Dodano: 10.12.17 - 16:03 | Dział: Oko Cyklopa
AMERYKAŃSCY KONDOTIERZY (2)
OKO CYKLOPA
SÅ‚awomir M. Kozak
Aniutkowi poÅ›wiÄ™cam…
POWSTAWANIE FIRMY BLACKWATER
FirmÄ™ Blackwater zaÅ‚ożyÅ‚ w roku 1966 Erik Prince, konserwatysta, chrzeÅ›cijaÅ„ski multimilioner, byÅ‚y czÅ‚onek jednostki Navy SEAL: i potomek bogatej rodziny z Michigan, której szczodre darowizny pomogÅ‚y w stworzeniu ruchu walczÄ…cego o religijne prawa i w realizacji republikaÅ„skiej rewolucji roku 1994. W momencie zaÅ‚ożenia firma bazowaÅ‚a głównie na prywatnych funduszach Princea i gruncie o powierzchni 5000 akrów (2023 ha) poÅ‚ożonym w pobliżu Wielkich PosÄ™pnych Bagien w Moyock w Północnej Karolinie. Jej program polegaÅ‚ na „realizowaniu oczekiwanych od rzÄ…du zleceÅ„ na szkolenia w zakresie posÅ‚ugiwania siÄ™ broniÄ… palnÄ… i zwiÄ…zanych z tym umiejÄ™tnoÅ›ci". W późniejszych latach Prince, jego rodzina i ich polityczni sojusznicy szczodrze wspierali republikaÅ„skie kampanie wyborcze, przyczyniajÄ…c siÄ™ do zdominowania przez tÄ™ partiÄ™ kongresu i wyboru Georgea W. Busha na prezydenta.
Mimo iż firma Blackwater wygrywaÅ‚a kontrakty rzÄ…dowe nawet za rzÄ…dów prezydenta Clintona, który sprzyjaÅ‚ prywatyzacji, wiatr w żagle zÅ‚apaÅ‚a jednak dopiero w czasie „wojny z terroryzmem". Po wydarzeniach z 11 wrzeÅ›nia 2001 roku niemal z dnia na dzieÅ„ staÅ‚a siÄ™ głównym graczem w tej globalnej wojnie.
- Przez cztery ostatnie lata zajmowałem się szkoleniem i już zacząłem robić się sceptyczny w sprawie stosunku ludzi do bezpieczeństwa - oświadczył Prince Billowi O Reillyowi wkrótce po zamachach z 11 września 2001 roku. - Teraz telefon dzwoni nieprzerwanie.
Jeden z tych telefonów byÅ‚ z CIA, która zakontraktowaÅ‚a firmÄ™ Blackwater do pracy w Afganistanie we wczesnym stadium amerykaÅ„skich operacji w tym kraju. W nastÄ™pnych latach staÅ‚a siÄ™ ona jednym z najwiÄ™kszych beneficjentów „wojny z terroryzmem", zarabiajÄ…c prawie miliard dolarów na oficjalnych rzÄ…dowych kontraktach, z których wiele byÅ‚o zlecanych bez przetargu. W ciÄ…gu dekady Prince powiÄ™kszyÅ‚ kwaterÄ™ głównÄ… w Moyock do 7000 akrów (2833 ha), czyniÄ…c z niej najwiÄ™kszÄ… na Å›wiecie prywatnÄ… bazÄ™ wojskowÄ….
Firma Blackwater zatrudnia obecnie 2300 pracowników rozlokowanych w dziewięciu krajach. Ma ponadto 20000 innych kontrahentów gotowych do działania. Posiada flotę ponad 20 samolotów, w tym śmigłowce bojowe, oraz prywatną komórkę wywiadu. Produkuje także latające systemy zwiadowcze oraz układy celownicze.
W roku 2005 po przejściu huraganu Katrina Blackwater oddelegowała swoje siły do Nowego Orleanu, gdzie inkasowała od rządu federalnego po 950 dolarów za jeden dzień pracy pojedynczego pracownika. Zdarzyło się, że zarabiała w ciągu dnia ponad 240 000 dolarów. W okresie największego rozwoju firma miała około 600 podwykonawców oddelegowanych z Teksasu do Missisipi. W walce o kontrakty wewnątrz kraju Blackwater utworzyła od czasu huraganu Katrina nowy oddział do operacji wewnątrzkrajowych. Firma ta sprzedaje swoje produkty i usługi Departamentowi Bezpieczeństwa Ojczyzny, a jej przedstawiciele zostali przyjęci przez gubernatora Kalifornii, Arnolda Schwarzeneggera. Wystąpiła także o zezwolenie na działalność we wszystkich stanach stykających się z morzem. Rozszerzając swoją działalność wewnątrz Stanów Zjednoczonych otworzyła niedawno swoje oddziały w Illinois i Kalifornii.
