Dodano: 22.11.17 - 11:50 | Dział: Świat i Ludzie

Moja Ojczyzna

Gdzie krwią zbroczona leży ziemia żyzna,
gdzie pól złoconych falujące łany-
tam stoi dom mĂłj, tam jest ma ojczyzna.
Dzwon uderza jak serce stęsknione
i smukła topola ukłonem mnie wita
i Wisła co kiedyś jak łza była czysta
balsamem do serca przenika
i ta cisza, która przez życie mnie wiodła
nieznaną drogą, lecz zawsze ku chwale
i biały orzeł co symbolem godła
wzbijał się ku chmurom lecz
grad ranił skrzydła i ptak
mimo woli opadał na ziemię.
Burza szalała, grom uderzał z nieba
Mnożyły się groby, wyrastały krzyże
policzki matek łzami się zalały.
Tyle cierpienia zadawał nam wróg
i łamał wolę i hart człowieka
lecz trudno Polaka powalić z nóg.
Tam gdzie cierpienie, tam jest ojczyzna
i groby najbliĹźszych i BĂłg.

Władysław Panasiuk