Dodano: 08.10.17 - 16:21 | Dział: Oko Cyklopa

PROCHY I RURY…(7)

OKO CYKLOPA

Sławomir M. Kozak































Aniutkowi poświęcam…





Saidow, Surikow, muzułmańskie inklinacje do powstań i handel narkotykami

WybiĂłrczość Dunlopa w korzystaniu przezeń z artykułu Jasieniewa najbardziej rzuca się w oczy w przypadku jego niepowodzenia w identyfikacji Mehmeta („Turek, niegdyś doradca islamskiego premiera Turcji, [Necmettina] Erbakana").67 Jasieniew identyfikuje Mehmeta, łącząc go nie tylko z Erbakanem, ale i z CIA, wywiadem saudyjskim i Al-Qaida:

W roku 2003 turecki obywatel Mehmet, ktĂłry naprawdę nazywa się Rusłan Saidow, przekonał prezydenta Republiki Czeczenii, Ahmeda Kadyrowa, Ĺźe moĹźe być uĹźyteczny w jego polityce „narodowego pojednania". Saidow wziął udział w zorganizowaniu wizyty Kadyrowa w Arabii Saudyjskiej, gdzie Kadyrow zawarł umowę z szefem saudyjskich słuĹźb specjalnych, księciem Naifem Ibn Abdel-Azizem, Ĺźe arabscy bojownicy dowodzeni przez podpułkownika Aziza ben Saida ben Ali al Hamdiego (alias Abu al Walid al-Hamadi), podkomendnego księcia Naifa, zostaną usunięci z Czeczenii do maja 2004 roku. Umowa stwierdzała, Ĺźe Kadyrow gwarantuje bezpieczne przejście dla Abu al-Walida. Grając na dwa fronty z zamiarem usatysfakcjonowania obu stron, Saidow (przypuszczalnie do spółki z samym Abu al-Walidem) przekazał tę informację CIA. CIA najwyraĹşniej obawiała się, Ĺźe po opuszcze¬niu Czeczenii arabscy bojownicy pojawią się w Iraku i przyłączą do terrorystycznej grupy Jordańczyka Abu Musab al-Zarkawiego będącej jedną z części składowych sieci Al-Qaidy.

Starając się temu zapobiec i chcąc zdyskredytować Kadyrowa w oczach księcia Naifa, CIA dała Saidowowi „zadanie". 13 kwietnia w Czeczenii w rejonie w Nozhai-Yur rosyjskie oddzia¬Ĺ‚y zabiły Abu al-Walida (lub utrzymywały, Ĺźe tego dokonały). Saidow zapłacił 300 000 dolarĂłw tym, ktĂłrzy przeprowadzili tę operację. Ich szefowie w Moskwie otrzymali 500 000 dolarĂłw. Nie znana jest suma, jaką CIA zapłaciła Saidowowi.

Jasieniew opisuje Saidowa jako handlarza, zarówno narkotyków, jak i broni, zaangażowanego w dostawy rosyjskiej broni dla wspieranych przez Arabię Saudyjską jemeńskich secesjonistów w Adenie. Było to w czasie, kiedy Rosja oficjalnie zaprzestała dostaw do tego niegdyś marksistowskiego kraju, wspierając dla odmiany jedność Jemenu:68

W maju-czerwcu 1994 roku Saidow zorganizował razem z Usmanem Ima-jewem i Choż Ahmedem Nuchajewem, przy zgodzie Pawia Graczowa i Dżochara Dudajewa, dwadzieścia dwa loty, przesyłając broń i amunicję poprzez czeczeński port lotniczy Sheik Monsur do portu lotniczego w Adenie w Jemenie.69

Wiosną 1995 roku Saidow zaczął współpracować ze stowarzyszeniem zorganizowanym pod wodzą Władimira Filina i Aleksieja Lichwincewa [patrz niżej] w celu uregulowania handlu [narkotykami] przez port w Noworosyjsku.
Saidow jest opisywany przez Jasieniewa jako posiadający dobre stosunki nie tylko z CIA, ale również z tureckimi islamistami i Aymanem al-Zawahirim, partnerem bin Ladena w Al-Qaidzie:70

Od sierpnia 1995 roku Saidow rezyduje w Turcji. W grudniu 1995 roku opublikował w języku tureckim ekstremistyczną książkę The Muslims of the Caucosus in the 19th century: Ge-nocide by Russio (Koukozcy muzułmanie w XIX wieku - zagłado przez Rosję). Przywódca Partii Dobrobytu i przyszły premier Turcji Necmettin Erbakan napisał dobrą recenzję tej książki. W lipcu 1996 roku Saidow stał się jego doradcą.71

W grudniu 1996 roku Ayman al-Zawahiri został aresztowany w Dagestanie za nielegalne przekroczenie granicy.72 Posiadał fałszywy sudański paszport. Po aresztowaniu go Saidow udał się do Machaczkały [stolicy Dagestanu], gdzie zorganizował petycję do władz popierającą Zawahiriego. Petycję podpisało dwudziestu sześciu muzułmańskich duchownych oraz deputowany do Rosyj¬skiej Dumy Państwowej Nadirszach Chaczilajew.73 Saidowowi udało się uzyskać wyrok sądowy skazujący Zawahiriego na sześć miesięcy więzienia, ktĂłre Zawahiri odsiedział w areszcie...

