Dodano: 03.05.20 - 12:36 | Dział: Prosto z mostu

Epidemia jako Wunderwaffe

Dobiega końca kwiecień, a wraz z nim – drugi miesiąc bohaterskiej walki ze zbrodniczym koronawirusem, ktĂłra wreszcie wzbudziła jaskółczy niepokĂłj w sferach rządowych, początkowo zachwyconych moĹźliwościami, jakie nieoczekiwanie otworzyła przed nimi epidemia. Zaniepokojenie wynika zaś z nadciągającej zapaści gospodarczej, ktĂłrej skutki mogą okazać się groĹşniejsze od epidemii. W Polsce nie przebiega ona dramatycznie, zachorowało około 12 tysięcy osĂłb, z czego ponad 500 zmarło, a ponad dwa tysiące wyzdrowiały. Tymczasem wskutek wyłączenia całych segmentĂłw gospodarki szkody mogą być znacznie większe tym bardziej, Ĺźe kraj nęka dotkliwa susza. Nie tylko nie było śniegu, ani deszczĂłw, ale przed 50 laty przeprowadzone zostały na szeroką skalę melioracje, wskutek czego retencja spadła do 6 procent. ToteĹź rząd ogłosił program mający podnieść ten poziom do ponad 30 procent – ale to musi trochę potrwać, toteĹź oczekiwaniu na deszcz towarzyszą coraz częściej stosowne modły tym bardziej, Ĺźe restrykcje dotyczące dopuszczalnej liczby osĂłb na naboĹźeństwie wraz z „rozmraĹźaniem” gospodarki zostały złagodzone i teraz zamiast 5 osĂłb, moĹźe być więcej – z tym, Ĺźe kaĹźdy musi mieć wokół siebie 15 metrĂłw kwadratowych.

O ile do epidemii i towarzyszących jej restrykcji ludzie zaczynają się powoli przyzwyczajać, więc prawdopodobnie pojawi się pokusa, by je utrzymać nawet gdy epidemia się zakończy, o tyle polityczne przepychanki w miarę zbliĹźania się do 10 maja, nasilają się, niczym walka klasowa w miarę rozwoju socjalizmu. Z jednej strony obĂłz dobrej zmiany nie moĹźe pozbawić obywateli świętego prawa głosowania na Andrzeja Dudę, a z drugiej – obĂłz zdrady i zaprzaństwa robi wszystko, by dla „zdrowia PolakĂłw” do tych wyborĂłw nie dopuścić. To pokazuje kompletnie wyjałowienie tak zwanej „nieprzejednanej opozycji” z jakichkolwiek pomysłów na państwo i w rezultacie Naczelnik Państwa kręci rĂłwnieĹź nimi. Gdyby tak ktĂłregoś dnia powiedział, Ĺźe wybory powinny być przesunięte, to jestem pewien, Ĺźe wtedy Koalicja Obywatelska stanęłaby na głowie, Ĺźeby je przeprowadzić 10 maja. W tej sytuacji za Wielką Nadzieję Białych został uznany poboĹźny poseł Jarosław Gowin. Wprowadził on do Sejmu swoją partię pod tytułem „Porozumienie” w liczbie 18 posłów – ale wszyscy oni kandydowali z list Zjednoczonej Prawicy i korzystali z aparatu wyborczego PiS. Kiedy się policzyli, uderzyło im to trochę do głowy i postawili się Naczelnikowi Państwa przy okazji ustawy o tzw. trzydziestokrotności, podejmując uchwałę, Ĺźe nie będą jej popierali. Naczelnik Państwa w tej sytuacji ustawę tę wycofał, ale prawdopodobnie podjął starania o przeciąganie posłów „Porozumienia” na jasną stronę Mocy. Władza dysponuje bowiem rozmaitymi przynętami, a do dobrego ludzie szybko się przyzwyczajają i myśl, Ĺźe musieliby się tego wszystkiego wyrzec gwoli zrobienia przyjemności posłowi Budce i jego trzĂłdce, wcale nie budzi w nich zachwytu. Tym bardziej, Ĺźe jak ktoś juĹź został posłem i zasmakował w konfiturach, to chciałby zostać nim drugi raz. Ale przecieĹź nie z listy Porozumienia, ktĂłre nie ma odpowiedniego aparatu wyborczego! A takim razie potrzebę dochowania wierności koalicyjnemu partnerowi, ktĂłry przecieĹź niczego im nie Ĺźałuje, odczuwać muszą tym silniej. Jestem pewien, Ĺźe zasmuca to poboĹźnego posła Gowina, ktĂłry obawia się, Ĺźe jeśli tych kilkunastu kolegĂłw nie podąży za nim, to nie tylko zostanie z fiutem w garści, ale i ośmieszy się do końca Ĺźycia. Tedy trwają narady, a „koncepcje” mnożą się, niczym w głowie Kukuńka. Pojawiły się dwie; pierwsza, o ktĂłrej wspominał Bogdan Borusewicz – Ĺźe poboĹźny poseł Gowin mĂłgłby nawet zostać premierem nowego rządu i druga – Ĺźe moĹźe tylko marszałkiem Sejmu, „Niech mi chociaĹź dyferencjał dadzą!” - śpiewał przed laty Kazimierz Grześkowiak w piosence „WaĹźne to je, co je moje”. Ale i to jest widłami na wodzie pisane, bo gdyby nawet połączyła się Koalicja Obywatelska z PSL-em, Lewicą i 18 posła Gowina, to i tak byłoby to tylko 231 posłów, a więc – kruchutka większość bezwzględna. Tymczasem wydaje się, Ĺźe przynajmniej trzej posłowie Porozumienia: Bielan, Ĺťalek i świeĹźo mianowana na stanowisko wicepremiera pani Emilewicz, pragną dochować wierności Naczelnikowi Państwa, a być moĹźe to tylko wierzchołek gĂłry lodowej, więc negocjacje się przeciągają. W takiej sytuacji Konfederacja ze swoimi 11 mandatami mogłaby stać się języczkiem u wagi. PoboĹźny poseł Gowin był juĹź nawet u pana prezydenta Dudy. Czy się przymilał, czy go straszył – tajemnica to wielka, ale moĹźliwe jest teĹź i to drugie. Oto pomysł organizowania wyborĂłw w maju potępił surowo Donald Tusk, ktĂłry nawet nie chciał wypowiadać tego zaklęcia, w związku z czym posągowa pani Małgorzata Kidawa-Błońska sama nie wie, co myśli; wprawdzie powiedziała, Ĺźe „rezygnuje” z udziału w wyborach, ale swojej kandydatury nie wycofała. Za to niezawisły Sąd NajwyĹźszy rozdokazywał się na całego i orzekł, Ĺźe zablokowany w Senacie projekt nowelizacji kodeksu wyborczego, przewidujący głosowanie korespondencyjne dla wszystkich, w ogĂłle nie powinien być uchwalony. NajwyraĹşniej niezawisłym sędziom zaczyna przewracać się w głowach i w politycznym zacietrzewieniu zapominają, Ĺźe ustawom, to oni „podlegają” , więc nie mają nic do gadania, czy jakaś ustawa „powinna” być uchwalona, czy nie. Tylko patrzeć, jak uchylą prawo grawitacji.