Największym uzyskanym od rządu kontraktem jest zlecenie Departamentu Stanu na ochronę dyplomatów i amerykańskich instalacji w Iraku. Pierwsze kontrakty zawarto w roku 2003, kiedy to za cenę 21 milionów dolarów, ustaloną bez przetargu, Blackwater chroniła gubernatora Iraku, Paula Bremera. Blackwater ochraniała także dwóch kolejnych ambasadorów USA, Johna Negropontea i Zalmaya Khalilzada, oraz innych dyplomatów i urzędników okupacyjnej administracji. Siły tej firmy ochraniały ponad 90 delegacji kongresu w Iraku, w tym tę, w której uczestniczyła przewodnicząca Izby Reprezentantów, Nancy Pelosi. Według ostatnich danych na temat rządowych kontraktów od czerwca 2004 roku Blackwater z samych tylko zleceń Departamentu Stanu uzyskała 750 milionów dolarów. Obecnie jest zaangażowana w intensywny lobbing, którego celem jest kontrakt na wysłanie do Darfuru(4) prywatnych sił pokojowych. W październiku ubiegłego roku prezydent Bush zniósł część sankcji nałożonych na chrześcijański południowy Sudan, co oczyściło Blackwater przedpole do zawarcia ewentualnego kontraktu szkoleniowego. W styczniu waszyngtoński przedstawiciel regionalnego samorządu południowego Sudanu oświadczył, że oczekuje, iż Blackwater rozpocznie wkrótce szkolenie tamtejszych sił bezpieczeństwa.
Od czasu wydarzeÅ„ z 11 wrzeÅ›nia 2001 roku Blackwater zatrudniÅ‚a na dyrektorskich stanowiskach kilku oficjeli, którzy sÄ… w dobrych stosunkach z rzÄ…dem Busha. SÄ… wÅ›ród nich J. Cofer Black, byÅ‚y szef sekcji antyterrorystycznej w CIA, który kierowaÅ‚ polowaniem na OsamÄ™ Bin Ladena po zamachach z 11 wrzeÅ›nia 2001 roku, oraz Joseph Schmitz, byÅ‚y generalny inspektor Pentagonu, który przez wiÄ™kszość „wojny z terroryzmem" odpowiadaÅ‚ za nadzór nad kontrahentami, takimi jak Blackwater, i zostaÅ‚ oskarżony o niezbyt sumienne wykonywanie swoich obowiÄ…zków. Pod koniec urzÄ™dowania Schmitza wpÅ‚ywowy republikaÅ„ski senator Charles Grassley doprowadziÅ‚ do wszczÄ™cia przez kongres Å›ledztwa w sprawie „unieważnienia lub niewÅ‚aÅ›ciwego ukierunkowania [przez Schmitza] dwóch dochodzeÅ„ kryminalnych" prowadzonych przeciwko urzÄ™dnikom rzÄ…du Busha. Pod wpÅ‚ywem nacisków ze strony obu partii Schmitz zrezygnowaÅ‚ (we wrzeÅ›niu 2005 roku) z pracy w Pentagonie i zatrudniÅ‚ siÄ™ w Blackwater.
Mimo peÅ‚nienia głównej roli firma Blackwater dziaÅ‚aÅ‚a w cieniu aż do 31 marca 2004 roku, kiedy to jej czterech prywatnych żoÅ‚nierzy (najemników) wpadÅ‚o w Iraku w puÅ‚apkÄ™ i zginęło w Falludży. TÅ‚um spaliÅ‚ ich ciaÅ‚a i niosÄ…c ulicami powiesiÅ‚ dwa z nich na moÅ›cie na Eufracie. Z wielu wzglÄ™dów ten moment należy uznać za punkt zwrotny w wojnie w Iraku. Nieco później siÅ‚y Stanów Zjednoczonych otoczyÅ‚y Falludżę. Zginęły setki ludzi, a tysiÄ…ce wywieziono, co staÅ‚o siÄ™ zarzewiem gwaÅ‚townego oporu Irakijczyków, z którym siÅ‚y okupacyjne borykajÄ… siÄ™ do dzisiaj. WiÄ™kszość Amerykanów wÅ‚aÅ›nie wtedy po raz pierwszy usÅ‚yszaÅ‚a o prywatnych (najemnych) żoÅ‚nierzach. „Ludzie zaczÄ™li rozumieć, że to zupeÅ‚nie nowe zjawisko" – powiedziaÅ‚ deputowany demokrata z Północnej Karoliny, David Price, który poinformowaÅ‚ także, że zaczÄ…Å‚ monitorować wykorzystywanie prywatnych pracowników kontraktowych po wypadkach w Falludży. OÅ›wiadczyÅ‚, że po tym incydencie, „podobnie jak wiÄ™kszość czÅ‚onków kongresu, zaczÄ…Å‚em to sobie uÅ›wiadamiać i interesować siÄ™ tym".
