Dodano: 20.04.17 - 22:44 | Dział: Głos Polonii

Oczekują pomocy

Propozycja kulturowa dla młodych Polaków na emigracji

Kiedy wystawałem pod jednym z oddziałów naszej Unii Kredytowej na Ridgewood w Nowym Jorku zbierając podpisy pod petycją wymaganą do ubiegania się o kandydowanie do Rady DyrektorĂłw, spotkałem się z ciekawym zjawiskiem. Ludzie wychodzący z banku, zaczepiani przeze mnie o podpis, w pierwszym odruchu odrzucali moĹźliwość złoĹźenia podpisu. Nie moja sprawa, nie znam się, nie mam czasu. Często podawano argument - nie znam Pana. O ile mogłem się spodziewać, Ĺźe moja działalność społeczna wśrĂłd nowojorskiej Polonii przez ostatnich 6 lat oraz sprawa „domiaru” amerykańskiego na polskich emerytach przy braku jakiejkolwiek reakcji Państwa Polskiego moĹźe przyciągnąć starsze osoby Ĺźywotnie zainteresowane problemem, o tyle nie spodziewałem się przychylnej reakcji młodych PolakĂłw. Barwna, wciągająca, zapewniająca anonimowość kultura amerykańska, ktĂłrej głównym atutem jest jej róşnorodność i dostępność, z łatwością odciąga szczegĂłlnie młodych PolakĂłw od spraw Polski i jej dziedzictwa kulturowego.

JakieĹź było moje zdziwienie, kiedy po kilku słowach wyjaśnienia, Ĺźe sprawa emerytur nie dotyczy jedynie emerytĂłw tylko nas wszystkich, Ĺźe wpisuje się w ogĂłlny całokształt traktowania PolakĂłw za granicą, Ĺźe czas, abyśmy silnym głosem zaczęli wymagać od rządu sprawiedliwego traktowania i wypełniania obowiązku ochrony swoich obywateli, ci ludzie natychmiast mi podpisywali petycję. Często komentowali to słowami: podpiszę Panu, bo Panu jedynemu tutaj na czymś zaleĹźy, bo „dobrze Pan gada”, zagłosuję na Pana, bo moĹźe ktoś w końcu zacznie dbać o nasze (polskich emigrantĂłw) interesy. Widziałem, Ĺźe tych ludzi, mimo Ĺźe pewnie bliĹźej im ideowo do poprzedniej władzy, zainteresował sam fakt, Ĺźe ktoś chce cokolwiek zrobić dla polskiej społeczności w Nowym Jorku. Młodzi Polacy, ktĂłrzy coraz bardziej pogrążają się w znieczulicę, w wielokulturową, bezideową i na pewno bezboĹźną społeczność amerykańską, są dla Polski ciągle do uratowania, do odzyskania. NaleĹźy im tylko stworzyć odpowiednią propozycję, w ktĂłrej poczują się potrzebni, w ktĂłrej mogliby znaleźć coś innego niĹź to, co im oferuje Ameryka.

We wrześniu zeszłego roku w miejscowości Lake Como niedaleko Nowego Jorku została powołana Rada Dziedzictwa Narodowego Polonii Ameryki Północnej. Zahartowani działacze społeczni z dorobkiem z całych Stanów Zjednoczonych i Kanady założyli organizację, której zadaniem ma być promocja polskiego Dziedzictwa Narodowego oraz społeczeństwa opartego na Dekalogu i wartościach chrześcijańskich. Oprócz walki z oczywistą niesprawiedliwością społeczną i wielką krzywdą, jaka dzieje się polskim emerytom w USA, pracujemy także nad stworzeniem całościowej propozycji kulturowej dla Polaków mieszkających na emigracji. Bulwersujące jest, że wielomilionowa społeczność polska w USA nie ma swojego teatru, swojej sceny, nie ma nawet polskiego kina. Projekcje filmów o Polsce w parafiach na domowych rzutnikach, wystawy o Żołnierzach Wyklętych umieszczone na weekendy w Domach Narodowych, zapraszanie pisarzy, publicystów i polityków z Polski, tak jak to przez ostatnie 6 lat robili różni społecznicy, na przykład ze Stowarzyszenia Solidarni2010 w Nowym Jorku, po prostu nie wystarczy.

To Państwo Polskie powinno się włączyć w tą walkę o świadomość narodową Polonii na całym świecie. To Państwo Polskie powinno po prostu dbać o swoich obywateli, troszczyć się o swoją młodzieĹź bez względu na to, gdzie zamieszkuje. To Państwo Polskie powinno w końcu stworzyć propozycję kulturową dla młodych PolakĂłw zgodną z naszą wspaniałą historią, z bogatą i odrębną kulturą, z dziedzictwem teatralnym, muzycznym czy filmowym. Bo jak na razie, jak pokazuje sprawa „Klątwy” w Teatrze Powszechnym, Państwo Polskie jawi się wspomagać inne propozycje, propozycje antykulturowe.
Czas to zmienić.

Witold Rosowski
współzałożyciel Rady Dziedzictwa Narodowego Polonii Ameryki Północnej, szef Oddziału Solidarnych 2010 w Nowym Yorku.
Marzec 2017r.