Dodano: 19.02.18 - 12:03 | Dział: W kręgu wydarzeń

Bitwa o prawdę

Dopóki prawda będzie przeszkodą w dialogu nie da się unormować stosunków polsko - izraelskich


Reakcja premiera Benjamina Netanyahu po wystąpieniu Mateusza Morawickiego na konferencji prasowej w Monachium jest efektem wielu lat uległej polityki IIIRP względem Izraela. Żydzi mają poczucie wyższości i uważają, że wyłącznie ich wersja II Wojny Światowej jest obowiązująca. I tutaj nie ma pola do dyskusji. Polacy są współwinni Holocaustu i tak ma zostać na wieki. Żadne tłumaczenia tych antysemitów nie mogą być brane pod uwagę, a co więcej, fakty, tutaj nie odgrywają zasadniczej roli. Nieważne, że Polacy ratowali Żydów narażając życie. Byli, bo rzeczywiście byli, szmalcownicy i donosiciele i tylko i wyłącznie to należy nagłaśniać.

Natomiast jakakolwiek forma przywołania rzeczywistych realiĂłw czasĂłw okupacji, choćby taka jaka miała miejsce w wystąpieniu naszego premiera spotyka się z agresywną reakcją środowisk Ĺźydowskich. Tu zresztą pojawia się pewien paradoks. Negując ustawę IPN – u, karzącą za uĹźywanie zwrotu „polskie obozy śmierci” strona Ĺźydowska bolała, Ĺźe zostaną w ten sposĂłb ograniczone badania naukowe. O jakich badaniach naukowych jednak mĂłwimy, kiedy prawda jest jedna i niepodwaĹźalna i moĹźe być to wyłącznie prawda według Izraela.

Reaktor Passent tłumaczył w jednym z programĂłw TVN, Ĺźe Ĺťydzi traktują II Wojnę Światową wyłącznie jako prĂłbę wymordowania ich narodu. UĹźył nawet ciekawego zwrotu „podłączania się pod Holocaust”. MoĹźna z tego wyciągnąć przeraĹźający wniosek, Ĺźe Ĺťydzi dlatego tak przeinaczają historię i oskarĹźają PolakĂłw o współudział w tej zbrodni, bo Polacy są swoistą konkurencją do bycia ofiarami Hitlera. Celowe umniejszanie naszego cierpienia potwierdza formuła stosowana w opisach w Auschwitz: Tu zginęli Ĺťydzi i nie – Ĺťydzi.

BodajĹźe dwa lata temu podszedł do mnie na Jarmarku Radia Wnet jakiś młody człowiek: „Chciałbym panu wręczyć… moĹźe poĹźyczyć…przy okazji pan mi odda… książkę. Niech pan to przeczytał”. Dodał, Ĺźe jest to literatura zakazana, poza cenzurą III RP. Zaintrygowała mnie osoba autora. Mianowicie był nim Albin Siwak, kojarzony z partyjnym betonem z lat osiemdziesiątych. Co tu duĹźo mĂłwić, nie zachęcało mnie to, do zapoznania się z lekturą, ale uległem namowom i przyjąłem książkę. Postanowiłem ją przejrzeć i nie trudno było się zorientować, co było przyczyną, Ĺźe książka miała tytuł: „Bez strachu!” Zawierała obok innych wątkĂłw, przejmujące opisy zbrodni ĹťydĂłw, ktĂłrzy po wejściu Armii Czerwonej na kresy w 1939 roku wstąpili do milicji i NKWD. Uczestniczyli niezwykle aktywnie w wywoĹźeniu PolakĂłw głąb ZSRR, rabowali majątki PolakĂłw, mordowali ich i poddawali torturom. I nie liczyło się, Ĺźe jeszcze niedawno chodzili razem do szkoły. Wspomina teĹź o powojennej historii ze wsi Mikody. „Ĺťyd Hirszek przyjechał jako ubowiec i osobiście wystrzelał całą ośmioosobową rodzinę, ktĂłra go karmiła i ukrywała przed Niemcami”. Kiedyś jako przedstawiciel klasy robotniczej został zobowiązany przez kolektyw, Ĺźeby zapytał czemu kadra kierownicza w zakładach składa się przewaĹźnie z osĂłb pochodzenia Ĺźydowskiego. Gdy za długo nagabywał gĂłrę na ten temat wreszcie usłyszał: „Chcesz być w egzekutywie, to nie pytaj o tych ludzi. Lepiej na tym wyjdziesz”.

