Dodano: 03.06.20 - 18:47 | Dział: Prosto z mostu

Czyja Małgorzata lepsza?

Do wszystkiego moĹźna przywyknąć, toteĹź nic dziwnego, Ĺźe po trzech miesiącach od ogłoszenia w naszym nieszczęśliwym kraju epidemii zbrodniczego koronawirusa, obywatele czują się juĹź nią znuĹźeni i tracą zainteresowanie rewelacjami, jakich nie skąpią im niezaleĹźne media głównego nurtu. Celuje w tym oczywiście telewizja rządowa, a z drugiej strony kroku dotrzymuje jej telewizja nierządna, czyli TVN, ktĂłra – chociaĹź oczywiście temu zaprzecza – jest telewizyjną ekspozyturą obozu zdrady i zaprzaństwa. ToteĹź chlusta z niej, na podobieństwo popularnej w Warszawie gazowanej trzaskowianki, strumień niezadowolenia, ktĂłrego przyczyną jest oczywiście ekipa dobrej zmiany. Nie tylko odpowiada ona za rozprzestrzenianie się epidemii, ale rĂłwnieĹź – za gospodarcze skutki przyjętego sposobu walki ze zbrodniczym koronawirusem. W kaĹźdej propagandzie, podobnie jak w bajce, musi być ziarenko prawdy, więc co do tych skutkĂłw, to rzeczywiście - rząd od odpowiedzialności uchylić się nie moĹźe, natomiast inne oskarĹźenia wydają się być produktem wyobraĹşni tamtejszych gwiazd: zatroskanej pani red. Justyny Pochanke i posągowej pani red. Anity Werner, nie mĂłwiąc juĹź o panach płci męskiej. Kiedy tak jeden z drugim obywatel nasłucha się i napatrzy na te wszystkie okropności, to mĂłgłby popaść w nieuleczalną depresję, gdyby nie to, Ĺźe zaraz po „Faktach” w słuĹźbie obozu zdrady i zaprzaństwa moĹźe przejść na kanał telewizji rządowej, ktĂłra aĹź po dziurki w nosie tryska urzędowym optymizmem: jest dobrze, a będzie jeszcze dobrzej – oczywiście dzięki zbiorowej mądrości partii i rządu – w związku z czym nawet komunikaty o postępach epidemii wyglądają radośnie – w czym utwierdzają widzĂłw pogodne twarze pani red. Danuty Holeckiej i innych funkcjonariuszy. Co prawda ani z jednej ani z drugiej stacji nie bardzo moĹźna się dowiedzieć, co tak naprawdę dzieje się w naszym nieszczęśliwym kraju, nie mĂłwiąc juĹź o tym, co dzieje się na świecie, no ale to jest ten wyĹźszy poziom dziennikarstwa, ktĂłre porzuciło juĹź etap prymitywnego podawania informacji, na rzecz obdarzania swoich odbiorcĂłw samym komentarzem w postaci czystej.