Z drugiej jednak strony trwają przygotowania do korespondencyjnych wyborĂłw na podstawie „lex Sasin”, to znaczy – zarządzeń wicepremiera i ministra aktywĂłw państwowych Jacka Sasina, ktĂłre znajdują się jednak w stanie lewitacji, bo nowelizacji na razie nie ma. Były szef PKW, pan Hamerliński, najwyraĹşniej zirytowany uznał, Ĺźe to jest podstawa do stwierdzenia niewaĹźności wyborĂłw, z czego niezawisły Sąd NajwyĹźszy z przyjemnością skorzysta. To się dopiero będzie radować Nasza Złota Pani, ktĂłra ten chaos w naszym bantustanie najwyraĹşniej sobie wykalkulowała i właśnie dlatego zakazała Donaldu Tusku kandydowanie w tych wyborach. Niech się z tym wszystkim boryka kto inny, a kiedy juĹź narĂłd stęskni się za porządkiem, wszystko jedno jakim – to Donald Tusk, w roku 2025, na białym koniu uroczyście wjedzie do Pałacu Namiestnikowskiego.

Ale i Naczelnik Państwa teĹź ma w zanadrzu Wunderwaffe. Jeśli wszystko inne zawiedzie, to rząd moĹźe ogłosić upragniony przez nieprzejednaną opozycję stan klęski Ĺźywiołowej. Wtedy, na podstawie art. 228 ust. 7 konstytucji, nie mogą być przeprowadzone wybory prezydenta, nie tylko do odwołania tego stanu, ale i przez 90 dni po jego odwołaniu. Normalnie stan ten moĹźe on trwać 30 dni, ale moĹźe być przez Sejm przedłuĹźony. I dopiero w tym kontekście łatwiej nam zrozumieć powściągliwość, z jaka minister zdrowia pan Szumowski wypowiada się na temat kulminacji i końca epidemii. Z tym koronawirusem nic przecieĹź nie wiadomo, więc taka epidemia moĹźe skończyć się, kiedy będzie trzeba, co pokazuje, Ĺźe skoro nawet stany nadzwyczajne mogą przebiegać pod kontrolą, to cóş dopiero – stany zwyczajne?



Stanisław Michalkiewicz
3 maja 2020 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).