Dodano: 19.03.19 - 13:12 | Dział: Prosto z mostu

MODUS OPERANDI

czyli jak schwytać sprawcę



Modus Operandi to charakterystyczny sposób działania lub zachowania się sprawcy czynu zabronionego. Analizując modus operandi można uzyskać informacje, które ułatwiają schwytanie sprawcy. Bazuje się tu na skłonności ludzkiej do wykonywania takich samych czynności jedną, powtarzaną metodą. Według Wikipedii, prawidłowo przeanalizowany sposób działania przestępcy pozwala na zidentyfikowanie sprawcy, i badając modus operandi należy sprawdzić, czy sprawca znalazł wspólników, czy się maskował, czy zatarł ślady, czy też ostentacyjnie je pozostawił; co zrobił z łupem, czy wracał na miejsce czynu. Ten sam sprawca może zmieniać swój modus operandi w zależności od okoliczności i nabieranego doświadczenia. Dlatego sporządzane są profesjonalne rejestry zawierające opisy sposobów działania przestępców. Rejestr taki miała Policja Polski przedwojennej.

JuĹź kilka dni od powołania rządu PiS zaczynało się robić ciekawie. Okazało się, Ĺźe w skrajnie filosemickim rządzie ministrem jest antysemita. Jonathan Greenblatt, szef Ligi Przeciwko Zniesławieniu-ADL w liście do Beaty Szydło wypominał: Ufamy, Ĺźe nie pozwoli nikomu o takich przekonaniach być członkiem rządu. „Polski minister obrony wychwalał antysemickie Protokoły MędrcĂłw Syjonu” - taki tytuł nadała informacji wydawana w Nowym Jorku w języku angielskim i jidysz „Forward”. Greenblatt zarzucił Macierewiczowi, Ĺźe na antenie „znanego z antysemityzmu Radia Maryja” popełnił obrzydliwy antysemicki komentarz, bo na pytanie słuchacza, co sądzi o Protokołach odpowiedział: czytałem i są ciekawe. O głębokim i jadowitym antysemityzmie Macierewicza ma świadczyć nie tylko to, iĹź wyznaje teorie spiskowe, ale utrzymuje, Ĺźe „sześciu polskich ministrĂłw spraw zagranicznych, w tym dwĂłch ĹťydĂłw i polski bohater II wojny światowej, to sowieccy agenci”. Wstydliwą przypadłość ministra ma teĹź potwierdzać zarzut - jest znany z czyszczenia wojskowych słuĹźb specjalnych z komunistycznych złogĂłw. Gazeta podpierała się przy tym raportem ADL, ktĂłry alarmował: poziom antysemityzmu w Polsce jest jednym z najwyĹźszych w Europie, 37 procent PolakĂłw Ĺźywi postawy antysemickie w porĂłwnaniu z 16 procentami NiemcĂłw. Pod Macierewiczem rył teĹź brytyjski „Guardian”, powołując się przy tym na opinię Rafała Pankowskiego, aktywisty Stowarzyszenia „Nigdy więcej”, czyli swego rodzaju filii i tuby medialnej ADL w Warszawie. Wg Pankowskiego: nastały smutne czasy dla polskiej i europejskiej demokracji, jeśli promocja teorii spiskowych jest wynagradzana wysokimi stanowiskami. Sprawa nie jest nowa. Tropienie „Antka antysemity” ma długą historię. JuĹź w 2007 r. prĂłbowało mu to wmĂłwić radio TOK-FM (teĹź, z racji pochodzenia etnicznego jego redaktorĂłw, powiązane z ADL). A to dlatego, Ĺźe większość nazwisk z jego „listy agentĂłw” pokrywa się z tzw. "listą polskich ĹťydĂłw". Nawiasem mĂłwiąc, do dziś zachodzimy w głowę, co miało na myśli „Słowo Ĺťydowskie”, gdy porĂłwnało ustawę lustracyjną do Ustaw Norymberskich. Chyba nie to, Ĺźe wśrĂłd zlustrowanych był Ĺťyd na Ĺťydzie? Dla porządku przypomnijmy, Ĺźe ADL to polityczne, propagandowe, zbrojne ramię Ĺźydowskiej loĹźy masońskiej B’nei B’rith i Ĺźe do Polski wpuścił ją śp. Lech Kaczyński. Przypomnijmy teĹź, Ĺźe ni stąd, ni zowąd 12 września 2006 r. ukazało się obwieszczenie ADL (ktĂłrej filię B’nei B’rith Polin reaktywowano w Warszawie kilka tygodni wcześniej). Co w nim było? Nic szczegĂłlnego. Tylko tyle, Ĺźe Liga Polskich Rodzin to partia antysemicka, Ĺźe Lepper wykazuje antysemickie fobie, Ĺźe Giertych nie nadaje się na ministra, bo w kanonie lektur szkolnych umieścił dzieła Henryka Sienkiewicza i książkę Jana Dobraczyńskiego. I na koniec znamienne zdanie: z koalicji usunąć Samoobronę i LPR, bo niedopuszczalne, Ĺźeby w kraju członkowskim UE funkcjonowały ksenofobiczne i rasistowskie partie. Co było potem, wszyscy wiemy. Co to przypomina, teĹź wszyscy wiemy – list Greenblatta do Szydło, a później rekonstrukcję rządu. Przypomnijmy teĹź, Ĺźe „mściła się” tu takĹźe wypowiedĹş Macierewicza, ktĂłry informacje o współpracy polskich słuĹźb z Mosadem w sprawach związanych z napływem uchodĹşcĂłw, i to Ĺźe Polsce bezpieczeństwo zapewni Mosad, określił jako szaleństwo, ktĂłre powinno skutkować dymisją osoby, ktĂłra głosi takie tezy. Afera się rozkręciła. List Greenblatta ws. zmian kadrowych w polskim rządzie był początkiem naciskĂłw na rząd PiS, ktĂłre narastały, a metody ADL stawały się coraz bardziej bezwzględne i gangsterskie. Przesłanie Greenblatta w mig zrozumiał Antoni Macierewicz – kupił niedopracowany izraelski system antyrakietowy „Proca Dawida”, przekazał Gołdzie Tencer i Teatrowi Ĺťydowskiemu salę widowiskową klubu garnizonu warszawskiego, zatrudnił w MON Ĺźydowskich doradcĂłw zza Oceanu. Jeden z nich ogłosił: „Jako Ĺťyd amerykańskiego pochodzenia jestem oburzony fałszywymi oraz dziwacznymi pogłoskami i insynuacjami oskarĹźającymi ministra Macierewicza o antysemityzm. Miałem zaszczyt pracować w jego biurze poselskim jako doradca. Osobiście zabrał mnie do miejsc związanych z holokaustem i dziedzictwem Ĺźydowskim [...]. Byłem pod wraĹźeniem wiedzy ministra nt. historii Ĺźydowskiej i wraĹźliwości na kwestie związane z judaizmem [...] partia, w ktĂłrej Macierewicz jest wiceprezesem jest jednym z najsilniejszych zwolennikĂłw Izraela na arenie międzynarodowej”. Nie zdało się to jednak na nic. Pojawiło się natomiast pytania: Dlaczego ADL w osobie ministra obrony interesował wyłącznie stosunek do XIX-wiecznej broszury, co robić, Ĺźeby rząd był oceniany przez PolakĂłw, a nie GreenblattĂłw i czy nie mszczą się zaniechania z lustracją, ktĂłra powinna była przede wszystkim objąć tych, ktĂłrzy mieli ojca w KPP, dziadka w Wehrmachcie i oficera prowadzącego w STASI? Bo w Polsce lustracja jest bardzo potrzebna, ale nie ta podpowiedziana przez Komintern, nie z pytaniem, gdzie kto był, tylko co robił. Czy sądził w sądach kapturowych? Czy strzelał w potylicę? Czy torturował? Czy wynaradawiał? Czy fałszował historię?