Mało kto wie, że po wypadkach w Falludży szefowie Blackwater wrzucili wysoki bieg, starając się wyciągnąć maksymalne korzyści z uznania, jakim zaczęła cieszyć się ich firma. Nazajutrz po zasadzce Blackwater wynajęła Grupę Alexander Strategy, firmę lobbingową z K Street(5) prowadzoną przez byłych członków rządu, a później przez przywódcę większości w Izbie Reprezentantów Toma DeLaya, zanim splajtowała po skandalu związanym z Jackiem Abramoffem. Tydzień po zasadzce Erik Prince spotkał się z co najmniej czterema ważnymi członkami Senackiego Komitetu ds. Sił Zbrojnych, w tym z jego przewodniczącym, Johnem Warnerem. To spotkanie, w którym wziął udział Werner i dwaj inni republikańscy senatorowie, Ted Stevens z Alaski, przewodniczący Komisji Budżetowej Kongresu, i George Allen z Wirginii, zaaranżował senator Rick Santorum. Po tym spotkaniu doszło do serii dwuosobowych bezpośrednich spotkań Princea ze znaczącymi republikanami, członkami Izby Reprezentantów, którzy nadzorowali wojskowe kontrakty, między innymi z Tomem DeLayem, Porterem Gossem, przewodniczącym Komitetu Kongresu ds. Wywiadu (i przyszłym dyrektorem CIA), Duncanem Hunterem, przewodniczącym Komitetu Kongresu ds. Sił Zbrojnych, oraz kongresmanem Billem Youngiem, przewodniczącym Komisji Budżetowej Kongresu. O czym mówiono na tych spotkaniach, pozostaje tajemnicą. Nie ulega jednak wątpliwości, że firma Blackwater starała się wyciągnąć jak najwięcej z rozgłosu, jaki zyskała. Dwa miesiące później otrzymała jeden z najwartościowszych kontraktów rządowych, który dotyczył ochrony na arenie międzynarodowej i opiewał na kwotę ponad 300 milionów dolarów.
Firma chciała mieć również wpływ na określanie zasad prawa regulującego funkcjonowanie najemników zatrudnianych w ramach zleceń rządu Stanów Zjednoczonych.
- Z uwagi na publiczne wydarzenia z 31 marca [Blackwater] stała się tu, w Waszyngtonie, widoczna i zaistniała potrzeba przekazania zrozumiałego przesłania - oświadczył nowy lobbysta Blackwater, Chris Bertelli. - Obecnie istnieje szereg federalnych przepisów dotyczących ich działalności, ale mają one zazwyczaj szeroki zakres. Jedno, czego brak, to standardy przemysłowe. To coś, w czym z całą pewnością chcemy brać udział.
Do maja Blackwater przewodziła w działalności lobbingowej, której celem jest zablokowanie przez prywatny przemysł wojskowy prób kongresu lub Pentagonu zmierzających do objęcia jego sił jurysdykcją sądów wojskowych.
PRZYPISY
4. Region poÅ‚ożony w zachodniej części Sudanu bogaty w surowce naturalne, w tym w ropÄ™ naftowÄ…, zamieszkaÅ‚y przez okoÅ‚o 6 milionów ludzi. W Darfurze trwa od dawna konflikt miÄ™dzy miejscowymi czarnoskórymi mieszkaÅ„cami a mieszkajÄ…cymi na Północy Sudanu Arabami (patrz także „WieÅ›ci z globalnej wioski" w 53 nu¬merze Nexusa, str. 6). - Przyp. tÅ‚um.
5. Główna ulica w stolicy USA, Waszyngtonie, znana z tego, że mieszczą się przy niej siedziby znaczących firm doradczych, lobbingowych oraz biur adwokackich. - Przyp. tłum.
CDN