Dodano: 05.08.18 - 13:40 | Dział: Głos Polonii

Z miejscowości Lublin w Wisconsi

„O Panie, ktĂłryś jest na niebie
wyciągnij sprawiedliwą dłoń
wołamy z wszystkich stron do Ciebie
o polski dach i polską broń (…)

Popłynęły słowa pieśni po zielonych drzewach do domów mieszkańców miejscowości Lublin w Wiscansin w niedzielę przed południem 29 lipca 2018 r., na Mszy św. odprawionej przez ks. Zbigniewa Tolagę w języku polskim i angielskim.
Pogoda jak nad Wisłą bez wilgoci ze słońcem na chabrowym niebie. W pawilonie gdzie odbywała się Msza św. z okazji 100 lecia Odzyskania Niepodległości Polski z inicjatywy Chrisa Kulińskiego i innych Polaków na emigracji. Wioska Lublin 2016 roku obchodziła swoje 100 lecie założenia.

Do Lublina w Wiscansin trzeba jechać pięć godzin przez zielone pejzaĹźe, z soczystą trawą, kukurydzą i porośniętymi drzewami. Przeurocze widoki przypominające Polskę, jak się jedzie trasą A4 od Tarnowa do Krakowa, ale rĂłwnieĹź przypominające „Roztocze Lubelskie”. MoĹźe dlatego Polacy osiedlili się w Wiscansen, nazywając miejscowość Lublin, bowiem klimat bliĹşniaczo podobny do polskiego, soczysta zieleń owinięta spokojem. O Lublinie w Wiscansin moĹźna powiedzieć, Ĺźe zatrzymał się tu czas w XIX wieku. Mieszkańcy uśmiechnięci i Ĺźyczliwi, nie spieszą się jak my w Chicago.

Ze ĹşrĂłdeł dowiadujemy się, Ĺźe Lublin to wioska w hrabstwie Taylor w stanie Wisconsin, w Stanach Zjednoczonych Ameryki. PołoĹźona u ĹşrĂłdeł rzeki Eau Claire, będącej dopływem rzeki Chippewa, uchodzącej do Missisipi. Wioska zajmuje powierzchnię 3,9 km² (1,5 mi²). Według spisu z 2011 roku miejscowość liczy 118 osĂłb Ĺźyjących w 59 gospodarstwach domowych. Osoby te stanowią 32 rodziny.
To właśnie w tym Lublinie w dniach 27 - 29 lipca odbyły się uroczystości z okazji 100 lecia odzyskania niepodległości przez Polskę. Teatr „Rzepicha” wybrał się na tę piękną uroczystość z doĹźynkowym chlebem i wieńcem z kłosĂłw pszenicy z Matką Boską w środku, z programem ludowym i patriotycznym.

„Rzepicha” nie mogła jechać w pełnym składzie, toteĹź kilka miłych pań i panĂłw z KZL zasiliło nas swoimi głosami, z wiceprezesem Romanem Winiarczykiem.
W sobotę słuchaliśmy polek w wykonaniu tamtejszej kapeli złoĹźonej z mężczyzn pochodzenia polskiego, grających w składzie: akordeon guzikowy, trąbka, perkusja i śpiewających po polsku, przewaĹźające melodie „Małego Władzia”.

Wieczorem Chris przygotował ognisko, na ktĂłre przybył konsul RP z Chicago pan Piotr Semeniuk z Ĺźoną, cĂłrką i synem ( pochodzi z Lubelszczyzny). Wszyscy śpiewali patriotyczne i ludowe pieśni do dĹşwiękĂłw kapeli w składzie: Jan Kieta, Zdzisław Kłosowski i Stanisław Kret, śpiew prowadzili członkowie „Rzepichy”: Katarzyna Rydzewska, Jola Kulikowska, Jadwiga i Leon Szparkowscy, Krystyna Kret, Kazimierz Szymański, Krzysztof Wąsik, autorka relacji. Były kiełbaski na patyku jak za dobrych młodzieńczych lat nad Wisłą. Kiedy słońce połoĹźyło złotą, zmęczoną głowę za horyzontem, odbyły się pokazy ogni ze wspaniałymi efektami.