Poniżej kalendarium pewnego modus operandi, czyli historia pewnego ciągu przyczynowo-skutkowego rzucającego PiS w objęcia Izraela i diaspory żydowskiej:

10 czerwca 2006 r. David Harris z Amerykańskiego Komitetu ĹťydĂłw spotyka się z premierem Jarosławem Kaczyńskim. Tydzień wcześniej ADL publikuje alarmujący raport o wzroście antysemityzmu w Polsce i Harris daje wyraz zaniepokojeniu z tego powodu. Jak reaguje szef polskiego rządu? W wywiadzie dla „Rzeczpospolitej” Harris relacjonuje: „zapewnił, Ĺźe jego celem jest wyeliminowanie antysemityzmu z polskiego społeczeństwa. Zaznaczył teĹź, Ĺźe on i jego brat zdołali juĹź wymusić na niektĂłrych polskich instytucjach, aby przestały propagować treści antysemickie. W szczegĂłlności wskazał na LPR. ADL uwaĹźa jednak, Ĺźe Roman Giertych powinien przestać być ministrem edukacji, bo taki człowiek nie moĹźe być odpowiedzialny za propagowanie zasad tolerancji w społeczeństwie. Dalej, Harris lamentował: Treści antysemickie propaguje teĹź Radio Maryja. Odczułem to na własnej skĂłrze, bo oskarĹźyło mnie osobiście o wykorzystywanie ofiar holokaustu do wyciągania z Polski pieniędzy. Tymczasem Polska nie ma większego przyjaciela niĹź nasz Komitet. Po tak sympatycznym zagajeniu przystąpił do rzeczy: „Polska jest jednym z ostatnich krajĂłw, ktĂłry nie uregulował problemu zwrotu mienia ofiar Holokaustu. Przedstawiliśmy premierowi prośby w tym względzie. 14 września 2006 r., po kolejnym spotkaniu, Harris oświadcza: „Rozmawialiśmy o antysemityzmie. Premier sam podniĂłsł kwestię obecności w koalicji rządowej przedstawicieli LPR i Samoobrony. Otrzymaliśmy klarowne i satysfakcjonujące deklaracje w waĹźnych dla nas sprawach. Wyraziłem przekonanie, Ĺźe z racji wejścia Polski do UE, Ĺťydzi dostaną skradzione przez komunistyczne rządy mienie, bo Polska będzie zobligowana do uregulowania tej kwestii”. A propos, czy w świetle powyĹźszego nie jest Ĺźałosnym biadolenie na donosy opozycji do Merkel i na ingerencję redakcji Anne Applebaum w wewnętrzne sprawy Polski?