Od połowy lat 1990. Saidow pozostawał w stałych stosunkach z saudyjskim biznesmenem Adnanem Chashoggim, księciem Turki al-Faisalem (ówczesnym szefem saudyjskich tajnych służb, a obecnie ambasadorem saudyjskim w Wielkiej Brytanii) i księciem Naifem.74

Jasieniew wyjaśnia ponadto, że Sidow nie był zwolennikiem Putina, ale muzułmańskim działaczem, który z pasją przeciwstawiał się Rosji, a Putinowi w szczególności:

We wrześniu 2003 roku Saidow uczestniczył w kongresie ekstremistycznej organizacji Hizb ut-Tahrir al-lslami w Jordanii, gdzie oświadczył, że Hizb ut-Tahrir al-lslami jest organizacją aktywnie działającą w podziemiu w całej Rosji, Środkowej Azji i na Krymie...75

8 grudnia 2004 roku Saidow zwrĂłcił się do muzułmańskiej młodzieĹźy w Moskwie w następującymi słowami: „Po Ukrainie pomarańczowa rewolucja czeka Rosję". „Nasi liberałowie powiadają, Ĺźe w roku 2008 sytuacja w Moskwie będzie taka jak obecnie w Kijowie". „Jednak wszystko będzie inaczej i nie w roku 2008, ale wcześniej". „Amirowie i mudĹźahedini sprawią wkrĂłtce, Ĺźe Kreml zatrzęsie się ze zgrozy". W roku 2005 „rzucą do piekieł sługę szatana", to znaczy prezydenta Putina, ktĂłry rzekomo „jest poszukiwany przez Międzynarodowy Trybunał w Hadze".

Ten sam cel wyzwolenia muzułmanów został przypisany przez Jasieniewa organizatorowi spotkania we Francji, Antonowi Surikowowi:

13 grudnia 2004 roku w Adygei Surikow spotkał się z gru¬pą wyznawcĂłw sufi i oświadczył: „W przeszłości byliśmy przeciwko ahl-ad-dalala (tym, ktĂłrzy pobłądzili) z ich arabskimi pieniędzmi. Zwykliśmy mĂłwić, Ĺźe nie naleĹźy odseparowywać się od Rosji, ale teraz Rosja znalazła się na krawędzi upadku i chaosu, więc oddzielimy się [od Rosji] razem ze wszystkimi muzułmanami z Kaukazu. Na historycznie naszych ziemiach, od Psou i Morza Czarnego po Labę i Kubań zostanie stworzone nowe państwo".

(Przypisywany tu Surikowowi cel rozbicia Rosji jest tym samym, ktĂłry we wcześniejszych tekstach, ktĂłrych współautorem był Surikow, przypisywany jest przez rosyjskich „radykałów" Stanom Zjednoczonym: „Radykałowie uwaĹźają, Ĺźe Stany Zjednoczone wykorzystują tureckie i muzułmańskie elementy... Od AzerbejdĹźanu poczynając, radykałowie przewidują strategiczną penetrację, ktĂłra nieodwołalnie rozbije Federację. Wpływ StanĂłw Zjednoczonych będzie ukierunkowany na byłe środkowo-azjatyckie republiki Związku Radzieckiego, na Czeczenię i inne północno-kaukaskie autonomiczne republiki muzułmańskie Tatarstan i Baszkorstan. W rezultacie zwartość terytorialna Rosji zostanie nieodwracalnie przekreślona").76

Jasieniew utrzymuje również, że latem 2004 roku meta-grupa rozpoczęła realizowanie przedsięwzięcia w Bliskowoł-żańskim Rejonie Federalnym, którego celem było wyszkolenie kadr dla wołżańsko-uralskiej sekcji międzynarodowej ekstremistycznej organizacji Hizb ut-Tahrir, której działalność została zakazana przez Sąd Najwyższy Rosyjskiej Federacji w roku 2003. Przedsięwzięcie to jest finansowane przez prywatne filantropijne fundacje z Emiratów Arabskich i Arabii Saudyjskiej.

W tym kontekście moĹźemy poddać w wątpliwość załoĹźe¬nie Dunlopa, Ĺźe zaaranĹźowane przez Surikowa spotkanie w roku 1999 na południu Francji było zwołane w celu promowanie zamiarĂłw „rodziny" Jelcyna. Z opisu Jasieniewa wynika, Ĺźe bardziej prawdopodobne jest, iĹź miało ono słuĹźyć wojującemu islamowi i handlowi narkotykami.