W niedzielę rano o godz.9:30 w pawilonie obok kościoła odbyła się Msza św. na którą przywieziono sztandary; Klub Ziemi Lubelskiej i Klub Pjawian z prezeską Władysławą Nowosad i jej mężem Leszkiem z Chicago.
Czytania w polskim i angielskim języku, oprawa muzyczno-wokalna miejscowa kapela polkowa i teatr „Rzepicha”, ktĂłry wykonał pieśni: Modlitwa, Serdeczna Matko. Liczę na Ciebie Ojcze, Czarna Madonna, na zakończenie BoĹźe coś Polskę.

Po Mszy został zaprezentowany program artystyczny przygotowany przez teatr „Rzepicha”, z obrazkiem doĹźynkowym, wręczając chleb panu Chrisowi Kulińskiemu, ktĂłry podzielił pomiędzy zebranych, oraz wspomniany wieniec doĹźynkowy. Program składał się z dwĂłch części, pierwsza doĹźynkowa ze staropolskimi pieśniami i oracjami do chleba, i wieńca, z wierszami między innymi;
„Przysięgali Polsce chłopi,
strzec Jej Ziemi i wolności
i kajdany hańby stopić ,
kraj przywrócić do godności
Na przysiędze z krwi jest pieczęć
krew z Racławic, Radzymina
i krew sierpnia
za dziesięciu, milion stanie
do ostatka tchnienia
Polska musi stać chłopami
Przysięgaliśmy na krew braci
Judasz jeno śluby łamie
Chłop swe życie pierwej straci
Ci co żywią, Ci co bronią
Będą chlebem dzielić Naród
Spracowaną twardą dłonią.



Zaś w drugiej części znalazły się pieśni patriotyczne, między innymi; piłsudczykĂłw, ułańskie jak; (Jak długo na Wawelu, Pierwsza Brygada, Maszerują Strzelcy, Raduje się serce, Ułani, ułani, Przybyli ułani, Tam na błoniu, Bywaj dziewczę zdrowe, kończąc pieśnią „Marsz Polonia „. O godzinie trzynastej ulicami Lublina przeszła parada. Członkowie KZL w strojach lubelskich z transparentem, „Rzepicha” na rydwanie z kapelą i śpiewem. Pan konsul Piotr Semeniuk, senatorzy organizatorzy, prezes ZKP Jan Kopeć z Ĺźoną, na czele pochodu, a potem na koniach pięknie ubrane dziewczęta i mężczyĹşni, motocykliści i krĂłlowe na kilku rydwanach z róşnych dziedzin Ĺźycia tut. mieszkańcĂłw i wiele więcej, przemaszerowali i przejechali ulicą obok czołgu i świeĹźo posadzonego białego dębu na 100 lecie odzyskania niepodległości Polski.

O godz. 15 odbyła się uroczystość przysypania ziemią drzewa (Białego dębu), w ktĂłrej uczestniczyli i przemawiali organizatorzy i goście zaproszeni przy świeĹźo posadzonym drzewie, wspominając I wojnę światową, z sytuacją przyczyniającą się do odzyskania niepodległości. Przemawiali przyjaciele Chrisa Kulińskiego ( Weteran Vietnamu ) poprzedni senator David Zien z laska, Senator Jerry ( Jerzy ) Petrowski ( 29th Senate District ), Representant ( James Edming ) Rep. 87 Assembly, DistrictRepresentant Ken ( Kenneth Skowronski ) Rep. 82 Assembly District – Milwaukee, Former President ( Polish Heritage Alliance ) of Milwaukee. Na wĂłzku najstarszy weteran drugiej wojny Edward Abramowicz i jego wnuk Alex Kulesa nazwisko ( Kulesza ). To Jego brat zginął we wojnie (Dom WeteranĂłw nosi nazwę Abramowicz / Kaczmarczyk Lublin, American Legion Post 547. Na zakończenie uroczystości modlitwę odmĂłwił ksiądz: Bob z Illinois. Warto pojechać do Lublina w Wiscansin, aby na własne oczy zobaczyć i odczuć Ĺźyjącą tu jeszcze wśrĂłd polskiej emigracji pamięć o utraconej OjczyĹşnie.
Kończąc pragnę podziękować Władysławie i Leszkowi Nowosad, Kazimierzowi Szymańskiemu, dzięki którym mogliśmy pojechać na tę wspaniałą uroczystość, polskości, ponieważ zawieźli nas swoimi samochodami.

Alina Szymczyk
Foto; archiwum