zegarek... – za godzinę.

CDN

.....................................................................................................
.....................................................................................................


Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

25 marca 2017 r. | Nr 12/2016 (301)