Dodano: 23.06.19 - 13:40 | Dział: Prosto z mostu

W przededniu Bożego Ciała

Piszę tę korespondencję w przeddzień święta BoĹźego Ciała, w ramach ktĂłrego przez miasta, miasteczka i wsie przeciągają procesje z Najświętszym Sakramentem. W wielu przypadkach procesje będą szły tymi samymi ulicami, ktĂłrymi wcześniej przeciągnęły sodomickie „Parady RĂłwności”, organizowane w celu propagowania seksualnych zboczeń. Wprawdzie organizatorzy tych „parad” jak i ich uczestnicy podkreślają, Ĺźe chodzi im tylko o tolerancję wobec sodomitĂłw i gomorytĂłw, Ĺźe chcą zapobiegać ich „wykluczeniu” i „stygmatyzacji”, ale to oczywista nieprawda. Homoseksualizm nie jest w Polsce karany od 1932 roku, kiedy to wszedł w Ĺźycie kodeks karny opracowany przez Komisję Kodyfikacyjną pod przewodnictwem prof. Juliusza Makarewicza a promulgowany rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej. Nie był teĹź karany w czasach PRL, chociaĹź skłonności homoseksualne stanowiły dla tajnej policji dobry pretekst do werbowania konfidentĂłw, ktĂłrzy pragnęli te skłonności ukryć. Zatem jeśli chodzi o sferę prawną, o Ĺźadnej dyskryminacji nie ma mowy, więc walka o „tolerancję” nie jest wcale potrzebna. Zresztą nie o tolerancję tu chodzi, bo – jak mi to przed kilkoma laty wyjaśnił pan dr Janusz Majcherek z Uniwersytetu Jagiellońskiego – tolerancja oznacza dzisiaj „akceptację”. Tymczasem słowo „tolerancja” oznacza cierpliwe znoszenie czegoś, z czym się wprawdzie nie zgadzam, co uwaĹźam za niebezpieczne, wstrętne i haniebne – ale znoszę to w imię jakiejś wyĹźszej wartości: spokoju społecznego, miłości bliĹşniego itp. Znoszenie nie oznacza jednak akceptacji, bo dla praktykowania tolerancji akceptacja wcale nie jest konieczna. Zatem pod płaszczykiem tolerancji, sodomici i gomoryci prĂłbują zmusić wszystkich, ktĂłrzy sodomitami czy gomorytami nie są, do uznania ich przypadłości za normę.

Tymczasem sodomia i gomoria normą być nie moĹźe z natury rzeczy, co bardzo elegancko wyjaśnił niedawno pan Krzysztof Karoń. ZwrĂłcił on uwagę, Ĺźe kaĹźdy organizm ma przed sobą dwa zadania: zdobywania energii niezbędnej dla podtrzymywania własnego Ĺźycia i działania na rzecz kontynuacji swego gatunku. KaĹźda zatem sytuacja, w ktĂłrej albo jedno, albo drugie zadanie staje się z jakichś powodĂłw niemoĹźliwe, albo przynajmniej utrudnione, jest anormalna. Sodomici i gomoryci twierdzą, Ĺźe ich przypadłości mają przyczyny naturalne. Nawet gdyby tak było – co wcale nie jest pewne w sytuacji, gdy sodomici uprawiają intensywną propagandę swoich seksualnych upodobań, co w Ĺźadnym wypadku „naturalne” juĹź nie jest – to niczego nie zmienia, bo choroby somatyczne teĹź są spowodowane czynnikami naturalnymi, np. bakteriami, czy wirusami – ale lekarzy wcale to nie konfunduje i likwidują te „naturalne” przyczyny bez ceregieli. Zresztą nie tylko oni – bo chociaĹź syfilis teĹź ma przyczynę naturalną, to nie tylko bywa leczony, ale w dodatku syfilitykĂłw nie dopuszcza się do prac związanych z przygotowaniem i podawaniem Ĺźywności. Nikt jednak nie uwaĹźa tego za „dyskryminację”, „wykluczenie” , czy choćby „stygmatyzację” - bo po drugiej stronie rĂłwnania jest ryzyko spowodowania niebezpieczeństwa powszechnego w postaci pandemii syfilisu. Nietrudno sobie wyobrazić skutki takiej pandemii, zwłaszcza w sytuacji, gdy z powodu „naturalnego” pochodzenia syfilisu jego leczenie zostałoby zakazane. Społeczność dotknięta tą przypadłością uległaby zagładzie w ciągu kilku zaledwie pokoleń. Z tego punktu widzenia propaganda sodomii wygląda jeszcze gorzej. Jej celem jest przekonanie wszystkich, by propagowane zachowania uznały za swoje. Gdyby zatem propaganda sodomii i gomorii okazała się skuteczna w stu procentach, czego przecieĹź z gĂłry wykluczyć nie moĹźna i cała społeczność składałaby się z konsekwentnych sodomitĂłw, to zagłada takiej społeczności nastąpiłaby w ciągu zaledwie jednego pokolenia. Z tego wniosek, ze propaganda sodomii i gomorii powinna zostać zakazana nawet nie z przyczyn światopoglądowych, tylko zwyczajnie – biologicznych, bo sodomia i gomoria mogą bezpiecznie egzystować wyłącznie na marginesie i Ĺźadne durne doktrynerstwo tego zmienić nie moĹźe. W tej sytuacji stawianie znaku rĂłwności między tolerancją i akceptacją, ku czemu skłania się, a w kaĹźdym razie skłaniał się podczas rozmowy ze mną pan dr Janusz Majcherek , jest nie tylko całkowicie pozbawione podstaw, ale rĂłwnieĹź – bardzo niebezpieczne. To niedobrze, Ĺźe filozofowie są coraz głupsi, a jeszcze gorzej – Ĺźe produktami swojej fermentacji umysłowej zatruwają całe pokolenia studentĂłw krakowskiego Uniwersytetu Pedagogicznego, ktĂłrzy ufnie mogą myśleć, Ĺźe to wszystko naprawdę.