Znamienne, Ĺźe gdy z ADL nadszedł rozkaz odwołania Macierewicza z rządu, z przedstawicielem Ligi, czyli organizacji znanej z notorycznego opluwania Polski spotkał się Andrzej Duda. Co więcej, spotkanie odbył w konspiracji wobec własnego narodu, bo nie chciał ujawnić, o czym rozmawiał. W wypowiedzi dla PAP powiedział tylko, Ĺźe przedstawiciele organizacji Ĺźydowskich byli wdzięczni za jego zdecydowane wypowiedzi w sprawie antysemityzmu. „Powiedziałem, Ĺźe w sposĂłb absolutnie jednoznaczny będę podtrzymywał, Ĺźe w Polsce antysemityzm, nawoływanie do niego, jest karane i w związku z tym wobec takich osĂłb, kiedy udaje się je zatrzymać, są wyciągane konsekwencje prawne”. Z wypowiedzi, jakiej przedstawiciel ADL udzielił amerykańskim mediom, wynikało natomiast, Ĺźe rozmawiano głównie o restytucji mienia Ĺźydowskiego. Gdy podczas demonstracji we Wrocławiu podpalono kukłę Sorosa, ADL komentowała: „Od przejęcia władzy w Polsce przez PiS antysemickie wystąpienia narastają. Liga wyraziła teĹź oburzenie w związku ze zwołaniem przez Dudę konferencji, na ktĂłrej ktoś mĂłwił o zwalczaniu narracji zniesławiających Polskę, a zapowiedĹş Ministerstwa Kultury o stworzeniu „polskiej ligi przeciw zniesławieniu, ktĂłra będzie prezentować własną narrację, Ĺźe byliśmy krajem i narodem pokrzywdzonym przez historię”, oburzyła innego rozmĂłwcę Dudy. 11 lipca 2016 r. ADL wydała komunikat: „ReĹźim nazistowski nie miał monopolu na morderczą antysemicką nienawiść [...] przyjechaliśmy do Jedwabnego, aby pokazać solidarność ze społecznością Ĺźydowską, ktĂłra zmaga się z narastającym antysemityzmem. 75 lat po Jedwabnem antysemityzm jest ciągle niepokojącym zjawiskiem”. Nawiasem mĂłwiąc - wielce zabawnie z perspektywy amerykańskich ĹťydĂłw wyglądać musi władza w Polsce na wyścigi konkurująca z opozycją o względy organizacji Ĺźydowskich. Politycy PiS uznali, Ĺźe droga do strategicznych relacji z USA prowadzi nie przez Biały Dom, ale przez Nowy Jork i tamtejszych ĹťydĂłw, i pomylili stosunki polsko-amerykańskie ze stosunkami polsko-Ĺźydowskimi. A wiedzieć trzeba, Ĺźe oprĂłcz Harrisa, ktĂłry urabia PiS, rĂłwnolegle inne organizacje urabiają PO. Przypomnijmy tylko, Ĺźe w marcu 2008 r. na tajnym spotkaniu z przedstawicielami Światowego Kongresu ĹťydĂłw, Tusk obiecał rozwiązanie problemu mienia poĹźydowskiego poprzez sprzedaĹź lasĂłw państwowych. W tym kontekście przywołać trzeba teĹź perypetie, a właściwie cyrk medialny związany z odwołaniem ambasadora Schnepfa z Waszyngtonu - zastosowana wĂłwczas kombinacja operacyjna lub, jak kto woli, modus operandi miała tylko jeden cel – jest rzeczą niedopuszczalną, aby ambasadorem w USA był ktoś o innym niĹź Schnepf pochodzeniu. Zresztą skuteczność takiego modus operandi zdradził Radek Sikorski: powołałem do Waszyngtonu dyplomatę o Ĺźydowskim pochodzeniu, Ĺźeby przeciwstawić się opiniom o polskim antysemityzmie.

