Dodano: 30.10.18 - 18:06 | Dział: W kręgu wydarzeń

Bez wiarygodności, nie ma suwerenności

Kiedy sąsiedzi czy unijni partnerzy dyktują nam kogo i jak mamy sobie wybierać, nie tylko gdy idzie o sędziów, to wówczas kończy się prawdziwa Niepodległość, ale też wolność, a nawet praworządność. Totalna opozycja w Polsce znacznie bardziej powinna się bać i straszyć Italexitem niż Polexitem.

Chcemy być przecieĹź lojalni wobec UE i jej struktur, ale coraz powaĹźniej wygląda pytanie czy Unia i jej instytucje zdominowane przez NiemcĂłw, nie tylko są lojalne, ale czy chcą w ogĂłle być lojalne wobec Polski. Polexit to dziś narzędzie prowokacji i manipulacji i kreowania fikcyjnej rzeczywistości przez wrogĂłw polskiego państwa, co nie oznacza, Ĺźe najwyĹźszym prawem nie pozostaje w Polsce Konstytucja RP. Nowy włoski rząd powstały ze skrajnie odległych obozĂłw politycznych odpowiada eurobiurokratom i KE, Ĺźe „nie zmienimy nawet przecinka w naszym budĹźecie”, nie tylko nie boi się oskarĹźeń o Italexit, ale wręcz ostrzega, Ĺźe UE bez Włoch nie istnieje, nie boi się teĹź pogróşek niemieckiego komisarza Oettingera, Ĺźe „rynki finansowe nauczą WłochĂłw rozumu”, nazywając to otwarcie terroryzmem finansowym i Ĺźe to ukryta forma i chęć przejęcia za bezcen włoskiego majątku narodowego.

Podobnie jak w Polsce rządowi w Italii nie brakuje wewnętrznych wrogĂłw, choć takiej skali zdrady interesĂłw narodowych jak w Polsce tam nie ma. Nie na kaĹźde więc szantaĹźe, połajanki czy nawet groĹşby KE, PE czy TSUE naleĹźy poddańczo i panicznie reagować i natychmiast zmieniać kurs. Trzeba wiedzieć do jakiego portu się płynie, bo jeśli się tego nie wie, to Ĺźadne nawet najbardziej przyjazne wiatry nie będą pomocne i nie kaĹźdy majtek czy pirat ma prawo żądać zwrotu przez rufę. Coraz wyraĹşniej więc brzmią dziś słowa z polskiego hymnu „Z Ziemi Włoskiej do Polski”. Jest przecieĹź rzeczą bezdyskusyjną, Ĺźe decydenci UE i ich sponsorzy, pokroju Sorosa najbardziej wrogo i wojowniczo nastawieni są do tych krajĂłw - członkĂłw, ktĂłre zachowały pewne, tradycyjne chrześcijańskie wartości, przywiązanie do idei suwerenności i wolności i poczucie wspĂłlnoty narodowej. Najpierw upokorzono i praktycznie skolonizowano Grecję i GrekĂłw, dziś niemiłosiernie i skrajnie nieuczciwie atakuje się Polskę i Węgry, a teraz przyszedł czas na Italię, bo ich budĹźet okazał się być zbyt prospołeczny, prorozwojowy i oparty na koncepcji popytowej, a przede wszystkim napisany został w Rzymie, a nie w Brukseli. Włoski rząd twierdzi, Ĺźe jak się eurobiurokratom nie podoba taki budĹźet, to gotowi są dać własnym obywatelom jeszcze więcej pieniędzy. Jak widać nie wszyscy natychmiast podkulają ogon na widok J.C.Junckera, P. Moscovici czy F.Timmermansa.

Ci politycy zdają sobie najwyraĹşniej sprawę co to znaczy wiarygodność, dotrzymywanie obietnic wyborczych czy zwykły honor. Wielu jak widać całkiem na powaĹźnie traktuje zasadę „lex retro non agit” czy kontradyktoryjność procesĂłw i słusznie tego żąda rĂłwnieĹź od TSUE. Nic dziwnego, Ĺźe wielu politykĂłw w Europie powaĹźnie traktujących swe posłannictwo zadaje sobie pytanie czy w ogĂłle warto ustępować unijnym decydentom czy to nie podwaĹźy społecznego zaufania i politycznego mandatu własnego narodu i swych wyborcĂłw. Elastyczność i chęć wyjścia z impasu moĹźe być potraktowane ze strony unijnych kacykĂłw jako słabość i uległość i zrodzić jeszcze bardziej absurdalne, nieuzasadnione i wręcz bezczelne żądania dotyczące fundamentalnych zasad demokracji czy wreszcie wymiany rządĂłw na bardziej potulne, neoliberalne i antynarodowe. Wydaje się, Ĺźe włoski rząd taką świadomość juĹź ma, grecki rząd raczej nie, bo ich sytuacja nadal jest dramatyczna.

Czy mamy ją My - Polacy, najwięksi euroentuzjaści w Europie? Warto bowiem pamiętać, Ĺźe bezkarność i uległość, tylko rozzuchwala złoczyńcĂłw, a obecni włodarze UE, KE, PE z Donaldem Tuskiem na czele nie dają Ĺźadnej gwarancji, Ĺźe mimo naszej skłonności do kompromisu, za chwilę nie zażądają od Polski, Węgier, Grecji czy Włoch nowych zobowiązań, wyrzeczeń czy nie nałożą nowych, dodatkowych kar i ograniczeń i będą grillować rządy tych państw tak długo, aĹź zostaną skutecznie obalone, całkowicie pozbawiając je naleĹźnych prerogatyw, proponując wyłącznie „pĂłjście do Canossy”. A, to oznaczałoby utratę realnej suwerenności, coś na kształt nowoczesnych rozbiorĂłw. Nowoczesne rozbiory nie muszą bowiem dziś oznaczać likwidacji granic i instytucji, ale mogą oznaczać pozbawienie władzy państwowej, praw do suwerennych decyzji. To ewidentnie brukselska propozycja modelu neoliberalnej demokracji, limitowanej, kontrolowanej i skrajnie antynarodowej. Wydaje się, Ĺźe Ĺźadne decyzje instytucji UE w tym TSUE, zwłaszcza nie mające rangi wyroku nie powinny powodować, Ĺźe w naszej suwerenności i praworządności będziemy się czuli upodleni, bezbronni i obcy we własnym państwie. Parafrazując naszego wielkiego wieszcza Juliusza Słowackiego z utworu Samuel Zborowski „MoĹźna by powiedzieć; to nie o dobro Unii chodzi, ale o tę myśl co narody rodzi”.

Zapraszamy na profil Janusz Szewczak na Facebooku!

Janusz Szewczak
Polski analityk gospodarczy, nauczyciel akademicki i publicysta, poseł na Sejm VIII kadencji
wPolityce