O ile zatem tolerancja wobec sodomitĂłw jest niezaprzeczalnym faktem, a najlepszym tego dowodem jest nie tylko niekaralność tych praktyk, ale nawet moĹźliwość korzystania z prawa do zrzeszania się. Ale kiedy mamy do czynienia z sytuacją, gdy prawo do zrzeszania się wykorzystywane jest do forsowania propagandy, ktĂłrej moĹźliwym skutkiem moĹźe być zagłada gatunku ludzkiego, to Ĺźadne demokratyczne gusła nikogo krępować nie mogą, bo nawet Ĺźeby filozofować, to znaczy – opowiadać o sobie, swoich urojeniach i uprzedzeniach – najpierw trzeba Ĺźyć. A kontynuacja gatunku zarĂłwno w przypadku jednostek, jak i społeczności, wymaga odrzucenia akceptacji seksualnych zboczeń, bez względu na to, co przez głosowanie ustalają biurokraci ze Światowej Organizacji Zdrowia.

Kościół katolicki do niedawna konsekwentnie stał na stanowisku, Ĺźe sodomia i gomoria są zjawiskami anormalnymi. Niestety w ostatnich latach to stanowisko nie jest juĹź takie konsekwentne, jak kiedyś, moĹźe dlatego, Ĺźe mamy do czynienia z postępującym procesem wietrzenia soli. Mimo to jednak środowiska sodomitĂłw i gomorytĂłw nie bez powodu uwaĹźają Kościół katolicki za swego największego wroga – o czym świadczą szydercze parodie religijnych obrzędĂłw, z jakimi spotkaliśmy się podczas „parad” w Gdańsku, Warszawie i Częstochowie. Nie bez powodu – bo kiedy aktualne parkosyzmy przeminą, to bardzo moĹźliwe, Ĺźe Kościół powrĂłci do swego konsekwentnego stanowiska. Sodomici teĹź się tego, jak sądzę, obawiają, ale to nie byłoby moĹźe takie groĹşne, gdyby nie to, Ĺźe obawiają się tego promotorzy komunistycznej rewolucji, jaka przewala się przez Europę i Amerykę Północną, a ktĂłrzy podjudzają sodomitĂłw i gomorytĂłw, by dali się uĹźyć w charakterze mięsa armatniego dla potrzeb rewolucji. Po jej zwycięstwie zostaną oczywiście bezlitośnie wytępieni, podobnie jak rosyjscy chłopi, ktĂłrzy dali się uĹźyć w charakterze młota w rękach bolszewikĂłw, a wkrĂłtce potem konali z głosu we wsiach otoczonych kordonami wojsk NKWD. O istnieniu takiego związku świadczy antykatolicki i coraz bardziej bezczelny charakter sodomickich parad, ktĂłre upodabniają się do szyderczych antychrześcijańskich demonstracji, organizowanych w sowieckiej Rosji przez Związek Wojujących BezboĹźnikĂłw, kierowany przez Mineja Izraelewicza Gubelmana. Wskazuje to nie tylko na inspirację, ale i na zasilanie z tych samych ĹşrĂłdeł, co i wtedy. Trzeba o tym mĂłwić bez zacietrzewienia, ale i bez lęku - bez względu na to, co sobie o nas pomyślą i co o nas powiedzą ormowcy politycznej poprawności.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Nasza Polska”.



Stanisław Michalkiewicz
23.06.2019r.