Dodano: 30.04.17 - 22:09 | Dział: Świat i Ludzie

Cud natury

Co tak naprawdę oznacza piękno, jak można go zdefiniować, przekazać komuś, opisać zakodowany w pamięci obraz. Nikt tak do końca nie wie ile jest piękna na świecie i choć istnieje, przysłania go niedoskonałość i brzydota. Coraz trudniej dostrzec coś wyjątkowego, nad czym można się głęboko zastanowić, a może nawet zadumać.
I tak; piękne słowa usiłują zastąpić - bluĹşnierstwa, wartościową muzykę - rapowanie, kulturalne zachowanie – chamstwo. Jest wiele piękna, ktĂłre juĹź zastąpiła brzydota, rozpustę głupcy nazywają wolnością, nawet miłość przerodziła się w seks. Weszliśmy w nowy wiek, ktĂłry będzie się starał przewrĂłcić świat do gĂłry nogami. Co potrafi zbudować jedno pokolenie juĹź tego doświadczyłem, ale trudno sobie wyobrazić ile następne potrafi zniszczyć.
Ostatnie lata wręcz udowodniły ile zła błąka się po naszej ziemi, niemal na każdej szerokości i długości geograficznej powstają ogniska zapalne. Agresja budzi nową agresję, to właśnie wojny sieją najwięcej nienawiści, to one są sprawcami niszczenia piękna. Dlaczego ludziom jest ciągle wszystkiego mało, dlaczego nie potrafią kochać i być szczęśliwymi. My również daliśmy się wciągnąć w te głupie, bezsensowne wojny. Na własne życzenie mnożymy sobie wrogów, bo nikt nas nie napadł, poszliśmy w cudzym interesie zaślepieni pychą. Wielcy już tyle razy udowodnili, że nie są prawdziwymi przyjaciółmi, lekceważyli i nadal lekceważą nas na każdym kroku. Chcą nas jedynie wykorzystać i mieć na posyłki w ich interesie. Na własne życzenie niszczymy to, co było piękne, odbieramy innym, niewinnym ludziom, co najdroższe. Uczestniczymy w niszczeniu cudownego świata i życia, które Bóg tylko raz człowiekowi darował. Jeśli w ogóle istnieje piękno, trzeba sobie zadać dość zasadnicze pytanie: czy mamy dość czasu, by go zobaczyć, podziwiać? Czy jest w nas tyle miłości, by uszanować innych? W biegu niestety nie potrafimy nic dostrzec, piękno wymaga wnikliwej obserwacji i poświęcenia mu więcej uwagi. Czasami wydaje się człowiekowi, że jest wielki; potrafi pięknie pisać, malować czy grać nadzwyczajne role, wcielać się w innych. Mówią, że najtrudniej jest zagrać siebie. Zdarzają się ludzie wybitni, ale oni sami o tym nie wiedzą, bo kiedy człowiek zauważa własną wielkość - już do nich nie należy. Tyle piękna przechodzi obok nas, ale czy staramy się na nie spojrzeć!
Zaczęła się znakomita jesień, jedna z najpiękniejszych pĂłr roku. MĂłwią, Ĺźe kto zakocha się jesienią, jego miłość będzie krucha, zadumana, a nawet smutna. Prawdziwej miłości nic nie moĹźe stanąć na drodze, a jeśli nawet, nie będzie to Ĺźadną przeszkodą. Miłość i piękno są tak bardzo zbliĹźone, Ĺźe dosłownie stanowią jedno. Miłość, dobro i piękno – jakĹźe mało uĹźywamy tych znakomitych słów, ktĂłre powinny dzień zaczynać i dzień kończyć. Nie muszę chyba przypominać, iĹź słowa te pochodzą od samego StwĂłrcy, jak zresztą wszystko, co jest przedmiotem podziwu. Złota jesień przynosi człowiekowi wręcz cudowne obrazy, nawet wielcy mistrzowie pędzla zachwycali się niejednokrotnie, prĂłbując tylko w części naśladować zobrazować naturę. Najpiękniejsze jednak obrazy namalowała natura kierowana niewątpliwie Ręką Boga.
