Dodano: 02.08.17 - 23:33 | Dział: Kworum poetów

Wieczysta chwała (Agamemnon)

Żołnierzom Niezłomnym



Wspomnienia mówią znów do Ziemian,
Gdy czas nadchodzi Pan powstaje,
Wszystko odnawia złotym blaskiem –
Spełnionym kwiatem nieba – łaską.

WśrĂłd partyzanckich pĂłl – wśrĂłd gryki
PośrĂłd ziemianek – dębĂłw – sosen,
Wychodzi WOLNA – w glorii Nike,
Mówi HISTORII mocnym głosem!

Co tu wymyślisz mądra głowo,
Kiedy w grę wchodzi wielkie męstwo,
Trudno wynaleźć jakieś słowo,
KtĂłre dorĂłwna bohaterstwu!!

Jak w jasne twarze – wichry wieją
I rzeźbi twarze dłuto lotne,
Tak w beznadziei jest nadzieja
Jak w tej nadziei czyn samotny.

To była tylko zwykła miłość,
W otwarte rany mĂłrz przestrzenie
W swojej prostocie chleba siłą
Ĺťołnierze – Boga zapatrzenie.

W ostatniej chwili mąk teatrze,
Jest dom powstały w Słońcu Boga
A pod nim tylko krwawa Ziemia
NIEROZLICZONA tak jak zawsze.

Daliście nam co najpiękniejsze,
Dla was był tylko grób znikomy
By wzrosły świętsze – radośniejsze
Serca – jak ogień w pełnym domu.

Ktoś wyrwał i zdusił testament
W zamęcie krwawych czynów i słów
Gdy słychać już kroki zbrodniarza
Jest obojętność, śmierć i kamień

I wspĂłlny grĂłb.

Nie minął jeszcze czas pogardy
Dlatego trzeba stanąć murem
Gdy tussistowscy komunardzi
Chcą zdławić Polskę czarnym sznurem.



Agamemnon,
Lubomia, 25.07.2017 20:13