Dodano: 12.05.17 - 11:31 | Dział: Prosto z mostu

Z obfitości serca...

Co właściwie uzgodniła Nasza Złota Pani z prezydentem Donaldem Trumpem podczas swojej wizyty w Waszyngtonie 17 marca? Komunikaty – komunikatami, ale – pamiętając o ewangelicznej wskazĂłwce, Ĺźe „z obfitości serca usta mĂłwią” - warto sięgnąć do niemieckiego tygodnika dla PolakĂłw, redagowanego przez słynącego w całym świecie, a w kaĹźdym razie – w Konstancinie z Ĺźarliwego obiektywizmu pana redaktora Tomasza Lisa. Otóş niemiecki tygodnik dla tubylczych PolakĂłw napisał, Ĺźe ta wizyta miała określić stosunki amerykańsko-niemieckie „na następne lata”. Skoro tak, to przedmiotem tych uzgodnień musiała być Europa Środkowa, to znaczy – kto właściwie będzie politycznie dominował w Europie Środkowej, a kto będzie miał tutaj tylko poligon. O takich rzeczach prezydent Trump i Nasza Złota Pani rozmawiali prawdopodobnie w cztery oczy podczas pierwszych 15 minut, więc treści tej rozmowy nie poznamy. Ale moĹźemy ja sobie zacząć odtwarzać na podstawie wydarzeń, jakie rozpoczęły się w marcu i rozwijają się w najlepsze.

