Dodano: 04.06.18 - 10:17 | Dział: Świat i Ludzie

Wędrówka

W tej wędrówce przez codzienność przewodnika nam brakuje.
Choć na niebie rozpostarta wielka mapa z gwiazd złożona
może wskazać nam kierunek i do celu doprowadzić.
KaĹźdy czyta z własnej mapy i korektę sam nanosi…
Człowiek musi sobie radzić, by nie zbłądzić
na swej drodze i przykrości wszystkie znosić…

Życie lubi zakpić z człeka, pokrzyżować jego plany
i prowadzić przez pustynię gdzie Oaza nie istnieje,
gdzie kierunek jest nieznany i zatarte wszelkie ślady.
Tam obłędem granie piasku i szum burzy nieznajomy
lubi zabrać mu nadzieję, by pogrążył się w ciemności.
By nie ujrzał bogów w gniewie, co piorunem dumę kruszą.

Człowiek wlecze się przez życie, chowa dumę do kieszeni
i gromadzi w sobie żale, które echo wciąż powtarza.
Choć gotują się wnętrzności - ciągle spokój ma na twarzy.
Nieustannie walczy z siłą, co rozpiera jego ducha
i choć wiara jego krucha, nie ustaje - dalej kroczy
Łez unika i współczucia… choć ma pełne piasku oczy,
choć Oaza nie istnieje,
choć zabrano mu, co święte:
miłość, wiarę i nadzieje
idzie w drogę, idzie w życie


Władysław Panasiuk