W 1996 r. Israel Singer zapowiedział, Ĺźe Polska będzie upokarzana na arenie międzynarodowej. Efektem tego „upokarzania” była awantura na temat nazistowskiej imprezy w krzakach pod Wodzisławiem, rozdmuchanie incydentu ze spaleniem kukły Sorosa i wielka propagandowa impreza podczas nowelizacji ustawy o IPN. W „upokarzaniu”, czyli systematycznej tresurze polskich politykĂłw ogromną rolę pełnią TVN i „Gazeta Wyborcza”, a preteksty do oskarĹźania PolakĂłw o antysemityzm są coraz bardziej kuriozalne. W sławetnej relacji TVN z ubiegłorocznego Marszu Niepodległości było nim faszystowskie hasło „BĂłg, honor, ojczyzna”. Stowarzyszenie Nigdy Więcej za rasistowskie i antysemickie uznała transparenty: „Chłopak dziewczyna, normalna rodzina”, „Śląsk słowiański! Śląsk piastowski! Śląsk na zawsze polski!”, „Naszym znakiem orzeł biały”. Przyznać trzeba, Ĺźe w styczniu 2018 r. na łamach gazet i w polskiej telewizji widzieliśmy więcej swastyk, niĹź w niemieckich mediach od zakończenia wojny. Doszło do tego, Ĺźe w telewizji niemieckiej odbyła się debata o „narastającej w Polsce fali nazizmu”. „Warszawa europejską stolicą rasizmu”, „Neonaziści świętują Hitlera”, „Polska coraz bardziej brunatna” - tak rozpisywali się dziennikarze zza Odry. Tymczasem w tychĹźe Niemczech w 2016 r. odbyło się, wedle danych policyjnych, 466 legalnych i ochranianych przez policję neonazistowskich manifestacji oraz 41 500 „przestępstw z nienawiści”, w tym 3598 kryminalnych, w tym 26 zabĂłjstw o podłoĹźu rasistowskim, a Merkel niedawno oświadczyła, Ĺźe „to wstyd, Ĺźe Ĺźadna Ĺźydowska instytucja w Niemczech nie moĹźe istnieć bez policyjnej ochrony”. Tym niemniej w Bundestagu na ten temat nie debatowali. W Sejmie natomiast, z inicjatywy PiS, odbyła się debata o neonazizmie. Po emisji reportaĹźu „Superwizjera” TVN o polskich neonazistach pijących toast za Hitlera, premier Mateusz Morawiecki oświadczył: Jest przede wszystkim deptaniem pamięci naszych przodkĂłw i ich bohaterskiego wysiłku walki o Polskę sprawiedliwą i wolną od nienawiści. Nie ma przyzwolenia na tego typu zachowania i symbole. Prokurator generalny polecił wszczęcie śledztwa ws. publicznego propagowania faszyzmu. Minister spraw wewnętrznych na temat „bulwersujących wydarzeń” rozmawiał z ministrem sprawiedliwości, z komendantem głównym policji i prokuratorem krajowym. Koordynatorem akcji antynazistowskiej po stronie rządowej okazał się minister koordynator słuĹźb specjalnych Mariusz Kamiński. Pytany o informacje TVN, zapowiedział „szybką i stanowczą reakcję państwa wobec propagujących w Polsce faszyzm” . Zapewnił teĹź, Ĺźe „szybko i stanowczo ten problem będzie zlikwidowany” . Przed paru laty Kamiński napadł na organizatorĂłw Marszu Niepodległości, i w rĂłwnie kominternowskim stylu (bo w tradycji i nawykach przybyłych w taborach armii sowieckiej komunistĂłw było donoszenie w ambasadzie ZSRR na polskich „nacjonalistĂłw” i oskarĹźanie swych partyjnych oponentĂłw o faszyzm). Rozczulając się nad spaloną budką i solidaryzując z ambasadorem Rosji, marsz określił jako: „manifestację elementĂłw skrajnych i faszystowskich”. I nie pamiętał przy tym jak wcześniej po taki sam argument sięgał Kiszczak, dla ktĂłrego happeningi Ligi Republikańskiej miały znamiona „faszystowskich wybrykĂłw”. Nie pamiętał teĹź, jak „Wyborcza” oskarĹźała Ligę o podpalenie synagogi w Warszawie. Nawiasem mĂłwiąc w podsłuchanej knajpianej rozmowie innego łowcy nazistĂłw, Bartłomieja Sienkiewicza pojawia się na temat Marszu Niepodległości dziwne zdanie: Czy jest to moment na uruchomienie tego rodzaju rozwiązania, czy nie. Bo ja mam poczucie, Ĺźe jest to wariant OK, World Trade scenario. Czyli chciał coś wysadzić w powietrze w centrum Warszawy i dać pretekst do spacyfikowania „ekstremistycznej i antysemickiej” opozycji? Co zatem tak naprawdę Kamiński „koordynuje” lub czego naprawdę jest „koordynatorem”?