Jak to się dzieje, Ĺźe taka książka, nie szczyt literackiej weny, ale faktograficznie ciekawa, jest w niby wolnej Polsce jeśli nie zakazana, to zdecydowanie niepoprawna? Stworzono taką atmosferę, Ĺźe nawet uĹźycie słowa „Ĺťyd” jest… no nie za dobrze widziane. Za to kłamstwa Grossa i oszczercze filmy typu „Pokłosie”, gdzie Polacy są przedstawiani jako rdzenni antysemici są promowane i podnoszone do rangi dzieł sztuki.

Samo się nie złożyło, że III RP instytucjonalnie i tam gdzie są dzielone fundusze na fundacje czy przedsięwzięcia artystyczne, została zawłaszczona przez jedno środowisko, nie za bardzo dbające o dobry wizerunek Polski. A nawet wprost przeciwnie, środki wypracowywane przez polskich podatników były wykorzystywane na szkalowanie naszego kraju.

Co więcej, rząd dobrej zmiany też dbał o stosunki polsko-izraelskie z niebywałym pietyzmem. Nawet można się było dopatrzeć nadmiernej uprzejmości w przyznaniu 100 mln na renowacje Cmentarza Żydowskiego w Warszawie.

Ostatnio teĹź wydawało się, Ĺźe po scysji wywołanej wystąpieniem ambasador Izraela w rocznicę oswobodzenia Auschwitz, to polskiej stronie bardziej zaleĹźy na poprawieniu stosunkĂłw. Zaczęły się pojawiać przecieki, Ĺźe jednak ustawę IPN naleĹźy poprawić w Trybunale Konstytucyjnym, ustawa reprywatyzacyjna oprotestowywana przez Izrael teĹź moĹźe nie jest doskonała i jak poczeka zjej uchwaleniem to nic się nie stanie. Powołano zespół do spraw dialogu polsko – Ĺźydowskiego.

I na nic się to zdało. Nawet rzeczowa i zgodna z faktami wypowiedź premiera polskiego rządu jest wykorzystywana przez Izrael w sposób nieuprawniony. I tu powstaje podstawowe pytanie, czy my coś możemy rzeczywiście robić, żeby zadowolić Izrael?

Mamy się zgodzić na narrację, że Polacy wyssali antysemityzm z krwią matek, że jesteśmy współwinni Holocaustowi, spełnić roszczenia finansowe na grube miliardy, a przede wszystkim milczeć o zbrodniach Żydów na Żydach i na Polakach?

Jedynym naszym orężem jest stanięcie w obliczu prawdy. Oczywiście prawda nie jest najbardziej chodliwym towarem w polityce, ale nie mamy wyjścia.

Rząd Izraela z każdym kolejnym oskarżeniem nas spada na gorszą pozycji. Na przykład teraz poszło jednak w świat, że Żydzi także przykładali rękę do zagłady swoich rodaków. Dla wielu osób jest z pewnością rzecz zupełnie nowa. Jedni się oburzą na takie dictum, a inni sięgną do źródeł, a te nie pozastawiają złudzeń. Wszelkie zarzuty, że premier Morawiecki powiedział coś niestosownego, czy kuriozalne pomysły, że należałoby przeprosić. mogą płynąć tylko od tych, którzy uważają, że Polska ma nadal być w stosunkach z Izraelem na petenckiej pozycji. Nie ma ku temu najmniejszych powodów. Żydzi nas będą szanować i prowadzić dialog, tylko widząc w nas równoprawnych partnerów.

A co najważniejsze, my jako naród też mamy swoją godność i musimy stać na jej straży, szczególnie w imieniu tych, którzy zachowali się porządnie. A było ich naprawdę wielu.

Ryszard Makowski
Satyryk. Kabaret „Pod Egidą”. Niegdyś felietonista „UwaĹźam Rze”, obecnie "Sieci".
wPolityce