Oto siedem cudów starożytnego świata: Piramida Cheopsa, Wiszące Ogrody Semiramidy (zniszczone trzęsieniem ziemi), Świątynia Artemidy Efezie (zniszczona najazdem Gotów), Posąg Zeusa w Olimpii ( strawił ogień), Mauzoleum Halikarnasie (uległo zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi), Kolos Rodyjski (trzęsienie ziemi), Latarnia Morska na Faros ( również zniszczona trzęsieniem ziemi). W całości ocalała jedynie Piramida Cheopsa zbudowana przez Egipcjan w 2560 p.n.e.
Siedem cudĂłw średniowiecznego świata: Stonehenge, Koloseum, Katakumby Kaum asz – Szukafa w Aleksandrii, Wielki Mur Chiński, Porcelanowa WieĹźa w Nankinie, Hagia Sophia, Krzywa WieĹźa w Pizie.
Cuda współczesnego świata - zawierające zarĂłwno ludzkie twory inĹźynierii jak i cuda natury i o nich słów kilka: Petra – staroĹźytne miasto leżące pośrodku pustyni w Jordanii, wykute w stromych ścianach wapiennych w odcieniu róşu i czerwieni. Koloseum – budowla antyczna, kiedyś demonstrująca potęgę Rzymu. Pomnik Chrystusa Zbawiciela – zbudowany w Rio de Janeiro(Brazylia) na szczycie granitowej gĂłry Corcovado, jego wysokość 710 metrĂłw. Chichen Itza – to zrujnowane, porośnięte roślinnością miasto na półwyspie Jukatan w Meksyku. Machu Picchu – leĹźy na wschodniej ścianie AndĂłw Peruwiańskich (Peru) między dwoma szczytami na wys. 2300m n.p.m. TadĹź Mahal – najsłynniejsza budowla Indii leżąca w Agrze. Wielki mur Chiński – o długości 2400 km jest to największa budowla wzniesiona kiedykolwiek przez człowieka.
To wszystko w większości zbudował człowiek, a co stworzyła natura? Są również, a może nawet przede wszystkim cuda natury, do czego człowiek nie przykładał palca.
Wielki Kanion, Wielka Rafa Koralowa, Port w Rio de Janeiro, Mount Everest, Zorza polarna, Wulkan Paricutin, Wodospady Wiktorii.
Chciałbym się chwilę zatrzymać nad jednym z tych wspaniałości zaliczonych do cudów świata, a mianowicie - Wielkim Kanionem Kolorado. Wszystkie w/w siedem zasługują na taką samą uwagę. Natura rzeźbiona ręką Boga jest najznakomitszym dziełem, jaką może ujrzeć i podziwiać człowiek. Wielki Kanion Kolorado jest największym przełomem rzeki na świecie (jednak nie najgłębszym), największy w Europie to przełom rzeki Verdun we Francji.
Wybraliśmy się z synem Grzesiem, ktĂłry był u mnie na wakacjach do miasta rozpusty, ale głównym celem wyprawy był Kanion rzeki Kolorado. Jechaliśmy nowoczesnym autokarem przez pustynię Nevady i Arizony, naszym kierowcą i zarazem przewodnikiem była Maryja. Ta sympatyczna i rozgadana mała kobietka pochodzenia latynoskiego prowadziła nas przez skaliste, nagie i ciekawe dla oka gĂłry. Słońce przedzierało się przez ostre, rozpalone promienistą czerwienią skały, a skąpe wzrostem kaktusy rozsiewały się przed naszymi oczami. Droga często zawiła i stroma nie przeszkadzała w opowieści naszej Maryji, czasami tylko silnik zapowiadał zmianę poziomu drogi. Mijały godziny, krajobraz stawał się coraz bardziej Ĺźywy, nawet pokazały się skąpe drzewka i kępki zielonej trawy. Kiedy wyjechaliśmy z Las Vegas pustynia dosłownie świeciła pustką, moĹźe brzmi to paradoksalnie, ale pustynie podobne człowiekowi bywają róşne. Niekiedy zupełnie łysa gĂłra potrafi zachwycić bardziej niĹź porośnięte drzewami zbocze. Podobnie dzieje się z ludĹşmi: głupcem jest ten, co ocenia człowieka z wyglądu, czasem pod byle jakim płaszczem ukrywa się wielka mądrość. Wiele wspĂłlnego mamy z przyrodą, jesteśmy do niej przeraĹźająco podobni, to właśnie ona uczy nas prawdziwej mądrości. Roztropny człowiek więcej potrafi dostrzec na pustyni niĹź mniej roztropny (najdelikatniej mĂłwiąc) w najpiękniejszym zielonym sadzie. Bo pustynia uczy przetrwania w nieco odmiennych, by nie powiedzieć w trudnych warunkach. Dzisiaj ta walka o przetrwanie przeniosła się do wielkich metropolii gdzie innym ptasiego mleczka nie brakuje – to coś gorszego niĹź ta naga, ale przyjazna wciąż pustynia. Pustynią dla człowieka moĹźe się stać Chicago, Warszawa czy KrakĂłw. BĂłg stworzył prawdziwą pustynię i posiał roślinność zdolną tu Ĺźyć, ludzie sztuczną lecz jakĹźe niezrozumiałą, nietolerancyjną i brutalną, ktĂłra tylko potrafi niszczyć Ĺźycie. Wiemy ile” pustynna burza „ wywołana przez zawiść człowieka zniszczyła istnień ludzkich, kto wie ile zniszczy następna, ktĂłrej juĹź zaczynają wiać wiatry. Podziwialiśmy więc z Grzesiem Pańskie dzieło i doszliśmy do wniosku, Ĺźe w Ĺźyciu potrzebne są rĂłwnieĹź skrajności, by człowiek mĂłgł w pełni zrozumieć swoje miejsce na ziemi.