Do zamieszania z „polskimi neonazistami” z krzakĂłw w Wodzisławiu Śląskim dołączył z troską sierĹźant sztabowy Jony Daniels. Nad problemem PolakĂłw z troską pochylił się teĹź były prezydent A. Kwaśniewski, według ktĂłrego „Polacy mają problem z antysemityzmem” (Polemizował z nim bloger - nawiązując do troski, z jaką Kwaśniewski pochylił się w Charkowie nad mogiłami PolakĂłw pomordowanych przez Ĺźydokomunę, napisał: „Polacy mają problem z antysemityzmem, a Kwaśniewski z alkoholem”). Po kilku dniach zreflektował się nieco inny waĹźny minister i zaczął uspokajać, Ĺźe w Polsce są neonaziści i chodzą swobodnie po lesie, ale jest ich „mały margines”, czyli pocieszał - są, ale jest ich mało, zbyt mało. Z marginalnego incydentu zrobiono wydarzenie polityczne roku. Gdy 20 stycznia 2018 r. o godzinie 19:00 lektor „FaktĂłw” ogłosił, Ĺźe w Polsce odradza się faszyzmem, modus operandi TVN odniĂłsł niebywały sukces - jego reportaĹź zmobilizował prezydenta do publicznych potępień „polskich neonazistĂłw”. Na rewelacje redaktor śledczego TVN juĹź następnego dnia, jak nakręcane małpki z pudełka wyskoczyli marszałek i wicemarszałek Sejm, a jeden z ministrĂłw odgraĹźał się, Ĺźe „będzie delegalizował nazistowskie organizacje”. Co ciekawe listy kandydatĂłw do delegalizacji nie ograniczył do nazistĂłw z krzakĂłw, ale sięgał aĹź do „tych nazioli z Marszu Niepodległości”. Epizod wart, co najwyĹźej, odnotowania w kronice wybrykĂłw chuligańskich w osiedlowej gazetce, całkowicie zdominował polską scenę polityczną. Marginalny incydent komentowały i prześcigały się w buńczucznych wypowiedziach czołowe osoby w państwie. Ambasador Izraela w Warszawie, pytana, czy ustawa reprywatyzacyjna jest jakimś elementem sporu pomiędzy Polską a Izraelem, ripostowała: „Ja mam inną teorię spiskową, Ĺźe wszystko to było przyjęte, Ĺźeby nie było więcej mowy o neonazistach”. Kraj dał się ponieść TVN, z wybryku kilku głupkĂłw, jak się dziś okazuje opłaconych przez TVN, zrobiono sprawę wagi państwowej. Cała Polska przez tydzień Ĺźyła imprezą, ku rozbawieniu sponsorĂłw i pomysłodawcĂłw afery. Czy była to stosowna i adekwatna reakcja? Czy prezydent musiał oznajmiać całemu światu, Ĺźe nie ma przyzwolenia na propagowanie nazizmu. Czy musiał dawać amunicję zagranicznym lewakom do atakowania Polski? Wyjaśnienie jest tylko jedno - okazali się dyplomatycznymi idiotami skwapliwe odgrywającymi rozpisane z gĂłry role. Innymi słowy - zatańczyli tak, jak im zagrała antypolska orkiestra. Przynętę złapali wszyscy, jeden za drugim, nawet premier dĹşwigający na swych wątłych barkach zadanie odbudowy narodowej gospodarki nie zajmował się niczym innym. Michnik przecierał oczy ze zdumienia, jak łatwo dali się podpuścić przy pomocy najprostszego, wielokrotnie juĹź przećwiczonego na Polakach modus operandi. Z oczywistych względĂłw Polska na nazizm jest impregnowana. ZagroĹźona jest natomiast ideologią Ĺźydokomuny, ktĂłra oskarĹźa o nazizm największą ofiarę nazistowskiego okupanta. W czasach stalinowskich obrzucali PolakĂłw wyzwiskami „faszyści” i „kolaboranci Hitlera”. Dziś, w 70 lat po wojnie znowu pokornie wysłuchiwać musimy podobnych pomĂłwień. Kto mĂłgł przypuszczać, Ĺźe doĹźyjemy czasĂłw, kiedy najwaĹźniejsze osoby w państwie na jednym wydechu wymĂłwią słowa „neonaziści” i „polscy”? Nawiasem mĂłwiąc antykomunistycznemu, przynajmniej w gębie, prezydentowi i premierowi przypomnieć trzeba, Ĺźe w latach 1968-1989 w Ĺźadnej szkole i w Ĺźadnej gazecie nie słyszało się i nie czytało o czymś takimi jak „polscy naziści”.

W czyim interesie przedstawiono Polskę jako kraj nazistĂłw, i czemu w tym procederze brali udział członkowie rządu? Prowokacja TVN była tak groteskowa, Ĺźe nie trudno było odgadnąć, co się za nią kryje. Było oczywiste, Ĺźe padł rozkaz - „wytropić nazistĂłw!”. Tym bardziej, Ĺźe wyczerpało się medialne paliwo z „kukłą Ĺťyda” i transparentami z Marszu Niepodległości. Było oczywiste, Ĺźe to dalszy ciąg operacji propagandowej z kłamstwem o „60 tysiącach nazistĂłw maszerujących w Warszawie zaledwie 300 kilometrĂłw od Auschwitz”. Joachim Brudziński, zamiast z urzędu sprawdzić, z czyjego polecenia TVN działała i poczekać na wyniki prokuratorskiego śledztwa, z sejmowej trybuny podziękował „dziennikarzom śledczym” TVN. Zaczął teĹź nawoływać do delegalizacji ONR, czyli poparł rozkaz wydany juĹź wcześniej przez rabina Schudricha i Amerykański Komitet ĹťydĂłw, ze szczegĂłlną pilnością podchwycony przez panie Gawin i Gronkiewicz-Waltz (pierwsza to ta, ktĂłra klaskała tłustymi łapkami, gdy ambasador Izraela, dziękując rządowi za reakcję na reportaĹź TVN o neonazistach, schlastała rząd za to, Ĺźe walcząc z określeniem „polskie obozy” zaprzecza holokaustowi; druga to ta, ktĂłrej mąż przywłaszczył sobie poĹźydowską kamienicę). Zlecenie wystawiła TVN, ktĂłrej korzenie załoĹźycielskie prowadzą do Amerykańskiego Komitetu ĹťydĂłw, czuwającego nad procesem transformacji ustrojowej Polski, ktĂłrego nie da się skutecznie zakończyć, pĂłki wolność słowa i stowarzyszania przysługuje jawnie i bezczelnie polskim formacjom narodowym. Chylę czoło przed dziennikarzami #Superwizjera. Dobra robota. Nikt tak nie obnaĹźył załgania tej władzy, ktĂłra faszystĂłw nazywa patriotami. Teraz rozumiemy, dlaczego KRRiT nałoĹźyła karę na TVN. Tego materiału teĹź nie wybaczą. Będą się mścić - napisał na Twitterze Jarosław Kurski. Władza jednak nie mściła się, dziennikarzy pochwaliła, a w nawiązce umorzyła spółce TVN wymierzoną wcześniej 1,5 milionową karę nałoĹźoną za „propagowanie działań sprzecznych z prawem” w związku z blokadą Sejmu zorganizowaną przez opozycję. W debacie „Czy Polsce zagraĹźa faszyzm”, nie chodziło o odpowiedĹş na pytanie, ale przećwiczony modus operandi - „skoro tyle o tym mĂłwią politycy najwyĹźszego szczebla, to coś musi być na rzeczy”. Jest i druga strona medalu – ministrowie przepraszają za wszystko, za antysemitĂłw i za nazistĂłw, i kaĹźdą z tych przypadłości traktują jako sprawę wagi państwowej, a ci, ktĂłrzy debatę wywołują kalkulują sobie: przepraszajcie, kajajcie się, my będziemy podrzucać kolejne śmierdzące sprawy, jak nie o rasiście na przystanku we Wrocławiu, to ciemiężycielu sprzątaczki ukraińskiej. A gdyby i oni zawiedli, zawsze „nazistowską” moĹźna będzie nazwać procesję BoĹźego Ciała.

