Dodano: 03.11.19 - 21:16 | Dział: Kworum poetów

Spiritus movens (BoĹźena Zylla)

Jakaś niemiłosierna stagnacja
natrętnie wgryza się w oblicze,
tak do niedawna jeszcze -
w barwach złocieni ciepła
- opromienione dnie.

Coraz bardziej osierocone drzewa
mamroczą nader monotonne mantry,
a błękit nieba zatonął
w płachtach jednolitych szarości.

Nagminnie opada płatek za płatkiem,
z po cichu przekwitających,
i jeszcze wczoraj zdobiących ogrody
- ostatnich astrĂłw i chryzantem.

Po ulicach i korytarzach kamienic
na okrągło się szwenda, posępna
i przez nikogo nieproszona-
ascetycznie wychudzona - apatia.

Na próşno szukam wzrokiem,
chociaĹźby odrobinki letniej sielanki,
rozweselającej jakikolwiek zakątek
- ospałej jednolitości krajobrazu.

I, z żalem serca stwierdzić muszę,
że, to już na dobre - jesienna ponurość
zakorzeniła swoje kirowe macki
w jaźni materii świata.


BoĹźena Zylla
/Prawa autorskie zastrzeĹźone/