Jak pamiętamy, niemiecko-francusko-włoską reakcją na „Brexit” była deklaracja z lipca ub. roku o „pogłębianiu integracji” w pozostałej części Unii, co w przełoĹźeniu na język ludzki mogło oznaczać przywracanie pruskiej dyscypliny. A skoro mogło, to i oznaczało. JuĹź w lutym, a więc wkrĂłtce po gospodarskiej wizycie Naszej Złotej Pani w Warszawie, organizacje broniące praw człowiekĂłw zaapelowały do Jana Klaudiusza Junckera, by zrobił z Polską porządek, bo ochrona praw człowiekĂłw w tym bantustanie urąga wszelkim standardom. Janowi Klaudiuszowi nie trzeba było dwa razy tego powtarzać, bo przecieĹź Komisja Europejska pod jego przewodem wszczęła wobec Polski procedurę sprawdzającą jeszcze w styczniu 2016 roku. ToteĹź zaraz zaktywizowały się środowiska prawnicze naszego bantustanu, a pani prezes Sądu NajwyĹźszego Małgorzata Gersdorf, wezwała do buntu przeciwko rządowi. Za komuny nawet taki miłośnik demokracji jak Leszek Miller, wziąłby ją natychmiast pod obcasy, więc nie przypominam sobie, by pani Gersdorf wtedy pyskowała przeciwko łamaniu praworządności. Raczej musiała cicho siedzieć na tyłku, bo zaraz po chwalebnym ukończeniu studiĂłw w roku 1975 juĹź po czterech latach ukończyła teĹź aplikację sądową. Ciekawe, o co ją pytali, kiedy ja na tę aplikację przyjmowali, bo na przykład mnie prezes Sądu WojewĂłdzkiego w Gdańsku zapytał tylko, czy należę do partii, a kiedy powiedziałem, Ĺźe nie, to popatrzył na mnie tak, Ĺźe w mgnieniu oka pojąłem, Ĺźe na Ĺźadną aplikację się nie dostanę. A przecieĹź w 1976 roku były i „ścieĹźki zdrowia” w Radomiu i innych miastach i masowe zwolnienia z pracy z przyczyn politycznych – ale nie przypominam sobie, by pani Małgorzata Gersdorf ujmowała się za bitymi i krzywdzonymi – chociaĹź doktoryzowała się z prawa pracy. Przeciwnie – raczej „do wyĹźszych pięła się grządek” w swej firmie „Trwoga & Ĺťołądek”, czyli w Sądzie NajwyĹźszym. Co się stało, Ĺźe nagle zapałała taką miłością do praworządności, Ĺźe gotowa zasłaniać ją własną więdnącą piersią przed naporem „populizmu” ? Tajemnica to wielka, ale właśnie prĂłbuję uchylić zasłonę, analizując następstwa waszyngtońskiej wizyty Naszej Złotej Pani. JakĹźe inaczej wytłumaczyć deklarację prezesĂłw sądĂłw najwyĹźszych z całej Unii Europejskiej, Ĺźe projekt ustawy o Krajowej radzie sądownictwa w Polsce zagraĹźa sądownictwu w naszym bantustanie, jeśli nie proletariacką solidarnością? A przecieĹź nie tylko Polska jest zagroĹźona. Ten „populizm” podnosił głowę rĂłwnieĹź w Holandii, ale „na szczęście były w partii siły, co kres tej orgii połoĹźyły” . Tak się uwijały, Ĺźe chwilami aĹź brakowało kart wyborczych, ale Franciszek Maria Arouet zwany „Wolterem” juĹź dawno zauwaĹźył, Ĺźe „kiedy Padyszachowi wiozą zboĹźe, kapitan nie troszczy się, jakie wygody mają myszy na statku”, toteĹź jakieś niedociągnięcia muszą się zdarzyć. Podobnie było w Pierwszym Stalinowskim Okręgu Wyborczym miasta Moskwy w roku 1936, kiedy to na kandydata JĂłzefa Stalina zagłosować miało aĹź 120 procent obywateli. Ale gdzie rąbią populistĂłw, tam muszą lecieć wiĂłry, więc jeśli nawet tu i Ăłwdzie kart wyborczych zabrakło, to przecieĹź je dowieziono w wystarczającej ilości, Ĺźeby kaĹźdy suweren mĂłgł wrzucić swoją do wyborczej urny – no a potem juĹź zajęli się nimi rachmistrzowie dobrze szczwani w liczeniu głosĂłw i w rezultacie „populizm”, czyli demokracja spontaniczna, poniĂłsł w Holandii poraĹźkę. Podobny los szykują mu rĂłwnieĹź we Francji, gdzie pan Emmanuel Macron, ktĂłrego podejrzewam, Ĺźe jest wydmuszką francuskiej razwiedki, kiedy ten artykuł ukaĹźe się w druku, będzie juĹź obwołany Wielką Nadzieją Białych i Czerwonych, czyli francuskim prezydentem i jako owczarek niemiecki będzie jeszcze energiczniej tarmosił mniej wartościowe bantustany unijne, wdraĹźając je w ten sposĂłb do pruskiej dyscypliny. Jakby tego było mało, na Węgrzech, gdzie premier Wiktor Orban dwukrotnie wygrał wybory większością konstytucyjną, przewalają się masowe demonstracje pod pretekstem prawa, ktĂłre moĹźe okazać się niekomfortowe dla chederu załoĹźonego i finansowanego przez starego Ĺźydowskiego grandziarza finansowego Jerzego Sorosa. Grandziar na pewno sypnął na to złotem, ale to by nie wystarczyło. NajwyraĹşniej Nasza Złota Pani, niczym Michael Corleone z „Ojca chrzestnego”, załatwia „sprawy rodzinne” w całej Europie Środkowej za jednym zamachem, korzystając z zaangaĹźowania prezydenta Trumpa w drugą wojnę koreańską. Ta wojna sprawia wraĹźenie ustawki urządzonej przez Umiłowanych PrzywĂłdcĂłw, pragnących poprawić sobie reputację i zapewnić wdzięczność Ludzkości. Najpierw będą zwiększali napięcie, niczym w filmach Alfreda Hitchcocka, a kiedy będzie się wydawało, Ĺźe sytuacja lada chwila wymknie się spod kontroli, w jednej chwili napięcie rozładują. Świat odetchnie z ulgą, a od krańca do krańca ziemi popłyną dziękczynne pienia za uratowanie świata przed zagładą. Oczywiście sytuacja moĹźe się spod kontroli wymknąć, ale to nic złego, bo „niech na całym świecie wojna, byle polska wieś spokojna” - więc w takiej sytuacji Naszej Złotej Pani będzie jeszcze łatwiej stworzyć w Środkowej Europie fakty dokonane. W stosunku do Węgier Komisja Europejska teĹź wszczęła stosowną procedurę, więc wszystko jest na najlepszej drodze; u nas masy pragną praworządności i nie mogą juĹź wytrzymać bez przeczytania wszystkich wyrokĂłw Trybunału Konstytucyjnego, a z kolei na Węgrzech nie mogą spokojnie zasnąć, dopĂłki cheder starego grandziarza nie odzyska swojej przewodniej roli w budowie socjalizmu. A tu jeszcze – jakby tego było mało – właśnie, pod pretekstem jakichś machlojek, podał się do dymisji rząd Republiki Czeskiej, więc tylko patrzeć, jak i tam odbędą się przyspieszone wybory, w ktĂłrych wygrają zwolennicy demokracji kierowanej, a więc takiej, kiedy obywatele wprawdzie głosują, ale zgodnie ze wskazĂłwkami Pani Wychowawczyni. Kropką nad „i” jest komunikat, Ĺźe Stany Zjednoczone przenoszą dowĂłdztwo – na razie szczebla dywizji – dla działań w Europie z Niemiec do Polski. Czy na szczeblu dywizyjnym się skończy, czy teĹź te przenosiny zapowiadają następne – to się wyjaśni w nadchodzących dniach ostatnich. Wydaje mi się, Ĺźe się nie skończy, tylko zacznie, a to by oznaczało, Ĺźe jakieś perspektywiczne uzgodnienia między prezydentem Trumpem, a Naszą Złotą Panią jednak zapadły. Jeśli by wojsko amerykańskie przeniosło się z Niemiec do Polski, to – po pierwsze – oznaczałoby to, Ĺźe Niemcy uwolniły się od jeszcze jednego skutku wojny przegranej przez Adolfa Hitlera i Ĺźe droga do utworzenia „europejskich sił zbrojnych niezaleĹźnych od NATO”, czyli do wyprowadzenia Bundeswehry spod amerykańskiej kurateli zostałaby otwarta. Po drugie – mogłoby to oznaczać, Ĺźe obecność amerykańska w Europie jest juĹź wyłącznie nakierowana na rozgrywkę z Moskalikami, podczas gdy Niemcy dostały wolną rękę na podporządkowanie sobie Europy Środkowej. To by – po trzecie – oznaczało, Ĺźe tylko patrzeć, jak Niemcy podejmą kolejną prĂłbę dokonania przesilenia politycznego rĂłwnieĹź z naszym bantustanie, nakierowaną na ponowne wprowadzenie ekspozytury Stronnictwa Pruskiego, czyli Platformy Obywatelskiej na pozycję lidera tubylczej politycznej sceny. Na taką moĹźliwość wskazywałoby nie tylko ogłoszenie wiekopomnego „panu Schetyny”, ktĂłry charakteryzuje się takim samym autorstwem, jak słynny sowiecki plan z 1957 roku utworzenia w Środkowej Europie „strefy bezatomowej”, nazwany „planem Rapackiego” - ale rĂłwnieĹź objawy rozmontowywania Nowoczesnej. PoniewaĹź uwaĹźam, Ĺźe stare kiejkuty stworzyły ją w 2015 roku z niczego gwoli przekonania AmerykanĂłw, Ĺźe warto wciągnąć ich na listę „naszych sukinsynĂłw”, to w sytuacji, gdy Niemcy chciałyby odzyskać pełnię wpływĂłw w naszym bantustanie, ta cała Nowoczesna jest im potrzebna, jak psu piąta noga. ToteĹź stare kiejkuty najwyraĹşniej zostawiają ją własnemu losowi, o czym oczywiście nie informują panienek-aktywistek, najwyraĹşniej mając uciechę z przyglądania się, jak myślą, Ĺźe to wszystko naprawdę. Ano – stare kiejkuty teĹź stworzenia BoĹźe i trochę wesołości w ich ponurym i haniebnym Ĺźyciu teĹź im się naleĹźy.