Nasi politycy, i to zarĂłwno polscy jak i z Polski, mają wyrobiony odruch warunkowy, tzw. odruch psa Pawłowa – na dĹşwięk słowa „antysemityzm” rzucają się do przepraszania. W Gdańsku wybito szybę w tamtejszej synagodze. Z przeprosinami pospieszył sam prezydent RP. Podczas XI Zjazdu GnieĹşnieńskiego, tj. spotkania przedstawiciele kościołów chrześcijańskich z całej Europy, wygłosił podniosłe słowa do kilkuset gości. Połowę swego wystąpienia, w załoĹźeniu poświęconego Gnieznu jako ĹşrĂłdła historii Polski, chrzcie Mieszka, inspirującej mocy chrześcijaństwa i 100-leciu niepodległości, nasz prezydent poświęcił... antysemityzmowi i barbarzyństwu pleniącym się w Polsce: Z ogromnym bĂłlem przyjąłem akt barbarzyństwa, do ktĂłrego doszło w Gdańsku, kiedy ktoś rzucił kamieniem w okno synagogi w czasie modlitwy. Z pewnością nazwą to aktem antysemityzmu, ale dla mnie to barbarzyństwo, ktĂłry musimy potępić. „Barbarzyński” akt wybicia szyby ze szczegółami opisywały media, mĂłwiły o nim niemal jak o pogromie ĹťydĂłw i początku nocy kryształowej. Incydentowi nadano niespotykaną rangę, dopĂłki nie okazało się, Ĺźe u sprawcy zdiagnozowano chorobę psychiczną i Ĺźe kilka miesięcy wcześniej analogicznego czynu dopuścił się względem kościoła katolickiego. Reakcja Dudy była tym bardziej absurdalna, gdy porĂłwna się ją z napaścią w Tel Awiwie, do ktĂłrej doszło niewiele wcześniej, gdy na ogrodzeniu polskiej placĂłwki dyplomatycznej sprawcy namazali swastyki oraz napisy „mordercy spieprzajcie” i „polskie gĂłwno”. W przypadku wybitej szyby złapanie winnego zajęło jeden dzień. Milicja izraelska nawet nie udawał, Ĺźe kogoś szuka. W tym samym czasie na publicznej plaĹźy w Ejlacie doszło do obrzucenia kamieniami polskich turystĂłw. Obrzucono ich teĹź wyzwiska „Dobry Polak to martwy Polak”. I w tym przypadku nikt nie interweniował. Głosu nie zabrał ani Netanjahu, ani Duda.