A wszystko to jest – ma się rozumieć – podporządkowane walce, jaką toczą ze sobą obydwa antagonistyczne obozy: obĂłz zdrady i zaprzaństwa, jak przystało na ekspozyturę Stronnictwa Pruskiego, pracuje nad odbudowaniem w naszym bantustanie wpływĂłw niemieckich, podczas gdy obĂłz dobrej zmiany, jak przystało na ekspozyturę Stronnictwa Amerykańsko-Ĺťydowskiego, pracuje nad ugruntowaniem wpływĂłw amerykańskich. NiezaleĹźnie od tego walczą one o dostęp do zasobĂłw państwa, dzięki ktĂłremu wielu naszych Umiłowanych PrzywĂłdcĂłw mogło w przeszłości, a i teraz teĹź, kłaść ekonomiczne fundamenty pod stare rodziny. Nic więc dziwnego, Ĺźe „Gazeta Wyborcza” wierci dziurę w brzuchu panu ministrowi Szumowskiemu juĹź nie tyle nawet z powodu maseczek, od ktĂłrych wszystko się zaczęło, tylko z powodu subwencji rządowych dla rodzinnej firmy familii Szumowskich, ktĂłre rzeczywiście szły w grube miliony. NajwyraĹşniej redakcyjny Judenrat „Gazety Wyborczej” nie moĹźe przeboleć utraty alimentĂłw w postaci reklam zamieszczanych przez spółki Skarbu Państwa. Wydają one na ten cel mniej więcej 4 miliardy złotych rocznie i za rządĂłw obozu zdrady i zaprzaństwa znaczna część tej sumy zasilała Ĺźydowską gazetę dla PolakĂłw, podczas gdy teraz – telewizję rządową i imperium medialne pana red. Tomasza Sakiewicza, z „Gazetą Polską” na czele. Subwencje „reklamowe” dla „Gazety Wyborczej” w porĂłwnaniu do poziomu z roku 2015, spadły do zaledwie 4 procent Ăłwczesnych wielkości. ToteĹź o ile Ĺźydowska gazeta dla PolakĂłw, w ramach budowania propagandowego tła dla operacji rabowania Polski pod pretekstem tzw. „Ĺźydowskich roszczeń” , uwija się wokół znajdowania coraz to nowych, wstrząsających przykładĂłw polskich zbrodni na Ĺťydach i nieubłaganym palcem dĹşga mniej wartościowy narĂłd tubylczy w chore z rasowej nienawiści oczy, o tyle media kontrolowane przez pana red. Sakiewicza, no i oczywiście – rządowa telewizja – nie ustają w tropieniu ruskich agentĂłw, zwłaszcza w środowiskach potencjalnie zagraĹźających politycznemu monopolowi Naczelnika Państwa na reprezentowanie prawicy.

Kiedy więc panowie bracia Sekielscy nakręcili kolejny odcinek serialu o pedofilii wśrĂłd duchowieństwa, rządowa telewizja, w ramach – jak to ujawnił pan prezes Jacek Kurski - „pojedynku na filmy” - w czasie największej oglądalności puściła film nakręcony przez pana Sylwestra Latkowskiego o „kurwidołku” w Sopocie, będącego, prawdziwą hodowlą młodocianych prostytutek, niekiedy korzystających z tak zwanego „sponsorilngu”, za ktĂłrym i w innych miastach uganiają się całe gromady tak zwanych „galerianek” , z ktĂłrych część wchłania następnie przemysł rozrywkowy. Otóş w sopockim „kurwidołku” , patetycznie nazwanym „Zatoką Sztuki” , podobno dochodziło do pedofilii, a główną atrakcją filmu pana Latkowskiego były wizerunki tak zwanych „celebrytĂłw”, czyli pracownikĂłw przemysłu rozrywkowego, ktĂłrzy nie tylko często tam bywali, ale i wspierali jego ścisłe kierownictwo w kłopotach. „Celebryci” ma się rozumieć, zapłonęli świętym oburzeniem na takie świętokradztwo i odgraĹźają się, Ĺźe pana Latkowskiego sprocesują do nitki. Jak tam będzie, tak tam będzie – ale, Ĺźe nieĹşle zarobi na tym palestra – to rzecz pewna, bo na biednych przecieĹź nie trafiło, a druga taka okazja – kto wie, kiedy się trafi?.