O tym, Ĺźe mobilizacja zakreśla coraz szersze kręgi świadczy nie tylko powrĂłt do TVN pana Marka Siwca, ktĂłrego wyciągnięto z formaliny, wypłukano i osuszono, Ĺźeby mĂłgł wygłosić deklarację, jak to się „wstydzi” i w ogĂłle – a towarzyszył mu osobnik podobny do przypominającego ongiś prosię pana Michała Kamińskiego, tylko jakby cały jego tłuszcz posłuĹźył pani Alinie Ĺťemojdzin do produkcji słynnych „balsamĂłw”. Jeszcze bardziej wymowny wydaje się list Episkopatu potępiający „nacjonalizm” i odmawiający mu patriotyzmu. Młyny sprawiedliwości ludowej mielą powoli, ale przecieĹź kiedyś wszystko się zmiele. Warto tedy przypomnieć, Ĺźe o tym, iĹź Unia Europejska będzie zwalczała „agresywne nacjonalizmy”, kanclerz Gerhard Schroeder mĂłwił juĹź w roku 2000, kiedy to taktownie wyjechał do Gniezna, by nie zmuszać przywĂłdcĂłw pięciu bantustanĂłw Europy Środkowej do galopowania ad limina aĹź do Berlina. NajwyraĹşniej przyszedł czas na napiętnowanie nieubłaganym palcem nacjonalizmĂłw wyznawanych przez przedstawicieli narodĂłw mniej wartościowych, a poniewaĹź w naszym nieszczęśliwym kraju argumentacja teologiczna robi większe wraĹźenie, niĹź w takich, dajmy na to, Czechach, no to uderzono i w ten klawisz. ToteĹź wszyscy będą musieli odrzucić nacjonalizm, stanąć na nieubłaganym gruncie patriotyzmu i to w dodatku - „prawdziwego” , a ten, podobnie zresztą jak i za komuny – wiadomo: jest nierozerwalnie związany z internacjonalizmem. Wtedy - „proletariackim” , a teraz - „europejskim”, ale czy zwał tak, czy inaczej, chodzi przecieĹź o to samo – by hołota słuchała Pani Wychowawczyni.



Stanisław Michalkiewicz
12 maja 2017 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „NajwyĹźszy Czas!”.