W lutym 2018 r. Polska padła ofiarą zaplanowanej i skoordynowanej agresji, ktĂłra obnaĹźyła w sposĂłb bezceremonialny niekompetencje rządzących. Po przyjęciu przez Sejm nowelizacji ustawy o IPN, gdy izraelska ambasador zaatakowała Polskę, do tego w świetle jupiterĂłw i w obecności polskiego premiera, gdy izraelski minister wywiadu obciążył odpowiedzialnością za holokaust cały narĂłd polski, odgraĹźając się „my, Izraelczycy nigdy nie zapomnimy i nie wybaczymy”, gdy przywĂłdca izraelskiej opozycji ogłosił, Ĺźe „były polskie obozy i Ĺźadne prawo tego nie zmieni”, jedyną odpowiedzią polskiej dyplomacji było zdziwienie, milczenie i kapitulacja bez najmniejszej nawet prĂłby obrony. Polska dyplomacja nie dała się „sprowokować” nawet wĂłwczas, gdy składający się z marcowych emigrantĂłw, tj. byłych ubekĂłw tłum wdarł się na teren ambasady Rzeczypospolitej w Tel Awiwie. Nie bacząc na powiewającą nad pałacem prezydenckim ogromną białą flagę, Ĺźydowscy politycy, dziennikarze, cała izraelska machina propagandowa masakrowali i opluwali Polskę przez kilka miesięcy z okładem. Gdy w państwie Ĺźydowskim grzmiały propagandowe armaty, a lonty podpalał osobiście Netanjahu, idioci dyplomatyczni lamentowali: PrzecieĹź my robimy to samo co oni? Gdzie tu prawda historyczna, przyzwoitość. No bo jakĹźe to tak? My ratowaliśmy ĹťydĂłw w czasie wojny, a oni mają nas za pomagierĂłw Hitlera? Przez lata robiliśmy wszystko, by umocnić sojusz polsko-izraelski, a oni niszczą go w tydzień? Uzgodniliśmy wszystko z rządem Izraela, a ten od wszystkiego się odciął? Ĺťebrując o to, by rozgniewani Ĺťydzi nie poniĹźyli ich do końca, potwierdzali, Ĺźe Polacy mają nieczyste sumienie i błagają o najniĹźszy wymiar kary. Dezercja rządu była tym bardziej naganna, Ĺźe od samego początku widać było modus operandi, ktĂłrego celem nie była bynajmniej „prawda historyczna”, lecz maksymalne podgrzewanie konfliktu i maksymalne upokarzanie Polski, a w końcu grabieĹź polskiego mienia. Minister Joachim Brudziński ostrzegł uĹźytkownikĂłw Twittera, Ĺźe mogą wywołać antysemickie ekscesy. W ślad za tym, powodowany panicznym strachem, zarządził ochronę ambasady Izraela przewyĹźszającą ochronę własnego urzędu, a wojewoda mazowiecki wytyczył wokół ambasady zamkniętą strefę bezpieczeństwa i zakazał jakichkolwiek demonstracji, czyli wprowadził punktowy stan wojenny. Kolejny strzał w stopę oddał, powołując rządowy zespół ds. przeciwdziałania propagowaniu faszyzmu, czyli zespół do przekonywania międzynarodowej publiki, Ĺźe faszyści w Polsce są, a problem z faszyzmem jest tak powaĹźny, Ĺźe rząd zmuszony jest powołać specjalną instytucję do jego zwalczania. A przecieĹź do tego wystarczył dzielnicowy policjant. Zamiast bronić kraju przed antypolonizm, rząd przystąpił do energicznego zwalczania antysemityzmu. Zamiast walczyć z przelewającą się przez świat falą bezprzykładnego antypolskiego hejtu, zajmował się finansowaniem manufaktur antypolskich oszczerstw, fundowaniem paszkwilantom dostatniego Ĺźycia i komfortowego warsztatu pracy. Ĺťydowski propagandowy blitzkriegi przeprowadzony został za polskie pieniądze. To nie Ĺťydzi udzielili sobie zgody na powołanie loĹźy B’nai B rith w Warszawie. To nie Netanjahu wstrzymał ekshumację w Jedwabnem. To nie Izrael wypłacił 400 milionĂłw złotych na Muzeum Polin. To nie Kneset przyznał 100 milionĂłw na renowację cmentarza w Warszawie, mimo Ĺźe naleĹźy on do bogatej, utuczonej na sprzedaĹźy synagog i kirkutĂłw Ĺźydowskiej gminy. Kto nie ma czasu na spotkanie z Kresowiakami, a ma czas na szabasową kolację u Ĺźydowskiego sierĹźanta o nazwisku jak tania whisky? Kto odmawia spotkań z Polakami na Litwie i z Polakami na Ukrainie, ale za to nie wytrzymuje dnia bez spotkania z rabinem Schudrichem? Kto zamroził procedowanie ustawy o Polakach ratujących ĹťydĂłw, „by nie urazić ich wraĹźliwości”? Ani Netanjahu, ani Michnik, ani Schetyna, tylko marszałek polskiego Sejmu. Jak mĂłwi stare polskie powiedzenie: nie ma złego, co by na dobre nie wyszło. Nadszedł moment prawdy i jak na dłoni widać, kto jest kim w Polsce

Genialni stratedzy wymyślili, Ĺźe tylko drogą ustępstw zachowają - z woli bliskowschodniego anonimowego mocarstwa - władzę. Za całą troskę o Polskę wystarcza więc propagandowy bełkot, prymitywna demagogia, łgarstwa i cenzura. A propos zastosowanego modus operandi lub à propos idiotĂłw dyplomatycznych - w wywiadzie dla „DoRzeczy” z 12 lutego 2018 r. na pytanie, czy zaskoczyła go reakcja Izraela i wszystko co potem nastąpiło, Jarosław Kaczyński rzekł: „Były rozmowy w MSZ z ambasadą [...] i nikt słowa na ten temat nie powiedział. Były inne rozmowy w Ministerstwie Sprawiedliwości i teĹź nic nie wskazywało na to, Ĺźe jest problem. Wreszcie była serdeczna wizyta przedstawicieli naszego rządu z panią premier Szydło na czele w Izraelu, z półprywatnym spotkaniem z Netanyahu w jego mieszkaniu, z jego Ĺźoną itd., podczas ktĂłrej rĂłwnieĹź ten temat się w ogĂłle nie pojawił. PrzecieĹź gdyby to był tak palący problem, to byłby wĂłwczas sygnalizowany”.

