Dodano: 06.04.17 - 18:50 | Dział: Prosto z mostu

Jednak będzie wytarzany

Szanowni Państwo!

Czegóş to człowiek się nie dowiaduje! Dotychczas myśleliśmy, Ĺźe Donald Tusk był premierem rządu w Polsce, wyniesionym na to stanowisko przez starych kiejkutĂłw, Ĺźeby za tym parawanem mogli kontynuować okupację naszego nieszczęśliwego kraju. Nawet skompletowali mu gabinet, bo – jak pamiętamy – Platforma Obywatelska przed wyborami w 2007 roku miała „gabinet cieni”. Kandydatem na stanowisko ministra obrony był w nim pan Bogdan Zdrojewski, kandydatem na ministra finansĂłw był pan Zbigniew Chlebowski, kandydatką na ministra sprawiedliwości była pani Julia Pitera – i tak dalej. Kiedy jednak przyszło do tworzenia rządu, to ministrem obrony został psychiatra, pan Bogdan Klich, ministrem finansĂłw – poddany brytyjski pan Jacek „Vincent” Rostowski, a ministrem sprawiedliwości – pan Zbigniew Ćwiąkalski. Pan Zdrojewski został przesunięty na kulturę, pan Chlebowski został - jak to nazywał Felicjan Sławoj-Składkowski - „zwisakiem”, a pani Piterze sprokurowano na poczekaniu stanowisko, ktĂłrego nawet ona sama do końca rządowej kariery nie potrafiła nazwać. Z całego „gabinetu cieni” swoje stanowiska objęło tylko dwoje politykĂłw: pani Ewa Kopacz została ministrem zdrowia, a pan Mirosław Drzewiecki – późniejszy „Miro” z afery hazardowej – został ministrem Sportu. NajwyraĹşniej do Donalda Tuska musiał przyjść ktoś starszy i mądrzejszy i powiedział mu: słuchajcie no, Tusk, macie tu papier z listą waszego gabinetu i nic tu nie kombinujcie, bo wynikną z tego tylko same zgryzoty, a my będziemy musieli przypomnieć wam, skąd wam wyrastają nogi. Tedy przetasowanie rządowe odbyło się w absolutnej ciszy, bo Ĺźaden z członkĂłw „gabinetu cieni” nie odwaĹźył się pisnąć nawet słowa protestu. Potem było jeszcze gorzej, bo za prĂłbę rozluĹşnienia sobie obróşki, premier Tusk dostał od starych kiejkutĂłw zakaz kandydowania w wyborach prezydenckich i kto wie, czym by się to wszystko skończyło, gdyby Nasza Złota Pani nie osłoniła go mocnym ramieniem, przyznając mu Nagrodę im. Karola Wielkiego. Był to sygnał, Ĺźe kto teraz podniesie rękę na Donalda Tuska, będzie miał z nią do czynienia. ToteĹź kiedy afera Amber Gold mogła zepchnąć premiera Tuska na skraj przepaści, Nasza Złota Pani w ostatniej chwili podała mu pomocną dłoń, umieszczając na synekurze przewodniczącego Komisji Europejskiej w Brukseli, gdzie nie mogła go dosięgnąć mściwa ręka prezesa Jarosława Kaczyńskiego.

Bo jednym z politycznych priorytetĂłw prezesa Kaczyńskiego jest wytarzanie Donalda Tuska w smole i w pierzu. W realizację tego celu wciągnięte jest całe państwo, z rozmaitym zresztą skutkiem – bo na tej drodze na razie Polska odniosła tak zwane zwycięstwo moralne. Ale to sprawa osobna – co Polska będzie z tego miała, bo chodzi mi o coś innego. Po to przypominam w skrĂłcie dotychczasowy przebieg kariery Donalda Tuska i rolę Naszej Złotej Pani w jej kształtowaniu, bo niedawno „legendarny” pan Władysław Frasyniuk scharakteryzował go jako Wielką Nadzieję Białych, twierdząc, Ĺźe jest on „bezpiecznikiem, łącznikiem i gwarancją, Ĺźe Polska zostanie w UE. On będzie musiał (…) reprezentować Polskę na arenie europejskiej”. Do takich wysokich rzeczy Nasza Złota Pani wystrugała go z banana! Nawiasem mĂłwiąc, Donald Tusk juĹź się do takiego reprezentowania przymierzał, przybywając 16 grudnia ubiegłego roku do Wrocławia – niby gwoli uczestnictwa w jakimś wydarzeniu kulturalnym – ale podejrzewam, Ĺźe tak naprawdę po to, by – jeśli kombinacja operacyjna rozwinęłaby się w pożądanym kierunku – z terytorium polskiego zaprezentować się światu jako pełniący obowiązki tymczasowego, demokratycznego prezydenta Polski. PoniewaĹź kombinacja operacyjna spaliła na panewce, wrĂłcił na z gĂłry upatrzone pozycje, na ktĂłrych Nasza Złota Pani osadziła go w atmosferze powaĹźnego deficytu demokracji. NajwyraĹşniej trzyma go w rezerwie jako kandydata na przyszłego prezydenta w naszym nieszczęśliwym kraju, do ktĂłrego chciałaby wysłać go na białym koniu. Ale prezes Kaczyński teĹź nie zasypia gruszek w popiele i 19 kwietnia niezaleĹźna prokuratura ma rozpocząć tarzanie Donalda Tuska w smole i pierzu pod pretekstem śledztwa w sprawie współpracy SłuĹźby Kontrwywiadu Wojskowego z rosyjską Federalną SłuĹźbą Bezpieczeństwa. To oczywiście dopiero początek, bo w kolejce czeka rĂłwnieĹź Amber Gold. Wprawdzie nietrudno przewidzieć, ze Donald Tusk, podobnie jak niezawiśli sędziowie, niezaleĹźni prokuratorzy i inni dygnitarze będzie zeznawał, Ĺźe „nie wiem, nie pamiętam”, bo wiadomo, Ĺźe kto by zdradził tę wielką tajemnicę, iĹź nasz nieszczęśliwy kraj okupowany jest przez starych kiejkutĂłw, umrze podwĂłjnie – ciałem i duszą.

ToteĹź kierowana przez jakiegoś obłąkanego docenta grupa, pretensjonalnie określająca się jako „Obywatele RP”, urządza 10 kwietnia więc poparcia dla Donalda Tuska. On sam określił ten pomysł, a zwłaszcza datę, jako „niefortunne”, ale widocznie docent słucha kogo innego, czy to się Donaldu Tusku podoba, czy nie.




Stanisław Michalkiewicz
6 kwietnia 2017 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza z cyklu „Myśląc Ojczyzna” jest emitowany w Radiu Maryja w kaĹźdą środę o godz. 20.50. Komentarze nie są emitowane podczas przerwy wakacyjnej w lipcu i sierpniu.