Refleksja doprowadziła nas do celu naszej podróży, tutaj już widać zalążki normalnego życia, pojawiły się drzewa, znajome lądom ptaki i mnóstwo ciekawskich podobnych do nas. Pięć godzin jazdy wreszcie zapłaciło najwspanialszym widokiem naszego życia. Pierwsze wrażenie było wprost uderzające; ogrom kolorowych warstw skał podwoił źrenice, a wielkość (przypisana całej Ameryce) przytłoczyła myśli. Piękno barw jakie ujrzało oko zachwyciło duszę i wszelkie zmysły jakie posiada w miarę normalny człowiek. Zielone drzewa przyklejone do stromych zboczy kanionu dodają zmysłom jeszcze większej wyobraźni o życiu i przemijaniu, o wielkości jaka istnieje poza naszym wymiarem. Niewyobrażalne piękno wodzi oczy po tym, co powstawało przez wiele długich lat. Nawet ptaki potrafią korzystać z wirów powietrznych i bez żadnego wysiłku przemierzają wielkie odległości, które potrafią przyciągać wiele par oczu. Spacerowaliśmy godzinami i ciągle odkrywaliśmy coś nowego, jeszcze piękniejszego. To moje pierwsze tak długie i szczęśliwe wakacje z moim dzieckiem, a historia nasza dłuższa i piękniejsza od wszystkich cudów świata. W naszym życiu kolorów był niemało, ale i zdarzało się piękno, które opisać nie sposób. Bywały różne kolory jakie zdążył poznać zwyczajny człowiek, ale wielka tajemnica potęgi natury i siły czasu potrafi przezwyciężyć wszystkie słabości tego świata.
W naturze jest wszystko o czym myśli lub powinien myśleć człowiek. Nie sposĂłb opisać na jednej kartce tego, co natura tworzyła kamień po kamieniu, kolor po kolorze, centymetr po centymetrze. Tam moĹźna spokojnie udowodnić jak mały jest człowiek i jak niewiele moĹźe – słowem jest pyłkiem na wietrze.
Dla ciekawości podam, iż Kanion ma 349 km długości i w najgłębszym miejscu (Granite Gorge - Wąwóz Granitowy) 2133 m głębokości. Szerokość od 800 m do 29 km na North Rim. Kanion składa się z wielu wapieni, piaskowców i granitów. Każda seria warstw posiada inny odcień, skały osadowe obfitują w skamieniałości: glonów, drzew, morskich muszli po szczątki dinozaurów. Kanion zaczął powstawać 17 milionów lat temu, jego architektem była niegdyś olbrzymia rzeka Kolorado należąca obecnie do tych, które przez kilka miesięcy w roku nie wpływają już do morza.
Wszystko, co cudowne jak te wakacje szybko się kończy, ale pozostaje w oczach to piękno i miłość, której powinno wystarczyć na przetrwanie. Skoro są cuda świata, muszą istnieć też cuda przetrwania i ta siła podobna rzece Kolorado, która pozostawia po sobie jakiś dziwny przełom i tę ciszę podobną tamtej znad Kanionu.

Władysław Panasiuk