Cała kombinacja operacyjna zaczęła się duĹźo wcześniej i była starannie przygotowana - 11 listopada 2017 r. po donosie nowojorskiej gazety o „60 tysiącach faszystĂłw maszerujących w Warszawie”. Przypomnijmy jej harmonogram: Sejm nowelizuje ustawę o IPN. Izrael nakręca antypolską kampanię o globalnym zasięgu. Rząd nie reaguje, a kreuje wydarzenia, ktĂłre wzmacniają Ĺźydowski przekaz. Zamiast wydać na oszczercĂłw zaoczne wyroki i aresztować, gdy pojawiają się w Polsce po odbiĂłr kamienic, wdaje się w negocjowanie treści polskiego prawa z zagranicznymi ośrodkami antypolskiej dywersji. Podyktowana przez Netanjahu nowelizacja przechodzi przez polski parlament w błyskawicznym tempie. Nie chodziło jednak o samą ustawę. Chodziło o przećwiczenie znanego juĹź modus operandi - uczynienia premiera Izraela najwyĹźszą instancją odwoławczą w polskim procesie legislacyjnym. Przy czym następny przypadek zewnętrznego arbitraĹźu dotyczyć będzie ustawy reprywatyzacyjnej, czyli ustawy o zwrocie majątkĂłw poĹźydowskich. Gdy zgodne z wolą środowisk Ĺźydowskich Sejm zmienił ustawę o IPN, prezes PiS pouczał: „dzisiaj diabeł podpowiada nam pewną bardzo niedobrą receptę, pewną ciężką chorobę duszy, chorobę umysłu – tą chorobą jest antysemityzm. Musimy go odrzucać, zdecydowanie odrzucać”. Przy czym walkę z „ciężką chorobę duszy i umysłu” nakazywał Polakom wĂłwczas, gdy Ĺťydzi opluwali i lĹźyli PolakĂłw za... antysemityzm. Bohaterskiemu politykowi zabrakło odwagi, by zaapelować do ĹťydĂłw o odrzucenie „ciężkiej choroby antypolonizmu”. RĂłwnocześnie forsowano narrację, Ĺźe konflikt to efekt „zaniedbań polityki historycznej poprzednikĂłw” . Tymczasem dość przypomnieć, Ĺźe w sierpniu 2017 r. z przedstawicielami środowisk Ĺźydowskich spotkał się prezes Kaczyński. Oficjalny, natrętnie nagłaśniany komunikat mĂłwił o spotkaniu „pełnym wzajemnego zrozumienia” , i o uczestnikach, ktĂłrzy „byli pod wraĹźeniem głębokiego rozumienia historii, zwyczajĂłw i religii Ĺźydowskiej przez prezesa PiS”. Sednem spotkań było jednak coś innego. „Jesteśmy przeraĹźeni najnowszymi wydarzeniami i obawiamy się o nasze bezpieczeństwo, jako Ĺźe sytuacja w naszym kraju staje się coraz bardziej niebezpieczna”- alarmowali Ĺťydzi w skierowanym do Kaczyńskiego, a opublikowanym przez „Washington Post” manifeście. „Narastaniu postaw antysemickich w ostatnich miesiącach towarzyszy agresywna mowa nienawiści i nacechowane przemocą zachowanie, skierowane przeciwko naszej społeczności. Nie chcemy powrotu do 1968 roku”- twierdzili, domagając się od Kaczyńskiego „zdecydowanego potępienia antysemityzmu”. Manifest (i spotkanie Dudy w Nowym Jorku) były preludium kombinacji. I tylko głupiec nie mĂłgł skojarzyć ich związku z przygotowanym przez ministra sprawiedliwości projektem ustawy reprywatyzacyjnej ograniczającej zwrot Ĺźydowskiej własności do tych, ktĂłrzy w momencie nacjonalizacji Ĺźyli w Polsce i posiadali polskie obywatelstwo. Czy to czegoś nie przypomina? Czy nie przypomina ataku na Macierewicza i idącej za nim rekonstrukcji rządu? Zbigniew Ziobro nie wypowiadał się co prawda na temat antysemickiej broszury, ale przygotował ustawę zawierającą antysemickie paragrafy, wysłał list gończy za bratem Michnika i powołał komisję ds. reprywatyzacji warszawskich kamienic.

Po trzech latach rządĂłw „dobrej zmiany” nadzieja, Ĺźe podejmie walkę z hałastrą pustoszącą wizerunek Polski słabnie. Mocno trzeba zasłaniać oczy, by nie widzieć szemranych geszeftĂłw z antypolskimi ośrodkami, pozorowanie działań, spektakle dla gawiedzi, tropienie trzeciorzędnych oszczercĂłw, a obwieszanie medalami pierwszorzędnych, nieustanne bicie się w piersi i tchĂłrzliwe merdanie ogonkiem, gdy walą w nas w pysk na odlew oraz wmawianie, Ĺźe najpilniejszą potrzebą Rzeczypospolitej jest „program walki z antysemityzmem”. Mimo Ĺźe widzimy w akcji cały obĂłz zdrady narodowej, ludzi w ogĂłle nie zainteresowanych istnieniem państwa polskiego, odpowiedzią PiS jest kampania powielająca tezy stalinowskiej propagandy, ktĂłre wszystko co patriotyczne i narodowe nakazuje identyfikować z antysemityzmem.

KRZYSZTOF BALIŃSKI