W ten oto sposĂłb doszliśmy do Sądu NajwyĹźszego, ktĂłry - po „licznych uchybieniach proceduralnych” , jakie tamtejsze stronnictwo „starych sędziĂłw” , co to „jeszcze samego znali Stalina” , nieubłaganym palcem wytyka stronnictwu „sędziĂłw nowych” , to, znaczy – mianowanych przez nową Krajową Radę Sądownictwa, utworzoną juĹź za rządĂłw obozu dobrej zmiany - wreszcie uporał się z zadaniem rekomendowania panu prezydentowi Dudzie 5 kandydatkĂłw na Pierwszego Prezesa, spośrĂłd ktĂłrych nominację na to stanowisko wręczył on pani Małgorzacie Manowskiej. Na takie dictum stronnictwo „starych sędziĂłw”, co to „samego jeszcze znali Stalina” i ich stronnicy spoza Sądu Ostatecznego, zawrzało gniewem, podnosząc, zarzut, jakoby „wytworzyła się praktyka” iĹź prezydent mianuje Pierwszym Prezesem kandydata, ktĂłry uzyskał najwięcej głosĂłw podczas zgromadzenia ogĂłlnego sędziĂłw SN. Najwięcej głosĂłw zaś uzyskał pan Włodzimierz WrĂłbel. Sęk w tym, Ĺźe konstytucja nic o takiej „praktyce” nie wspomina, przyznając prezydentowi swobodę mianowania swego faworyta. Szkoda, Ĺźe wśrĂłd rekomendowanych kandydatĂłw nie znalazła się pani Małgorzata Gersdorf, bo wtedy stronnictwo „starych sędziĂłw” , co to – i tak dalej – mogłoby walczyć o swoje przy pomocy sloganu podobnego do wymyślonego przez niemiecką CDU podczas rywalizacji Helmuta Kohla z Helmutem Schmidtem z SPD - „nasz Helmut jest lepszy!” MoĹźna by ten slogan strawestować w postaci: „nasza Małgorzata jest lepsza!” - a jego zaletą było to, Ĺźe mogłyby z niego korzystać obydwa rozĹźarte sędziowskie stronnictwa polityczne. Nie wiem, czy z tego, czy teĹź z jakiegoś jeszcze innego, sekretnego powodu, odezwał się Kukuniek, nazywając pana prezydenta „skurwysynem”. Jeśli z powodu nominacji, to byłby to przykład irytacji bezinteresownej, bo przecieĹź Kukuniek o stanowisko Pierwszego Prezesa Sądu NajwyĹźszego się nie ubiegał, a gdyby nawet się ubiegał, to przecieĹź nie wiadomo, czy nawet w gronie „starych sędziĂłw” dostałby chociaĹź jeden głos. Ale i pan prezydent Duda teĹź walczy o swoje, bo afera maseczkowa, podobnie jak – chociaĹź trudno w to uwierzyć - burza w szklance wody w trzecim programie Polskiego Radia, osłabiły jego notowania, ktĂłre spadły poniĹźej 40 procent. W takiej sytuacji o wygranej w pierwszej turze trzeba by zapomnieć, no a w drugiej – na dwoje babka wróşyła, bo nie jest wykluczone, Ĺźe w pierwszej turze pan prezydent Duda wycisnąłby wszystko, podczas gdy jego konkurent mĂłgłby pozbierać jeśli nawet nie wszystkie, to sporo głosĂłw zwolennikĂłw pozostałych kandydatĂłw. Więc chociaĹź rządowa telewizja zapewnia, Ĺźe pan prezydent – jakĹźe by inaczej?! - zwycięży w drugiej turze „z kaĹźdym” , to gwoli pokazania, Ĺźe jest prezydentem „wszystkich PolakĂłw” , mianował on sędziego Michała Laskowskiego, jednego z najbardziej aktywnych aktywistĂłw stronnictwa „starych sędziĂłw”, co to – i tak dalej – prezesem Izby Karnej Sądu NajwyĹźszego. Pan sędzia Laskowski twierdzi, Ĺźe „jeszcze nie wie”, czy przyjmie tę godność z rąk prezydenta Dudy. A kiedy będzie wiedział? Myślę, Ĺźe dopiero po rozmowie z kimś, od kogo jest najbardziej niezawisły, to chyba jasne?



Stanisław Michalkiewicz
31 maja 2020 r.

Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).