Portrety Saidowa i związki Surikowa z al-Zawahirim, Er-bakanem i Hizb ut-Tahrir potwierdzają opinię hinduskiego analityka B. Ramana i innych mówiącą, że skupiając się wy-łącznie na Al-Qaidzie w badaniu islamskiego dżihadizmu Amerykanie popełniają błąd.77 Pełny zakres islamskiego dżihadizmu jest znacznie bardziej złożony.
We wnioskach wrócę do możliwości, że rząd Stanów Zjednoczonych może mieć wspólne cele z Hizb ut-Tahrir i metagrupą w Rosji, nawet gdy zwalcza islamski terroryzm w wydaniu Al-Qaidy na Środkowym Wschodzie i Zachodzie.

PRZYPISY

67. John B. Dunlop, „«Storm in Moscow»”..., str. 42. WaĹźny i okrojony przez Dunlopa opis Mehmeta zawiera dziwny i nie związany z tematem cytat: „W sprawie Erbakana patrz Shireen T. Hunter, Islam in Russia, str. 365”. Ale nie ma potrzeby identyfikowania Erbakana, a Hunter milczy na temat Mehmeta.

68. Patrz na przykład Mohamed H. Heikal, Daily Yomiuri, 8 sierpnia 1994.

69. Książka Surikowa, Crime in Russia (str. 33) potwierdza, Ĺźe „czeczeński transport uzbrojenia do portu lotniczego w Adenie był realizowany nawet w czasie wojny domowej w Jemenie w roku 1994”.

70. Independent (Londyn), 5 sierpnia 2005.

71. Milli Gorus, główna organizacja TurkĂłw w Niemczech ma podobno wśrĂłd swoich celĂłw „obalenie laickiego systemu rządĂłw w Turcji i ustanowienie islamskiego państwa i ustroju społecznego... Były turecki premier Nec-mettin Erbakan, ktĂłrego partia Refah została zakazana przez turecki Sąd Konstytucyjny w styczniu 1998 roku za «działalność skierowaną przeciwko świeckiemu reĹźymowi kraju», jest wciąż niekwestionowanym przywĂłdcą Milli Gòrii!}, mimo iĹź jej prezesem jest jego bratanek Mehmet Sabri Erbakan”. Patrz Lorenzo Vidino, „The Muslim Brotherhoods Conquest of Europe” („PodbĂłj Europy przez Bractwo Muzułmańskie”), Middle East Quarterly, zima 2005, http://www.meforum.org/article/687.

72. Proszę porównać z Independentem (Londyn), 5 sierpnia 2005.

73. 20 stycznia 2002 roku „władze Dagestanu oświadczyły, Ĺźe aresztowały Nadirszacha Chaczilajewa, przywĂłdcę mniejszości narodowej LakĂłw Dagestanu i byłego deputowanego do Dumy Państwowej, pod zarzutem organizowania zamachu w Machaczkale na ministra spraw wewnętrznych. Chaczilajew, ktĂłry przewodniczył kiedyś Unii MuzułmanĂłw Rosji i był rĂłwnieĹź przedstawiany jako jeden z najpotężniejszych bosĂłw mafii dagestańskiej, został zatrzymany podczas weekendu”. Jamestown Foundation, Monitor, 21 stycznia 2002, http://jamestown.org/publications_details.php7volume_id=25&issue_id=2179&article_id=19084). Proszę porĂłwnać z książką Shireen T. Hunter, Islam in Russia, str. 264-265.

74. Jurij Jasieniew, „Rosję czeka...

75. „Rosja jest rĂłwnieĹź zaniepokojona działalnością HT [Hizb ut-Tahrir al-lslami], poniewaĹź obawia się, Ĺźe ten ruch przeniknie do muzułmańskich regionĂłw Rosji. Rosyjskie słuĹźby specjalne współpracują obecnie ściśle z państwami Środkowej Azji w zwalczaniu HT”, Ahmed Rashid, Jihad: The Rise of Militant Islam in Central Asia (Dzihad - powstanie wojującego islamu w Środkowej Azji), Yale University Press, New Haven, 2002, str. 132. Proszę porĂłw¬nać z oświadczeniem Surikowa na temat sufitĂłw, patrz niĹźej.

76. Graeme Herd, Ene Ròngelep, Anton Surikow, Crisis for Estonia? Russia, Estonia and a Post-Chechen Cold War (Kryzys w Estonii? - Rosja, Estonia ipostczeczeńska zimna wojna), Brasseys for the Centre for Defence Studies, Londyn, 1994, str. 29, 33.

77. Proszę porĂłwnać z B. Raman, ..Istanbul: The enemy within” („Istambuł - nieprzyjaciel wewnątrz”), AsiaTimes,22/11/2003,http://www.atimes.com/atimes/Middle_East/EK22Ak01.html. Raman ukazuje w tym opisie bezpośrednie związki między tureckimi terrorystami (byłymi uczniami Erbakana) i takimi grupami, jak Lashkar-e-Toiba, sponsorowanymi przez pakistański wywiad ISI.

CDN